نتایج جستجو

مى‌دهند همواره احاطه دارد. (مردم خیانتکار در کار خیانت) از مردم شرم می‌کنند ولی از خدا شرم نمی‌کنند و حال آنکه او با آنهاست هنگامی که شبانگاه سخنانی ناپسند

«سائل» کسى است که حاجت خود را مى گوید و تقاضا مى کند، و «محروم» کسى است که شرم و حیا مانع تقاضاى او است، در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) آمده است: «محروم

آیات شامل این کلمه «یَصْرِمُنَّ» از مادّه «صَرْم» (بر وزن شرم) به معناى چیدن میوه است و به معناى قطع کردن به طور مطلق، و همچنین محکم کردن کار نیز آمده

«سائل» کسى است که حاجت خود را مى گوید و تقاضا مى کند، و «محروم» کسى است که شرم و حیا مانع تقاضاى او است. در حدیثى از امام صادق(علیه السلام) آمده است: «محروم

خويش‌ «1». اصولًا چرا خداوند از مثال زدن به پشه، شرم كند؟ مگر آفريدن پشه، شرم داشت كه مثال زدن به آن نيز شرم داشته باشد؟ كوچكى پشه نبايد مورد بهانه باشد، زيرا

عَلَى اسْتِحْياءٍ: مى‌رفت در حالتى كه از روى حيا و بر طريق شرم داشتن بود چنانكه ابكار روند، يعنى شرم زده نزد موسى آمد روى بسته با حياء. نزد بعضى آستين به روى

در آنها اثرى نيست و مانند چوب اند راغب مى‏گويد: اين كلمه را درباره شخص بى شرم مى‏آورند. ولى از صدر آيه «وَاِذا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ اَجْسامُهُمْ...»

اقرب الموارد گويد: «نَظَرَبِعَيْنٍ خَفِىٍّ» يعنى: قسمت اعظم چشم خويش را از شرم با ترس بست و با بقيه آن نگاه كرد. وَ إِلَيْهِم يَرْتَدّ أَفْئِدَتُهُم لا هَوَاء

حين تولد پايش پيش از سرش بيرون آيد «نكس رأس» پايين انداختن سر است از ذلت يا شرم. [سجده:12]. ايكاش ببينى گناهكاران را كه نزد پروردگارشان سربزير انداخته‏گانند

بياييد و كارنامه مرا بگيريد و بخوانيد- زيرا در آن عملى نيست كه از آشكار شدنش شرم داشته باشم-. و امّا هر کس که نامه‌ی اعمالش به دست راست او داده شود، (فریاد

ترجمه Tabber requires Javascript to function. در حالی که چشمهایشان از شرم و وحشت به زیر افتاده، و پرده‌ای از ذلّت و خواری آنها را پوشانده است! این همان

با تن سالم به سجده خدا آنها را می‌خواندند (ولی اجابت نکردند). دیدگانشان از شرم و حیا، فرو افتاده، خواری و ذلت آنان را فرا گیرد و اینان [در دنیا] به سجده

باشگاهها و مجالس خود (آشکارا و در میان جمع، بدون ترس و خوف از یزدان، و حیا و شرم از مردمان) کارهای زشت انجام می‌دهید؟! (و دامن عصمت به گناه می‌آلائید؟!) پاسخ

اقرب الموارد گويد: «نَظَرَبِعَيْنٍ خَفِىٍّ» يعنى: قسمت اعظم چشم خويش را از شرم با ترس بست و با بقيه آن نگاه كرد. ال وَ قَاصِرَات عِنْدَهُم کَأَنّهُن هٰذَا

از فرج گفته. در نهايه گويد: سوأة در اصل به معنى فرج و سپس به هر چه ظهورش شرم آور است گفته شده. [مائده:31]. مراد از سوأة در اينجا جسد ميت است يعنى خدا كلاغى

گفتن شرم نيايد و در سخن فرو نمانند؛ و لذا گويند: چون از كسى حاجتى خواهى به شب مخواه كه حيا در چشم، و به تاريكى از آن‌ جلد 6 - صفحه 186 خواستن شرم نيايد

حضرتش) نباشید. این (رفتار شما) پیامبر را می‌رنجانیده؛ پس از شما شرم می‌داشته است و خدا از حق شرم نمی‌دارد. و چون از زنانش چیزی خواستید، از پشت پرده‌ای از آنان

ما نَقُولُ وَكِيلٌ «28» ترجمه‌ پس آمد او را يكى از آن دو كه راه ميرفت با شرم گفت همانا پدرم ميخواند تو را كه پاداش دهد بتو مزد آنچه آب دادى براى ما پس

ما نَقُولُ وَكِيلٌ «28» ترجمه‌ پس آمد او را يكى از آن دو كه راه ميرفت با شرم گفت همانا پدرم ميخواند تو را كه پاداش دهد بتو مزد آنچه آب دادى براى ما پس

خود انداخت و گفت : شرم مى دارم از اينكه بت من مرا به اين حال ببيند، يوسف هم برخاست و گفت كه تو از سنگى كه نه مى بيند و نه مى شنود شرم مى كنى آن وقت من از

پناهگاهى چون كوه و قلعه است و گشتن انسان به دنبال پناهگاه در قيامت، يا به خاطر شرم و حيا از خداوند است و يا به خاطر فرار از حساب و كتاب، يا دوزخ و يا رسوايى

یقینیم‌ و اگر ببينى آنگاه كه اين بزهكاران سرهاى خويش نزد خداوندشان [به خوارى و شرم‌] در پيش افكنده باشند [گويند:] بار خدايا، ديديم و شنيديم، ما را بازگردان تا

عاهَدْتَ مِنْهُمْ ثُمَّ یَنْقُضُونَ عَهْدَهُمْ فِی کُلِّ مَرَّةٍ). نه از خدا شرم می‌کردند «و نه از مخالفت فرمان او پرهیز داشتند» و نه از زیر پا گذاردن اصول

وزيبايى، وبرهنگى، پستى وزشتى است. «سَوْآتُهُما» 7- لقمه‌ى نابجا، سبب ريختن شرم وحيا و ظهور زشتى‌ها مى‌شود. فَأَكَلا ... فَبَدَتْ لَهُما سَوْآتُهُما 8- پوشش

العلوم غزالى: از جمله فرمايشات الهى در تورات آنكه فرمايد: اى بنده من، آيا شرم نكنى از من هرگاه نوشته از بعض دوستان تو آيد در اثناء راه، پس به كنار روى و

ما نَقُولُ وَكِيلٌ «28» ترجمه‌ پس آمد او را يكى از آن دو كه راه ميرفت با شرم گفت همانا پدرم ميخواند تو را كه پاداش دهد بتو مزد آنچه آب دادى براى ما پس

«سائل» کسی است که حاجت خود را می‌گوید و تقاضا می‌کند، و «محروم» کسی است که شرم و حیا مانع تقاضای اوست. تفسیر آیات ۱ - اختصاص دادن مقدار معیّنى از اموال خود

يَخرُجُوا مِنها أُعِيدُوا فِيها سجده‌ ‌آيه‌ 20. 53 ] (آیه 10)- آنها که از شرم نامه اعمال را پشت سر می‌گیرند! به دنبال بحثی که در آیات قبل پیرامون اصحاب

ناروا از فرزندان انسان هاى صالح و خویشاوندانِ شخصیت هاى برجسته، نکوهیده تر و شرم آورتر از ارتکاب آن از سوى دیگران است. (یأخت هرون ما کان أبوک امرأ سوء و ما

مراد از کفر، کفر به خدا و معاد است. ۳- صحنه شهادت پیامبر (ص) در قیامت، موجب شرم و تأسف بى اندازه کافران (و جئنا بک على هؤلاء شهیداً. یومئذ یودّ الذین کفروا

آن متنفّر است و شما به سبب خباثت و قذارت طبع، بر آن اقدام مى‌نمائيد و هيچ شرم و حيا نكنيد و عار و ننگ نداريد از چنين عمل قبيحى. شمه‌اى از گزارش قوم: حضرت

اللّه عليه و آله روايت شده كه فرمود: خدا رحمت كند برادرم موسى را كه از روى شرم گفت: فلا تصاحبنى، اگر چنانچه صبر نمودى، با مصاحبت خود، هر آينه چيزهاى عجيب

و قباحت و نهايت تحاسر و جرئت باشد كه بتواند تنطق به آن نمايد؛ زيرا حيا و شرم عاقل منصف مانع است از آنكه ناسپاسى خالق زبان را نموده، قوه شريفه نطق را به

المؤمنين عليه السّلام فرمايد: لا تستح من اعطاء القليل فانّ الحرمان اقلّ منه. شرم منما از اعطاى چيز كم، به درستى كه نااميدى و محرومى از آن كمتر است‌ «6». «1»

عنوان : حدیث امام جعفر صادق (ع) درباره شرم در کتاب الكافي جلد ۵ كِتَابُ الْمَعِيشَة‏‏‏ بَابُ الْأَسْعَار موضوعات : شرم، حیا

الجهل عنوان : حدیث امام على (ع) درباره شرم , دين , خرد در کتاب الكافي جلد ۱ كِتَابُ الْعَقْلِ وَ الْجَهْل‏ موضوعات : شرم، حیا، دین، خرد، عقل

نداده، ملازمان حضرت به ضرورت برگشتند. نزديك حوالى شام كه رسيدند، ايشان را شرم آمد شتران خالى به شهر درآرند، چه بسى فقرا چشم به راه بودند براى آمدن طعام

مأمون است و احيانا از اشخاص با تقوى براى غلبه شهوت يا غضب يا غفلت يا عفّت و شرم سر مى‌زند و فضل خداوند زيادتر از آنستكه شخص مؤمن پرهيزكار را براى اين جزئيّات

طلب كنم، وليكن شرم كردم و ننوشتم. و چون به منزل خويش رفتم، صد دينار به سوى من فرستاد و به من نوشته بود كه: «هر وقت تو را حاجتى باشد، شرم مكن و حشمت مرا

را- که نزد حضرت لوط آمدند و به عنوان میهمانانی بر او وارد شدند، و قوم بی‌شرم به گمان این که آنها جوانانی زیبا روی از جنس بشرند به سراغ آنها آمدند، اما

اثنا عشرى، ج‌3، ص: 310 عليه السّلام را عتاب و وعده عقاب داد. حضرت فرمود: شرم نداريد كه اصنام جماد را به خدائى گرفته‌ايد «انّى اريك و قومك فى ضلال مبين»

‌از‌ زنها اعراض‌ كردند و ‌با‌ رجال‌ ‌حتي‌ ‌در‌ جاده‌ها و محل‌ عبور بدون‌ شرم‌ و حياء و چون‌ زنها ‌هم‌ شهوت‌ داشتند ‌آنها‌ ‌هم‌ ‌با‌ يكديگر مساحقه‌ ميكردند

مشاهده‌ مي‌شود ‌از‌ جوان‌ها، پسران‌ و دختران‌ جلد 14 - صفحه 450 ‌که‌ شرحش‌ شرم‌ آور ‌است‌، ‌در‌ اثر همان‌ لقمه‌هاي‌ حرام‌ ‌است‌، بگذاريم‌ و بگذريم‌. ثُم‌َّ

الفقيه، جلد ۱، بَابُ النَّوَادِر قال الصادق ع : و امام صادق عليه السّلام فرمود: شرم داراى ده بخش است نه سهم آن در زنان و يكى در مردهاست، پس هر گاه زن خون بيند

محافل و گفتار زشت آنها بقول و عمل خودشان بقدر امكان تا آنها بملاحظه مسلمانان شرم نمايند و كمتر مرتكب اين اعمال شنيعه شوند و در مجمع از حضرت باقر (ع) قريب بشأن

كنيد و از بيماران عيادت كنيد و با مردم خود براى نماز در مسجد حاضر شويد، آيا شرم نكند مردى از شماها كه همسايه‏اش حق همسايگى را نسبت باو رعايت كند ولى او حق

‌از‌ زنها اعراض‌ كردند و ‌با‌ رجال‌ ‌حتي‌ ‌در‌ جاده‌ها و محل‌ عبور بدون‌ شرم‌ و حياء و چون‌ زنها ‌هم‌ شهوت‌ داشتند ‌آنها‌ ‌هم‌ ‌با‌ يكديگر مساحقه‌ ميكردند

وَ ما تُعلِنُون‌َ ‌که‌ علنا مرتكب‌ ميشويد بالاخص‌ امروز ‌که‌ بكلي‌ حيا و شرم‌ ‌از‌ ‌بين‌ رفته‌ و نوعا متجاهر بفسق‌ هستند و علنا ‌در‌ مرئي‌ و منظر مردم‌

226 يعنى اى پاكيزه‌ترين پاكيزگان پروردگار عالميان تو را سلام رساند، فرمايد: شرم ننمودى از من كه استعانت نمودى به پادشاه آدميان ملك «ريان». به عزت و جلال خود

سلمان رسيده كه فرمود: چون خدا عز و جل هلاك بنده‏اى را خواهد، شرم را از او ببرد و چون شرم از او برود، جز خيانت كار و خيانت بار به او بر نخورى و چون خيانت

مى‌خواندند. عثمان مطعون گويد «1»: در بدايت امر اسلام نياوردم مگر بواسطه آن كه شرم داشتم از مبالغه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و ايمان در قلب من راسخ

می‌گوید اکنون که همه کارهای شما حتی نماز و عبادتتان این چنین ابلهانه و زشت و شرم‌آور است مستحق مجازاتید «پس بچشید عذاب الهی را به خاطر این کفرتان» (فَذُوقُوا

مأخوذ از خزى باشد بمعنى فضاحت و رسوائى است و اگر مأخوذ از خزاية باشد بمعنى شرم و حيا است و پس از اين تمنّا باز از بيچارگى بخود آنها متوسل شد باين بيان كه

خدا من مى‏خواهم از شما مسأله‏اى بپرسم و به خدا راستى كه از شما در باره آن شرم دارم، به من فرمود: من پيش از آنكه تو بپرسى جوابت مى‏دهم، مى‏خواهى از امام

حضرت فرمود: سه چيز است كه اگر در كسى بود بخوبى او اميدى نرود: كسى كه از عيب شرم ندارد، و در نهان از خدا نترسد، و در پيرى (از گناه) دست نكشد. يكى از وابستگان

كرده است كه گفت: به امام ابو جعفر عليه السّلام معروض داشتم: مردى از ياران ما شرم مى‏كند از اينكه زكات بگيرد، آيا جايز است كه آن را به او بدهم و نام زكات بر

دیدند، برق حیا و عفت از چشمان جذاب او می‌درخشد و رخسار معصومش از شدت حیا و شرم گلگون شده، «همگی فریاد برآوردند که نه، این جوان هرگز آلوده نیست، او اصلا بشر

خداى تعالى ما را از او برهاند كه بد قرينى است، خدا را منظور نداشته، و از ما شرم نكند، و ذلك قوله: «ما يلفظ من قول الّا لديه رقيب عتيد»؛ و دو ملك ديگر در جلو

پاسخ این سؤال که اگر به کسى مالى براى بجا آوردن حج عرضه شده و او از پذیرش آن شرم نماید مستطیع است یا نه؟ فرمود: نعم ما شأنه اَن یستحیى. ۲۸ - استطاعت بر حج،

آسان‌ ميشود، ‌ يا ‌ ترك‌ شهوات‌ نفساني‌ ‌است‌ ‌که‌ بواسطه‌ خوف‌ ‌از‌ عقاب‌ و شرم‌ ‌از‌ حضرت‌ رب‌ّ الارباب‌ آسان‌ ميگردد، و ‌ يا ‌ تحمل‌ مصائب‌ و شدائد ‌است‌

اقوال‌ مفسرين‌ بسيار ‌است‌ ‌که‌ ‌از‌ ‌آنها‌ بوي‌ كفر و ضلالت‌ ميآيد و حقير شرم‌ ميكنم‌ ‌از‌ نقل‌ ‌اينکه‌ اقوال‌ و اكتفاء ميكنم‌ بنقل‌ اخباري‌ ‌که‌ ‌از‌ حضرت‌

ازدواج نكردم و اين شرف و مردى نيست، امر من بدست خود من است و تو را تنها از روى شرم داشتن از سخن گفتن در اين مقام، اختيار دادم. حضرت فرمود: آن زن را از او مى‏گيرند

_________________ (۱). و عورت هر چيزى است كه موضع ستر باشد و هر چه از آن شرم شود. (مترجم) و فرمود كه: «خدا در كار يارى كردن مؤمن است، مادامى كه مؤمن مشغول

نمودند كه براى دشمنى با پدرت تو را ميكشيم در روز عاشورا كه قلم از نوشتن آن شرم دارد و اين ننگ را براى بشر در صفحه تاريخ گذاردند و بنظر حقير بملاحظه اين مظهريت

ننشينيد، اين عمل پيامبر را ناراحت مى كرد ولى او از شما شرم مى كند، اما خداوند از (بيان ) حق شرم ندارد و هنگامى كه چيزى از وسائل زندگى (به عنوان عاريت )

(ص) فرمود: به راستى خدا حرام كرده است بهشت را بر هر فحّاش و بى‏آبرو و كم شرم كه‏ باك ندارد چه بگويد و چه به او گفته شود، زيرا راستى چون از او بازرسى كنى

سلّم: بتحقيق خداى تعالى حرام فرموده بهشت را بر هر بسيار فحش دهنده بدگوى بى‌شرم كه باك ندارد آنچه را گويد و آنچه به او گفته شود. پس اگر تفتيش كنى نيابى او

نفر بمسموم نمودن پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ذكر شده بود و بيانش شرم‌آور بود و چون مطلب را پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بحفصه فرمود و گفته‌اند

نفر بمسموم نمودن پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ذكر شده بود و بيانش شرم‌آور بود و چون مطلب را پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بحفصه فرمود و گفته‌اند

ديگر عدم قدرت كافى بر اثبات مقصود خود به هنگام مخاصمه و جر و بحث بخاطر حيا و شرم . بدون شك زنانى هستند كه تمايل چندانى به زينت ندارند، و نيز بدون شك علاقه

به اين وسيله عهدى و ذكرى نزد خدا براى تو بوجود مى‏آيد كه پروردگارت از تو شرم ميدارد كه پس از آن عهد و ذكر تو را عذاب كند، و چون در محلّ مقام ابراهيم دو

سر حضرت‌ بودند فرار كردند و ‌اگر‌ ‌در‌ حال‌ خطبه‌ ‌بود‌ روي‌ بآنها ‌بود‌ و شرم‌ ميكردند ‌که‌ برخيزند و بروند. قُل‌ ما عِندَ اللّه‌ِ خَيرٌ مِن‌َ اللَّهوِ

هاى اسلام شكسته شد، و گناهانى در بينشان پديد آمد، كه حتى بى دينان هم از آن شرم دارند. اين بود علت انحطاط، نه بعضى از معارف دينى ، كه بغير از سعادت انسان

الاغى سوار است و پيراهن و ردايى را پوشيده، چون به سوى او نظر كردم، از او شرم نمودم و در هنگامى كه به من رسيد، ايستاد و به جانب من نظر فرمود، پس بر آن حضرت

نبايد دنبال خرافاتى افتاد كه از اقوام جاهلى باقى مانده و انسان از بيان آنها شرم دارد، بايد به سراغ بندگان مخلصى رفت كه گفتار آنها روح انسان را به اوج آسمانها

جاودانه‌اند. همانا خدا از اینکه به پشه‌ای - چه فروتر، چه فراتر- از آن مَثَلی زند، شرم نمی‌کند؛ پس اما کسانی که ایمان آوردند می‌دانند که آن (مَثَل) به‌راستی از (جانب)

بلاهاى سنگين بر سر داود آورد. در اينجا تورات تعبيراتى دارد كه قلم از ذكر آن شرم دارد، لذا از آن صرف نظر مى كنيم . در اين قسمت از داستان تورات نكاتى به چشم

كه او مرا ديده چگونه از خود دور سازم ؟! گيرم كه تو از سر گنه درگذرى - زان شرم كه ديدى كه چه كردم چكنم ؟! تفسير نمونه جلد ۲۷ صفحه ۱۶۹ َكلا لَئن لَّمْ يَنتَهِ

در پشت سر خود ويران كرده اند، و راهى براى بازگشت نگذاشته اند و پرده حيا و شرم را دريده و لياقت و شايستگى هدايت الهى را كاملا از دست داده اند. در خطبه اى

مردم عالم مرتكب آن نشده بود (۲۸) ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۱۶۹ آيا شرم نمى كنيد كه با مردان جمع شده راه تناسل را قطع مى كنيد و در مجالس و انظار يكديگر

مردم شكل قانونى داده ، و رسوائى را به حد اعلى رسانده اند كه قلم از شرح آن شرم دارد. درست است كه پايه هاى حكومت بايد بر دوش مردم باشد، و با مشاركت عموم تحقق

زنان و تعبيرات بسيار زننده از توصيف هاى عاشقانه او بيان كرده كه نقل همه آن شرم آور است تنها به يك قسمت كه ملايمتر به نظر ميرسد قناعت مى كنيم . در كتاب اول

يكى از دختران خود گفت ، برو آن مرد را نزد من آور، يكى از آن دو دختر با حالت شرم و حيا نزد آن جناب آمد، گفت پدرم تو را مى خواند تا مزد آب كشيدن تو را به تو

روزنامه هاى مخصوص مطالبى را در اين زمينه مطرح مى كنند كه قلم از ذكر آن جدا شرم دارد، و جاهليت عرب بر آن صد شرف دارد. خلاصه چه گوئيم از وضع مفاسدى كه در تمدن

دل واپسيش از اين است كه بعد از گناهان صغيره كبائرش را برخش بكشند، آنوقت از شرم و خجالت چه كند؟ ولى ناگهان فرمان مى رسد: بجاى هر گناه يك حسنه برايش بنويسيد،

و دوباره همان حرف اولشانرا تكرار كردند، آنهم با عبارتى كه كمترين بوئى از شرم و حيا از آن استشمام نميشود، و گفتند از پروردگارت بخواه ، براى ما بيان كند:

چشم خود ديده ام و احاطه علمى به او يافته ام و او را به صورت بشرى ديدم آيا شرم نمى كنيد؟ زنادقه (كه دشمنان اسلامند) چنين جراءتى به خود نمى دهند كه به پيغمبر

تكيه بر قدرت ، با فساد و انحراف مبارزه نمايد، و اينگونه افراد خيره سر بى شرم را در هم بكوبد.

ميپرسيدند همگى كه نميفهميدند، بعضى از آنها از پيغمبر ميپرسيدند ولى (بعلت شرم يا احترام يا بى‏قيدى) فهم‏جوئى نميكردند و دوست داشتند كه بيابانى و رهگذرى

سوى خداى عزوجل نمى گشايد. مگر آنكه خدا از رد آن بدون اينكه حاجتش داده باشد شرم مى كند، بالاخره چيزى از فضل و رحمت خود كه بخواهد در آن مى گذارد، بنابراين

به سه نكته اشاره شده . الف - نمى گويد زنا نكنيد، بلكه مى گويد به اين عمل شرم آور نزديك نشويد، اين تعبير علاوه بر تاكيدى كه در عمق آن نسبت به خود اين عمل

اشاره به اينكه تكبر و غرور، حتى در سطح ساده ترين آثارش ، مذموم و ناپسند و شرم آور است . و نيز اشاره به اينكه صفات درونى انسان ، هر چه باشد خواه و ناخواه

و رنگ پريدگى گواهى غير قابل انكارى بر ترس ، و سرخى صورت گواهى بر خشم ، يا شرم مى دهد، و اطلاق نطق بر اين معنى كاملا قابل قبول است . اما احتمال دوم كه خداوند

درست است كه در آن موقع ناله و فريادشان به آسمان بلند مى شود، و از گفته هاى شرم آور خود، پشيمان ميگردند، اما نه آن ناله به جائى مى رسد و نه اين پشيمانى سودى

من وارد شد كه حاضر نبود از غذايم بخورد جز اينكه شهادتين بگويم ، من از اين شرم داشتم كه او از سر سفره من برخيزد بى آنكه غذا خورده باشد لذا شهادت دادم ! ابى

پوشانده ام آشنايش سازم . جامه حيا بر تنش بپوشانم ، آنچنان كه تمامى خلايق از او شرم بدارند، و چون در زمين راه مى رود، آمرزيده برود، ظرفيت و بصيرت قلبش را بسيار

الْخَاسِرُونَ(۲۷) «ترجمه آيات» خدا از اين كه به پشه و يا كوچكتر از آن مَثَل بزند، شرم نمى كند. مؤمنان چون آن را بشنوند، می دانند كه درست است و از ناحيه پروردگارشان

همه‌ عمر ذكر تو ‌را‌ بگويم‌ ‌تا‌ زبانم‌ كند شود و چشم‌ ‌خود‌ ‌را‌ بواسطه‌ شرم‌ ‌از‌ تو بطرف‌ آسمان‌ بلند نكنم‌، ‌با‌ اينهمه‌ كارها مستوجب‌ محو كردن‌ گناهي‌