روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۴۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي الحجال عن داود بن ابي يزيد عن ابي عبد الله ع قال :

وَ قَالَ لَهُ رَجُلٌ إِنِّي قَدْ أَصَبْتُ مَالاً وَ إِنِّي قَدْ خِفْتُ فِيهِ عَلَى نَفْسِي فَلَوْ أَصَبْتُ صَاحِبَهُ دَفَعْتُهُ إِلَيْهِ وَ تَخَلَّصْتُ مِنْهُ قَالَ لَهُ فَوَ اَللَّهِ لَوْ أَصَبْتَهُ كُنْتَ تَدْفَعُ إِلَيْهِ قَالَ إِي وَ اَللَّهِ‏ قَالَ ع فَلاَ وَ اَللَّهِ مَا لَهُ صَاحِبٌ غَيْرِي قَالَ وَ اِسْتَحْلَفَهُ أَنْ يَدْفَعَ إِلَى مَنْ يَأْمُرُهُ قَالَ فَحَلَفَ قَالَ اِذْهَبْ فَاقْسِمْهُ فِي إِخْوَانِكَ وَ لَكَ اَلْأَمَانُ فِيمَا خِفْتَ قَالَ فَقَسَمَهُ بَيْنَ إِخْوَانِهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۰۱

داود بن أبى يزيد گويد: مردى به امام صادق عليه السّلام عرض كرد من مالى يافته‏ام (و صاحبش را پيدا نكرده‏ام) و مى‏ترسم عمرم سرآيد و مديون صاحبش باشم، اگر او را مى‏شناختم مال را به او ردّ كرده، خود را خلاص مى‏ساختم، امام فرمود: ترا بخدا اگر او را مى‏شناختى مال را تسليم او مى‏كردى؟ عرض‏ كرد: آرى، بخدا قسم، امام عليه السّلام فرمود: نه بخدا سوگند صاحبى جز من ندارد، گويد: امام وى را قسم داد كه به هر كس كه امر مى‏كند به او بدهد، مرد سوگند ياد كرد كه هر چه بفرمائيد انجام مى‏دهم، امام فرمود: برو و آن را ميان برادران هم دينت تقسيم كن و از آنچه ترس داشتى و دل نگران آن بودى در امان خواهى بود، گويد: مرد رفت و آن را ميان برادران دينى‏اش تقسيم كرد. مؤلف كتاب- رحمه اللَّه- گويد: اين قضيّه البتّه پس از يك سال معرّفى مال در مجامع بوده است.