نتایج جستجو

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... بالا رفتن. «فَرَعَ الْجَبَلَ: صَعَدَهُ» شاخه درخت را به مناسبت بالا رفتن فرع گفته‏اند [ابراهيم:24]. مانند درخت پاكى كه ريشه‏اش

عمد گفته است. روايت امام صادق عليه السلام در اين زمينه خواهد آمد . اين آيه، فرع آيه سابق است كه از تبديل وصيّت بر حذر مى‏دارد يعنى هر كه در وصيّت اجحاف و

اتى ان ربب قول لقى فئد او شىء قد قلب اذ طيب حقق کتب قرر صبر الى مع بعد عند فرع فئى شدد ذوق حيى رسل اصل نفس امر قوم ذلک ذکر لا مثل سوء ى لو خلل نبء وحد دنو

«انعام» به معناى دعاى آشکار است. «تَضَرُّع» در اصل از مادّه «ضرع» (بر وزن فرع) به معناى «پستان»، گرفته شده، بنابراین «تضرّع» به معناى دوشیدن شیر از پستان

کلمات مشتق شده در حال بارگیری... سبزى [بقره:61] راغب گويد:بقل آنست كه اصل و فرع آن در زمستان نرويد. اين معنى اعم از «بقل» در آيه فوق است، مراد از آن در آيه

در غير آن نيز باشد چنانكه در اقرب گويد: به قولى صنو عموميت دارد در هر دو فرع كه از يك اصل خارج شوند خرما باشد يا غير آن، دراين صورت مى‏شود كه صفت جنّات

أَضْعافاً مُضاعَفَةً: در حالى كه زيادتى بر زيادتى باشد. مراد زيادات مكروه كه فرع در فرع و نفع در نفع است، و تخصيص ربا به اين قيد، با آنكه ربا مطلقا حرام است،

خداوند دلهاى ايشان را از دانش محجوب و مطبوع ساخته، و مدد توفيق كه فرع استرشاد بنده است، نه فرع عناد و جحود با وجود ظهور آيات بينه و معجزات باهره، از ايشان باز

سوره زمر مى سازد. ۲ - دومین زلزله در مراحل برپایى قیامت، تابع اولین لرزش و فرع بر پیدایش آن است. (تتبعها الرادفة) ۳ - قیامت، به دنبال پیدایش زلزله اى بزرگ،

بن ابى طالب عليه السّلام‌ «1»، زيرا تفريع ثواب بر توحيد و اخلاص در عبادات، فرع محبت آن حضرت و اولاد معصومين او، چنانچه احاديث بسيار از خاصه و عامه در آن

نقض عهد به پنبه كردن خود رشته انسان مسؤ ول است و اضلال خدا ابتدائى نيست و فرع بر ضلالت شخص گمراه است نهى مستقل از اينكه هسم وسيله خدعه و دغلكارى قرار داده

اطاعت رسول مربوط به تفسیرها و مسائل اجرائی می‌باشد، بنابر این یکی اصل و دیگری فرع است. سپس می‌فرماید: «اگر شما روی گردان شوید (و اطاعت نکنید، او هرگز مأمور

نقض عهد به پنبه كردن خود رشته انسان مسؤ ول است و اضلال خدا ابتدائى نيست و فرع بر ضلالت شخص گمراه است نهى مستقل از اينكه هسم وسيله خدعه و دغلكارى قرار داده

نقض عهد به پنبه كردن خود رشته انسان مسؤ ول است و اضلال خدا ابتدائى نيست و فرع بر ضلالت شخص گمراه است نهى مستقل از اينكه هسم وسيله خدعه و دغلكارى قرار داده

انبياء عليهم السلام توحيد خدا بوده و بقيّه معارف و احكام نسبت باين اصل اصيل فرع است و اگر كسى زير بار اين اصل رفت ناچار بايد تمام اصول و فروع را قبول كند

آگاه باشيد بدرستى كه مثل اين دين، مانند درختى است ثابت، ايمان اصل آن، و زكات فرع آن، و نماز آب آن، و قيام به اوامر عروق آن، و حسن خلق برگ آن، و اخوت در دين

سبب كفر تمام آن عملها باطل و هيچ ثوابى بر آن مترتب نشود؛ زيرا قبولى اعمال فرع ايمان است. وَ هُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعاً: و ايشان گمان

و او، منتهى المقاصد است بيان اين كه نزایيدن، زاده نشدن و كفو نداشتن خدا، فرع بر صمد بودن و يگانگى او درذات و صفات و افعال است آيه و ترجمه تفسير: نكته ها:

نقض عهد به پنبه كردن خود رشته انسان مسؤ ول است و اضلال خدا ابتدائى نيست و فرع بر ضلالت شخص گمراه است نهى مستقل از اينكه هسم وسيله خدعه و دغلكارى قرار داده

انبياء عليهم السلام توحيد خدا بوده و بقيّه معارف و احكام نسبت باين اصل اصيل فرع است و اگر كسى زير بار اين اصل رفت ناچار بايد تمام اصول و فروع را قبول كند

مُحْسِنٌ‌: و حال آنكه نيكوكار باشد در عمل خود، يعنى موحد باشد؛ چه نيكوئى عمل، فرع ايمان است. 2- جلد 10 - صفحه 356 عمل او بر وجه اخلاص باشد بدون شايبه ريا و

نعمت‌ نميشمارند و توجّه‌ ندارند. ] (آیه 61)- و از آنجا که دعا و تقاضای از خدا فرع بر معرفت خداوند است در این آیه از حقایقی سخن می‌گوید که سطح معرفت آدمی را

نصیحت خواه   أو یذّکّر فتنفعه الذکرى «فاء» در «فتنفعه»، نافع بودن تذکر را فرع برخوردارى از روحیه تذکّرپذیرى ساخته است. ۱۳ - پاکسازى خویش از آلودگى ها، داراى

ترتیب ذکرى، ممکن است ناظر به ترتیب واقعى باشد; بنابراین، حالت «مرضیة» بودن، فرع حالت رضایت است. ۸ - آزمون دیدن فقر و غنا، گرامى داشت یتیمان، تغذیه فقیران،

نقض عهد به پنبه كردن خود رشته انسان مسؤ ول است و اضلال خدا ابتدائى نيست و فرع بر ضلالت شخص گمراه است نهى مستقل از اينكه هسم وسيله خدعه و دغلكارى قرار داده

ضلالت مى باشند هدايت اول متقين از سلامت فطرت و هدايت دوم از ناحيه قرآن و فرع بر هدايت اول است حقايقى كه شخص سليم الفطره به آنها ايمان مى آورد آياتى دال

لکم و یغفر لکم و الله شکور حلیم). چه تعبیر عجیبی خدائی که آفریننده اصل و فرع وجود ما، و بخشنده تمام نعمتهاست از ما وام می‌طلبد! و در برابر آن وعده «اجر

انبياء عليهم السلام توحيد خدا بوده و بقيّه معارف و احكام نسبت باين اصل اصيل فرع است و اگر كسى زير بار اين اصل رفت ناچار بايد تمام اصول و فروع را قبول كند

نقض عهد به پنبه كردن خود رشته انسان مسؤ ول است و اضلال خدا ابتدائى نيست و فرع بر ضلالت شخص گمراه است نهى مستقل از اينكه هسم وسيله خدعه و دغلكارى قرار داده

نقض عهد به پنبه كردن خود رشته انسان مسؤ ول است و اضلال خدا ابتدائى نيست و فرع بر ضلالت شخص گمراه است نهى مستقل از اينكه هسم وسيله خدعه و دغلكارى قرار داده

و اين مطلب هم محقق است كه ممكن را قادر بر توصيف ذات واجب نيست، زيرا توصيف فرع بر احاطه، و احاطه ممكن بر واجب محال است، پس تعريف بايد به صفات و آثار باشد،

به خلوص نيات ايشان، پس وضع امتحان در موضع معرفت به جهت آنست كه تحقق شي‌ء فرع امتحان باشد و معنى آنكه: شناخته است خدا قلوب ايشان را بر تقوى و عالم است به

و او، منتهى المقاصد است بيان اين كه نزایيدن، زاده نشدن و كفو نداشتن خدا، فرع بر صمد بودن و يگانگى او درذات و صفات و افعال است آيه و ترجمه تفسير: نكته ها:

نتيجه را دريابد، زيرا علم به منزله روح، و عمل به منزله بدن؛ علم اصل، و عمل فرع، علم والد، و عمل مولود؛ العلم بلا عمل كالشّجر بلا ثمر و قوله‌ (وَ لِيَذَّكَّرَ

نقض عهد به پنبه كردن خود رشته انسان مسؤ ول است و اضلال خدا ابتدائى نيست و فرع بر ضلالت شخص گمراه است نهى مستقل از اينكه هسم وسيله خدعه و دغلكارى قرار داده

(إذًا لذهب کلّ إله بما خلق) قید «بما خلق» بیانگر این حقیقت است که خداوندگارى، فرع بر آفریدگارى است; یعنى، تا یک موجودى خالق نباشد، نمى توان او را اله خواند

نقض عهد به پنبه كردن خود رشته انسان مسؤ ول است و اضلال خدا ابتدائى نيست و فرع بر ضلالت شخص گمراه است نهى مستقل از اينكه هسم وسيله خدعه و دغلكارى قرار داده

انبياء عليهم السلام توحيد خدا بوده و بقيّه معارف و احكام نسبت باين اصل اصيل فرع است و اگر كسى زير بار اين اصل رفت ناچار بايد تمام اصول و فروع را قبول كند

و او، منتهى المقاصد است بيان اين كه نزایيدن، زاده نشدن و كفو نداشتن خدا، فرع بر صمد بودن و يگانگى او درذات و صفات و افعال است آيه و ترجمه تفسير: نكته ها:

من خیر محضراً ... من سوء) یافتن خود اعمال در قیامت «تجد کل نفس ما عملت»، فرع بر وجود آن است; بنابراین اعمال انسان در نظام هستى، باقى مى ماند و از بین نمى رود

حطّتكم: مائيم باب مغفرت و آمرزش شماها. «1» اشاره است به آنكه مغفرت گناهان، فرع محبت ما مى‌باشد، يعنى كسى كه محبّ اهل بيت نباشد، هر چند توبه و استغفار كند

پيروىكرديم و گمراه شديم توضيحى درباره اينكه صلاح اعمال و غفران ذنوب را نتيجه و فرع بر((قول سديد)) آورد بررسى احتمالات مختلف در مراد از امانتى كه به انسان به

شِرْکٌ فِی السَّماواتِ). با این حال پرستش آنها چه دلیلی دارد؟! معبود بودن فرع بر خالق بودن است، حال که ثابت شد هیچ دلیل عقلی برای مدعای شما نیست، آیا دلیلی

انبياء عليهم السلام توحيد خدا بوده و بقيّه معارف و احكام نسبت باين اصل اصيل فرع است و اگر كسى زير بار اين اصل رفت ناچار بايد تمام اصول و فروع را قبول كند

و او، منتهى المقاصد است بيان اين كه نزایيدن، زاده نشدن و كفو نداشتن خدا، فرع بر صمد بودن و يگانگى او درذات و صفات و افعال است آيه و ترجمه تفسير: نكته ها:

ضلالت مى باشند هدايت اوّل متّقين از سلامت فطرت و هدايت دوم از ناحيه قرآن و فرع بر هدايت اول است حقايقى كه شخص سليم الفطره به آن ها ايمان مى آورد آياتى دالّ

ضلالت مى باشند هدايت اول متقين از سلامت فطرت و هدايت دوم از ناحيه قرآن و فرع بر هدايت اول است حقايقى كه شخص سليم الفطره به آنها ايمان مى آورد آياتى دال

ايمان‌ زايل‌ ميشود عدل‌ ‌است‌ ‌که‌ خداوند تبارك‌ و ‌تعالي‌ عادل‌ ‌است‌ و عدل‌ فرع‌ حكمت‌ ‌است‌ و حكمت‌ ‌از‌ صفات‌ ذات‌ ‌است‌ ‌که‌ عالم‌ بجميع‌ حكم‌ و مصالح‌

فرمايند. در جمله «و لنصبرن على ما آذيتمونا»، صبر در برابر آزار و اذيت امت را، فرع بر وجوب توكل بر خدا قرار داده است و معنايش اين است كه: حال كه واجب شد بر او

ايمان‌ زايل‌ ميشود عدل‌ ‌است‌ ‌که‌ خداوند تبارك‌ و ‌تعالي‌ عادل‌ ‌است‌ و عدل‌ فرع‌ حكمت‌ ‌است‌ و حكمت‌ ‌از‌ صفات‌ ذات‌ ‌است‌ ‌که‌ عالم‌ بجميع‌ حكم‌ و مصالح‌

ثالثا جمله: (تَخرُج‌ بَيضاءَ) دليل‌ قطعي‌ و قرينه‌ متصله‌ ‌است‌ زيرا خروج‌ فرع‌ دخول‌ ‌است‌ ‌تا‌ داخل‌ نشود خارج‌ نميشود و بيضاء مقابل‌ سوداء ‌است‌ و بمعني‌

نقض عهد به پنبه كردن خود رشته انسان مسؤ ول است و اضلال خدا ابتدائى نيست و فرع بر ضلالت شخص گمراه است نهى مستقل از اينكه هسم وسيله خدعه و دغلكارى قرار داده

كنندگان‌. (وَ نَزَع‌َ يَدَه‌ُ) نزع‌ بمعني‌ اخراج‌ و اظهار ‌است‌ و اخراج‌ فرع‌ ادخال‌ ‌است‌ و اختلاف‌ كردند مفسرين‌ ‌که‌ ‌در‌ كجا داخل‌ كرد و اخراج‌ نمود

جز آنكه پيغمبران از برگزيده آنند و در آن اصل باشند و برترى دارند و مؤمنان فرع آنند از سرشتى بايست آن، از اين رو خدا عز و جل ميان پيمبران و پيروانشان جدائى

ميفرمايد: (ارتد ‌النّاس‌ ‌بعد‌ ‌رسول‌ اللّه‌ الّا اربعة ‌او‌ خمسة) و ارتداد فرع‌ ايمان‌ ‌است‌ ‌که‌ ايمان‌ آوردند سپس‌ برگشتند منافقين‌ ‌را‌ مرتد نميگويند،

ميفرمايد: (ارتد ‌النّاس‌ ‌بعد‌ ‌رسول‌ اللّه‌ الّا اربعة ‌او‌ خمسة) و ارتداد فرع‌ ايمان‌ ‌است‌ ‌که‌ ايمان‌ آوردند سپس‌ برگشتند منافقين‌ ‌را‌ مرتد نميگويند،

آخرت‌ ‌در‌ دنيا احتياج‌ بدليل‌ و برهان‌ و منطق‌ دارد اثبات‌ ‌آن‌ و ‌اينکه‌ فرع‌ اثبات‌ وجود حق‌ ‌تعالي‌ و معرفة بانبياء ‌که‌ ‌از‌ آثار قدرت‌ حق‌ ‌که‌ ‌در‌

غير. أَوْ فارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ‌: يا جدا شويد از ايشان به نيكوئى، يعنى فرع طلاق است از نفقه و مسكن و صداق ادا كنيد. حاصل آنكه تا مطلقات در عده‌اند، اختيار

‌خود‌ ‌را‌ ‌از‌ قابليت‌ انداختند و مستحق‌ همه‌ نوع‌ عذاب‌ شدند زيرا قابليت‌ فرع‌ ايمان‌ و تقوي‌ و عمل‌ صالح‌ ‌است‌ و ‌از‌ همه‌ اينها كناره‌ گيري‌ كردند و

‌براي‌ ‌آنها‌ عذاب‌ سختي‌ ‌است‌. وَ يَستَجِيب‌ُ ‌از‌ ماده اجابت‌ ‌است‌ و جواب‌ فرع‌ سؤال‌ ‌است‌ ‌تا‌ سؤال‌ نشود صدق‌ جواب‌ نميكند سائل‌ ‌عبد‌ مجيب‌ خداوند مجاب‌

الهى چيزى را نه در ذات و نه در صفات و نه در افعال و نه در عبادات، زيرا شريك فرع بر عجز و احتياج، و ذات قادر متعال از آنها منزه و مبرى باشد. در كافى- از ابو

وجود نداشته‌ ‌باشد‌. بنا ‌بر‌ ‌اينکه‌ خوف‌ ‌از‌ عذاب‌ و سخط و غضب‌ الهي‌ فرع‌ ايمان‌ و اعتقاد ‌است‌ و كسي‌ ‌که‌ خوف‌ نداشته‌ كاشف‌ ‌از‌ ضعف‌ اعتقاد ‌او‌

ابتدا ميفرمايد: استمع‌ حال‌ ميفرمايد: سمعنا ‌براي‌ ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌ سماع‌ فرع‌ استماع‌ ‌است‌ بايد اولا گوش‌ فرا داد و توجه‌ نمود و بقول‌ ‌ما دل‌ داد ‌تا‌

‌است‌ صلاة زكاة خمس‌ امر بمعروف‌ نهي‌ ‌از‌ منكر حج‌ جهاد تولي‌ و تبري‌ ده‌ فرع‌ و شرط جهاد حضور نبي‌ و امام‌ و نواب‌ خاص‌ ‌آنها‌ ‌است‌ و ‌در‌ غيبت‌ بازاء

ید اللّه مغلولة) از امام صادق (ع) در توضیح آیه فوق روایت شده: ... قالوا قد فرع من الامر فلایزید و لاینقص ... . آفرینش: تدبیر آفرینش ۱، ۴۱ ارزش: ملاک ارزش

الميزان جلد ۱۱ صفحه ۲۰۵ زليخا با آوردن حرف «فاء» بر سر «ذلكن » كلام خود را فرع و نتيجه گفتار و كردار زنان مصر كرد، و با آوردن «ذا» اشاره به شخصى (يوسف )

صلّى اللَّه عليه و آله اصل و ريشه آن درخت است و امير المؤمنين عليه السلام فرع (و تنه) آن و امامان از نسل آنها شاخه‏هاى آن و علم امامان ميوه آن و شيعيان

و ‌اگر‌ مرا نيامرزي‌ و رحم‌ نكني‌ ميباشم‌ ‌از‌ خسران‌ كننده‌گان‌. غفران‌ فرع‌ ذنب‌ ‌است‌ و انبياء معصوم‌ هستند ‌در‌ تمام‌ عمر ‌حتي‌ خيال‌ معصيت‌ ‌در‌ قلوب‌

نبوى صلّى اللّه عليه و آله ترس كارترين خلق بود به خدا، زيرا كميت خوف و خشيت، فرع كميت علم است كه‌ (إِنَّما يَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبادِهِ الْعُلَماءُ) «1» پس

بشر آمده‌ و تخصيص‌ بذكر مؤمنين‌ ‌از‌ جهة ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌ امتثال‌ احكام‌ فرع‌ ايمان‌ ‌است‌ و ‌غير‌ مؤمن‌ ‌براي‌ ‌او‌ نتيجه‌ ندارد. لا تُحَرِّمُوا طَيِّبات‌ِ

اثنَتَينِ وَ أحيَيتَنَا اثنَتَين» مترتب كرد و آن را، فرع اين قرار داد. آرى اعتراف، در حقيقت، فرع و مترتب بر يقين يافتن به معاد است. چون وقتى اين يقين پيدا

اله‌ الّا اللّه‌ تفلحوا) ‌که‌ ‌اگر‌ قائل‌ بتوحيد شويد رستگار ميشويد و رستگار فرع‌ مغفرت‌ ‌است‌ ‌از‌ گذشته‌ها. فَلَمّا تَبَيَّن‌َ لَه‌ُ أَنَّه‌ُ عَدُوٌّ لِلّه‌ِ

است ، زيرا تركيب از ماهيت و وجود فرع بر محدود بودن است ، در حالى كه مى دانيم وجود او نامحدود است و تركيب از جنس و فصل فرع برداشتن ماهيت است چيزى كه ماهيت

«استقاموا» را ماضى و دنبال آن «تنزل» را مضارع آورده، تا بفهماند نزول ملائكه فرع بر گفتن «ربنا اللّه» و استقامت است، نه اين كه خواسته باشد استمرار نزول ملائكه

عَلَي‌ النَّبِي‌ِّ اشكال‌‌-‌ قبولي‌ توبه‌ متفرع‌ ‌بر‌ توبه‌ ‌است‌ و توبه‌ فرع‌ تحقق‌ معصيت‌ ‌است‌ و حضرت‌ ‌رسول‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ ‌که‌

بودن خدا، و جملۀ «وَ يَأتِ بِخَلقٍ جديد»، فرع و نتيجه است بر حميد بودن او. و در جايى ديگر، مضمون اين دو جمله را، فرع غنا و رحمت خدا قرار داده و فرموده: «وَ

آورده، بى آن‏كه چون و چگونگى وجود داشته باشد (چه آن سؤال از حال است و حال، فرع صاحب حال است. و صاحب حالى نبوده كه حالى داشته باشد كه از او سؤال شود و آن‏كه

بر سرِ جمله «فَاحكُم بَينَ النّاسِ بِالحَقّ»، حكم به حق كردن را، نتيجه و فرع آن خلافت قرار داده، و اين، خود مؤيّد آن است كه مراد از «جعل خلافت»، اين نيست

ايجاد عالم ، علم تفصيلى به اشياى عالم داشته ، و چون علم ، معلوم مى خواهد، و فرع وجود معلوم است ، ناگزير بايد گفت موجودات عالم قبل از وجود، يك نحوه ثبوتى داشته

مي‌فرمايد ‌بين‌ ‌شما‌ مسلمين‌ و كفار و ‌خدا‌ عليم‌ و حكيم‌ ‌است‌. چندين‌ فرع‌ ‌از‌ فروع‌ فقهيه‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ آيه شريفه‌ استفاده‌ مي‌شود اوّل‌: اينكه‌ كافر

كنند مصلحت آنها نباشد خوددارى مى فرمايد)) . و از آنجا كه دعا و تقاضاى از خدا فرع بر معرفت خداوند است در آيه بعد از حقايقى سخن مى گويد كه سطح معرفت آدمى را

أرسِلتُم بِهِ كاَفِرُون» - اين جمله، به خاطر حرف «فاء» كه بر سرِ آن آمده، فرع و نتيجه نفيى است كه از جمله قبلى استفاده مى شد. و معنايش اين است كه: حال كه

كه مى فرمود: «فَأىّ آيَاتِ اللّهِ تُنكِرُون» تفريع كرده باشد. يعنى اين را فرع و نتيجه آن قرار داده باشد. و اگر از خطاب در جملۀ قبلى «تُنكِرُون»، به غيبت

ساحران آشنا ساختند ولى از آنجا كه خنثى كردن يك مطلب (همانند خنثى كردن يك بمب ) فرع بر اين است كه انسان نخست از خود آن مطلب آگاه باشد و بعد طرز خنثى كردن آن را

نظر جمله بندى و طرز بيان ارث دختران اصل قرار داده شده و ارث پسران به صورت فرع و با مقايسه به آن تعيين گرديده ، زيرا مى گويد: پسران دو برابر سهم دختران مى

مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ»: حرف فاء در ابتداء آيه مى فهماند كه مطلب آيه نتيجه و فرع آيه قبل است ، كه مى فرمود: ترجمه تفسير الميزان جلد ۲ صفحه ۱۲ (كتب عليكم )

جمله، آن را متفرع كرد بر جمله قبلى. در نتيجه، ربوبيتش براى همۀ عالَم ها را، فرع ربوبيتش براى انسان قرار داد، و اين، به منظور آن بود كه بفهماند ربوبيت خداى

((يخلق ما يشاء(( از باب عطف مسبب است بر سبب ، براى اينكه تشريع و اعتبار، فرع تكوين و حقيقت است ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۹۷ ممكن هم هست كه جمله ((يخلق

يعنى ساير انبياء و غير انبياء هم بتوانند شفاعت كنند، چون ممكن است شفاعت آنان فرع شفاعت آنجناب باشد، و فتح باب شفاعت بدست آنجناب بشود. و در تفسير عياشى نيز

پس چرا) فاء تفريع است چون سؤ ال از اينكه (پس چرا پيامبران خدا را كشتيد؟) فرع و نتيجه دعوى يهود است ، كه مى گفتند: ((نؤ من بما انزل علينا، تنها بتورات كه

در آنروز پاداشى كه اعمال دنيا دارد ندارد، چون در آخرت تكليف نيست ، و پاداش فرع تكليف است ، آخرت تنها جاى حساب و پاداش و دنيا تنها جاى عمل و تكليف است چنانكه

ربوبيت منحصره را براى خداى تعالى اثبات مى كند، چون خلقت موجودات و ايجاد آنها فرع اين است كه مالك وجود آنها باشد، زيرا موجودات به ((وجود(( قائمند - و نيز مالك

توقفى كنند، و نه كمترين استنكاف و تنبلى و مسامحه اى ، براى اينكه همه اينها فرع توانستن است و آن روز نه تنها مردم توانايى ندارند بلكه توهم آن را هم نمى كنند

ش ‍ (تفعل )، در نتيجه مى توان گفت حرف (فاء) كه در آغاز جمله آمده جمله را فرع و نتيجه معنائى مى كند كه از كلام سابق استفاده مى شد، و معناى مجموع كلام -

«فَلْيَستَجِيبُوا لى وَ لْيُؤْمِنُوا بى»: حرف (فاء) كه بر سر جمله آمده ، مطلب را فرع و نتيجه مدلول جمله قبلى مى كند، البته مدلول التزامى آن ، و مى فهماند حال كه

قدرت مرموزى قائل بودند. به هر حال از آنجا كه شفاعت «اولا» فرع بر درك فهم و شعور است ، و «ثانيا» فرع بر قدرت و مالكيت و حاكميت ، در دنباله آيه در پاسخ آنها

استَخْرَجَهَا مِن وِعَاءِ أَخِيهِ حرف «فاء» كه بر سر جمله آمده مى فهماند كه جمله فرع بر مطالب قبل است ، و معنايش اين است كه : پس آنگاه شروع كرد به تفتيش و بازجويى

ال نيز روشن است كه چنين چيزى اصولا محال مى باشد، زيرا مسئله «آكل و ماكول » فرع بر اين است كه بدنى اول موجود باشد و از بدن ديگر تغذيه كند و پرورش يابد، و

لِلأرضِ ائتِيَا طَوعاً أو كَرهاً» - حرف «فاء» كه بر سرِ اين جمله آمده، آن را فرع ماقبل كرده - كه همان توجه خدا به سوى آسمان باشد - و چون بدون شك، مورد و مقام

قدرت قبل از فعل معنا ندارد، و در نتيجه تكليف معنا نخواهد داشت. چون تكليف فرع آن است كه مكلّف قبل از فعل، قدرت بر فعل داشته باشد؛ و مخصوصا در آن صورت كه

براى آوردن جملۀ «وَ فِى الآخِرَة»، تا اشاره كنند به اين كه ولايت در آخرت، فرع و نتيجه ولايت در دنيا است. پس كأنّه گفته اند: ما اولياى شما در آخرتيم، همان

صعب العبور قيامت تجسمى است از طاعات سخت و سنگين اين جهان و گذشتن از آنها فرع بر گذشتن از اينها است (دقت كنيد). قابل توجه در اينجا تعبير به «اقتحم » از

ضلالت مى باشند هدايت اوّل متقين از سلامت فطرت و هدايت دوّم از ناحيه قرآن و فرع بر هدايت اوّل است حقايقى كه شخص سليم الفطره به آن ها ايمان مى آورد آياتى دالّ

وَعْدَ اللَّهِ حَقُّ ...»: حرف «فاء» كه بر سرِ اين جمله در آمده، جمله را فرع و نتيجه بيان قبلى مى سازد، كه دستور مى داد مردم از راه سير در زمين، عبرت بگيرند

الميزان جلد ۱ صفحه : ۷۲ دليل بر اين كه هدايت دوّمى از ناحيه خداى سبحان و فرع هدايت اولى است، آيات بسيارى است كه چند آيه از آن ها ذيلا از نظر خواننده مى

به شفاعت كننده دارد، حكمش را تغيير دهد روشن است كه هر يك از اين دو موضوع ، فرع بر اين است كه شفاعت كننده اطلاعاتى داشته باشد كه نزد شخصى كه در پيشگاه او

و تقوا و طهارت، مانند بند تسبيح، در تمامى آن احكام و نتایج آن ها، و اصل و فرع آنها دويده باشد؟ و آيا عقل هيچ انسانی كه حداقل شعور را داشته باشد، ممكن می

بر خودش تفريع شده است ؟ زيرا گفتيم اعاده لفظ « طرد » به منظور اتصال دادن فرع « فتكون ... » است به اصل « و لا تطرد.... » . وَ كذَلِك فَتَنَّا بَعْضهُم بِبَعْضٍ

اعتقاد حق و عمل صالح و دليل بر اين معنا اين است كه در آيه شريفه هدايت را فرع بر اجتباء گرفته ، (دقت فرماييد) بنابراين ديگر اشكالى - بر آنچه قبلا گفتيم

ضمير در «فيها» به كلمه «ارض » برمى گردد، و كلام طورى ريخته شده كه هر جمله ، فرع جمله قبلى خودش است ، و غرض از آن - و خدا داناتر است - بيان تدبير خدا براى