روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۱۸۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن محمد بن حفص عن اسماعيل بن دبيس عمن ذكره عن ابي عبد الله ع قال :

إِذَا خَلَقَ اَللَّهُ اَلْعَبْدَ فِي أَصْلِ اَلْخِلْقَةِ كَافِراً لَمْ يَمُتْ حَتَّى يُحَبِّبَ اَللَّهُ إِلَيْهِ اَلشَّرَّ فَيَقْرُبَ مِنْهُ‏ فَابْتَلاَهُ بِالْكِبْرِ وَ اَلْجَبَرِيَّةِ فَقَسَا قَلْبُهُ وَ سَاءَ خُلُقُهُ وَ غَلُظَ وَجْهُهُ وَ ظَهَرَ فُحْشُهُ وَ قَلَّ حَيَاؤُهُ‏ وَ كَشَفَ اَللَّهُ سِتْرَهُ وَ رَكِبَ اَلْمَحَارِمَ فَلَمْ يَنْزِعْ عَنْهَا ثُمَّ رَكِبَ مَعَاصِيَ اَللَّهِ وَ أَبْغَضَ طَاعَتَهُ وَ وَثَبَ عَلَى اَلنَّاسِ لاَ يَشْبَعُ مِنَ اَلْخُصُومَاتِ فَاسْأَلُوا اَللَّهَ اَلْعَافِيَةَ وَ اُطْلُبُوهَا مِنْهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۲۶۷

از امام صادق (ع)، فرمود: چون خدا بنده را در سرشت كافر آفريند، نميرد تا بدى را دوست او گرداند و به آن نزديك شود و او را به كبر و زور و نادانى گرفتار كند و دلش سخت گردد و بدخلق شود و سخت‏رو گردد و پستى او پديدار شود و شرمش كم شود و خدا پرده او را بدرد و به حرامها اندر شود و به مخالفت با خدا افتد، و طاعت او را بد دارد و به مردم بپرد و از ستيزه سير نشود، از خدا بخواهيد عافيت و دوام آن را از او بجوئيد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۲

حضرت صادق عليه السّلام فرمود: چون خداوند بنده را در سرشت كافر بيافريند آن بنده نميرد تا بدى را دوست او گرداند، پس بدان نزديك شود، و در نتيجه به كبر و زورگوئى (يا هرزگى) او را گرفتار كند، پس دلش سخت شود، و خلقش ناپسند گردد، و رويش سخت، و پستيش آشكار، و شرمش كم شود، و خداوند پرده‏اش را بدرد، و بحرامها (ى خداوند) در افتد و از آنها جدا نگردد، سپس بنافرمانيهاى خدا دچار شود و فرمانبرداريش را بد دارد، و به مردمان به پرد، و از ستيزه سير نشود، از خداوند عافيت بخواهيد و دوام آن را بجوئيد

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۱۹

على بن ابراهيم، از پدرش، از محمد بن حفص، از اسماعيل بن دبيس، از آنكه او را ذكر كرده، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «چون خدا بنده‏اى را در اصل آفرينش كافر بيافريند، نمى‏ميرد، تا خداى عز و جل بدى را در نزد او دوست گرداند. پس به آن نزديك مى‏شود، و به اين جهت خدا او را به تكبّر و جبروت مبتلى مى‏گرداند، و دلش سخت و سنگين مى‏شود، و خُويَش بد، و رويش درشت و سخت، و زشتگويى‏اش هويدا، و شرمش برطرف مى‏شود، و خداى عز و جل پرده او را مى‏درد، و امر پوشيده او را بروز مى‏دهد، و مرتكب محرّمات الهى مى‏گردد، و از آنها باز نمى‏ايستد. بعد از آن، مرتكب معاصى و نافرمانى‏هاى خداى عز و جل مى‏شود، و طاعت او را دشمن مى‏دارد، و بر مردمان بر مى‏جهد (يعنى بر سر ايشان مى‏دود و رو به ايشان مى‏رود)، و از خصومت‏ها سيرى نداشته باشد. پس از خداى عز و جل عافيت را سؤال كنيد، و آن را از او طلب نماييد».