روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۳۸۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

روي الحسن بن محبوب عن هشام بن سالم عن ابي مريم الانصاري عن ابي جعفر ع :

فِي رَجُلَيْنِ اِجْتَمَعَا عَلَى قَطْعِ يَدِ رَجُلٍ فَقَالَ إِنْ أَحَبَ‏ أَنْ يَقْطَعَهُمَا أَدَّى إِلَيْهِمَا دِيَةَ يَدٍ فَاقْتَسَمَاهَا ثُمَّ يَقْطَعُهُمَا وَ إِنْ أَحَبَّ أَخَذَ مِنْهُمَا دِيَةَ يَدِهِ فَإِنْ قَطَعَ يَدَ أَحَدِهِمَا رَدَّ اَلَّذِي لَمْ تُقْطَعْ يَدُهُ عَلَى اَلَّذِي قُطِعَتْ يَدُهُ رُبُعَ اَلدِّيَةِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۵۲

ابو مريم گويد: امام باقر عليه السلام در باره دو مرديكه در بريدن دست شخصى شركت داشتند، فرمود: آن كس كه دستش قطع شده است چنانچه بخواهد ميتواند ديه يك دست را بآن دو بدهد كه بمساوى ميان خود تقسيم كنند، و بعد دست هر دو را ببرد، و اگر بخواهد ميتواند از آن دو ديه دست خود را بستاند، و هر گاه نظرش اين شد كه دست يكى را ببرد، پس آن كس كه دستش بريده نشده است ربع ديه كامل را به آن ديگر كه دستش بريده شده است بپردازد.