نتایج جستجو

«اَعْذِبُوا عَنِ النِّساءِ مَا اسْتَطَعْتُمْ»، عاذب و عذوب كسى را گويند كه از اكل و شرب امتناع كند. على هذا عذاب مصدر به معنى فاعل است يعنى: آنچه مشّقت دارد و مانع

سمن سمو سهر سهو سوط سوف سوق سوى سير سينين سکب سکن شئم شئن شتت شتو شجر شدد شرب شرح شرر شرق شعب شفع شفق شقق شقو شقى شمخ شمس شمل شهد شهو شوى شىء شکر صبب صبح

تکرار در قرآن: ۶(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... ها لا من فى عين ب شرب على کون مزج طوف لغو هم قدر ترب ابريق عنب کعب دهق کوب سمع فوز بيض ل حدق برر

ارْزقْنا. اين لفظ دوبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است. من نهر غير خلص دمى ه لم شرب دمو سوغ دمم طعم اسن ل فرث بين موه ثمر نخل عنب خمر لذذ ها بطن فى

بعضى آن را به «ابرهاى باران زا» تفسیر کرده اند. نزل ه ام من نحن لو انتم شىء شرب ا جعل الذى اجج موه

را در جنايت به طور استعاره دانسته است . ف ک ب اکل على رطب جنن برق استبرق شرب ايى دنو من قرر سقط عين ها بطن الو اما نخل الى فرش جذع رئى ربب وکء

على بين جعل کلل سود الک قوم وقد ربب خور اخذ علو لئک وجه اجج ک صلح ملح ضرب شرب ما لم طهر امن هذا الله ربو

مرتبه به معنى مهربان و بقيّه به معنى آب جوشان . من لا هم ه ف ل فى انن ما شرب ها ک ب کون حمم عذب ثم الا ذا برد بين لو ذوق بصر جحم جرم شمل ظلل غسق نور بطن

اجمعين. من هم ها ب غرف ه فى ل جرى الا فوق تحت بنى ما ف الذين يدى وقى ى جزى شرب ن امن عمل جنن نهر ربب نا اول امم سعى صبر اوى لقى نن ائى جعل ضعف ايى خلد بوء

نعم فوز خلق هو بين لغب تبع ا وقى ابو يئس ارض تلک نذر عدد حزن فرح اکل حتى شرب غلم نفح ندو نوب اهل يا

طور استعاره است. ب ما کسب من ها ل نفس الذين ان هم ه اول ذکر اخذ ليس دنو عدل شرب لا حيى حمم کلل غرر عذب دون لهو

خلود ندارد. لا فى ها بلغ جمع ف مضى ذوق لما او اوب لبث بحر برد ل بين طغى هما شرب حتى طغو نسى برح حوت ه ریشه_خلد

به خود ثمودیان. (لها شرب و لکم شرب یوم معلوم) «شرب» به یک نوبت از آب گفته مى شود تقدیر آیه چنین است: «لها شرب یوم معلوم و لکم شرب یوم معلوم; نوبتى از آب

به معناى «شراب» گرفته اند و شامل گناهانى مى شود که جنبه فردى دارد (مانند شرب خمر). اثم‌ (۴۸ بار) گناه - خمر - قمار - كار حرام -(قاموس) نام كارهايى است

خدا: تشویق خدا ۲۰ خمر: ترک خمر ۳ ; خمر قبل از تحریم ۲، ۵ ; شرب خمر در صدر اسلام ۱ ; گناه شرب خمر ۳ خوردنیها: استفاده از خوردنیها ۶ رستگاران:۵ رستگارى: عوامل

ها ف ل انن بطن طعم ان ملء اثم نا ک جعل ام رحم مهل غلى عزز نزل خير فى فتن شرب هو کذب اکل ه ظلم ذلک ا ضلل عمل وله

مى‏كند. يعنى طعام و شراب خودت را ببين كه متغيّر نشده است . ک نظر الى لم حمر شرب جعل طعم ل اوى ف ائى عوم

ائى خلص عقب فسد لکن الله قول طوف جىء بل ايى الا سوغ خرج شدد اخذ طعم صدق بطن شرب سال هم اذ عرض ک حمد فصل انتم لو وقى نفس لن کبر قدس جعل ا رسل دور

سبح قول بين قمل خلص ائى قمص سوغ بل ايى جرد اله عبد وثق خرج ک فصل نفس سال شرب فسد عقب ان طوفان حمد وقى بطن اخذ صدق طوف شدد جىء الا طعم ثمر قدس هم اذ عرض

خلص نيل لکن ائى فى سبح کون بل سوغ فرث ايى ضفدع نفس اله خرج بين سال قمل وله شرب فصل حمد وقى قمص جرد وثق طوفان ثمر ان قدس عقب کبر فسد دور اخذ نخل بطن الا جىء

يا عسل. و همچنين تنگ و چرس نيز حرام باشد. تمام استعمالات از خريد و فروش و شرب و غيره، حتى نشستن در مجلس مسكرات و خوردن چيزى در آن از آب و ميوه و غذا، بيست

توضيح بيشتر به «كافور» رجوع شود تسنيم فقط يكبار در قرآن يافته است. نفس عين شرب من ب ه ها مزج قرب انن ل الذين ف ذلک

اوى نعم سئل علو کبر حور ربب ل ملک موت سمع صرف کذب حيى الى دون صعق صوب حسن شرب رفق حذر مشى او

سرف على الى زين ذکر هو انتم امر ها امن يوم جزى بل طوع ربب هلک نعم اوى ائى شرب حرم حمل عند جىء علو رسل حصد خرج کذب ايى فسد بدر موسى ريب قتر شىء نزل قصو نفق

لو الا مسک يا دين قرن صغر لمز حقق سعى خير هما يهود مرى کما هدى غيب اخر بعض شرب لغو عذب نحر عزير

آیات شامل این کلمه «شِرْب» از مادّه «شُرْب» به معناى سهم و نوبت آب است. شرب‌ (۳۹ بار) (بر وزن قفل) نوشيدن. راغب گويد: آن نوشيدن هر مايع است آب باشد يا

کذب اوى شدد علم مؤتفکة آدم اين صبر زيد کبر برر ابو ورق لقف هما ثعب نهى فوز شرب قوم دبر

نا ثلث فوق شعب لو ذى شکر دخل اکل هو امر ذلک يمن سود عذب وقى روح بل عکف ذلل شرب طهر ثم سکن کون طلق خلق بعد غنى عين رسل موت نحن عقب جبل نضد کظم ارض علم خوف

علم ى لدى ب ايى شهد جمع سوء حين ائى اوى عن على وجد ا سجد تجر بحر جند رزق شرب عبد يعقوب قوم فرض دور حزن هما شحح شطن نصب اهل حتى الذين التى حرم عدو کثر قرى

شىء نظر حقق ينع اوى لا زيتون ذکر رمن يوم خلف نا سمو اهل اخذ سلک غفر بشر نفس شرب ائى لون هذا علم حوط الذين طلب صبح ذا صبر کمم زيت مول الله کون سبل شکر عين

ترف اذا عذب ى نصب نا فى رجل ک شطن بئس ذا ن مسس هذا حسس کم سکن غسل برد لما شرب ف

تشنه مى‏نوشند(نعودبالله). اين كلمه تنها دوبار در كلام الله مجيد آمده است. هم شرب انن ه ف ذا ودى قول کلل هذا فى حمم نزل ما لا من يوم فعل الا رئى على دين لم

السّلام جارى فرمود و آبش را بنوبه براى ناقه و آنها مقرّر داشت و فرمود لها شرب و لكم شرب يوم معلوم. وَ لا تَمَسُّوها بِسُوءٍ فَيَأخُذَكُم‌ عَذاب‌ُ يَوم‌ٍ عَظِيم‌ٍ

بل قسور الله رئف زين انس نکر قوم رود کم ائى ذکر خلق الذين سود اله ربب وله شرب ثم عن ما ايى کذب توراة دبب سخر لا طعم علم ثمر ه غضض

ليل نجو ضرب کذب جدد کون اول صدق سبل ذوق حتى سبق رود يحيى لا احد جبل بشر اهل شرب رئى

کثر غفر لو ثم قبل صلح خلو هدى قلب حسب خطء نسو صحب درى ظهر ذا بسل سرع شفق شرب اخر حمل ذکر شرک بحر خرج مول اهل فضل ذات شطن لهب

غير ه قول سود سوء بين هى على خيط ها نظر جيب اذا ب ملء الذين الى خلف عذب لون شرب بعض ى لا اوى جنح کنن ضمم يوم هن يوسف لذذ جدد حمر عظم ائى جبل رحم اول کان قبل

وعد نعم قدر غشو او رضو يوم بل عند خلل عدن قد بغى صلح ذکر وقى الا بين عمل شرب فلک کبر ثمر ثم رسو شىء نوم دعو عن عظم نزل فضل خرج سوع موه شکر

اختصاص دارد. در هر دو آيه «بها» براى تعديه است زيرا از فرّاء نقل شد كه فعل: شرب هم بنفسه و هم با باء متعدى مى‏شود در نهج البلاغه آمده «قَدْذاقُوا حَلاوَةِ

«اَعْذِبُوا عَنِ النِّساءِ مَا اسْتَطَعْتُمْ»، عاذب و عذوب كسى را گويند كه از اكل و شرب امتناع كند. على هذا عذاب مصدر به معنى فاعل است يعنى: آنچه مشّقت دارد و مانع

به اشكال مختلف روزه مى‏گيرند مثل روزه از گوشت، روزه از شير، روزه از اكل و شرب، و در قرآن حكايت روزه زكريا از سخن گفتن هكذا روزه مريم از سخن گفتن شده است

به اشكال مختلف روزه مى‏گيرند مثل روزه از گوشت، روزه از شير، روزه از اكل و شرب، و در قرآن حكايت روزه زكريا از سخن گفتن هكذا روزه مريم از سخن گفتن شده است

السّلام جارى فرمود و آبش را بنوبه براى ناقه و آنها مقرّر داشت و فرمود لها شرب و لكم شرب يوم معلوم. وَ لا تُطِيعُوا أَمرَ المُسرِفِين‌َ (151) الَّذِين‌َ يُفسِدُون‌َ

آب داغ و جوشان دوزخ را همچون شترى تشنه، با حرص و ولع خواهند نوشید. (فشربون شرب الهیم) «هیم» جمع «هیماء» است و «هیماء» به شتر تشنه گفته مى شود. تشبیه حالت

السّلام جارى فرمود و آبش را بنوبه براى ناقه و آنها مقرّر داشت و فرمود لها شرب و لكم شرب يوم معلوم. إِنِّي‌ لَكُم‌ رَسُول‌ٌ أَمِين‌ٌ (143) فَاتَّقُوا اللّه‌َ

السّلام جارى فرمود و آبش را بنوبه براى ناقه و آنها مقرّر داشت و فرمود لها شرب و لكم شرب يوم معلوم. أَ تُترَكُون‌َ فِي‌ ما هاهُنا آمِنِين‌َ (146) فِي‌ جَنّات‌ٍ

سهم ناقه از آب (کلّ شرب محتضر) ۷ - مجاز نبودن قوم ثمود، براى حضور در کناره هاى آب در زمان اختصاص یافته به ناقه صالح (قسمة بینهم کلّ شرب محتضر) ظاهراً واژه

السّلام جارى فرمود و آبش را بنوبه براى ناقه و آنها مقرّر داشت و فرمود لها شرب و لكم شرب يوم معلوم. وَ إِن‌َّ رَبَّك‌َ لَهُوَ العَزِيزُ الرَّحِيم‌ُ (159) تفسيرش‌

السّلام جارى فرمود و آبش را بنوبه براى ناقه و آنها مقرّر داشت و فرمود لها شرب و لكم شرب يوم معلوم. إِنِّي‌ لَكُم‌ رَسُول‌ٌ أَمِين‌ٌ (143) فَاتَّقُوا اللّه‌َ

آیات، متوجه کافران و منکران معاد است. دعوت از آنان براى مطالعه در نقش آب شرب در زندگى بشر، بدان منظور است که آنان پى به قدرت الهى ببرند و بدین وسیله از

السّلام جارى فرمود و آبش را بنوبه براى ناقه و آنها مقرّر داشت و فرمود لها شرب و لكم شرب يوم معلوم. أَ تُترَكُون‌َ فِي‌ ما هاهُنا آمِنِين‌َ (146) فِي‌ جَنّات‌ٍ

السّلام جارى فرمود و آبش را بنوبه براى ناقه و آنها مقرّر داشت و فرمود لها شرب و لكم شرب يوم معلوم. أَ تُترَكُون‌َ فِي‌ ما هاهُنا آمِنِين‌َ (146) فِي‌ جَنّات‌ٍ

دنو ابراهيم نفس ترب دين صوب زيد بشر عند ارث کفر ها ذا کفل بصر ثم سلم حبب شرب امن سفه لقى احد قوى الا دور موت شىء لذذ بين کيف بسط قنت مول أما رود انا

السّلام جارى فرمود و آبش را بنوبه براى ناقه و آنها مقرّر داشت و فرمود لها شرب و لكم شرب يوم معلوم. ما أَنت‌َ إِلاّ بَشَرٌ مِثلُنا فَأت‌ِ بِآيَةٍ إِن‌ كُنت‌َ

السّلام جارى فرمود و آبش را بنوبه براى ناقه و آنها مقرّر داشت و فرمود لها شرب و لكم شرب يوم معلوم. أَ تُترَكُون‌َ فِي‌ ما هاهُنا آمِنِين‌َ (146) فِي‌ جَنّات‌ٍ

السّلام جارى فرمود و آبش را بنوبه براى ناقه و آنها مقرّر داشت و فرمود لها شرب و لكم شرب يوم معلوم. قالُوا إِنَّما أَنت‌َ مِن‌َ المُسَحَّرِين‌َ (153) جز ‌اينکه‌

السّلام جارى فرمود و آبش را بنوبه براى ناقه و آنها مقرّر داشت و فرمود لها شرب و لكم شرب يوم معلوم. إِذ قال‌َ لَهُم‌ أَخُوهُم‌ صالِح‌ٌ أَ لا تَتَّقُون‌َ (142)

براى شما از سنگ به قدرت خود بيرون آورده. وَ سُقْياها: و واگذاريد شرب او را. يعنى مانع شرب او مشويد، در وقتى كه نوبت او است تا عذاب به شما فرود نيايد. بِسْمِ

السّلام جارى فرمود و آبش را بنوبه براى ناقه و آنها مقرّر داشت و فرمود لها شرب و لكم شرب يوم معلوم. فَعَقَرُوها فَأَصبَحُوا نادِمِين‌َ (157) ‌پس‌ پي‌ كردند ناقه‌

السّلام جارى فرمود و آبش را بنوبه براى ناقه و آنها مقرّر داشت و فرمود لها شرب و لكم شرب يوم معلوم. وَ لا تُطِيعُوا أَمرَ المُسرِفِين‌َ (151) الَّذِين‌َ يُفسِدُون‌َ

السّلام جارى فرمود و آبش را بنوبه براى ناقه و آنها مقرّر داشت و فرمود لها شرب و لكم شرب يوم معلوم. إِنِّي‌ لَكُم‌ رَسُول‌ٌ أَمِين‌ٌ (143) فَاتَّقُوا اللّه‌َ

السّلام جارى فرمود و آبش را بنوبه براى ناقه و آنها مقرّر داشت و فرمود لها شرب و لكم شرب يوم معلوم. أَ تُترَكُون‌َ فِي‌ ما هاهُنا آمِنِين‌َ (146) فِي‌ جَنّات‌ٍ

آن و نيز در كنار آبشارى كه خداوند بقدرت خود در مناظر آنها براى صفاء آن و شرب ايشان و درختان بهشتى ايجاد و جارى فرموده و هيچ وقت قطع نميشود ميباشند و ميوجات

آیات شامل این کلمه «شَراب» از مادّه «شُرْب» به معناى نوشیدنى است. شرب‌ (۳۹ بار) وَ مِن لَهُم مِنْه عَذَاب حَمِيم بِمَا فِيه هٰذَا لَکُم الّذِين فِيهَا

به طالوت نیز نبودند. (فمن شرب منه فلیس منّى و من لم یطعمه فانّه منّى ألاّ من اغترف غرفةً بیده) کلمه «الاّ» استثناى از «فمن شرب» است; بنابراین لشکر طالوت

آن و نيز در كنار آبشارى كه خداوند بقدرت خود در مناظر آنها براى صفاء آن و شرب ايشان و درختان بهشتى ايجاد و جارى فرموده و هيچ وقت قطع نميشود ميباشند و ميوجات

عَنْها وَ لا يُنْزِفُونَ «19» لا يُصَدَّعُونَ عَنْها: دردسر نكشند به سبب شرب آن، يعنى آن خمر را خمارى نباشد تا موجب صداع شود، و اين شراب طهور باشد، چنانچه

آن و نيز در كنار آبشارى كه خداوند بقدرت خود در مناظر آنها براى صفاء آن و شرب ايشان و درختان بهشتى ايجاد و جارى فرموده و هيچ وقت قطع نميشود ميباشند و ميوجات

آن و نيز در كنار آبشارى كه خداوند بقدرت خود در مناظر آنها براى صفاء آن و شرب ايشان و درختان بهشتى ايجاد و جارى فرموده و هيچ وقت قطع نميشود ميباشند و ميوجات

السّلام جارى فرمود و آبش را بنوبه براى ناقه و آنها مقرّر داشت و فرمود لها شرب و لكم شرب يوم معلوم. فَأَخَذَهُم‌ُ العَذاب‌ُ إِن‌َّ فِي‌ ذلِك‌َ لَآيَةً وَ ما كان‌َ

آن و نيز در كنار آبشارى كه خداوند بقدرت خود در مناظر آنها براى صفاء آن و شرب ايشان و درختان بهشتى ايجاد و جارى فرموده و هيچ وقت قطع نميشود ميباشند و ميوجات

آن و نيز در كنار آبشارى كه خداوند بقدرت خود در مناظر آنها براى صفاء آن و شرب ايشان و درختان بهشتى ايجاد و جارى فرموده و هيچ وقت قطع نميشود ميباشند و ميوجات

آن و نيز در كنار آبشارى كه خداوند بقدرت خود در مناظر آنها براى صفاء آن و شرب ايشان و درختان بهشتى ايجاد و جارى فرموده و هيچ وقت قطع نميشود ميباشند و ميوجات

آن و نيز در كنار آبشارى كه خداوند بقدرت خود در مناظر آنها براى صفاء آن و شرب ايشان و درختان بهشتى ايجاد و جارى فرموده و هيچ وقت قطع نميشود ميباشند و ميوجات

آن و نيز در كنار آبشارى كه خداوند بقدرت خود در مناظر آنها براى صفاء آن و شرب ايشان و درختان بهشتى ايجاد و جارى فرموده و هيچ وقت قطع نميشود ميباشند و ميوجات

با دست خود اخذ و تناول كند «اِلَّا مَنِ اغْتَرَفَ» استثنا است از «فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ» در صدر آيه. ناگفته نماند: آيه شريفه چنين است فَلَّمَّا فَصَلَ طالُوتُ

آیات شامل این کلمه شرب‌ (۳۹ بار) وَ أَ مَنَافِع فَلا فِيهَا يَشْکُرُون لَهُم اتّخَذُوا يَأْکُلُون مِن مِنْهَا دُون اللّه در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه نزل‌ (۲۹۳ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) يَوْم هٰذَا الْهِيم الدّين شُرْب نَحْن الْحَمِيم فَشَارِبُون خَلَقْنَاکُم فَلَو مِن لا عَلَيْه تُصَدّقُون

آیات شامل این کلمه شرب‌ (۳۹ بار) وَ فِي عَصَيْنَا قُلُوبِهِم الْعِجْل سَمِعْنَا بِکُفْرِهِم قَالُوا قُل اسْمَعُوا بِئْسَمَا يَأْمُرُکُم بِه بِقُوّة إِيمَانُکُم

آیات شامل این کلمه شرب‌ (۳۹ بار) وَ لا جَزَاء إِلاّ کَان إِن طَهُورا حَمِيما فِيهَا رَبّهُم هٰذَا سَقَاهُم بَرْدا غَسّاقا وِفَاقا لَکُم فِضّة مِن يَذُوقُون

کلمه «مُحْتَضَر» اسم مفعول از مادّه «حضور» است. حضر (۲۴ بار) فَنَادَوْا شِرْب صَاحِبَهُم فَتَعَاطَى کُل فَکَيْف بَيْنَهُم فَعَقَر کَان قِسْمَة عَذَابِي

آیات شامل این کلمه شرب‌ (۳۹ بار) وَ أَ مِمّا نَحْن لَئِن أَنْتُم الّذِي أَطَعْتُم الْمَاء يَشْرَب أَنْزَلْتُمُوه فَرَأَيْتُم بَشَرا مِن مِنْه مَحْرُومُون

بار) وَ لا بِسُوء فَيَأْخُذَکُم عَذَاب اللّه يَوْم فِي أَرْض فَعَقَرُوهَا شِرْب مَعْلُوم تَأْکُل لَکُم قَرِيب أَلِيم فَذَرُوهَا عَظِيم اذْکُرُوا فَقَال فَأَصْبَحُوا

اذْکُرُوا تَمَتّعُوا فَأَصْبَحُوا إِذ مَعْلُوم فَأَخَذَهُم نَادِمِين جَعَلَکُم شِرْب خُلَفَاء تَأْکُل دَارِکُم لَکُم مِن ثَلاَثَة فَذَرُوهَا در حال بارگیری..

آیات شامل این کلمه شرب‌ (۳۹ بار) وَ عَيْنا بِهَا مِن مِمّا الّذِين کَافُورا تَسْنِيم مِزَاجُهَا الْمُقَرّبُون مِنْه عِبَاد إِن تَشْرَبُون کَان لَئِن تَأْکُلُون

سَمِيّا نَحْن بَيْنَهُم کُل مُرْسِلُو نَرْزُقُک الْأَرْض يَقُول خَيْر الْأَشِر شِرْب إِنّا الْإِنْسَان السّمَاوَات الْعَاقِبَة لِلتّقْوَى رَب در حال بارگیری.

قَرِيب عَظِيم فَقَال اذْکُرُوا إِلاّ تَأْکُل تَمَتّعُوا فَأَصْبَحُوا إِذ شِرْب نَقُول لَکُم نَادِمِين إِن اشْهَدُوا بِمُؤْمِنِين جَعَلَکُم فَذَرُوهَا خُلَفَاء

نمودند و گفتند براى ما از اين سنگ بيرون آور شتر ماده آبستن ده ساله كه يكروز شرب تعلق به او داشته باشد و ما به عوض شير او را بياشاميم و آن را آن روز تصرف نكنيم

آن و نيز در كنار آبشارى كه خداوند بقدرت خود در مناظر آنها براى صفاء آن و شرب ايشان و درختان بهشتى ايجاد و جارى فرموده و هيچ وقت قطع نميشود ميباشند و ميوجات

آن و نيز در كنار آبشارى كه خداوند بقدرت خود در مناظر آنها براى صفاء آن و شرب ايشان و درختان بهشتى ايجاد و جارى فرموده و هيچ وقت قطع نميشود ميباشند و ميوجات

فَلَمّا ذٰلِک يَنْفَع صِدْقُهُم رَبّي مَع رَب نُنَزّل لِيَسْأَل غَلِيظا شِرْب رَأَى بِصِدْقِهِم قَد هٰذِه لِيَعْلَم أَنّي يَأْتِيکُم النّار قَمِيصَه الْمَلاَئِکَة

عَلَى کَان سَمِعُوا رِزْقا يَا آبَاءَنَا هُو وَجَدْنَا عَاکِفُون قَد أَوْحَى شِرْب لَهُم رَبّک تُحَدّث أَخْبَارَهَا قَوْم الشّمْس بِأَن عَابِدِين فَلا هٰذِه

عَلَيْک لِتُصْنَع اشْتَعَل أَنْت وَهَن اغْتَرَف مِنّي فَأَرْسِلْه هُو جَهَنّم شَرِب حَق تَبِع عَصَانِي أَلْقَيْت مَعِي عَلَى قَال اتّبَع بَطْنِي الرّأْس هَارُون

هم به عقيده شما پروردگار عالم را صورتى نيست. و نيز خود مى‌گوئيد عيسى اكل و شرب داشت و به تدريج از كودكى، نشو و نما كرد و بزرگ شد و رفتن و آمدن و خواب و بيدارى

آن و نيز در كنار آبشارى كه خداوند بقدرت خود در مناظر آنها براى صفاء آن و شرب ايشان و درختان بهشتى ايجاد و جارى فرموده و هيچ وقت قطع نميشود ميباشند و ميوجات

طبيب انتفاع حاصل نمايد، كه به دستور آن طبيب رفتار نمايد، يعنى امر او را در شرب دواى تلخ و نهى او را در پرهيز از اغذيه لذيذه و ميوه‌جات طيّبه پيروى نمايد

هاى بهشتى تفسیر آیات فَشارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ «54» فَشارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ «55» هذا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ «56» و روى آن از آب جوشان مى‌نوشيد

قربانيها چندين برابر؛ پس شيطان درخت را حركت شديد و آنها را وعده مى‌داد و بعد به شرب خمر و ساز و طرب مشغول تا مدهوش مى‌شدند، دوازده شبانه روز به اين حال و برمى‌گشتند

ساخت. تفسیر آیات ۱ - قوم صالح، رسالت او را تکذیب کرده، فرمان رعایت ناقه و شرب آن را دروغ انگاشتند. (فکذّبوه) ۲ - قوم ثمود، ناقه صالح را پى کرده، آن را به

يُصْهَر سَوَاء الْجَحِيم ذُق فَاعْتِلُوه عَذَاب رُءُوسِهِم کَغَلْي يُسْحَبُون شُرْب بِه إِنّک عَلَيْه الْهِيم إِلَى مَا أَنْت السّلاَسِل نُزُلُهُم رَأْسِه الْعَزِيز

بهشت، لَغْواً وَ لا كِذَّاباً: سخنان بيهوده و باطل و نه دروغى. يا نشنوند در شرب خمر بهشت، سخن عبث و دروغ. به خلاف شاربان خمر دنيا كه در مجلس ايشان هذيان و

السّلام است‌ «1»، چنانچه در كتاب كافى‌ «2» از آن حضرت نقل شده كه فرمود: من شرب مسكرا كان حقّا على اللّه عزّ و جلّ ان يسقيه من طينة خبال. قلت: و ما طينة خبال؟

‌از‌ چشمه‌هاي‌ بسيار روشن‌ لذت‌آور ‌براي‌ شرب‌ كننده‌گان‌ نيست‌ ‌در‌ ‌آن‌ مشروب‌ فسادي‌ و ضرر و وجعي‌ و نيستند شرب‌ كننده‌گان‌ ‌از‌ ‌آنها‌ مست‌ و ‌لا‌ يعقل‌

ظاهر باشد مانند ظلم بغير و زنا و معصيتيكه قبح آن خفى باشد مانند ظلم بنفس و شرب خمر بمقدار غير مضر يا اراده شده است از فاحشه معصيتهائيكه مستلزم ظلم بغير است

2- ايجاد به غير مذكر و مؤنث. 3- كمال خلق او به غير تدريج. 4- شرب يك روز آب و روز ديگر شرب تمام قوم از شير او. 5- خروج بچه از او بالفور. 6- خروج قصيل براى

و ثابت شده در قلبهاى آنها دوستى گوساله. به اين معنى كه سامرى ايشان را بر شرب محبت گوساله داشته بر وجهى كه آن دوستى در قلب آنها تمكن يافته و همه آن را فرا

‌از‌ چشمه‌هاي‌ بسيار روشن‌ لذت‌آور ‌براي‌ شرب‌ كننده‌گان‌ نيست‌ ‌در‌ ‌آن‌ مشروب‌ فسادي‌ و ضرر و وجعي‌ و نيستند شرب‌ كننده‌گان‌ ‌از‌ ‌آنها‌ مست‌ و ‌لا‌ يعقل‌

‌از‌ چشمه‌هاي‌ بسيار روشن‌ لذت‌آور ‌براي‌ شرب‌ كننده‌گان‌ نيست‌ ‌در‌ ‌آن‌ مشروب‌ فسادي‌ و ضرر و وجعي‌ و نيستند شرب‌ كننده‌گان‌ ‌از‌ ‌آنها‌ مست‌ و ‌لا‌ يعقل‌

الفاجرة... و الغلول... و منع الزکاة... و شهادة الزور و کتمان الشهادة... و شرب الخمر... و ترک الصلاة ...و نقض العهد و قطیعة الرحم...; از امام کاظم(ع) روایت

مى‌بينيم عامه مسلمانان بلكه عدول مرتكب ميشوند بعضى امور مضره را از قبيل اكل و شرب و استعمال دخانيات و امثال اينها و وقتى با اهل علم آنها صحبت ميشود ميگويند

از خدا «قِياماً» به وقت نصرت در امور، و «قُعُوداً» در حال اشتغال به اكل و شرب و مصاحبت با خلق، «وَ عَلى‌ جُنُوبِكُمْ» و در زمان توجه به منام، و مژده‌ «أَلَّا

و اخلاقيات و كردارهاى پسنديده است. در سوره شعراء، آيه 155 «لَها شِرْبٌ وَ لَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ» و سوره قمر، آيه 28 «نَبِّئْهُمْ‌ «1». تفسير نور

«1» و زن حامله را حرام است شرب چيزى كه موجب سقط جنين شود و بايد ديه آن را به وارث بچه دهد و به خود زن چيزى نمى‌رسد و همچنين شرب زن چيزى را كه او را عقيم

و اخلاقيات و كردارهاى پسنديده است. در سوره شعراء، آيه 155 «لَها شِرْبٌ وَ لَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍ» و سوره قمر، آيه 28 «نَبِّئْهُمْ‌ «1». تفسير نور

چيزهاييست‌ ‌که‌ فعل‌ مكلف‌ باو تعلق‌ ميگيرد مثل‌ شرب‌ ‌که‌ فعل‌ مكلف‌ ‌است‌ تعلق‌ بخمر ميگيرد مي‌گويي‌ شرب‌ خمر، و حكم‌ حرمت‌ ‌است‌ ‌که‌ تعلق‌ بفعل‌ مكلف‌

باللّغو مرّوا كراما. در عيون- از محمد بن ابى عباد، و مشهور بود به شنيدن آوازه و شرب نبيذ؛ گويد: سؤال نمودم حضرت رضا عليه السّلام را از شنيدن غنا، حضرت فرمود:

ميداد و آنها سر از سجده بر ميداشتند و در نهايت دلخوشى و نشاط بودند و از كثرت شرب و تغنّى و طرب بيهوش ميشدند و بهوش نميآمدند و حرف نميزدند و باين حال دوازده

صدید» قال: یقرّب إلیه فیکرهه فإذا أدنى منه شوى وجهه و وقعت فروة رأسه فإذا شرب قطع أمعاؤه حتى یخرج من دبره; از رسول خدا(ص) درباره سخن خدا «و یسقى من ماء

رسوله أعلم قال هو الذى یلم بالخطرة من الزنا ثمّ لایعود، و یلم بالخطرة من شرب الخمر لایعود و یلم بالسرقة ثمّ لایعود; حسن [بصرى] گوید: رسول خدا(ص) فرمود:

ميداد و آنها سر از سجده بر ميداشتند و در نهايت دلخوشى و نشاط بودند و از كثرت شرب و تغنّى و طرب بيهوش ميشدند و بهوش نميآمدند و حرف نميزدند و باين حال دوازده

ميداد و آنها سر از سجده بر ميداشتند و در نهايت دلخوشى و نشاط بودند و از كثرت شرب و تغنّى و طرب بيهوش ميشدند و بهوش نميآمدند و حرف نميزدند و باين حال دوازده

ميداد و آنها سر از سجده بر ميداشتند و در نهايت دلخوشى و نشاط بودند و از كثرت شرب و تغنّى و طرب بيهوش ميشدند و بهوش نميآمدند و حرف نميزدند و باين حال دوازده

مِنْهَا الْبُطُونَ (53) فَشارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ (54) فَشارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ (55) هذا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ (56) جلد 5 صفحه 131 ترجمه‌

ميشوند و وقتى متفرق شوند مجتمع ميگردند چنانچه در فارسى خوردن اعم است از اكل و شرب، لذا منوچهرى گفته اسبى كه صفيرش نزنى مى نخورد آب نه ما كم از اسبيم و نه مى

ميداد و آنها سر از سجده بر ميداشتند و در نهايت دلخوشى و نشاط بودند و از كثرت شرب و تغنّى و طرب بيهوش ميشدند و بهوش نميآمدند و حرف نميزدند و باين حال دوازده

ميداد و آنها سر از سجده بر ميداشتند و در نهايت دلخوشى و نشاط بودند و از كثرت شرب و تغنّى و طرب بيهوش ميشدند و بهوش نميآمدند و حرف نميزدند و باين حال دوازده

يكديگر انداختن، و مهره‌ها از كمان گلوله بر رهگذران انداختن، و قمار بازى و شرب خمر و ساز و مزامير و سخريه مسافران، و كشف عورت و ساير قبايح را آشكارا مرتكب

‌که‌ انسان‌ لذّت‌ مأكولات‌ و مشروبات‌ و طعم‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌در‌ موقع‌ اكل‌ و شرب‌ ‌در‌ دهان‌ احساس‌ ميكند و مدت‌ درك‌ ‌آن‌ بسيار كم‌ ‌است‌ ‌تا‌ ‌در‌ دهان‌

كفار در مرتعه دنيا مى‌چرند و بهره مى‌برند و از خاتمه كار كه خوردن زقوم و شرب حميم است خبر ندارند، وَ النَّارُ مَثْوىً لَهُمْ‌: «1» تفسير منهج الصّادقين،

افزودند. مرتبه پنجم- به امر الهى آب نيل مبدل به خون سبطى كه مى‌خورد آب صاف و به شرب قبطى خوناب شدى. حتى يك ظرف آب طرف سبطى آب، و جانب قبطى خون مى‌شد. لاعلاج توجه

بعثت همجنس اصلح و از شايبه شبهه دورتر خواهد بود. بعلاوه با اشتراك در اكل و شرب و ظهور كمالات و خارق عادات، هر آينه البته اولى باشد در متابعت. وَ ما نَراكَ

مِنْهَا الْبُطُونَ (53) فَشارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ (54) فَشارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ (55) هذا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ (56) جلد 5 صفحه 131 ترجمه‌

مِنْهَا الْبُطُونَ (53) فَشارِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ الْحَمِيمِ (54) فَشارِبُونَ شُرْبَ الْهِيمِ (55) هذا نُزُلُهُمْ يَوْمَ الدِّينِ (56) جلد 5 صفحه 131 ترجمه‌

كذاب‌ و مفتري‌ مي‌گفتند و اينكه‌ ‌آنها‌ ‌هم‌ بشري‌ هستند مثل‌ ‌ما اكل‌ و شرب‌ دارند و نمي‌شود بشر ‌رسول‌ ‌باشد‌ بايد ملائكه‌ بيايند ‌براي‌ رسالت‌، و اما

آيه ۴۳ ، سوره نساء اشاره به پنج دسته از آيات قرآنى كه تدريجا حرمت شرب خمر را افاده كرده اند سخنى در مورد ارتباط بين آيات قرآنى بحث روايتى (در ذيل آيه «

لمّا ورد ماء مدین وجد علیه أُمّة من الناس یسقون) ۳ - ورود موسى(ع) به محل آب شرب مدین هم زمان با آمدن چوپانان براى آب دادن دام هایشان (و لمّا ورد ماء مدین

ميداد و آنها سر از سجده بر ميداشتند و در نهايت دلخوشى و نشاط بودند و از كثرت شرب و تغنّى و طرب بيهوش ميشدند و بهوش نميآمدند و حرف نميزدند و باين حال دوازده

پسران اخطب بودند كه به عوام يهود مى گفتند: خداوند پيامبرى خواهد برگزيد كه از شرب خمر و عمل زنا و گرفتن ربا نهى نمايد و نام او محمد است سپس وقتى كه پيامبر اسلام

عبد العزيز قائل به اينست. و نقل شده كه روزى صائمى با قومى نشسته بود كه به شرب خمر مشغول بودند. عمر عبد العزيز، آن صائم را تعزير كرد. و عياشى در تفسير خود

مانند اكل و شرب قبل از خواب حلال و بعد از خواب حرام بود، بايد در لفظ آيه مقيد به آخرين زمان جواز مى شد، همچنانكه آخرين زمان جواز اكل و شرب كه همان متمايز

السّلام سؤال كرده عرض كرد: خداوند شما را بسلامت دارد شرب خمر و ميگسارى بدتر است يا ترك صلاة؟ فرمود: شرب خمر، سپس فرمود: آيا ميدانى براى چه، عرض كرد: نه، حضرت

بزرگتر چيست ؟ فرمود: شرب خمر. و نيز از ابى البلاد از يكى از آن دو بزرگوار روايت كرده كه فرمود: خداى تعالى به هيچ گناهى بزرگتر از شرب مسكر نافرمانى نشده ،

وَ اصْطَبِرْ «27» وَ نَبِّئْهُمْ أَنَّ الْماءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ «28» فَنادَوْا صاحِبَهُمْ فَتَعاطى‌ فَعَقَرَ «29» فَكَيْفَ كانَ

ظاهرا كار زشت و قبيحى است كه زشتى و قبح آن واضح و آشكار باشد مانند زنا و شرب خمر و دزدى و از منكر كه ظاهرا كار ناپسند و ناشايسته در نظر عقلاء و دانشمندان

قمار، انفاق و سرپرستى ايتام ) روايتى از ائمه معصومين عليه السلام در شدت حرمت شرب خمر پيامبر اسلام (ص ) شارب خمر را لعنت مى كند روايتى درباره وضع شارب خمر در

‌عليه‌ السّلام‌ بمحراب‌ زكريا و رفتن‌ سيد الشهداء ‌عليه‌ السّلام‌ بكربلا و شرب‌ سم‌ ساير ائمه‌ بنا بمقتضاي‌ حكمت‌ و مصلحت‌ و تسليم‌ شدن‌ بفرمان‌ و قضاي‌

مخصوص‌ ناقه‌ ‌باشد‌ و يك‌ روز مخصوص‌ قوم‌ قال‌َ هذِه‌ِ ناقَةٌ لَها شِرب‌ٌ وَ لَكُم‌ شِرب‌ُ يَوم‌ٍ مَعلُوم‌ٍ شعراء ‌آيه‌ 155، روزي‌ ‌که‌ روز ناقه‌ ‌بود‌ تمام‌

‌در‌ دنيا هميشه‌ باقي‌ باشند. البته‌ انبياء ‌هم‌ بشراند احتياج‌ ‌به‌ طعام‌ و شرب‌ آب‌ دارند، ‌آنها‌ ‌هم‌ حالات‌ بشري‌ دارند گرسنه‌ مي‌شوند، تشنه‌ مي‌كردند،

وَ اصْطَبِرْ «27» وَ نَبِّئْهُمْ أَنَّ الْماءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ «28» فَنادَوْا صاحِبَهُمْ فَتَعاطى‌ فَعَقَرَ «29» فَكَيْفَ كانَ

وَ اصْطَبِرْ «27» وَ نَبِّئْهُمْ أَنَّ الْماءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ «28» فَنادَوْا صاحِبَهُمْ فَتَعاطى‌ فَعَقَرَ «29» فَكَيْفَ كانَ

است و آن‌ها را نبايد مثله نمود. سپس پيامبر از مثله كردن آنها نهى فرمود و شرب بول شتر نيز منسوخ گشت، كلبى گويد: اين آيه در شأن ابوبريدة الاسلمى هلال بن

«1» انسان به تدريج مرتكب گناهان بزرگتر مى‌شود: «اثم»، گناه فردى است مثل شرب خمر. «عدوان»، تجاوز به حقوق ديگران است. «معصيت الرسول»، مخالفت با فرمان‌هاى

تازيانه ديگر او را بزد، مرد گفت: يا امير المؤمنين دوش هشتاد تازيانه مرا بزدى در شرب خمر اين بيست ضربه ديگر براى چه؟ فرمود: براى اين جسارت كه در ماه رمضان مرتكب

وَ اصْطَبِرْ «27» وَ نَبِّئْهُمْ أَنَّ الْماءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ «28» فَنادَوْا صاحِبَهُمْ فَتَعاطى‌ فَعَقَرَ «29» فَكَيْفَ كانَ

فرمود: زناكار در حين زنا ايمان نخواهد داشت و مؤمن نيست، و مى‏گسار در حين شرب مؤمن نيست، و سارق (دزد) حين سرقت مؤمن نخواهد بود، و امام باقر عليهم السلام

و به اتيان سبب مسبب كه اثر وضعى است طارى شود، مانند كسى كه به سوء اختيار شرب سم نمايد، اثر هلاكت كه ملازم با اوست موجود گردد. اللَّهُ يَعْلَمُ ما تَحْمِلُ

شَراب‌ٌ ‌من‌ تبعيضيه‌ ‌است‌ ‌يعني‌ يك‌ قسمت‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ آب‌ باران‌ ‌براي‌ شرب‌ انسان‌ بلكه‌ جميع‌ حيوانات‌ ‌از‌ انعام‌ و طيور و وحوش‌ محفوظ مي‌ماند و ‌در‌

«مَا أَنت إِلا بَشرٌ مِّثْلُنَا...عَذَاب يَوْمٍ عَظِيمٍ»: كلمه «شرب » - به كسره شين - به معناى سهمى از آب است . و بقيه الفاظ آيه روشن است و تفصيل داستان

فسق‌ و فجور ميگذرانند روز ‌به‌ تعدي‌ و ظلم‌ و تجاوز، و شب‌ ‌به‌ ساز و آواز، شرب‌ خمر، دزدي‌، بي‌ عفتي‌ و بي‌ عصمتي‌ بنام‌ تفريح‌. لذا مي‌فرمايد: إِن‌َّ فِي‌

وَ اصْطَبِرْ «27» وَ نَبِّئْهُمْ أَنَّ الْماءَ قِسْمَةٌ بَيْنَهُمْ كُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ «28» فَنادَوْا صاحِبَهُمْ فَتَعاطى‌ فَعَقَرَ «29» فَكَيْفَ كانَ

جوانهاي‌ شهوت‌ ران‌ باسم‌ تفريح‌ ميروند و هزار گونه‌ معصيت‌ مرتكب‌ ميشوند ‌از‌ شرب‌ و قمار و ‌غير‌ اينها و اعجب‌ ‌از‌ اينها جلد 11 - صفحه 165 دست‌هاي‌ زنهاي‌

‌که‌ موجب‌ حدوث‌ مرضي‌ شد: طعام‌ ‌غير‌ مناسبي‌ اكل‌ كرد، ‌ يا ‌ مايع‌ مضري‌ شرب‌ كرد ‌ يا ‌ حمل‌ ثقيلي‌ حمل‌ كرد ‌ يا ‌ ‌در‌ هواي‌ سردي‌ رفت‌ و امثال‌ اين‌ها،

مجبور به اجتناب از سم نمى كند، بلكه وادارش مى كند به اينكه با اختيار خود از شرب آن مايع سمى خوددارى كند. آرى ، وقتى عاملى انسان را مجبور به عمل و يا ترك عملى

اكبرش‌ فرمود چون‌ هواهاي‌ نفساني‌ و تمايلات‌ ‌آن‌ بظلم‌ و فسق‌ و معاصي‌ ‌از‌ شرب‌، ساز، آواز و لواط و بسياري‌ ‌از‌ معاصيست‌ و لذائذ نفساني‌ بسيار ‌است‌ ‌که‌

‌که‌ موجب‌ حدوث‌ مرضي‌ شد: طعام‌ ‌غير‌ مناسبي‌ اكل‌ كرد، ‌ يا ‌ مايع‌ مضري‌ شرب‌ كرد ‌ يا ‌ حمل‌ ثقيلي‌ حمل‌ كرد ‌ يا ‌ ‌در‌ هواي‌ سردي‌ رفت‌ و امثال‌ اين‌ها،

و زكاة و امثال‌ ‌آنها‌ ‌که‌ حسن‌ ذاتي‌ ‌ يا ‌ قبح‌ ذاتي‌ دارد مثل‌ زنا و شرب‌ خمر و نحو اينها ‌اينکه‌ نوع‌ ‌در‌ جميع‌ شرايع‌ بوده‌ و ‌تا‌ قيامت‌ باقيست‌

مردم باشد (هذه ناقه لها شرب و لكم شرب يوم معلوم - شعراء آيه ۱۵۵ و در سوره قمر آيه ۲۸ نيز مى خوانيم و نبئهم ان الماء قسمة بينهم كل شرب محتضر) در سوره شمس نيز

‌که‌ موجب‌ حدوث‌ مرضي‌ شد: طعام‌ ‌غير‌ مناسبي‌ اكل‌ كرد، ‌ يا ‌ مايع‌ مضري‌ شرب‌ كرد ‌ يا ‌ حمل‌ ثقيلي‌ حمل‌ كرد ‌ يا ‌ ‌در‌ هواي‌ سردي‌ رفت‌ و امثال‌ اين‌ها،

‌که‌ موجب‌ حدوث‌ مرضي‌ شد: طعام‌ ‌غير‌ مناسبي‌ اكل‌ كرد، ‌ يا ‌ مايع‌ مضري‌ شرب‌ كرد ‌ يا ‌ حمل‌ ثقيلي‌ حمل‌ كرد ‌ يا ‌ ‌در‌ هواي‌ سردي‌ رفت‌ و امثال‌ اين‌ها،

واجبات‌ مثل‌ صوم‌، زكاة، خمس‌، حج‌، ‌ يا ‌ امر بفعل‌ معاصي‌ مثل‌ ساز، آواز، شرب‌ و ‌غير‌ اينها نبايد اطاعت‌ كرد چه‌ رسد بامر بكفر و شرك‌ و ضلالت‌ و پدر و

‌را‌ معترف‌ باشند. (يَأكُل‌ُ الطَّعام‌َ) مثل‌ ساير افراد بشر ‌که‌ اكل‌ و شرب‌ دارند. (وَ يَمشِي‌ فِي‌ الأَسواق‌ِ) راه‌ مي‌رود، معاشرت‌ دارد مثل‌ سايرين‌

نازل‌ شد ابي‌ لبابه‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ اشاره‌ نادم‌ شد و هفت‌ روز اعتصاب‌ اكل‌ و شرب‌ نمود خداوند توبه‌ ‌او‌ ‌را‌ قبول‌ فرمود سپس‌ ‌از‌ حضرت‌ سؤال‌ كرد ‌که‌ ‌من‌

فلان‌ مال‌ فلان‌ ‌را‌ خورد ‌يعني‌ تصرف‌ و اتلاف‌ نمود نه‌ مراد اكل‌ مقابل‌ شرب‌ ‌است‌ و مراد ‌از‌ (اموالكم‌) اموال‌ يكديگر ‌است‌ نه‌ اموال‌ شخصي‌ ‌خود‌ بقرينه‌

لاكلون من شجر من زقوم فمالئون منها البطون فشاربون عليه من الحميم فشاربون شرب الهيم » و نيز مى فرمايد: « ان ذلك لحق تخاصم اهل النار » همه اينها از قبيل

فِي اَلْخَمْرِ إِنْ شُرِبَ مِنْهَا قَلِيلاً أَوْ كَثِيراً قَالَ ثُمَّ قَالَ أُتِيَ‏ عُمَرُ بِقُدَامَةَ بْنِ مَظْعُونٍ‏ وَ قَدْ شَرِبَ اَلْخَمْرَ وَ قَامَتْ

راغب گفته : «خلق و خلق » - به فتحه خاء و ضمه آن - در اصل يكى بوده ، مانند شرب و شرب و صرم و صرم و ليكن خلق - به فتحه خاء - مختص به هيئتها و اشكال و صور ديدنى

اَلْمُؤْمِنِينَ‏ فَقَدْ ضَرَبْتَنِي فِي شُرْبِ اَلْخَمْرِ وَ هَذِهِ اَلْعِشْرُونَ مَا هِيَ فَقَالَ هَذَا لِتَجَرِّيكَ عَلَى شُرْبِ اَلْخَمْرِ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏

حق‌ ‌او‌ داشته‌ ‌باشد‌ مثلا كسي‌ بگويد پروردگارا اسباب‌ جلد 11 - صفحه 61 شرب‌ خمر و زنا و سرقت‌ و ظلم‌ ‌را‌ ‌بر‌ ‌من‌ مهيّا فرما و مرا موفق‌ باين‌ معاصي‌

إِنَّ اَلرَّجُلَ‏ إِذَا شَرِبَ اَلْخَمْرَ سَكِرَ وَ إِذَا سَكِرَ هَذَى وَ إِذَا هَذَى اِفْتَرَى فَاجْلِدُوهُ حَدَّ اَلْمُفْتَرِي

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ شَرِبَ حُسْوَةَ خَمْرٍ قَالَ يُجْلَدُ ثَمَانِينَ جَلْدَةً قَلِيلُهَا وَ كَثِيرُهَا حَرَامٌ‏

جُمْلَةِ مَا نَحْنُ عَلَيْهِ مِنْ جُمْلَةِ اَلْإِسْلاَمِ‏ فَأَقَرَّ بِهِ ثُمَّ شَرِبَ اَلْخَمْرَ وَ زَنَى وَ أَكَلَ اَلرِّبَا وَ لَمْ يُبَيَّنْ لَهُ شَيْ‏ءٌ مِنَ

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ صَامَ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ فَأَكَلَ وَ شَرِبَ نَاسِياً قَالَ يُتِمُّ صَوْمَهُ وَ لَيْسَ عَلَيْهِ قَضَاؤُهُ‏

أُقِيمَ‏ عُبَيْدُ اَللَّهِ بْنُ عُمَرَ وَ قَدْ شَرِبَ اَلْخَمْرَ فَأَمَرَ بِهِ‏ عُمَرُ أَنْ يُضْرَبَ فَلَمْ يَتَقَدَّمْ عَلَيْهِ أَحَدٌ يَضْرِبُهُ حَتَّى

قَالَ لاَ يُتَّقَى فِي ثَلاَثَةٍ قُلْتُ وَ مَا هُنَّ قَالَ شُرْبُ اَلْخَمْرِ أَوْ قَالَ شُرْبُ اَلْمُسْكِرِ وَ اَلْمَسْحُ عَلَى اَلْخُفَّيْنِ وَ مُتْعَةُ

اَلْحَدِّ قُلْتُ اَلَّذِي مِنْ حُقُوقِ اَللَّهِ مَا هُوَ قَالَ إِذَا زَنَى أَوْ شَرِبَ اَلْخَمْرَ فَهَذَا مِنَ اَلْحُقُوقِ اَلَّتِي يُضْرَبُ فِيهَا نِصْفَ اَلْحَدِّ

اَلْإِسْلاَمِ‏ لَمْ يَأْتِهِ شَيْ‏ءٌ مِنَ اَلتَّفْسِيرِ زَنَى أَوْ سَرَقَ أَوْ شَرِبَ اَلْخَمْرَ لَمْ أُقِمْ عَلَيْهِ اَلْحَدَّ إِذَا جَهِلَهُ إِلاَّ أَنْ تَقُومَ

لِعَلِيٍّ ع‏ اِقْضِ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ هَؤُلاَءِ اَلَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُ شَرِبَ اَلْخَمْرَ فَأَمَرَ عَلِيٌّ ع‏ فَجُلِدَ بِسَوْطٍ لَهُ شُعْبَتَانِ أَرْبَعِينَ

اندازه‌ احكام‌ الهيه‌ تعطيل‌ ‌است‌ حد زنا حد سرقت‌ حد قتل‌ عمدي‌ و خطايي‌ حد شرب‌ تقسيم‌ ميراث‌ حد بلوغ‌ و هزارهاي‌ ديگر آنهم‌ نه‌ فقط ‌از‌ روي‌ عصيان‌ ‌باشد‌

جميع‌ زخارف‌ دنيوي‌ و جميع‌ انواع‌ شهوتراني‌ ‌از‌ رياست‌ و لذائذ نفساني‌ مثل‌ شرب‌ خمر، استماع‌ ساز و آواز و ساير لهويّات‌ ‌از‌ همين‌ باب‌ ‌است‌. ذلِك‌َ مَتاع‌ُ

‌بود‌ صوم‌ صمت‌ ‌که‌ ‌از‌ تكلم‌ ‌با‌ ناس‌ امساك‌ كنند چنانچه‌ ‌از‌ اكل‌ و شرب‌ امساك‌ ميكنند فَلَن‌ أُكَلِّم‌َ اليَوم‌َ إِنسِيًّا ولي‌ ‌از‌ دعا و ذكر و

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ شَرِبَ بَعْدَ مَا طَلَعَ اَلْفَجْرُ وَ هُوَ لاَ يَعْلَمُ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ قَالَ يَصُومُ يَوْمَهُ ذَلِكَ وَ يَقْضِي يَوْماً

جُمْلَةِ مَا نَحْنُ عَلَيْهِ مِنْ جُمْلَةِ اَلْإِسْلاَمِ‏ فَأَقَرَّ بِهِ ثُمَّ شَرِبَ اَلْخَمْرَ وَ زَنَى وَ أَكَلَ اَلرِّبَا وَ لَمْ يَتَبَيَّنْ لَهُ شَيْ‏ءٌ

لَوْ أَنَّ رَجُلاً دَخَلَ فِي‏ اَلْإِسْلاَمِ‏ فَأَقَرَّ بِهِ ثُمَّ شَرِبَ اَلْخَمْرَ وَ زَنَى وَ أَكَلَ اَلرِّبَا وَ لَمْ يَتَبَيَّنْ لَهُ شَيْ‏ءٌ مِنَ

ع‏ وَ أَنَا عِنْدَهُ عَنْ قَنَاةٍ بَيْنَ قَوْمٍ لِكُلِّ رَجُلٍ مِنْهُمْ شِرْبٌ مَعْلُومٌ فَاسْتَغْنَى رَجُلٌ مِنْهُمْ عَنْ شِرْبِهِ أَ يَبِيعُهُ بِحِنْطَةٍ

سَأَلْتُهُ عَنْ شُرْبِ اَلْفُقَّاعِ اَلَّذِي يُعْمَلُ فِي اَلسُّوقِ وَ يُبَاعُ وَ لاَ أَدْرِي كَيْفَ عُمِلَ وَ لاَ مَتَى عُمِلَ أَ يَحِلُّ لِي أَنْ أَشْرَبَهُ

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ أَكَلَ أَوْ شَرِبَ بَعْدَ مَا طَلَعَ اَلْفَجْرُ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ فَقَالَ إِنْ كَانَ قَامَ فَنَظَرَ وَ لَمْ يَرَ اَلْفَجْرَ

أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ رَجُلٍ نَسِيَ فَأَكَلَ وَ شَرِبَ ثُمَّ ذَكَرَ قَالَ لاَ يُفْطِرْ إِنَّمَا هُوَ شَيْ‏ءٌ رَزَقَهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فَلْيُتِمَّ

اَلضَّرَاوَةِ وَ اَلْجَدِيدِ وَ سَأَلَ أَنْ يُفَسِّرَ ذَلِكَ لَهُ وَ هَلْ يَجُوزُ شُرْبُ مَا يُعْمَلُ فِي اَلْغَضَارَةِ وَ اَلزُّجَاجِ وَ اَلْخَشَبِ وَ نَحْوِهِ

طور غدقن حتمى نهى كرد و يا در آنچه به طور حتم دستور داد رخصتى نداده، پس از شرب مقدار زياد از هر مُسكِرى نهى حتمى كرده و به أحدى در ارتكاب آن رخصت نداده.

كه وا ثبورا گويند در امان است. دوم: ج- از نار جحيم نجات يابد. سوم: زا- از شرب زقوم مأمون است. چهارم: ش- از شقاوت ابديه محفوظ ماند. پنجم: ظا- از ظلمت قيامت

الرَّكب‌ُ أَسفَل‌َ مِنكُم‌ ركب‌ جلد 8 - صفحه 130 قافله‌ ‌است‌ جمع‌ راكب‌ مثل‌ شرب‌ و شارب‌ و صحب‌ و صاحب‌ و مراد قافله‌ ابو سفيان‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌از‌ شام‌ ميآمدند

اَللَّهِ ص‏ وَ أَفْضَى اَلْأَمْرُ إِلَى‏ أَبِي بَكْرٍ أُتِيَ بِرَجُلٍ قَدْ شَرِبَ اَلْخَمْرَ فَقَالَ لَهُ‏ أَبُو بَكْرٍ أَ شَرِبْتَ اَلْخَمْرَ فَقَالَ اَلرَّجُلُ

خود از آب استفاده كنند و مزاحم ديگرى نشوند: و نبئهم ان الماء قسمة بينهم كل شرب محتضر (قمر - ۲۸). و مخصوصا به آنها گفت : اگر متعرض اين ناقه شويد عذاب خداوند

تهذيب الاحكام جلد ۱۰ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ ۷ بَابُ الْحَدِّ فِي السُّكْرِ وَ شُرْبِ الْمُسْكِرِ وَ الْفُقَّاعِ وَ أَكْلِ الْمَحْظُورِ مِنَ الطَّعَام‏ موضوعات :

تهذيب الاحكام جلد ۱۰ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ ۷ بَابُ الْحَدِّ فِي السُّكْرِ وَ شُرْبِ الْمُسْكِرِ وَ الْفُقَّاعِ وَ أَكْلِ الْمَحْظُورِ مِنَ الطَّعَام‏ موضوعات :

أَمْتَنِعُ مِنْ طَعَامٍ طَعِمَ مِنْهُ اَلسِّنَّوْرُ وَ لاَ مِنْ شَرَابٍ شَرِبَ مِنْهُ اَلسِّنَّوْرُ

تهذيب الاحكام جلد ۱۰ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ ۷ بَابُ الْحَدِّ فِي السُّكْرِ وَ شُرْبِ الْمُسْكِرِ وَ الْفُقَّاعِ وَ أَكْلِ الْمَحْظُورِ مِنَ الطَّعَام‏ موضوعات :

تهذيب الاحكام جلد ۱۰ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ ۷ بَابُ الْحَدِّ فِي السُّكْرِ وَ شُرْبِ الْمُسْكِرِ وَ الْفُقَّاعِ وَ أَكْلِ الْمَحْظُورِ مِنَ الطَّعَام‏ موضوعات :

صادق (ع) در کتاب الكافي جلد ۶ كِتَابُ الْأَشْرِبَة‏‏‏ بَابُ الْقَوْلِ عَلَى شُرْبِ الْمَاء موضوعات :

تهذيب الاحكام جلد ۱۰ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ ۷ بَابُ الْحَدِّ فِي السُّكْرِ وَ شُرْبِ الْمُسْكِرِ وَ الْفُقَّاعِ وَ أَكْلِ الْمَحْظُورِ مِنَ الطَّعَام‏ موضوعات :

تهذيب الاحكام جلد ۱۰ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ ۷ بَابُ الْحَدِّ فِي السُّكْرِ وَ شُرْبِ الْمُسْكِرِ وَ الْفُقَّاعِ وَ أَكْلِ الْمَحْظُورِ مِنَ الطَّعَام‏ موضوعات :

أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ صَامَ فِي‏ رَمَضَانَ‏ فَأَكَلَ أَوْ شَرِبَ نَاسِياً قَالَ يُتِمُّ صَوْمَهُ وَ لَيْسَ عَلَيْهِ قَضَاءٌ

‌به‌ آلات‌ لهو، ساز، آواز، رقص‌، تماشا خانه‌ها و سينماها، مجالس‌ معاصي‌، شرب‌، قمار، فسق‌ و فجور طي‌ّ كردند يك‌ قسمت‌ ‌آن‌ ‌را‌ ‌به‌ ‌خود‌ پردازي‌ و زينت‌

فرموده‌ و نسبتهاي‌ ناروايي‌ ‌که‌ بآنها داده‌ ‌شده‌ العياذ ‌از‌ شرك‌ و زنا و شرب‌ خمر و امثال‌ اينها سلب‌ فرمود ‌باشد‌ انكار و كتابهاي‌ ‌آنها‌ ‌را‌ تصديق‌

كاظم (ع) در کتاب الكافي جلد ۴ كِتَابُ الصِّيَام‏‏‏ بَابُ مَنْ أَكَلَ أَوْ شَرِبَ وَ هُوَ شَاكٌّ فِي الْفَجْرِ أَوْ بَعْدَ طُلُوعِه‏ موضوعات :

سَأَلْتُ‏ أَبَا اَلْحَسَنِ ع‏ عَنْ شُرْبِ اَلْفُقَّاعِ فَكَرِهَهُ كَرَاهَةً شَدِيدَةً

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ هَلْ يُتَوَضَّأُ مِنَ اَلطَّعَامِ أَوْ شُرْبِ اَللَّبَنِ أَلْبَانِ اَلْبَقَرِ وَ اَلْإِبِلِ وَ اَلْغَنَمِ وَ أَبْوَالِهَا

کتاب الكافي جلد ۷ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ بَابُ مَنْ زَنَى أَوْ سَرَقَ أَوْ شَرِبَ الْخَمْرَ بِجَهَالَةٍ لَا يَعْلَمُ أَنَّهَا مُحَرَّمَة موضوعات :

تهذيب الاحكام جلد ۱۰ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ ۷ بَابُ الْحَدِّ فِي السُّكْرِ وَ شُرْبِ الْمُسْكِرِ وَ الْفُقَّاعِ وَ أَكْلِ الْمَحْظُورِ مِنَ الطَّعَام‏ موضوعات :

تهذيب الاحكام جلد ۱۰ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ ۷ بَابُ الْحَدِّ فِي السُّكْرِ وَ شُرْبِ الْمُسْكِرِ وَ الْفُقَّاعِ وَ أَكْلِ الْمَحْظُورِ مِنَ الطَّعَام‏ موضوعات :

تهذيب الاحكام جلد ۱۰ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ ۷ بَابُ الْحَدِّ فِي السُّكْرِ وَ شُرْبِ الْمُسْكِرِ وَ الْفُقَّاعِ وَ أَكْلِ الْمَحْظُورِ مِنَ الطَّعَام‏ موضوعات :

إِذَا أَرْضَعْنَ‏ لَكُمْ فَامْنَعُوهُنَّ مِنْ شُرْبِ اَلْخَمْرِ

عِنْدَ مَوْتِهِ لَيْسَ مِنِّي مَنِ اِسْتَخَفَّ بِصَلاَتِهِ لَيْسَ مِنِّي مَنْ شَرِبَ مُسْكِراً لاَ يَرِدُ عَلَيَ‏ اَلْحَوْضَ لاَ وَ اَللَّهِ

بَعْدَ ذَلِكَ قَالَ أَمَّا أَيَّامُ مِنًى‏ فَإِنَّهَا أَيَّامُ أَكْلٍ وَ شُرْبٍ لاَ صِيَامَ فِيهَا وَ سَبْعَةَ أَيَّامٍ إِذَا رَجَعَ إِلَى أَهْلِهِ‏

عنوان : حدیث در کتاب الكافي جلد ۴ كِتَابُ الصِّيَام‏‏‏ بَابُ مَنْ أَكَلَ أَوْ شَرِبَ وَ هُوَ شَاكٌّ فِي الْفَجْرِ أَوْ بَعْدَ طُلُوعِه‏ موضوعات :

نَعَمْ أَخْبَرَنِي‏ أَبِي‏ عَنْ‏ جَدِّي‏ أَنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ قَالَ مَنْ شَرِبَ مِنْ لَبَنِنَا أَوْ أَرْضَعَ لَنَا وَلَداً فَنَحْنُ آبَاؤُهُ‏

إِنَّ اَلرَّجُلَ إِذَا شَرِبَ اَلْخَمْرَ سَكِرَ وَ إِذَا سَكِرَ هَذَى وَ إِذَا هَذَى اِفْتَرَى فَاجْلِدُوهُ حَدَّ اَلْمُفْتَرِي

سَأَلْتُهُ عَنْ شُرْبِ اَلْفُقَّاعِ اَلَّذِي يُعْمَلُ فِي اَلسُّوقِ وَ يُبَاعُ وَ لاَ أَدْرِي كَيْفَ عُمِلَ وَ لاَ مَتَى عُمِلَ أَ يَحِلُّ أَنْ‏ أَشْرَبَهُ

صادق (ع) در کتاب من لا يحضره الفقيه جلد ۴ كِتَابُ الْحُدُود‏ بَابُ حَدِّ شُرْبِ الْخَمْرِ وَ مَا جَاءَ فِي الْغِنَاءِ وَ الْمَلَاهِي‏ موضوعات :

مَنْ شَرِبَ اَلسَّوِيقَ أَرْبَعِينَ صَبَاحاً اِمْتَلَأَ كَتِفَاهُ قُوَّةً

ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ ثُمَّ رَدَّهَا قَالَ إِنْ كَانَ تِلْكَ اَلثَّلاَثَةَ أَيَّامٍ شَرِبَ لَبَنَهَا رَدَّ مَعَهَا ثَلاَثَةَ أَمْدَادٍ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ لَهَا لَبَنٌ

تهذيب الاحكام جلد ۱۰ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ ۷ بَابُ الْحَدِّ فِي السُّكْرِ وَ شُرْبِ الْمُسْكِرِ وَ الْفُقَّاعِ وَ أَكْلِ الْمَحْظُورِ مِنَ الطَّعَام‏ موضوعات :

تهذيب الاحكام جلد ۱۰ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ ۷ بَابُ الْحَدِّ فِي السُّكْرِ وَ شُرْبِ الْمُسْكِرِ وَ الْفُقَّاعِ وَ أَكْلِ الْمَحْظُورِ مِنَ الطَّعَام‏ موضوعات :

تهذيب الاحكام جلد ۱۰ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ ۷ بَابُ الْحَدِّ فِي السُّكْرِ وَ شُرْبِ الْمُسْكِرِ وَ الْفُقَّاعِ وَ أَكْلِ الْمَحْظُورِ مِنَ الطَّعَام‏ موضوعات :

تهذيب الاحكام جلد ۱۰ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ ۷ بَابُ الْحَدِّ فِي السُّكْرِ وَ شُرْبِ الْمُسْكِرِ وَ الْفُقَّاعِ وَ أَكْلِ الْمَحْظُورِ مِنَ الطَّعَام‏ موضوعات :

مَنْ صَامَ فَنَسِيَ وَ أَكَلَ وَ شَرِبَ فَلاَ يُفْطِرْ مِنْ أَجْلِ أَنَّهُ نَسِيَ فَإِنَّمَا هُوَ رِزْقٌ رَزَقَهُ اَللَّهُ فَلْيُتِمَّ صِيَامَهُ

جُعِلْتُ فِدَاكَ أَرْيَاحَ اَلْبَوَاسِيرِ وَ لَيْسَ يُوَافِقُنِي إِلاَّ شُرْبُ اَلنَّبِيذِ قَالَ فَقَالَ لَهُ مَا لَكَ وَ لِمَا حَرَّمَ اَللَّهُ عَزَّ

أَنَّهَا أَيَّامُ أَكْلٍ وَ شُرْبٍ وَ بِعَالٍ‏

تهذيب الاحكام جلد ۱۰ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ ۷ بَابُ الْحَدِّ فِي السُّكْرِ وَ شُرْبِ الْمُسْكِرِ وَ الْفُقَّاعِ وَ أَكْلِ الْمَحْظُورِ مِنَ الطَّعَام‏ موضوعات :

تهذيب الاحكام جلد ۱۰ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ ۷ بَابُ الْحَدِّ فِي السُّكْرِ وَ شُرْبِ الْمُسْكِرِ وَ الْفُقَّاعِ وَ أَكْلِ الْمَحْظُورِ مِنَ الطَّعَام‏ موضوعات :

فِي رَجُلٍ سَرَقَ أَوْ شَرِبَ اَلْخَمْرَ أَوْ زَنَى فَلَمْ يُعْلَمْ ذَلِكَ مِنْهُ وَ لَمْ يُؤْخَذْ حَتَّى تَابَ وَ صَلَحَ فَقَالَ إِذَا صَلَحَ وَ عُرِفَ

أُقِيمَ‏ عُبَيْدُ اَللَّهِ بْنُ عُمَرَ وَ قَدْ شَرِبَ اَلْخَمْرَ فَأَمَرَ بِهِ‏ عُمَرُ أَنْ يُضْرَبَ فَلَمْ يَتَقَدَّمْ عَلَيْهِ أَحَدٌ يَضْرِبُهُ حَتَّى

تهذيب الاحكام جلد ۱۰ كِتَابُ الْحُدُود‏‏‏ ۷ بَابُ الْحَدِّ فِي السُّكْرِ وَ شُرْبِ الْمُسْكِرِ وَ الْفُقَّاعِ وَ أَكْلِ الْمَحْظُورِ مِنَ الطَّعَام‏ موضوعات :

اَلْيَهُودِيَّةُ أَوِ اَلنَّصْرَانِيَّةُ فِي بَيْتِكَ وَ تَمْنَعُهَا مِنْ شُرْبِ اَلْخَمْرِ وَ مَا لاَ يَحِلُّ مِثْلَ لَحْمِ اَلْخِنْزِيرِ وَ لاَ يَذْهَبْنَ

وَ سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلرَّجُلِ يَكُونُ لَهُ شِرْبٌ مَعَ اَلْقَوْمِ فِي قَنَاتِهِمْ وَ هُمْ فِيهِ شُرَكَاءُ فَيَسْتَغْنِي بَعْضُهُمْ

صادق (ع) در کتاب الكافي جلد ۴ كِتَابُ الصِّيَام‏‏‏ بَابُ مَنْ أَكَلَ أَوْ شَرِبَ نَاسِياً فِي شَهْرِ رَمَضَان‏ موضوعات :

ثَلاَثَةٌ لاَ أَتَّقِي فِيهَا أَحَداً شُرْبُ اَلْمُسْكِرِ وَ اَلْمَسْحُ عَلَى اَلْخُفَّيْنِ وَ مُتْعَةُ اَلْحَجِ‏

يُصَلِّي وَ أَنَا آكُلُ فَانْصَرَفَ فَقَالَ أَمَّا جَعْفَرٌ فَقَدْ أَكَلَ وَ شَرِبَ بَعْدَ اَلْفَجْرِ فَأَمَرَنِي فَأَفْطَرْتُ ذَلِكَ اَلْيَوْمَ فِي غَيْرِ

قُلْتُ‏ لِأَبِي اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا ع‏ مَا تَقُولُ فِي شُرْبِ اَلْفُقَّاعِ فَقَالَ خَمْرٌ مَجْهُولٌ يَا سُلَيْمَانُ‏ فَلاَ تَشْرَبْهُ أَمَا إِنَّهُ يَا

قَضَى‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ فِيمَنْ قَتَلَ وَ شَرِبَ خَمْراً وَ سَرَقَ فَأَقَامَ عَلَيْهِ اَلْحَدَّ فَجَلَدَهُ لِشُرْبِهِ اَلْخَمْرَ وَ قَطَعَ يَدَهُ