نتایج جستجو

مهل مهن موت موسى مول موه مکن ن نا نبء نبت نبذ نجم نجو نحن نخر نخل ندو ندى نذر نزع نزف نزل نسف نشء نشر نشط نصب نصو نصى نضخ نضد نضر نطف نطق نظر نعم نفخ نفر

فَذُوقُوا عَذَابِي وَبَال لَمَسّکُم أَيْدِيکُم شَيْئا يَکْفُرُون لَآيَة نُذُر در حال بارگیری...

مشتق شده در حال بارگیری... ليت لات ندى حين عجب نوص هم ندو ان ف جىء من قرن نذر قبل

امن ذا رحم هذا بين بنو هو رود عمل غيب نور الا جنن حقق نزل عن انث صدق سمع نذر انس نصر ذلک وکل دون جىء کيد کذب ريب شکر لما خزن ظلم الى رئى يقن غير امر کثر

الا ه امن لا ى کتب فى عبد کون قصص حقق ليس قد صبر ک اخذ قول وفى ائى وهب داود نذر هدى هو حيى حدث شرح فلح جناح اوى عهد علم زيغ عبر خير يدى وعد وحد فرى قلب کثر

من مع ضلل عسى انس امن رئس فتح ا قسط ضيق ارض الذين وله ک کثر انتم رسل لکن ب نذر نفس نغض انن کم يوم قرب ايى ذرء حتى بشر ائى لو دعو س زلزل ضرر مرر

بيت ارض بين انتم طلق بغى رحم عرض انن ربب فعل سوء بعد نکح شىء بيض الذين بنو نذر ميل ذلل وکل ثنى قرب اکل وضع رسل قصر الا يدى حلل ولد عشر خبر رضع رود ى ثلث

ثم على الله اله قول ى وله لا رئى ب الذين کذب ان کفر انن اخذ سير ها کيف قبل نذر قد ذکر سمو ربب خلق قدر شىء اذا ظلم رسل ايى حکم الا نا اوى بين ائى ضرب بعض

نذر ۲۲، ۲۳، ۲۴، ۲۶، ۲۷، ۲۸، ۲۹، ۳۰; اخلاص در نذر ۲۴; تاریخ نذر ۱۷; شرایط صحت نذر ۲۸; صیغه نذر ۲۶، ۲۷، ۲۸; نذر براى نجات از مشکلات اجتماعى ۳۰; نذر تبرعى

على اوى لو اخر الله الک لئک سحر تبع صرف حکم ام کيف الذين طوف ملک ذلک وقى يى نذر

ظلم کفر ذات مثل هلع سرر نعم فوز خلق هو بين لغب تبع ا وقى ابو يئس ارض تلک نذر عدد حزن فرح اکل حتى شرب غلم نفح ندو نوب اهل يا

لما قرء قول کم سمع ل لعل ک حضر قضى ذکر قرآن رحم ولى ربب الى قوم فى هم اذا نذر جنن

الذين انت اذا على ک ا ثم کون نا عقل ظلم لو موت هدى اوى ولى ها او دبر ايى مثل نذر ربب توب انن ان کم ل کثر قول ندى ندو وجه ائى فتن خرر فرق وحى هل جهنم کلل لم

.. فکیف کان عذابى و نذر) ۳ - ابتلاى قوم عاد به عذاب الهى، پس از انذارهاى مکرر و اتمام حجت بر آنان (فکیف کان عذابى و نذر) عطف «نذر» بر «عذابى»، ممکن است

یا على اگر نذر نمائى از براى فرزندان تو امید شفا از براى آن‌ها خواهى یافت. على و فاطمه نذر کردند که سه روز روزه بدارند و کسى که در این نذر با آنان شرکت

آیات شامل این کلمه نذر (۱۳۰ بار) مِن أَو نَذْر وَ مَا نَفَقَة فَإِن أَنْفَقْتُم اللّه يَعْلَمُه الْأَلْبَاب أُولُوا لِلظّالِمِين در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه نذر (۱۳۰ بار) الّذِين وَ لَهُم أَبَدا فِيه قَالُوا مَاکِثِين اتّخَذ حَسَنا اللّه أَجْرا مَا وَلَدا بِه در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه ل‌ (۳۸۴۲ بار) نذر (۱۳۰ بار) وَ بِه لِلنّاس بَلاَغ لِيَعْلَمُوا هٰذَا الْحِسَاب أَنّمَا سَرِيع هُو إِلٰه اللّه وَاحِد إِن لِيَذّکّر در

آیات شامل این کلمه نذر (۱۳۰ بار) صَاعِقَة فَقُل أَعْرَضُوا مِثْل فَإِن الْعَلِيم الْعَزِيز عَاد وَ تَقْدِير ثَمُود إِذ ذٰلِک جَاءَتْهُم حِفْظا در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه نذر (۱۳۰ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) لَقَد وَ بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا شَکَر مَن بِالنّذُر نَجْزِي کَذٰلِک رَاوَدُوه عَن عِنْدِنَا ضَيْفِه مِن

آیات شامل این کلمه کم‌ (۲۲۹۱ بار) ل‌ (۳۸۴۲ بار) نذر (۱۳۰ بار) وَ بِه الْقُرْآن هٰذَا إِلَي مَن أُوحِي بَلَغ أَ إِنّکُم بَيْنَکُم لَتَشْهَدُون بَيْنِي أَن

آیات شامل این کلمه کم‌ (۲۲۹۱ بار) نذر (۱۳۰ بار) إِنّا عَذَابا مَآبا رَبّه قَرِيبا إِلَى يَوْم اتّخَذ يَنْظُر شَاء الْمَرْء فَمَن مَا الْحَق قَدّمَت يَدَاه

آیات شامل این کلمه نذر (۱۳۰ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) وَ يَوْم إِذ الْيَوْم فِي مُبِين الْحِسَاب سَرِيع الْحَسْرَة ضَلاَل الْآزِفَة اللّه إِن الْقُلُوب قُضِي

آیات شامل این کلمه ب‌ (۲۶۴۹ بار) نذر (۱۳۰ بار) لَقَد مُدّکِر وَ کَذّبَت إِنّا لُوط مِن فَهَل فَقَالُوا فَتَمَارَوْا ثَمُود أَرْسَلْنَا أَ لِلذّکْر قَوْم

آیات شامل این کلمه ل‌ (۳۸۴۲ بار) نذر (۱۳۰ بار) وَ مِن يَوْم مَن الّذِين عَلَى لَه مُبِين إِن عِبَادِه قَيّما عَرَبِيّا قُرْآن بَأْسا عِوَجا شَدِيدا لِسَانا

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ف قوم ها ربب نذر ايى يا ک کبر

جبائى نقل شده كه خدا مريم را به چنان نذرى امر كرد والا جايز نبود كه بدون نذر بگويد نذر كرده‏ام. در اسلام صوم صمت تشريع نشده بلكه حرام است رسول خدا صلى اللّه

جبائى نقل شده كه خدا مريم را به چنان نذرى امر كرد والا جايز نبود كه بدون نذر بگويد نذر كرده‏ام. در اسلام صوم صمت تشريع نشده بلكه حرام است رسول خدا صلى اللّه

است. «لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً» 11- وفاى به نذر واجب است و كسى كه به نذر خود وفا نكند، از قهر الهى بترسد. «يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَ يَخافُونَ

سوء لوط نجو قتر نزل کم يوم کفر اذ هذه فجر بشر وجه مرر نظر کيف ضحک قرى رجز ب نذر نن

خدا گام بر دارد، دنياى او نيز تأمين مى‌شود. مادر مريم فرزندش را براى خدا نذر كرد، خداوند در اين آيه مى‌فرمايد: هم جسم او را رشد داديم و هم سرپرستى مانند

قرآن يكبار آمده و (ساء) در آيه به جاى «بئس» است. ف هم ب سوء نزل صبح عجل اذا نذر ولى نا عن عذب

صلح يا نفر عبد سبل حسن هدى امم تبع دبر بقع اين طوع رحم انت ندو ثم صدق اخر نذر بکة کما حکم موه اقصو اهل الا امن سلم زيد فوق وسم يى نوب لوط انتم

رسل اتى هو ثم فسد اذ ربب لم نا امر ذلک غفر موسى سير خوف قد الا جعل ى يا حقق نذر سوء لو ولى او نور سرع جنن صبر خير قوى جرم حکم دبر ذنب نکص عبد فکک درى هما

الم ابى وجد اله وقى الله خزى نبء اولاء ليس ل نطق هل عين فضح بشر هو من وله نذر قد جدر طعم ب مدن رجل ذوق مرى قرى سلم ما رشد قضض

ان ما ذهب حفظ ذو هل رود غفر من ق انن عن بيت حوط عود ابراهيم اتى ورى ک روع نذر بدء اهل کم على برک

اخذ حقق جدل من عند لقم ربب حجج کون حوت کفر الذين على هو لوم جوب سهم شحن اوى نذر غضب ما فلک بشر بعد رسل الى ائى ايى الا عذب ى کيف وله

مشتق شده در حال بارگیری... ه ل من ب ف ما هم قول اله وله الله ان کم الا انن نذر ک الذين امن نا رسل ى لا مثل کون قوم على ها اذا علم فى ا هدى ربب رحم بين جىء

رسل ظلم غفر ان ها حکم رحم کفر اول عن ايى امن حزن کسب يا قلب بنو ذکر رئى ذا نذر رجع او لعل مول قد ذلک مرض نکر جدث حلل حشر اثم هذا دعو کان عدو کثر ارض نهى

جعل بعد هو ا سمو حقق ضلل هدى کفر يوم خلف هذا اذا نزل انس عدو ذا الذى خلق نذر رحم رئى شهد امر لما قضى لو لم صلح ثم ظلم صدق عمل فرق اذ عبد سلط سحر عن حتى

حقق خير جرم نوح سلط هزء کذب دين عمل بعد نيل شىء جهنم کفى ذلک صدد نزل شرک نذر مع نشر قرء اثم خوف قد فيض سعر س عرض يوم نبو هدى قرن شقق سبح انا ذکر مدد خردل

بل حمى التى ظلم دور جىء ذمم وصى نا ضلل سوء ام قرر سلسل دين کلل درى دحر حسب نذر قبس مرء فتن لهب شرر

ربب وهب کذب دمدم صبح امن عن صحب سقى ندى على ندم ولى الذى امر ن متع ورى فى نذر ندو نا حضر لدن دور ان فعل ما خوف اننى شىء ثلث يا

باران معمولى و باران رحمت به كار رفته است. مطر على ف هم من سوء ها غبر کون ه نذر فى انن قول نا حجر اخر دمر ل التى سفل ا قرى اتى مرء الا ذلک او حمد ثم نظر کم

بار) (بر وزن فرس) نر. مقابل ماده [آل عمران:36]. پسر مثل دختر نيست (راجع به نذر زن عمران) [حجرات:13]، [ليل:3]. موضوع نر و مادگى كه در (زوج) خواهد آمد از اسرار

حسن اذا انس ذلک عمل سمو خلق قبل کبر وحد ليس اذ رود ضلل سجد هؤلاء نهى لو نعم نذر حکم جنن کتب عند کذب ورث بشر انث

نزديك و نزديك شونده است، گر چه ما آنرا دور مى‏دانيم [معارج:6]، [انبیاء:1]. نذر من ليس ل اول ازف ها الله دون اله هذا يوم اذ ه هم وله قلب ذا لدى حسب سرع حنجر

مادّه «سیب» به معناى جریان آب و آزادى در راه رفتن است). سيب‌ (۱ بار) شتريكه نذر مى‏كردند در صورت آمدن مسافر يا شفاى مريض، آن را به سر خود رها كنند رجوع شود

قمستى از آنچه قرآن مجيد درباره مريم آورده به قرار ذيل است: ولادت زن عمران نذر كرد :خدايا بچّه‏ايكه در شكم دارم در راه تو ودر خدمت دين تو خواهد بود، زن اميدوار

می‌کنید آگاه است‌ و به پيمان خدا- هر كار نيكى كه با خدا عهد كرده باشيد مانند نذر و جز آن-، چون پيمان بستيد، وفا كنيد و سوگندها را، پس از استواركردن آنها، مشكنيد،

نداشته باشد ولى احوط است قصد عبادت ديگر نيز. اعتكاف به اصل شرع مستحب و با نذر و سوگند و غيره واجب مى‏شود. روز از شرايط آن است معتكف بايد روزه باشد خواه

انن بعد ربب رسل کم قول هلک قبل ه الا الى ذکر عذب هود کفر الذين کون مثل هو ک نذر فرعون لوط رس صعق بين اما حقق قد ابراهيم کيف الم رحم ارض اوى ايى روح ائى يوم

براى شفا دو فرزند خود نذرى فرمائى و او سه روز روزه نذر فرمود و حضرت زهرا و فضه خادمه هم بآنحضرت در نذر تأسى نمودند و خداوند آن دو را شفا داد و حضرت امير

از عذاب الهى در برابر کج روى ها و بیدادگرى ها و گناه و فساد، بیم مى دادند. نذر (۱۳۰ بار) وَ أَرْسَلْنَاک بَشِيرا مُبَشّرا إِلاّ لا مَا أَو إِنّا عَلَى بِالْحَق

وعده دانستند و فرمودند: وعده مؤمن به منزله‌ى نذر است، ليكن (مخالفت با آن) كفّاره ندارد. «عدة المؤمن اخاه نذر لا كفارة له» «1» به گفته مفسّران، شأن نزول آيه

قول قرء کون قد يسر الى قرآن امر ثم ها عن لا مع س فى نا جعل حسب خمر علم حسن نذر عذب غنى هم أما اذا ايى صدق کذب لسن هدى امن اتى خفى هل لم نفع نصب حتى کيل رسل

قرر ثقل الا خرج او ى شىء اول عشو فتى حضر اتى نن اذ ولى بعد نا صدق سجن صبر نذر عتو صلو ثنى امن وضع قلب وکل عجب انس لقى نحن غفل وصى ضرر غشو نظر مع نفس نزل

ثمود مثل ه صلح اتى رس مدن جىء اما مدين قرع الله طغو حقق أما صعق وتد ان ذکر نذر ظلم لا ايى کم ايکه هل طغى جثم عذب نا ائى اله بل هدى بلد علم نوق هود نصر امن

امن رسل شدد ذکر صبر رئى وزر وفى جزى يا قسط فجر هن کسب وعد الا سئل صلح جىء نذر انس نعم التى حسب بين انت اذ ردد زوج خير دنو هو لم زيد لما انتم رجع وقى وذر

الذى حتى خرج بغى فتن نا جهنم فوز بلو هدى مرج جىء ليس صير ثقل ضرر کلل ريب نذر وسل اتى جبى کره درج خير وجد لما نفر ثوى ظلم نصر اجر غير

فحش دعو اولى ايى رسل جزى وقى جنن اخر قبل نصو ثم هذا انتم ذلک انت نفق على نذر امن نصى بئس فتح نفس زکو ائى بين لعل شجر ثلث عمل اکل حفظ خرج سبق هى جنب هوى

جىء ذا حسن امر کذب يا قبل رئى هذا نزل حکم سمع خرج اخذ صدق هن موسى جنن مثل نذر ضلل شرک کثر نور سجد ولد ن او

لبث فصل وقى هو رحم عدد ايى الذى حيى رئى نظر جزى شهد سئل حقق دنو وجه دعو قبل نذر خوف اول ن خلق ا موت او ندو ولى قدر ندى کتب سوء نفع ضلل نن نفخ قد سوى

يوم نحس ف رسل ب سخر نا عتو ها هلک مرر ذوق نزع عاد انس ل سبع جحد أما طغى ليل نذر انن ان عذب ثمن ى طغو ک خزى

جىء الا لم ذلک عذب ويل اذا صدق بل کلل بين حقق او هما ذا هذا رحم س اتى عن نذر کيف اخذ ظلم لما جنن حسن شىء رئى ارض لقى عقب صحب ثمود نوح ذکر عزز الذى انس

ک ها ل ب الذين يا قول عذب ربب ذکر فى من لا هن على کثر الذى ايى نشء الک ان نذر لئک ى عرب امن بيع اذ عبد کم عون تلک هو کتب ثيب صحب ترب نزل ذوق قرر صبح جدل

طوع علم ايى اول کفر کذب اذ اوى ا بلغ الذى حقق ائى بشر رحم هو اذا کتب مع وقى نذر شهد نزل بعد امم لم ثم کلل اخذ تبع يا روح عزز بنو انس جعل هدى ذلک عذب ولى لما

- قوم ثمود، تکذیب گر انذارها و هشدارهاى پیامبر خویش (کذّبت ثمود بالنّذر) «نذر» جمع «نذیر» است. «نذیر» بر دو معنا اطلاق مى شود: «انذار» و «منذر». در برداشت،

الى کلل کفر ملء قوم کشط داود عمل مع بعد هذا قسم هم صلح سمو حکم ان کون غوى نذر حسب ذهب انا ايوب التى اول اتى ثم ولد فلق جمع جعل جهنم اذ ولى فى الذى

بازخواست مى‌شويد. و برای بی‌شعوران [بتان‌]، بهره‌ای از آنچه روزیشان داده‌ایم، [نذر و] تعیین می‌کنند، به خدا که درباره آنچه افتراء می‌زنید، از شما پرسش خواهد

بنوش و روشن كن چشم خود را پس اگر ببينى از افراد انسان كسى را بگو همانا من نذر كردم‌ جلد 3 صفحه 468 براى خداوند بخشنده روزه را پس سخن نميگويم امروز با هيچ

الى ائى قبل سبل ظنن ورى غير او لم جهنم بعد الذى عفو فحش خلد غفر التى لو کذب نذر اذ حيى وزر ذکر بنو يا رسل

بنوش و روشن كن چشم خود را پس اگر ببينى از افراد انسان كسى را بگو همانا من نذر كردم‌ جلد 3 صفحه 468 براى خداوند بخشنده روزه را پس سخن نميگويم امروز با هيچ

كه در وى پديد آمد نذر كرد كه اگر از آن مرض خلاصى يابد براى تقرب به خداوند غذائى را كه بيشتر دوست دارد بر خود حرام كند و روى وفاء به نذر خويش شير و گوشت شتر

عبد صرط عن قوم حين ا غفر سلم هل نزل ذهب اخر نا بل هدى سجد حکم دخل امن رئى نذر سوى کثر کفى وسم ى خلق لما رجل دعو الک لئک ولى سبل نن لو عسى مطر ذلک عشو امر

على نصح فرعون خرج ضيق ذکر الذين ک قرى غبر مدن کفر يونس او بشر حصب حبب ما نذر ارض حلم فضل نهى رحم تحت مدين خسر التى شدد وتد اليسع نحن نن تبع حکم اخر رکن

ولیکن خودشان آن را برای بدست آوردن خوشنودی خدا پدید آورده بودند (و بر خویشتن نذر و واجب نموده بودند). امّا آنان چنانکه باید آن را مراعات نکردند. ما به کسانی

ولى امر عذب اذ سمو کتب لو قبل خشع سبل نصر مثل خلص ملک انتم ندو کشف بعد ندى نذر نفس حسن طوع اول الم صمم

مزاحم آن نمى‏شدند و اگر درمانده‏اى آنرا مى‏ديد سوار نمى‏شد. سلئبه شتريست كه نذر مى‏كردند در صورت آمدن مسافر و شفاى آن را به سر خود رها كنند. در تفسير اين

تعالى. از امام باقر و امام صادق (ع) روایت شده است: سوگند بر مطلقه شدن همسر و نذر در گناهان و هر سوگندى به غیر نام خداى تعالى، پیروى از گامهاى شیطان است. احکام:۲،

بزرگتر ‌از‌ جانب‌ پدر ‌بعد‌ ‌از‌ فوت‌ ‌او‌ و روزه‌اي‌ ‌که‌ باجاره‌ ‌ يا ‌ نذر ‌ يا ‌ عهد ‌ يا ‌ قسم‌ واجب‌ شود و روزه‌ كفارات‌ و روزه‌ بدل‌ هدي‌ و روزه‌

گيرد پس چگونه بود عذاب خدا و بيم دادن او و حال معذبين اگر جلد 5 صفحه 102 نذر اسم مصدر باشد و اگر جمع نذير باشد يعنى پس چگونه بودند بيم دهندگان من كه پيغمبران

آیات شامل این کلمه قرر (۳۸ بار) وَ لَقَد عَذَابِي نُذُر فَذُوقُوا عَذَاب أَمْر بُکْرَة جَاءَهُم کُل صَبّحَهُم مِن الْأَنْبَاء أَهْوَاءَهُم اتّبَعُوا يَسّرْنَا

فَتَمَارَوْا فَطَمَسْنَا بَطْشَتَنَا أَعْيُنَهُم أَنْذَرَهُم فَذُوقُوا عَذَابِي نُذُر در حال بارگیری...

فَطَمَسْنَا رَاوَدُوه أَعْيُنَهُم فَذُوقُوا بِالنّذُر عَذَابِي فَتَمَارَوْا نُذُر بَطْشَتَنَا أَنْذَرَهُم در حال بارگیری...

نَذَرْتُم أَنْفَقْتُم مَا اللّه الْمُحْسِنِين الْأَلْبَاب أَجْر کَبِيرَة نَذْر يُضِيع فَإِن أُولُوا إِلاّ يَقْطَعُون يَذّکّر يَعْلَمُه وَادِيا در حال بارگیری

تَرَى فَطَمَسْنَا فَذُوقُوا ضَيْفِه الرّسُول عَذَابِي عَن إِلَى الدّمْع نُذُر رَاوَدُوه مِمّا أُنْزِل عَرَفُوا مَا بِالنّذُر سَمِعُوا صَبّحَهُم بُکْرَة

جلد 3 - صفحه 400 مورد بوده است. «1» نقل شده است كه «متوكّل عباسى» مريض شد و نذر كرد كه اگر شفا يافت، «دراهم كثيرة» بدهد. پس از بهبودى، بحث شد كه دراهم كثيرة

نخوانده‌ ‌باشد‌ و متعلق‌ عهدهم‌ بايد راجح‌ ‌باشد‌ مثل‌ نذر و ‌اگر‌ تخلف‌ كرد كفاره‌ دارد بعضي‌ گفتند كفاره‌ نذر و بعضي‌ كفاره‌ قسم‌ و احوط اول‌ ‌است‌ و همچنين‌

تَكفُرُون‌َ كفر بمعني‌ ستر ‌است‌ ‌در‌ باب‌ كفّارات‌ كفّاره قتل‌ كفّاره صوم‌ كفّاره نذر و عهد و قسم‌ كفّاره ظهار ستر ميكند عقوبت‌ ‌آنها‌ ‌را‌ بشرط توبه‌ ‌در‌ آيه

باللّه‌ تاللّه‌ و اللّه‌ چه‌ ‌در‌ باب‌ مرافعه‌ و چه‌ ‌در‌ ايجاب‌ شي‌ء مثل‌ نذر و عهد و چه‌ ‌در‌ باب‌ رفع‌ حد ‌در‌ قذف‌ ‌بين‌ زوج‌ و زوجه‌، لكن‌ خداوند ‌به‌

باللّه‌ تاللّه‌ و اللّه‌ چه‌ ‌در‌ باب‌ مرافعه‌ و چه‌ ‌در‌ ايجاب‌ شي‌ء مثل‌ نذر و عهد و چه‌ ‌در‌ باب‌ رفع‌ حد ‌در‌ قذف‌ ‌بين‌ زوج‌ و زوجه‌، لكن‌ خداوند ‌به‌

مزاحم آن نمى‏شدند و اگر درمانده‏اى آنرا مى‏ديد سوار نمى‏شد. سلئبه شتريست كه نذر مى‏كردند در صورت آمدن مسافر و شفاى آن را به سر خود رها كنند. در تفسير اين

يَذّکّر بِعِصَم الْأَقْرَبِين ذٰلِکُم تُمْسِکُوا قَرِيب يَسْأَلُونَک هُو حُکْم نَذْر عِبَادِه لا فَإِن الْيَتَامَى الرّازِقِين يَشَاء يَحْکُم بَيْنَکُم يَعْلَمُه

بد امورى كه در نظر عامۀ مردم، شوم و نحس است مقصود از تكذيب قوم ثمود به «نُذُر» ناقه صالح و آزمايش الهى قوم ثمود سرگذشت قوم لوط و عذابى كه دامنگيرشان شد

إِلَيْهَا تُوبُوا الْخَبِيث أَشْيَاء الرّبَا الْأَزْلاَم صَابِرُوا ابْتَغُوا نَذَر تَنَازَعُوا الْبُيُوت فِئَة إِلَيْه أْتُوا تَأْکُلُوا کَثْرَة زَادَکُم اسْجُدُوا

النّبِيّين الْغَمَام مُخَلّدُون خَلْفِهِم مَأْوَاهُم أَجْرُهُم أَنْذَرْتَهُم نُذُر مُجْرِمِين صَرْصَرا

عَاقِبَة عَبْدَنَا الدّاع لِلّه هُود الّذِين فَأُهْلِکُوا صَالِح وَاحِدا الرّس نُذُر حَاصِبا إِلَى لِلْعِبَاد قَالُوا مُهْطِعِين فِرْعَوْن نَتّبِعُه بِالطّاغِيَة

بَعْدِهِم مُسْتَکْبِرِين إِن سُجّدا تَنْکِصُون لِکُل رَبّنَا مِنّا قَوْما نَذَر مُجْرِمِين غَلَبَت لَو يُکَذّب در حال بارگیری...

نَفْعَل أَسَاطِير عَمّا قَالَت أَشْرَکْنَا تَقُولُوا نَعْبُد مُبِين تَعِدُنَا نَذَر فِي غَافِلِين أَنْتُم لَهُم شَک کَذٰلِک تَصُدّونَا إِذَا الّذِين رُسُلُهُم

كه منذرين مردم از عذاب اويند بتقريبى كه ذكر شد قبلا يا انذار الهى را اگر نذر مصدر باشد و اينجا آن معنى آكد است چون حضرت لوط ظاهرا از طرف حضرت ابراهيم عليه

الظّالِمِين ذَا جَحَدُوا اللّه لَقُلْنَا لَهُم إِن آمَنُوا نَجْزِي أَي أَعْمَى نَذَر بَعْدِهِم يُرِيد الّتِي در حال بارگیری...

النّاس عَذَابِي فِيهَا تَنْزِع مُسْتَمِرّ بَاقِيَة جَنّات الْقَوْم نَحْس نُذُر الْجِبَال فِيهِن بُيُوتا فَتَرَى يَوْم فَارِهِين حُسُوما أَيّام ثَمَانِيَة

رفته، مى‏داند. وَ فَکَيْف نَخْل کَان عَذَابِي أَعْجَاز کَأَنّهُم النّاس نُذُر مُسْتَمِرّ تَنْزِع لَقَد نَحْس يَوْم در حال بارگیری...

باللّه‌ تاللّه‌ و اللّه‌ چه‌ ‌در‌ باب‌ مرافعه‌ و چه‌ ‌در‌ ايجاب‌ شي‌ء مثل‌ نذر و عهد و چه‌ ‌در‌ باب‌ رفع‌ حد ‌در‌ قذف‌ ‌بين‌ زوج‌ و زوجه‌، لكن‌ خداوند ‌به‌

كه منذرين مردم از عذاب اويند بتقريبى كه ذكر شد قبلا يا انذار الهى را اگر نذر مصدر باشد و اينجا آن معنى آكد است چون حضرت لوط ظاهرا از طرف حضرت ابراهيم عليه

كه منذرين مردم از عذاب اويند بتقريبى كه ذكر شد قبلا يا انذار الهى را اگر نذر مصدر باشد و اينجا آن معنى آكد است چون حضرت لوط ظاهرا از طرف حضرت ابراهيم عليه

وَ لَقَد أَعْيُنَهُم ضَيْفِه عَن فَذُوقُوا عَذَابِي رَاوَدُوه بِالنّذُر نُذُر فَتَمَارَوْا صَبّحَهُم بَطْشَتَنَا در حال بارگیری...

از آدميان كسى را ديدى و از تو توضيح خواست به اشاره بگو: براى خدا روزه سكوت نذر كرده‏ام و امروز با كسى سخن نخواهم گفت. مريم مولود مسعود را در آغوش گرفت (و

واجبات فوت شده به ظهور امارات موت واجب است وصيت به آن مانند نماز و روزه و نذر مطلقا و كفّارات. 2- اموال مردم كه نزد او باشد و ردّ آن ممكن نباشد مانند وديعه

بِرِيح الْحَق بِآيَات مُلِيم بَعْدِهِم مَنَازِل فَإِنّا أَمْرُه فَقُل فِيهَا نُذُر الْقُرْآن أَدْرَاک الْيَم فَاصْبِر نَجّيْنَاهُم هُود تَتّخِذُون لَهَا عَلَى

و 61. و اما عهد بنده‌ ‌با‌ ‌خدا‌ يكي‌ ‌از‌ سه‌ امر ‌است‌ ‌که‌ واجب‌ ميشود نذر عهد يمين‌ و ‌در‌ مخالفتش‌ كفاره‌ دارد، و اما عهد ‌با‌ يكديگر قرار دادهايي‌

آمدند و به حضرت على عليه السلام پيشنهاد كردند كه براى سلامتى دو كودك عزيز خود نذر كنند كه روزه بگيرند. پس از آن كه حسنين بهبود يافتند، حضرت على و حضرت فاطمه

قول طرف مقابل است كه مى‌تواند عهد، «1». فصّلت، 34. جلد 4 - صفحه 246 سوگند و نذر باشد. «مَوْثِقاً مِنَ اللَّهِ» 1- به صرف خويشاوندى اكتفا نكنيد و قراردادها

آمدند و به حضرت على عليه السلام پيشنهاد كردند كه براى سلامتى دو كودك عزيز خود نذر كنند كه روزه بگيرند. پس از آن كه حسنين بهبود يافتند، حضرت على و حضرت فاطمه

باللّه‌ تاللّه‌ و اللّه‌ چه‌ ‌در‌ باب‌ مرافعه‌ و چه‌ ‌در‌ ايجاب‌ شي‌ء مثل‌ نذر و عهد و چه‌ ‌در‌ باب‌ رفع‌ حد ‌در‌ قذف‌ ‌بين‌ زوج‌ و زوجه‌، لكن‌ خداوند ‌به‌

مريم اشاره كرد به عيسى عليه السلام كه با او سخن گويند و جواب شنوند كه من نذر روزه صمت دارم، پس از او شهادت طلبيد بر پاكدامنى من. ايشان از اين معنى تعجب

آمدند و به حضرت على عليه السلام پيشنهاد كردند كه براى سلامتى دو كودك عزيز خود نذر كنند كه روزه بگيرند. پس از آن كه حسنين بهبود يافتند، حضرت على و حضرت فاطمه

‌ذلک‌ ‌قوله‌ عزّ و جل‌ّ فنادوا صاحبهم‌ فتعاطي‌ فعقر فكيف‌ ‌کان‌ عذابي‌ و نذر و ‌قال‌ فعقروها فدمدم‌ ‌عليهم‌ ربهم‌ بذنبهم‌ فسويها و ‌لا‌ يخاف‌ عقبيها الا

ظالمي‌ مي‌شود و تضرع‌ و زاري‌ ميكند و ‌خدا‌ ‌خدا‌ ميگويد و رو بخدا مي‌رود و نذر و نياز ميكند، لكن‌ ‌اينکه‌ كفار ‌حتي‌ ‌اگر‌ هزار گونه‌ بلاهم‌ بآن‌ها رو آورد

تاللّه‌ و قسم‌ دو قسم‌ ‌است‌ يك‌ قسم‌ ‌بر‌ ايجاد فعلي‌ ‌ يا ‌ ترك‌ ‌آن‌ مثل‌ نذر و عهد ‌که‌ ‌آن‌ فعل‌ واجب‌ ميشود ‌ يا ‌ حرام‌ و ‌بر‌ مخالفتش‌ كفاره‌ دارد

بد امورى كه در نظر عامۀ مردم، شوم و نحس است مقصود از تكذيب قوم ثمود به «نُذُر» ناقه صالح و آزمايش الهى قوم ثمود سرگذشت قوم لوط و عذابى كه دامنگيرشان شد

آمدند و به حضرت على عليه السلام پيشنهاد كردند كه براى سلامتى دو كودك عزيز خود نذر كنند كه روزه بگيرند. پس از آن كه حسنين بهبود يافتند، حضرت على و حضرت فاطمه

پيامبر قرار داده است. حضرت مريم چون روزه‌ى سكوت گرفته بود، به خاطر وفاى به نذر به جاى سخن، اشاره كرد. «فَأَشارَتْ» با اينكه اوّلين سخن عيسى عليه السلام درباره‌ى

بد امورى كه در نظر عامۀ مردم، شوم و نحس است مقصود از تكذيب قوم ثمود به «نُذُر» ناقه صالح و آزمايش الهى قوم ثمود سرگذشت قوم لوط و عذابى كه دامنگيرشان شد

بد امورى كه در نظر عامۀ مردم، شوم و نحس است مقصود از تكذيب قوم ثمود به «نُذُر» ناقه صالح و آزمايش الهى قوم ثمود سرگذشت قوم لوط و عذابى كه دامنگيرشان شد

و ‌در‌ باب‌ كفارات‌ مثل‌ كفاره‌ صوم‌ رمضان‌ و خلف‌ نذر و عهد و قسم‌ ‌که‌ اثر معصيت‌ افطار و ترك‌ نذر و عهد و قسم‌ ‌است‌ اثر و عقوبت‌ ‌آن‌ ‌را‌ ‌از‌ ‌بين‌

و آن را شكسته‏ايد. و اگر كسى نذر كند كه هر روز شنبه و يا يك شنبه و يا روزى ديگر از ايّام معيّن را روزه بگيرد بايد بدين نذر خود وفا كند و نمى‏تواند آن را

بد امورى كه در نظر عامۀ مردم، شوم و نحس است مقصود از تكذيب قوم ثمود به «نُذُر» ناقه صالح و آزمايش الهى قوم ثمود سرگذشت قوم لوط و عذابى كه دامنگيرشان شد

تفسير ‌آيه‌ اكتفاء مي‌كنيم‌. (وَ الَّتِي‌ أَحصَنَت‌ فَرجَها): ‌که‌ ‌بر‌ حسب‌ نذر مادرش‌ ‌او‌ ‌را‌ ‌در‌ بيت‌ المقدّس‌ مقرّر داشتند و متكفّل‌ حال‌ ‌او‌ زكريّا

رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم لا تسبّوا الرّيح فانّها بشر و انّها نذر و انّها لواقح فاسئلوا اللّه من خيرها و تعوّذوا به من شرّها. سب نكنيد باد را،

روشن بدار و هر كس از جنس بشر را ببينى (با اشاره) به او بگو كه من براى خدا نذر روزه سكوت كرده ام و با هيچ كس (تا مادامى كه روزه هستم) هرگز سخن نخواهم گفت»

‌ واجب‌ ‌باشد‌ قسم‌ ‌بر‌ فعل‌ حرام‌ ‌ يا ‌ ترك‌ واجب‌ منعقد نميشود بخلاف‌ نذر و عهد ‌که‌ بايد متعلق‌ ‌او‌ راجح‌ ‌باشد‌ و مخالفت‌ قسم‌ كفاره‌ دارد ‌ يا ‌

روشن بدار و هر كس از جنس بشر را ببينى (با اشاره) به او بگو كه من براى خدا نذر روزه سكوت كرده ام و با هيچ كس (تا مادامى كه روزه هستم) هرگز سخن نخواهم گفت»

و مجراى محرمات قرار دهيد، در شدت اجتناب 5- ملتزم نشويد تحريم محللات را به نذر و عهد و قسم. پس واجب است حمل آيه بر جميع وجوه. بعد از امر بر ترك انحلال نفس

از اينكه من نذر كنم او حائض شده بوده است- به امام صادق عليه السّلام نوشتم، و خود در مدينه بودم- امام در پاسخ نوشت، چنانچه قبل از اينكه تو نذر كرده باشى حائض

باشد) محرم بحجّ باشم، يا بگويد: اين مقدار اطعام مى‏كنم، فرمود: اينها هيچ نذر نيست و طعام را هديّه كعبه نمى‏كنند، و باز پرسيد: يا شترانى را كه نحر شده‏اند

روشن بدار و هر كس از جنس بشر را ببينى (با اشاره) به او بگو كه من براى خدا نذر روزه سكوت كرده ام و با هيچ كس (تا مادامى كه روزه هستم) هرگز سخن نخواهم گفت»

فضيل از ابى الحسن (ع) در قول خدا عز و جل (۶ سوره انسان): «وفا مى‏كنند به نذر» فرمود: وفا مى‏كنند بنذر و پيمانى كه از آنها گرفته شده در ولايت ماها. حضرت

روايت در كتب شيعه و اهل سنت نقل شده كه آيات اول سوره هل اتى درباره جريان نذر اهل بيت عليهم السلام است كه افطاريه خويش را به مسكين و يتيم و اسير دادند مى‏گويد:

‌خدا‌ كند ‌ يا ‌ عمره‌ انجام‌ دهد چه‌ حج‌ّ واجب‌ ‌باشد‌ ‌که‌ باستطاعت‌ ‌ يا ‌ نذر و ‌ يا ‌ نيابت‌ و نحو اينها واجب‌ ‌شده‌ ‌باشد‌ و چه‌ حج‌ّ مستحب‌ّ و چه‌ عمره‌

بوده‌اند. «طَهِّرا بَيْتِيَ» «5» حتّى مادر مريم كه خيال مى‌كرد فرزندش پسر است، نذر كرد او را خادم مسجدالاقصى قرار دهد. «إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً»

لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج و روي : و روايت شده است كه: كسى كه نذر كند، كه پا برهنه بسوى خانه خدا راه بسپارد، پياده ميرود، تا چون خسته شود سوار

حَتماً مَقضِيًّا ثُم‌َّ نُنَجِّي‌ الَّذِين‌َ اتَّقَوا جلد 1 - صفحه 116 وَ نَذَرُ الظّالِمِين‌َ فِيها جِثِيًّا«1» (هيچ‌ يك‌ ‌از‌ ‌شما‌ نيست‌ جز اينكه‌ ‌بر‌

61، شامل‌ جميع‌ محرمات‌ و واجبات‌ ميشود. و يكي‌ ‌از‌ اقسام‌ عهد الهي‌ باب‌ نذر و عهد و قسم‌ ‌است‌ ‌که‌ وفاء بآنها واجب‌ و خلف‌ ‌آنها‌ حرام‌ بلكه‌ كفاره‌

پس به امام ابو جعفر عليه السّلام گفتم: وصمت چيست؟ فرمود: قسم در معصيت، و نذر در معصيت، و هيچ گونه نذرى در معصيت تحقّق نمى‏پذيرد. گفتم: پس بادره چيست؟ فرمود:

‌او‌ ‌است‌ و همچنين‌ ‌اگر‌ واجبي‌ ‌بر‌ عهده‌ ‌او‌ ‌است‌ مثل‌ حج‌، كفاره‌ نذر و عهد و قسم‌ و مطلق‌ حق‌ ‌النّاس‌ و حق‌ اللّه‌ چه‌ مالي‌ ‌باشد‌ و چه‌ ‌غير‌

مختلف‌ ‌است‌ ‌در‌ ترك‌ نماز قضا ‌در‌ ترك‌ صوم‌، قضا و كفاره‌ ‌در‌ مخالفت‌ نذر و عهد و يمين‌ كفاره‌ ‌در‌ قتل‌ نفس‌، جلد 17 - صفحه 79 تمكين‌ ‌از‌ قصاص‌ و

السّلام در باره مردى سؤال كردم كه حجّة الاسلام بر ذمه داشته و در اين حال نذر ميكند كه اگر في المثل فلان حاجتش برآورده شود مردى را بشكرانه آن براى حجّ بمكّه

حَتماً مَقضِيًّا ثُم‌َّ نُنَجِّي‌ الَّذِين‌َ اتَّقَوا جلد 1 - صفحه 116 وَ نَذَرُ الظّالِمِين‌َ فِيها جِثِيًّا«1» (هيچ‌ يك‌ ‌از‌ ‌شما‌ نيست‌ جز اينكه‌ ‌بر‌

سپس اين قرعه كشيدن براى عبد المطلب روى داد بدين نحو كه او نه پسر داشت و نذر كرد كه اگر خداوند پسر دهمى را به وى عنايت كند او را ذبح نمايد، پس هنگامى كه

بسیار داناست. چون زن عمران گفت: «پروردگارم! آنچه در شکم دارم به‌راستی برایت نذر کردم تا (از غیر تو) آزاد شده باشد، پس از من به شایستگی بپذیر، که همواره تویی

خَبِيرٌ(۲۷۱) ترجمه : ۲۷۰ - و هر چيز را كه انفاق مى كنيد، يا (اموالى را كه ) نذر كردهايد (در راه خدا انفاق كنيد)، خداوند آنها را مى داند. و ستمگران ياورى ندارند

كسى كه صيد را كشته است در برابر هر نصف صاع يك روز روزه مى‏دارد. و ۹- روزه نذر كه واجب است ۱۰- و روزه اعتكاف كه آن نيز واجب است. و اما روزه حرام پس عبارت

نامبرده عهدهائى است كه گاهى با يكديگر مى بندند (و يا با خدا مى بندند، مانند نذر و قسم و امثال آن ) و ايمان و لوازم ايمان مقيد به وقت خاصى نميشود بلكه ايمان

كَتَبَ‏ اَلْحُسَيْنُ‏ إِلَى‏ اَلرِّضَا ع‏ جُعِلْتُ فِدَاكَ رَجُلٌ نَذَرَ أَنْ يَصُومَ أَيَّاماً مَعْلُومَةً فَصَامَ بَعْضَهَا ثُمَّ اِعْتَلَّ فَأَفْطَرَ

فِي رَجُلٍ نَذَرَ أَنْ يَصُومَ زَمَاناً قَالَ اَلزَّمَانُ خَمْسَةُ أَشْهُرٍ وَ اَلْحِينُ سِتَّةُ أَشْهُرٍ لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ تُؤْتِي

ذَلِكَ أَمْ يُعِيدُ قَالَ يُعِيدُ وَ كَتَبَ إِلَيْهِ يَا سَيِّدِي رَجُلٌ نَذَرَ أَنْ يَصُومَ يَوْماً مِنَ‏ اَلْجُمْعَةِ دَائِماً مَا بَقِيَ فَوَافَقَ ذَلِكَ

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ نَذَرَ أَنْ يَمْشِيَ إِلَى‏ بَيْتِ اَللَّهِ اَلْحَرَامِ‏ أَ يُجْزِئُهُ ذَلِكَ عَنْ حَجَّةِ اَلْإِسْلاَمِ

أَنَ‏ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ نَذَرَ أَنْ يَمْشِيَ إِلَى‏ اَلْبَيْتِ‏ فَمَرَّ بِمَعْبَرٍ قَالَ فَلْيَقُمْ فِي اَلْمِعْبَرِ قَائِماً

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ نَذَرَ أَنْ يَمْشِيَ إِلَى‏ بَيْتِ اَللَّهِ‏ مَاشِياً قَالَ فَلْيَمْشِ فَإِذَا تَعِبَ فَلْيَرْكَبْ‏

فَأَمَّا مَا رَوَاهُ‏ أَيُّمَا رَجُلٍ نَذَرَ نَذْراً أَنْ يَمْشِيَ إِلَى‏ بَيْتِ اَللَّهِ اَلْحَرَامِ‏ ثُمَّ عَجَزَ عَنْ أَنْ يَمْشِيَ فَلْيَرْكَبْ وَ

كَفَّارَةُ اَلْيَمِينِ وَ مَنْ نَذَرَ بَدَنَةً فَعَلَيْهِ‏ نَاقَةٌ يُقَلِّدُهَا وَ يُشْعِرُهَا وَ يَقِفُ بِهَا بِعَرَفَةَ وَ مَنْ نَذَرَ جَزُوراً فَحَيْثُ شَاءَ

كَفَّارَةُ اَلْيَمِينِ وَ مَنْ نَذَرَ بَدَنَةً فَعَلَيْهِ نَاقَةٌ يُقَلِّدُهَا وَ يُشْعِرُهَا وَ يَقِفُ بِهَا بِعَرَفَةَ وَ مَنْ نَذَرَ جَزُوراً فَحَيْثُ شَاءَ

كه اين از هر جهت مؤ ثرتر و گيراتر بود. اما از تعبير آيه چنين بر مى آيد كه نذر سكوت براى آن قوم و جمعيت ، كار شناخته شده اى بود، به همين دليل اين كار را

(۰) وَ لَقَدْ صَبَّحَهُمْ‌ بُکْرَةً عَذَابٌ‌... (۲) فَذُوقُوا عَذَابِي‌ وَ نُذُرِ (۰) Tabber requires Javascript to function. آيات ۸۳ - ۷۷، سوره هود مراد

أَنَ‏ عَلِيّاً ع‏ سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ نَذَرَ أَنْ يَمْشِيَ إِلَى‏ اَلْبَيْتِ‏ فَمَرَّ فِي اَلْمِعْبَرِ قَالَ فَلْيَقُمْ فِي اَلْمِعْبَرِ قَائِماً حَتَّى

ع‏ عَنْ رَجُلٍ حَجَّ عَنْ غَيْرِهِ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ مَالٌ وَ عَلَيْهِ نَذْرٌ أَنْ يَحُجَّ مَاشِياً أَ يُجْزِي عَنْهُ عَنْ نَذْرِهِ قَالَ نَعَمْ‏

اَلَّتِي تَجِبُ عَلَيْهِ مِنْ صَوْمٍ أَوْ عِتْقٍ أَوْ صَدَقَةٍ فِي يَمِينٍ أَوْ نَذْرٍ أَوْ قَتْلٍ أَوْ غَيْرِ ذَلِكَ مِمَّا يَجِبُ عَلَى صَاحِبِهِ فِيهِ اَلْكَفَّارَةُ

الصِّيَام‏‏‏ بَابُ مَنْ جَعَلَ عَلَى نَفْسِهِ صَوْماً مَعْلُوماً وَ مَنْ نَذَرَ أَنْ يَصُومَ فِي شُكْر موضوعات :

كُلُّ مَنْ عَجَزَ عَنْ نَذْرٍ نَذَرَهُ فَكَفَّارَتُهُ كَفَّارَةُ يَمِينٍ

وَلَدَتْ غُلاَماً أَنْ أُحِجَّهُ أَوْ أَحُجَّ عَنْهُ فَقَالَ إِنَّ رَجُلاً نَذَرَ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي اِبْنٍ لَهُ إِنْ هُوَ أَدْرَكَ أَنْ يُحِجَّهُ

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ نَذَرَ أَنْ يَمْشِيَ إِلَى‏ بَيْتِ اَللَّهِ‏ تَعَالَى قَالَ فَلْيَمْشِ قُلْتُ فَإِنَّهُ تَعِبَ قَالَ فَإِذَا

الصِّيَام‏‏‏ بَابُ مَنْ جَعَلَ عَلَى نَفْسِهِ صَوْماً مَعْلُوماً وَ مَنْ نَذَرَ أَنْ يَصُومَ فِي شُكْر موضوعات :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ نَذَرَ أَنْ يَمْشِيَ إِلَى‏ مَكَّةَ حَافِياً فَقَالَ إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ خَرَجَ حَاجّاً فَنَظَرَ إِلَى

اَلَّتِي تَجِبُ عَلَيْهِ مِنْ صَوْمٍ أَوْ عِتْقٍ أَوْ صَدَقَةٍ فِي يَمِينٍ أَوْ نَذْرٍ أَوْ قَتْلٍ أَوْ غَيْرِ ذَلِكَ مِمَّا تَجِبُ عَلَى صَاحِبِهِ فِيهِ اَلْكَفَّارَةُ

أَيُّمَا رَجُلٍ نَذَرَ نَذْراً أَنْ يَمْشِيَ إِلَى‏ بَيْتِ اَللَّهِ‏ ثُمَّ عَجَزَ عَنْ أَنْ يَمْشِيَ فَلْيَرْكَبْ وَ لْيَسُقْ بَدَنَةً إِذَا عَرَفَ اَللَّهُ

صِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ وَ أَفْطَرَ فِيهِمَا أَوْ كَانَ عَلَيْهِ نَذْرٌ فِي صِيَام‏ موضوعات :

الصِّيَام‏‏‏ بَابُ مَنْ جَعَلَ عَلَى نَفْسِهِ صَوْماً مَعْلُوماً وَ مَنْ نَذَرَ أَنْ يَصُومَ فِي شُكْر موضوعات :

سَأَلْتُ‏ اَلرِّضَا ع‏ عَنْ رَجُلٍ نَذَرَ نَذْراً فِي صِيَامٍ فَعَجَزَ فَقَالَ كَانَ‏ أَبِي‏ يَقُولُ عَلَيْهِ مَكَانَ كُلِّ يَوْمٍ مُدٌّ

كَتَبْتُ إِلَيْهِ يَا سَيِّدِي رَجُلٌ نَذَرَ أَنْ يَصُومَ يَوْماً مِنَ‏ اَلْجُمْعَةِ دَائِماً مَا بَقِيَ فَوَافَقَ ذَلِكَ اَلْيَوْمُ‏ يَوْمَ عِيدِ فِطْرٍ

صِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ وَ أَفْطَرَ فِيهِمَا أَوْ كَانَ عَلَيْهِ نَذْرٌ فِي صِيَام‏ موضوعات :

أَنَّهُ كَتَبَ إِلَيْهِ يَا سَيِّدِي رَجُلٌ نَذَرَ أَنْ يَصُومَ يَوْماً لِلَّهِ فَوَقَعَ فِي ذَلِكَ اَلْيَوْمِ عَلَى أَهْلِهِ مَا عَلَيْهِ مِنَ اَلْكَفَّارَةِ

فِي رَجُلٍ نَذَرَ أَنْ يَصُومَ زَمَاناً قَالَ اَلزَّمَانُ خَمْسَةُ أَشْهُرٍ وَ اَلْحِينُ سِتَّةُ أَشْهُرٍ لِأَنَّ اَللَّهَ تَعَالَى يَقُولُ تُؤْتِي أُكُلَهََا

وَلَدَتْ غُلاَماً أَنْ أُحِجَّهُ أَوْ أَحُجَّ عَنْهُ فَقَالَ إِنَّ رَجُلاً نَذَرَ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي اِبْنٍ لَهُ إِنْ هُوَ أَدْرَكَ أَنْ يَحُجَ‏ عَنْهُ‏

صَفْحَةَ سَنَامِهِ وَ لاَ بَدَلَ عَلَيْهِ وَ مَا كَانَ مِنْ جَزَاءِ صَيْدٍ أَوْ نَذْرٍ فَعَطِبَ فَعَلَ مِثْلَ ذَلِكَ وَ عَلَيْهِ اَلْبَدَلُ وَ كُلُّ شَيْ‏ءٍ إِذَا

لَمَّا سُمَ‏ اَلْمُتَوَكِّلُ‏ نَذَرَ إِنْ عُوفِيَ أَنْ يَتَصَدَّقَ بِمَالٍ كَثِيرٍ فَلَمَّا عُوفِيَ سَأَلَ اَلْفُقَهَاءَ عَنْ حَدِّ اَلْمَالِ اَلْكَثِيرِ

لَمَّا سُمَ‏ اَلْمُتَوَكِّلُ‏ نَذَرَ إِنْ عُوفِيَ أَنْ يَتَصَدَّقَ بِمَالٍ كَثِيرٍ فَلَمَّا عُوفِيَ سَأَلَ اَلْفُقَهَاءَ عَنْ حَدِّ اَلْمَالِ اَلْكَثِيرِ

الصِّيَام‏‏‏ بَابُ مَنْ جَعَلَ عَلَى نَفْسِهِ صَوْماً مَعْلُوماً وَ مَنْ نَذَرَ أَنْ يَصُومَ فِي شُكْر موضوعات :

سَأَلْنَا اَلرِّضَا ع‏ عَنْ رَجُلٍ نَذَرَ نَذْراً إِنْ هُوَ تَخَلَّصَ مِنَ اَلْحَبْسِ أَنْ يَصُومَ ذَلِكَ اَلْيَوْمَ اَلَّذِي تَخَلَّصَ فِيهِ فَيَعْجِزُ

فِي رَجُلٍ نَذَرَ عَلَى نَفْسِهِ إِنْ هُوَ سَلِمَ مِنْ مَرَضٍ أَوْ تَخَلَّصَ مِنْ حَبْسٍ أَنْ يَصُومَ كُلَ‏ يَوْمِ أَرْبِعَاءَ وَ هُوَ اَلْيَوْمُ اَلَّذِي

الایمان و النذور و الکفارات‏‏‏ أَبْوَابُ النُّذُور ۲۸ بَابُ أَنَّهُ لَا نَذْرَ فِي مَعْصِيَة موضوعات :

رَجُلٍ حَلَفَ فِي قَطِيعَةِ رَحِمٍ فَقَالَ قَالَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ لاَ نَذْرَ فِي مَعْصِيَةٍ وَ لاَ يَمِينَ فِي قَطِيعَةِ رَحِمٍ قَالَ وَ سَأَلْتُهُ عَنْ

سَأَلْتُ‏ اَلرِّضَا ع‏ عَنْ رَجُلٍ نَذَرَ نَذْراً فِي صِيَامٍ فَعَجَزَ فَقَالَ كَانَ‏ أَبِي ع‏ يَقُولُ عَلَيْهِ مَكَانَ كُلِّ يَوْمٍ مُدٌّ

صِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ وَ أَفْطَرَ فِيهِمَا أَوْ كَانَ عَلَيْهِ نَذْرٌ فِي صِيَام‏ موضوعات :

صِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ وَ أَفْطَرَ فِيهِمَا أَوْ كَانَ عَلَيْهِ نَذْرٌ فِي صِيَام‏ موضوعات :

أَنَّهُ كَتَبَ إِلَيْهِ يَسْأَلُهُ يَا سَيِّدِي رَجُلٌ نَذَرَ أَنْ يَصُومَ يَوْماً بِعَيْنِهِ فَوَقَعَ فِي ذَلِكَ اَلْيَوْمِ عَلَى أَهْلِهِ مَا عَلَيْهِ

اَلَّتِي تَجِبُ عَلَيْهِ صَوْمٍ أَوْ عِتْقٍ أَوْ صَدَقَةٍ فِي يَمِينٍ أَوْ نَذْرٍ أَوْ قَتْلٍ أَوْ غَيْرِ ذَلِكَ مِمَّا يَجِبُ عَلَى صَاحِبِهِ فِيهِ اَلْكَفَّارَةُ

قالوا أَجِئتَنا لِنَعبُدَ اللَّهَ وَحدَهُ وَ نَذَرَ ما كانَ يَعبُدُ إباؤُنا فَأتِنا بِما تَعِدُنا إِن كُنتَ مِنَ الصّٰدِقينَ

بَابِ اَلْكَعْبَةِ ثُمَّ رَفَعَ يَدَيْهِ وَ دَعَا اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ نَذَرَ لَهُ إِنْ رَزَقَهُ عَشْرَ بَنِينَ أَنْ يَنْحَرَ أَحَبَّهُمْ إِلَيْهِ تَقَرُّباً

۴ کتاب الایمان و النذور و الکفارات‏‏‏ أَبْوَابُ النُّذُور ۳۱ بَابُ مَنْ نَذَرَ أَنْ يَحُجَّ مَاشِياً فَعَجَز موضوعات :

۴ کتاب الایمان و النذور و الکفارات‏‏‏ أَبْوَابُ النُّذُور ۳۱ بَابُ مَنْ نَذَرَ أَنْ يَحُجَّ مَاشِياً فَعَجَز موضوعات :

الصِّيَام‏‏‏ بَابُ مَنْ جَعَلَ عَلَى نَفْسِهِ صَوْماً مَعْلُوماً وَ مَنْ نَذَرَ أَنْ يَصُومَ فِي شُكْر موضوعات :

الصِّيَام‏‏‏ بَابُ مَنْ جَعَلَ عَلَى نَفْسِهِ صَوْماً مَعْلُوماً وَ مَنْ نَذَرَ أَنْ يَصُومَ فِي شُكْر موضوعات :

أَنَ‏ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ نَذَرَ وَ لَمْ يُسَمِّ شَيْئاً قَالَ إِنْ شَاءَ صَلَّى رَكْعَتَيْنِ وَ إِنْ شَاءَ صَامَ يَوْماً وَ

الصِّيَام‏‏‏ بَابُ مَنْ جَعَلَ عَلَى نَفْسِهِ صَوْماً مَعْلُوماً وَ مَنْ نَذَرَ أَنْ يَصُومَ فِي شُكْر موضوعات :

الصِّيَام‏‏‏ بَابُ مَنْ جَعَلَ عَلَى نَفْسِهِ صَوْماً مَعْلُوماً وَ مَنْ نَذَرَ أَنْ يَصُومَ فِي شُكْر موضوعات :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ أَيُّ شَيْ‏ءٍ لاَ نَذْرَ فِيهِ قَالَ فَقَالَ كُلُّ مَا كَانَ لَكَ فِيهِ مَنْفَعَةٌ فِي دِينٍ أَوْ دُنْيَا فَلاَ حِنْثَ

الایمان و النذور و الکفارات‏‏‏ أَبْوَابُ النُّذُور ۲۸ بَابُ أَنَّهُ لَا نَذْرَ فِي مَعْصِيَة موضوعات :

الایمان و النذور و الکفارات‏‏‏ أَبْوَابُ النُّذُور ۲۸ بَابُ أَنَّهُ لَا نَذْرَ فِي مَعْصِيَة موضوعات :

صِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ وَ أَفْطَرَ فِيهِمَا أَوْ كَانَ عَلَيْهِ نَذْرٌ فِي صِيَام‏ موضوعات :

صِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ وَ أَفْطَرَ فِيهِمَا أَوْ كَانَ عَلَيْهِ نَذْرٌ فِي صِيَام‏ موضوعات :

صِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ وَ أَفْطَرَ فِيهِمَا أَوْ كَانَ عَلَيْهِ نَذْرٌ فِي صِيَام‏ موضوعات :

صِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ وَ أَفْطَرَ فِيهِمَا أَوْ كَانَ عَلَيْهِ نَذْرٌ فِي صِيَام‏ موضوعات :

صِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ وَ أَفْطَرَ فِيهِمَا أَوْ كَانَ عَلَيْهِ نَذْرٌ فِي صِيَام‏ موضوعات :

۴ کتاب الایمان و النذور و الکفارات‏‏‏ أَبْوَابُ النُّذُور ۳۱ بَابُ مَنْ نَذَرَ أَنْ يَحُجَّ مَاشِياً فَعَجَز موضوعات :

فِي رَجُلٍ يَجْعَلُ عَلَيْهِ صِيَاماً فِي نَذْرٍ وَ لاَ يَقْوَى قَالَ يُعْطِي مَنْ يَصُومُ عَنْهُ فِي كُلِّ يَوْمٍ مُدَّيْنِ‏

أَنَ‏ أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ نَذَرَ وَ لَمْ يُسَمِّ شَيْئاً قَالَ إِنْ شَاءَ صَلَّى رَكْعَتَيْنِ وَ إِنْ شَاءَ صَامَ يَوْماً وَ

الایمان و النذور و الکفارات‏‏‏ أَبْوَابُ النُّذُور ۲۸ بَابُ أَنَّهُ لَا نَذْرَ فِي مَعْصِيَة موضوعات :

الایمان و النذور و الکفارات‏‏‏ أَبْوَابُ النُّذُور ۲۸ بَابُ أَنَّهُ لَا نَذْرَ فِي مَعْصِيَة موضوعات :

۴ کتاب الایمان و النذور و الکفارات‏‏‏ أَبْوَابُ النُّذُور ۲۹ بَابُ مَنْ نَذَرَ أَنْ يَذْبَحَ وَلَداً لَه‏ موضوعات :

۴ کتاب الایمان و النذور و الکفارات‏‏‏ أَبْوَابُ النُّذُور ۲۹ بَابُ مَنْ نَذَرَ أَنْ يَذْبَحَ وَلَداً لَه‏ موضوعات :

فَقُلْتُ لَمْ يُرِدْ بِعِتْقِهِ وَجْهَ اَللَّهِ تَعَالَى فَقَالَ إِنَّهُ نَذْرٌ فِي طَاعَةِ اَللَّهِ وَ اَلْحَجُّ أَحَقُّ مِنَ اَلتَّزْوِيجِ وَ أَوْجَبُ

صِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ وَ أَفْطَرَ فِيهِمَا أَوْ كَانَ عَلَيْهِ نَذْرٌ فِي صِيَام‏ موضوعات :

الهى را اعم از پيمانهاى «تكوينى » و «تشريعى » و تكاليف الهى و هر گونه عهد و نذر و قسم را شامل مى شود. و باز براى تاكيد در پايان اين چهار قسمت ، مى فرمايد:

يكى پدرش عبدالله است كه عبدالمطلب جد پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) نذر كرده بود او را براى خدا قربانى كند سپس يكصد شتر به فرمان خدا فداء او قرار

آمد و عرضه داشت : كه من به طلاق همسرم و آزادى برده ام سوگند خورده ام و يا نذر كرده ام ، تكليفم چيست ؟ فرمود: اى طارق همه اينها از خطوات شيطان است . و در

بِعَيْنِهِ وَ صَوْمُ اَلْوِصَالِ‏ حَرَامٌ وَ صَوْمُ اَلصَّمْتِ حَرَامٌ وَ صَوْمُ نَذْرِ اَلْمَعْصِيَةِ حَرَامٌ وَ صَوْمُ اَلدَّهْرِ حَرَامٌ وَ أَمَّا اَلصَّوْمُ

بِعَيْنِهِ وَ صَوْمُ اَلْوِصَالِ حَرَامٌ وَ صَوْمُ اَلصَّمْتِ حَرَامٌ‏ وَ صَوْمُ نَذْرِ اَلْمَعْصِيَةِ حَرَامٌ وَ صَوْمُ اَلدَّهْرِ حَرَامٌ‏ وَ أَمَّا اَلصَّوْمُ

فكر منصرف گردى و استغفار كنى شفا خواهى يافت . «تبع » از تصميم خود بازگشت و نذر كرد خانه كعبه را محترم دارد و هنگامى كه بهبودى يافت پيراهنى از برد يمانى بر

(كسى كه عمدا روزه خورده باشد) و همچنين كفاره «مخالفت با سوگند» يا «شكستن نذر» اين امر وارد شده است كه اين خود وسيله مؤ ثرى است براى تحقق بخشيدن به برنامه

وَ ما أَنفَقتُم مِن نَفَقَةٍ أَو نَذَرتُم مِن نَذرٍ فَإِنَّ اللَّهَ يَعلَمُهُ وَ ما لِلظّٰلِمينَ مِن أَنصارٍ (٢٧٠)

حَتماً مَقضِيًّا ثُم‌َّ نُنَجِّي‌ الَّذِين‌َ اتَّقَوا جلد 1 - صفحه 116 وَ نَذَرُ الظّالِمِين‌َ فِيها جِثِيًّا«1» (هيچ‌ يك‌ ‌از‌ ‌شما‌ نيست‌ جز اينكه‌ ‌بر‌

حَقِّهِمْ أُمَنَاءُ اَللَّهِ عَلَى مَا أَهْبَطَ مِنْ عِلْمٍ أَوْ عُذُرٍ أَوْ نُذُرٍ وَ اَلْحُجَّةُ اَلْبَالِغَةُ عَلَى مَنْ فِي اَلْأَرْضِ يَجْرِي لآِخِرِهِمْ

باشد، (مانند اكلته اكلا) و كلمه «منذرون » ربطى به ذكرى ندارد، آن از ماده نذر و اين از ماده ذكر است ؟ در جواب مى گوييم : بله و ليكن منذرون نيز در معناى

يا به عهدى كه با يكديگر بسته‏ايد، و يا به عهدى كه با خدا مى‏بنديد از عهد و نذر ويمين. (مترجم) (۳). يعنى خوش فرجام‏تر است. (۴). ليل، ۱. (۵). ليل، ۱۴- ۱۶.