روایت:الکافی جلد ۸ ش ۱۶۹

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

سهل بن زياد عن ابن محبوب عن خطاب بن محمد عن الحارث بن المغيره قال :

لَقِيَنِي‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فِي طَرِيقِ‏ اَلْمَدِينَةِ فَقَالَ مَنْ ذَا أَ حَارِثٌ‏ قُلْتُ نَعَمْ قَالَ أَمَا لَأَحْمِلَنَّ ذُنُوبَ سُفَهَائِكُمْ عَلَى عُلَمَائِكُمْ ثُمَّ مَضَى فَأَتَيْتُهُ فَاسْتَأْذَنْتُ عَلَيْهِ فَدَخَلْتُ فَقُلْتُ لَقِيتَنِي فَقُلْتَ لَأَحْمِلَنَّ ذُنُوبَ سُفَهَائِكُمْ عَلَى عُلَمَائِكُمْ فَدَخَلَنِي مِنْ ذَلِكَ أَمْرٌ عَظِيمٌ فَقَالَ نَعَمْ مَا يَمْنَعُكُمْ إِذَا بَلَغَكُمْ عَنِ اَلرَّجُلِ مِنْكُمْ مَا تَكْرَهُونَ وَ مَا يَدْخُلُ عَلَيْنَا بِهِ اَلْأَذَى أَنْ تَأْتُوهُ فَتُؤَنِّبُوهُ وَ تُعَذِّلُوهُ وَ تَقُولُوا لَهُ قَوْلاً بَلِيغاً فَقُلْتُ‏ لَهُ‏ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِذاً لاَ يُطِيعُونَّا وَ لاَ يَقْبَلُونَ مِنَّا فَقَالَ اُهْجُرُوهُمْ‏ وَ اِجْتَنِبُوا مَجَالِسَهُمْ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۲۳۷

حارث بن مغيرة گويد: امام صادق عليه السّلام در راه مدينه بمن برخورد و فرمود: كيستى؟ آيا حارث هستى؟ عرضكردم: آرى، فرمود: بدان كه من گناه نابخردان شما را بگردن دانشمندانتان مياندازم! اين سخن را فرمود و از من گذشت، من بنزدش رفتم و از او اجازه شرفيابى گرفته خدمتش رسيدم و عرضكردم: مرا ديدار كردى و فرمودى: همانا من گناه نابخردانتان را بگردن دانشمندانتان مياندازم و اين سخن شما بسختى مرا نگران كرده؟ فرمود: آرى چه چيز جلوگيرى ميكند شما را از اينكه وقتى از شخصى سخنى بشما رسد كه موجب ناراحتى شما و آزار ما گردد، بنزد او برويد و او را بر آن سخن سرزنش و توبيخ كنيد و بطور رسا و آشكار با او گفتگو كنيد؟ بدان حضرت عرضكردم: قربانت! در اين صورت اين گونه افراد پيروى ما را نميكنند و از ما نمى‏پذيرند؟ فرمود: شما هم از آنها كناره‏گيرى كنيد و از نشست و برخاست با آنها دورى كنيد!

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۲۰۷

حارث بن مغيره مى‏گويد: در راه مدينه امام صادق عليه السّلام با من برخورد كردو فرمود: كيستى؟ آيا حارثى؟ عرض كردم: آرى. فرمود: همانا من گناه نادانانتان را به حساب علماى شما مى‏گذارم. حضرت عليه السّلام اين را فرمود و رفت، و من روزى خدمت ايشان رسيدم و اجازه شرفيابى خواستم و نزد ايشان رفتم و گفتم: به من برخوردى و فرمودى: هر آينه گناه نادانانتان را به حساب علماى شما مى‏گذارم. اين سخن شما نگرانى بزرگى بر من وارد كرده است. حضرت عليه السّلام فرمود: آرى، چه چيز مانع از آن مى‏شود كه شما هر گاه خبرى از كسى دريافت كرديد كه شما را ناخوش مى‏آيد و به ما آزار مى‏رساند نزد او برويد و او را نكوهش و توبيخ كنيد و آنچه بايد به او بگوييد؟ من عرض كردم: قربانت گردم، در اين صورت از ما فرمان نبرند و سخنى از ما نپذيرند. حضرت عليه السّلام فرمود: شما هم ايشان را ترك كنيد و از مجالس آنها كناره گيريد.