روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۶۰۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ ارْتِيَادِ الْمَكَانِ لِلْحَدَثِ وَ السُّنَّةِ فِي دُخُولِهِ وَ الْآدَابِ فِيهِ إِلَى الْخُرُوجِ مِنْه

ما قال ابو جعفر الباقر ع :

إِنَّ لِلَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى مَلاَئِكَةً وَكَّلَهُمْ بِنَبَاتِ اَلْأَرْضِ‏ مِنَ اَلشَّجَرِ وَ اَلنَّخْلِ فَلَيْسَ مِنْ شَجَرَةٍ وَ لاَ نَخْلَةٍ إِلاَّ وَ مَعَهَا مِنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَلَكٌ يَحْفَظُهَا وَ مَا كَانَ مِنْهَا وَ لَوْ لاَ أَنَّ مَعَهَا مَنْ يَمْنَعُهَا لَأَكَلَتْهَا اَلسِّبَاعُ وَ هَوَامُّ اَلْأَرْضِ إِذَا كَانَ فِيهَا ثَمَرَتُهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۸

و قضاى حاجت در جايى كه محلّ فرود آمدن مسافران است و همچنين زير درختان ميوه دهنده يا ميوه دار جايز نيست و علّت عدم جواز عبارت است از آنچه: امام باقر عليه السلام فرمود: همانا خداى تبارك و تعالى را فرشتگانى است كه آنان را بر روئيدنيهاى زمين از درختان ميوه و درخت خرما بر گماشته و وكيل ساخته است، پس هيچ درخت ميوه و درخت خرمايى نيست مگر آنكه فرشته‏اى از جانب خداى عزّ و جلّ با آنست كه هم درخت و هم آنچه ميوه در بر دارد را نگهدارى ميكند و اگر اين طور نبود كه جمعى غيبى نگهبان آنها باشد، بدون ترديد هنگامى كه ميوه‏ ميداد، درندگان و جانوران زمين همان بر سر درخت آنها را خورده بودند.