روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۷۱۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ الْعِلَّةِ الَّتِي مِنْ أَجْلِهَا وَجَبَ الْغُسْلُ مِنَ الْجَنَابَةِ وَ لَمْ يَجِبْ مِنَ الْبَوْلِ وَ الْغَائِط

: 

جَاءَ نَفَرٌ مِنَ‏ اَلْيَهُودِ إِلَى‏ رَسُولِ اَللَّهِ ص فَسَأَلَهُ أَعْلَمُهُمْ عَنْ مَسَائِلَ وَ كَانَ‏ فِيمَا سَأَلَهُ أَنْ قَالَ لِأَيِّ شَيْ‏ءٍ أَمَرَ اَللَّهُ تَعَالَى بِالاِغْتِسَالِ مِنَ اَلْجَنَابَةِ وَ لَمْ يَأْمُرْ بِالْغُسْلِ مِنَ اَلْغَائِطِ وَ اَلْبَوْلِ فَقَالَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ إِنَ‏ آدَمَ‏ لَمَّا أَكَلَ مِنَ اَلشَّجَرَةِ دَبَّ ذَلِكَ فِي عُرُوقِهِ وَ شَعْرِهِ وَ بَشَرِهِ فَإِذَا جَامَعَ اَلرَّجُلُ أَهْلَهُ خَرَجَ اَلْمَاءُ مِنْ كُلِّ عِرْقٍ وَ شَعْرَةٍ فِي جَسَدِهِ فَأَوْجَبَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى ذُرِّيَّتِهِ اَلاِغْتِسَالَ مِنَ اَلْجَنَابَةِ إِلَى‏ يَوْمِ اَلْقِيَامَةِ وَ اَلْبَوْلُ يَخْرُجُ مِنْ فَضْلَةِ اَلشَّرَابِ اَلَّذِي يَشْرَبُهُ اَلْإِنْسَانُ وَ اَلْغَائِطُ يَخْرُجُ مِنْ فَضْلَةِ اَلطَّعَامِ اَلَّذِي يَأْكُلُهُ اَلْإِنْسَانُ فَعَلَيْهِ مِنْ ذَلِكَ اَلْوُضُوءُ قَالَ‏ اَلْيَهُودِيُ‏ صَدَقْتَ يَا مُحَمَّدُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۰۶

عدّه‏اى از يهود خدمت رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله رسيدند و داناترين آنان از آن حضرت پرسشهائى كرد و در ميان آن سؤالها يكى اين بود كه: به چه سبب خداوند تعالى به غسل از جنابت امر فرموده ولى به غسل از بول و غائط امر نفرموده است؟ رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله پاسخ فرمود: همانا آدم ابو البشر هنگامى كه از ميوه آن درخت خورد، نوش و لذّت آن در رگها و موى و پوستش جريان يافت، پس هنگامى كه مرد با همسرش نزديكى كند آب منى از هر رگ و موئى كه در بدن اوست خارج ميگردد، پس خداوند عزّ و جلّ بر ذرّيّه و نسل او غسل از جنابت را تا روز قيامت واجب ساخته است، ولى بول ما زاد و سموم آنچه كه انسان مينوشد، ميباشد كه از بدن خارج مى‏شود، و غائط ما زاد خوراكى است كه آدمى خورده و به آن شكل‏ خارج ميگردد. پس به سبب آن وضو بر او لازم مى‏آيد. آن مرد يهودى گفت: اى محمّد راست گفتى.