نتایج جستجو

اعتماد ‌آنها‌ و البته‌ ‌غير‌ ‌اينکه‌ دو بطريق‌ اولي‌ دفع‌ عذاب‌ نميكند ‌از‌ جاه‌ و منصب‌ و خدم‌ و هشم‌ و عشيره‌ و اصحاب‌ و صديق‌ و رفيق‌ و ‌غير‌ اينها.

داشتند و عمل‌ صالح‌ ببهشت‌ و سعادت‌ و رستگاري‌ و نعم‌ الهيه‌ دنيويه‌ و اخرويه‌. وَ نَذِيراً و انذار فرمايي‌ مشرك‌ و كافر و ضال‌ و منافق‌ و فاسق‌ ‌را‌ ‌از‌

فيوضات‌ و مثوبات‌ و حشر ‌با‌ انبياء و ساير نعم‌ الهي‌. سيم‌: وَ نَذِيراً انذار كفار و مشركين‌ و فساق‌ و فجار و ظلمه‌ ‌از‌ آتش‌ و جهنم‌ و عقوبات‌ و غضب‌ الهي‌

شده است و تا بدانند عدد سالها و ماهها و حساب عمرها و مدت دينها و ساير امور مربوطه بانقضاء ايّام و ليالى را و هر چه محتاج باشند بآن در اصلاح معاش و معادشان

سياهي‌ دل‌ اينها و كبر و نخوت‌ و هواهاي‌ نفسانيه‌ و حب‌ شهوات‌ و كثرت‌ معاصي‌ و طغيان‌ ‌آنها‌ و معايب‌ ديگر مانع‌ ‌از‌ قبولي‌ ايمان‌ اينها مي‌شود چنانچه‌

از جانب خدا و آنها عرضه داشتند بنحو حقّ و حقيقت و راستى و درستى از جانب پروردگار پس مباش از نااميدان و مأيوسان از رحمت حق و اگر اين بشارت راجع بولادت حضرت

از جانب خدا و آنها عرضه داشتند بنحو حقّ و حقيقت و راستى و درستى از جانب پروردگار پس مباش از نااميدان و مأيوسان از رحمت حق و اگر اين بشارت راجع بولادت حضرت

توحيد و نبوّت و امامت و معاد و دلائل آنها و مواعظ و نصايح و قصص و حكايات و بشارت و انذار و بيان هر حقّ و حقيقتى و بتدريج نازل شده است بر پيغمبر اكرم و آنحضرت

المجرمین) ۱۴- لزوم به کارگیرى بشارت و انذار در تبلیغ و دعوت مردم به دین (فإن کذبوک فقل ربکم ذو رحمة وسعة و لا یرد بأسه عن القوم المجرمین) ۱۵- عذاب اقوام مجرم

از جانب خدا و آنها عرضه داشتند بنحو حقّ و حقيقت و راستى و درستى از جانب پروردگار پس مباش از نااميدان و مأيوسان از رحمت حق و اگر اين بشارت راجع بولادت حضرت

توحيد و نبوّت و امامت و معاد و دلائل آنها و مواعظ و نصايح و قصص و حكايات و بشارت و انذار و بيان هر حقّ و حقيقتى و بتدريج نازل شده است بر پيغمبر اكرم و آنحضرت

معرفت‌ اللّه‌ و توحيده‌ و صفاته‌ و افعاله‌ و دينه‌ و كتابه‌ و احكامه‌ و فرامينه‌ و رخصه‌ و عزائمه‌ و عدله‌ و انبيائه‌ و رسله‌ و حججه‌ و نحو اينها. پنجم‌:

خصوصیّات و جزئیّات کودک است. از قبیل پسر و دختر بودن، و استعدادهای درونی و ویژگیهای بیرونی جنین و به طور کلّی کیفیّات روحی و صفات جسمانی و اوضاع حال و آینده

او، و گويا تو را و او را مى بينم كه كنار حوضم مردم را از آن دور می كنى، و كنار آن حوض به عدد ستارگان آفتابه هائى هست ، و تو و حسن و حسين و حمزه و جعفر

رسوخ عصبيّت و عناد و تكبّر و الحادشك داشتند در قرآن كه كلام خدا است و آورنده او پيغمبر مرسل است چنان شكّى كه آنها را متحيّر و سرگردان و مشوّش و پريشان نموده

رميدن و تنفّر نمودن و دورى كردن و فرار از حق و حقيقت براى تأنّف و تكبّر و سركشى و خودسرى در زمين و مكر نمودن آنهم مكر بد و بيجا و محلّ با خدا و پيغمبر

ايمان‌ بياورند و اعمال‌ صالحه‌ بجا آورند و تقواي‌ ‌از‌ معاصي‌ داشته‌ باشند و انذار ميكند كساني‌ ‌را‌ ‌که‌ شرك‌ و كفر و ضلالت‌ و ظلم‌ و فسق‌ و فجور ‌را‌ اختيار

مفتري‌ مجنون‌ ساحر و ‌از‌ انكار نبوت‌ و رسالت‌ تو و انكار بعث‌ و نشور و تكذيب‌ قرآن‌ و مكرها و حيله‌ها، ‌ما داناتريم‌ بخفاياي‌ قلوب‌ ‌آنها‌ و اسرار ‌آنها‌.

جمعه و مشهود بروز قيامت و شاهد بروز عرفه و مشهود بروز قيامت و شاهد بروز جمعه و مشهود بروز عرفه و شاهد به پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و مشهود بامير

جمعه و مشهود بروز قيامت و شاهد بروز عرفه و مشهود بروز قيامت و شاهد بروز جمعه و مشهود بروز عرفه و شاهد به پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و مشهود بامير

توحيد و نبوّت و امامت و معاد و دلائل آنها و مواعظ و نصايح و قصص و حكايات و بشارت و انذار و بيان هر حقّ و حقيقتى و بتدريج نازل شده است بر پيغمبر اكرم و آنحضرت

از بردگی و بندگی و اسارت و واداشتن به کار بدون جیره و مواجب و حق و دستمزدی. بگذار در ایده و عقیده همراه ما شوند. «آیَةٍ»: معجزه‌ای بزرگ. دلیل و برهان سترگ

بتدريج سوره سوره و آيه آيه بر آنحضرت نازل فرمود در موقع لزوم و حاجت بر طبق مصلحت و اقتضاء وقت و حال و مقام تا بتدريج و تأنّى و تأمّل و آرامى تلاوت فرمايد

دليل‌ ‌بر‌ صدق‌ دعواي‌ ‌آنها‌ ‌باشد‌ و بيان‌ وظايف‌ دين‌ و بشارت‌ و انذار و نصيحت‌ و موعظه‌ و اما اسلام‌ آوردن‌ و نياوردن‌ قوم‌ مربوط بآنها نيست‌ ‌خود‌ اينها

‌از‌ قبايح‌ و محرمات‌ داشته‌ باشند و انذار كنند ‌از‌ كفر و عناد و ضلالت‌ و اعمال‌ قبيحه‌ و اخلاق‌ رذيله‌ و صفات‌ خبيثه‌ و افعال‌ سيّئه‌ ‌که‌ سرتاسر فرمايشات‌

) را تسلاى خاطر داده ، و وى را به صبر و ثبات و گذشت از آنان سفارش مى كند و نفس شريفش را خوشحال و مردم را بشارت و انذار ميدهد. و اين سوره به طورى كه از

پيغمبران‌ بشارت‌ و انذار ‌است‌ بشارت‌ باهل‌ ايمان‌ و تقوي‌ و اعمال‌ صالحه‌ و انذار ‌از‌ شرك‌ و كفر و ضلالت‌ و فسق‌ و فجور و اعمال‌ سيّئه‌ و اخلاق‌ رذيله‌

هر زمان و در هر جا كه كاشته شود و سپس جوانه بزند و سبز شود و رشد كند، چيزى به جز دين و ثنيت و اختلاف شديد طبقاتى يعنى استخدام ضعفا بوسيله اقويا و برده گرفتن

فرستاديم و بشارت دهنده و انذار كننده . ۴۶ - و تو را دعوت كننده به سوى الله به فرمان او قرار داديم ، و چراغ روشنى بخش . ۴۷ - و مؤ منان را بشارت ده كه براى

مهم‌ّ انبياء بشارت‌ و انذار ‌است‌ بشارت‌ ‌به‌ اهل‌ ايمان‌ و تقوي‌ و عمل‌ صالح‌ و انذار ‌از‌ شرك‌ و كفر و ضلالت‌ و نفاق‌ و عمل‌ سوء و ظلم‌ و فساد. يَوم‌َ

ميفرمايد براستى و درستى و حقّ و حقيقت و ميفرمايد اگر كفّار و مشركين مكّه باين آيات قانع و مطمئن نشوند پس بكدام حديث و خبر و سخن بعد از آيات خدا و سخن او ايمان

راسـتـى چـه زشـت اسـت كـه انسان خداى عالم و آگاه و رحيم و مهربان و فيض بخش را رها كـنـد، و شـيـطـان و دار و دسـتهاش را به جاى او بپذيرد، اين زشتترين انتخابهاست

معقول و بفتح كجى محسوس است بلكه راست و درست‌ جلد 3 صفحه 404 و معتدل و مستقيم و مستوى و قائم بحقّ و قيّم بعدل و دائم بدوام ازلى و ابدى است و باطل و مبطلى

ذر و مقداد و سلمان فارسى و عمّار ياسر نازل شد و قرار داد خداوند جنّات فردوس را منزل و مأواى ايشان بيرون نميآيند از آن و نميخواهند بجاى آن بدلى را و چون

صادره از آن ذوات مقدّسه از صلح و جنگ و مهر و قهر و رأفت و رقت و غلظت و خشونت ناشى از يك غريزه الهيّه و ناظر بيك هدف و مقصود است و شيعيان ايشان كه حقّا پيروى

انبياى بزرگ و رهبران الهى نيز كارى جز ابلاغ رسالت ، و بشارت و انذار، و تشويق و تهديد ندارند، و هر نعمتى هست به فرمان خدا و از ناحيه او است و آنها هم هر

كَفَرُوا: و بشارت بده آنان را كه كافر شدند، بِعَذابٍ أَلِيمٍ‌: به عذاب دردناك در آخرت كه ابد الاباد از درد و شدت آن نالانند. ذكر بشارت در مقام انذار، جهت تهكم

کتاب) و راهبان، اموال مردم را بباطل می‌خورند، و (آنان را) از راه خدا بازمی‌دارند! و کسانی که طلا و نقره را گنجینه (و ذخیره و پنهان) می‌سازند، و در راه

سال قبل دارند و گذشت زمان كمترين تكانى به فكر آنها نداده است . «بشارت » و «انذار» يا «تشويق » و «تهديد» بخش مهمى از انگيزه هاى تربيتى و حركتهاى اجتماعى

مهيّا و آماده فرموده و از هر موجودى دو صنف از يك نوع يا دو نوع از يك جنس خلق فرموده مانند نور و ظلمت و روز و شب و آفتاب و ماه و جن و انس و نر و ماده و سرد

شكستند، و به كلى از خدا و پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) و دوستان او بيگانه شدند. و در پايان آيه اضافه مى كند: او است خداوند بلند مقام و بزرگ مرتبه

اتيانش از بشر محال عادى است و تصور نشود كه اختلاف از حيث عموم و خصوص و اجمال و تبيين و اطلاق و تقييد و ناسخ و منسوخ و محكم و متشابه منافى با اين معنى است

انجاس‌ و ادناس‌ مثل‌ حيض‌ و نفاس‌ و كثافات‌ و پليديها و نجاسات‌ ظاهريه‌ و احداث‌ باطنيه‌ و اعمال‌ سيئه‌ و اخلاق‌ رذيله‌ و مخالفت‌ شوهرها و اعراض‌ و نشوز

بيفزايدشان، و اما كسانى كه ننگ داشته و سر باز زدند و گردنكشى و بزرگ‌منشى نمودند آنها را عذابى دردناك كند و براى خويش به جاى خدا دوست و ياورى نخواهند يافت. و امّا

من و آنانكه اجتناب نمودند از عبادت شيطان و هر طاغى ياغى با خدا مانند فرعون و نمرود و شدّاد و گوساله و سامرى اين امّت و توبه نمودند از كفر و خلاف و رجوع

به فتح قوى و قلعه‌ها و بلاد براى او و به نصرت اخيار و ابرار و بعد از او براى اهل اسلام مانند غلبه بر بلاد يمن و روم و فارس و شرق و غرب و تسلط و تفوق آنها

نفع‌ و ضرر سعادت‌ و شقاوت‌ موحد و مشرك‌ مؤمن‌ و كافر عادل‌ و فاسق‌ مطيع‌ و عاصي‌ بهشت‌ و جهنم‌ نعمت‌ و بلاهدايت‌ و ضلالت‌ ثواب‌ و عقاب‌ عالم‌ و جاهل‌ خوب‌

است و چون مرور و عبور نمايند و اتّفاقا بمعصيت يا امر قبيح و بيهوده‌ئى بر خورند بكمال متانت و بزرگوارى از آن صرف نظر و چشم‌پوشى كنند و داخل و واقف و خائض

امرى است و چيزى و كسى نميتواند در مقابل او قيام و بر خلاف او اقدامى نمايد پروردگار آسمانها و زمين و موجودات در آن دو و ما بين آن دو است و مبدء و منتهاى تمام

من و آنانكه اجتناب نمودند از عبادت شيطان و هر طاغى ياغى با خدا مانند فرعون و نمرود و شدّاد و گوساله و سامرى اين امّت و توبه نمودند از كفر و خلاف و رجوع

نيستيد و بعضى هم گفته‌اند و اطوار در روايت قمّى ره باختلاف اهواء و ارادات و مشيّات تفسير شده و بعضى آنرا بأطوار خلقت از خاك و نطفه و علقه و مضغه و عظام و

پذيرفتند و تسليم شدند خوشا باحوال خودشان و اگر قبول نكردند و رو گردان شدند بگو من بتمام مردم از عرب و عجم و وضيع و شريف و سياه و سفيد و دوست و دشمن و خودى

شده است و در خصال و قمّى ره از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه آن معجزات عصا و يد بيضاء و طوفان و بحر و حجر و جراد و قمّل و ضفادع و دم است و اينها در

اكرم و اهل ايمان از مكر و حيله كفّار قريش و غيرهم ميفرمايد كه آنها هر مكر و حيله و تدبيرى ميتوانستند كردند و بجائى نرسيد و نزد خدا اعمالشان محفوظ و مكتوب

عصبيت‌ و كبر و نخوت‌ و حب‌ دنيا و مال‌ و رياست‌ و جاه‌ و طالب‌ حق‌ هستند و فرمايشات‌ قرآن‌ ‌را‌ ميپذيرند و قبول‌ ميكنند اينها ‌را‌ انذار ميكند ‌از‌ شرك‌ و كفر

دين ميگردد و آن حكم هدايت و راهنمائى بحقّ و حقيقت است و بشارت بثواب و پاداش اخروى براى اهل اسلام كه مطيع و منقاد او امر حقند در هر وقت و زمان و ادراك نموده‌اند

عرب و عجم و اسود و احمر و جن و انس. و يا انذار مى‌كنم شما را اى جماعتى كه موجوديد و هر كه را برسد به او اين قرآن تا روز قيامت. اگرچه در قرآن بشارت نيز

اولاد و برادر و خواهر با يكديگر و ساير ارحام و ديگر سببى كه بمصاهرت و ازدواج حاصل ميگردد مانند زن و شوهر و داماد و عروس و برادر زن و شوهر و خواهر زن و شوهر

پاداش و كيفر مى دهد. در چهارمين و پنجمين توصيف از بركات فراوان و دائم وجود او و مالكيتش نسبت به آسمان و زمين سخن مى گويد و مى فرمايد: «پر بركت و زوال ناپذير

اصل، مفصل سخن مى گويد. و در ضمن، بشارت و انذار مى دهد. و به طورى كه از روايات استفاده مى شود، اين سوره در اوايل بعثت نازل شده و مضامين آياتش نيز، بر اين

آسمانها و زمين است و حال من و حال شما را از معجزاتيكه آوردم و حمل بر سحر و شعبده و چشم بندى نموديد و آنكسانيكه معتقد شدند باين امور باطله در آيات الهى و منكر

آياته ، و يتفقهون به ، و يعملون باحكامه ، و يرجون وعده ، و يخافون تفسير نمونه ، جلد ۱، صفحه : ۴۳۲ و عيده ، و يعتبرون بقصصه ، و ياءتمرون باوامره ، و ينتهون

مردم تعليم كنند، و از طريق استدلال و انذار و بشارت و موعظه و اندرز در دلها نفوذ دهند. ۲ - «خشيت » به معنى ترس تواءم با تعظيم و احترام است ، و از همين رو با

رحمت و مغفرت الهيّه خواهند شد و روزى آنها بخوبى و خوشى با عزت و احترام و فضيلت تمام بايشان خواهد رسيد و كسانيكه سعى و كوشش نمودند از روى تعصّب و عناد براى

كلام در صدد ايفاى آنست انذار و ترساندن مشركين است ، نه بشارت نجات به رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) و مؤ منين - دقت بفرماييد. و اما اينكه فرمود: «كذلك

فواكه‌ ‌او‌ و اطعمه ‌او‌ و اشربه ‌او‌ و ساير نعم‌ و تفضلات‌ مخصوصا حشر ‌با‌ انبياء و ائمه‌ و صلحاء و رضا و خوشنودي‌ خداوند و تحيت‌هاي‌ ملائكه‌ و سلام‌ ‌بر‌

از طريق بشارت و انذار، گاه چنان آياتش در تشويق نيكان و پاكان اوج مى گيرد كه تمام وجود انسان را به وجد مى آورد، و گاه در تهديد و انذار فاسدان و مجرمان چنان

سايه‌ها و اطراف‌ چشمه‌ها هستند. مراتب‌ تقوي‌ مكرر بيان‌ ‌شده‌ تقواي‌ ‌از‌ عقايد فاسده‌، ‌از‌ كفر و شرك‌ و ضلالت‌ و بدعت‌ و انكار ضروري‌ دين‌ و مذهب‌ ‌که‌

ايشان گفت و اهل انطاكيه او را بضرب سنگ و لگد كشتند و از طرف خداوند بشارت دخول در بهشت باو داده شد و ملائكه رحمت مقدم او را در عالم برزخ گرامى داشتند و متنعّم

است متوجه به دعوت دينى شود، و خداى تعالى از راه دعوتهاى دينى و بشارت و انذار و تخويف و تطميع ، بشر را به اعمال صالح وادار و از اعمال زشت دور بدارد، تا اين

وجود و بقاء و خوراك و پوشاك و سعادت در دنيا و آخرت و همه‌ جلد 4 صفحه 383 چيز بخدا و بى‌نياز بودن خود را از هر جهت از آنها و استحقاق او براى ستايش و پرستش

زراعت حبوبات و غيره را كه ميخورند از آن شتر و گاو و گوسفند آنها از كاه و برگش و خودشان از حبّه و ميوه‌اش آيا نمى‌بينند اين قدرت و رحمت و كرم را تا استدلال

وجود و بقاء و خوراك و پوشاك و سعادت در دنيا و آخرت و همه‌ جلد 4 صفحه 383 چيز بخدا و بى‌نياز بودن خود را از هر جهت از آنها و استحقاق او براى ستايش و پرستش

عبوديت و مولويت داير است ، خود را مولى و مردم را بندگان ، و انبيا را فرستادگانى به سوى بندگان شمرده ، و با امر و نهى و بعث و زجر و بشارت و انذار و وعده و

مجيد، و حضرت پيغمبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله هم فرمود: الصدّيقون ثلثة: حبيب نجّار و هو مؤمن ال يس، و حزبيل و هو مؤمن ال فرعون، و على بن أبي طالب و هو مؤمن

بتدريج سبز شود، و نمو نمايد، و منشاء قضا و قدرها، و اوصاف و احوالى بشود، پس انبياء عليهم السلام شفيعان مؤ منين اند، چون در رشد و نمو و هدايت و برخوردارى آنان

فرستاديم تا شاهد امت باشى و امت را بشارت و انذار دهى (۸). تا شما امت، به خدا و رسول ايمان آورده، او را يارى و احترام كنيد و صبح و شام تسبيحش گوييد (۹). به

حسنه است و از آن جمله است غنى و بى‌نيازى از ولد و شريك و همسر و همتا و منزّه بودن از صفات خلق و تفرّد بكمال عزّت و قدرت و علم و حكمت تعالى شأنه و عظم برهانه

بسيار گوارا و اين بسيار شور يا آن گوارا و خنك و اين شور و گرم يا آن گوارا و شيرين و اين شور و تلخ است بحسب اختلاف اهل لغت در معناى فرات و اجاج و اين در رودهاى

وجود و بقاء و خوراك و پوشاك و سعادت در دنيا و آخرت و همه‌ جلد 4 صفحه 383 چيز بخدا و بى‌نياز بودن خود را از هر جهت از آنها و استحقاق او براى ستايش و پرستش

غلط و ناکارآمد (و کذلک ما أرسلنا ... و إنّا على ءاثرهم مقتدون) ۱۳ - آثار فکرى و اعتقادى پیشینیان، سزاوار تحقیق و بازنگرى است; و نه سزاوار پیروى و تقلید

طالب‌، و حبيب‌ نجّار، و آسيه‌ زن‌ فرعون‌، و سه‌ نفر صديق‌: مؤمن‌ آل‌ فرعون‌ و حبيب‌ نجّار‌-‌ مؤمن‌ آل‌ يس‌‌-‌ و ‌علي‌ ‌إبن‌ ابي‌ طالب‌ و ‌هو‌ افضلهم‌ و ممكن‌

آسمانی، و بینش و نگرش عقلانی می‌شناسند. Tabber requires Javascript to function. آيات ۲۰ - ۱۹، سوره انعام انذار و تخويف ، در دعوت نبوت مؤ ثرتر از تبشير و تطميع

قوم‌ انذار مي‌فرمود ‌که‌ وظيفه انبياء انذار و بشارت‌ ‌است‌ منذر و مبشّر بشارت‌ بسعادت‌ و رستگاري‌ ‌در‌ اثر ايمان‌ و تقوي‌ و اعمال‌ صالحه‌ و انذار ‌در‌

ايشان گفت و اهل انطاكيه او را بضرب سنگ و لگد كشتند و از طرف خداوند بشارت دخول در بهشت باو داده شد و ملائكه رحمت مقدم او را در عالم برزخ گرامى داشتند و متنعّم

حسنه است و از آن جمله است غنى و بى‌نيازى از ولد و شريك و همسر و همتا و منزّه بودن از صفات خلق و تفرّد بكمال عزّت و قدرت و علم و حكمت تعالى شأنه و عظم برهانه

اثر خيرى ندارد و در آن روز مردمى در ناز و نعمتند بقدريكه اثر تنعّم و بهجت و سرور و انبساط و شادى از رويهاى ايشان نمايان است و از سعى و عمل خودشان كه در

اولاد و برادر و خواهر با يكديگر و ساير ارحام و ديگر سببى كه بمصاهرت و ازدواج حاصل ميگردد مانند زن و شوهر و داماد و عروس و برادر زن و شوهر و خواهر زن و شوهر

ريسمانها و عصاهاى سحره را جمع نمود و بلعيد و مردم يكدفعه فرار كردند و چون تاكنون چنين امر عجيبى را كسى نديده و نشنيده بود از ترس و زير دست و پا ده هزار

توجّه‌ كرد و گاو پرستان‌ و گوساله‌ پرستان‌ و ملائكه‌ پرستان‌ و جن‌ پرستان‌ و درخت‌ پرستان‌ و ‌غير‌ اينها حتّي‌ انبياءپرستان‌ ‌ يا ‌ ائمه‌پرستان‌ و امثال‌ اينها

میان من و آنها جدایی بیفکن؛ و مرا و مؤمنانی را که با من هستند رهایی بخش!» پس ميان من و آنها فيصله ده، و من و مؤمنان همراه مرا نجات بخش ميان من و آنان فيصله

نموده‌اند و مشركين عرب پنداشته‌اند و خلق فرمود هر موجوديرا و تعيين نمود اندازه و قدر قابليت او را براى خلعت هستى از حدود و آجال و صفات و خواص و آثار و ساير

معقول و بفتح كجى محسوس است بلكه راست و درست‌ جلد 3 صفحه 404 و معتدل و مستقيم و مستوى و قائم بحقّ و قيّم بعدل و دائم بدوام ازلى و ابدى است و باطل و مبطلى

قحطى و سيل و زلزله ، و همچنين خوف و فقر و بد حالى مردم . ابتلاء امم قبل از امت اسلام به « باءساء » و « ضراء » ، تا شايد در برابر خدا سرفرود آورند. و « ضراعة

المشرق و المغرب » ولله المشرق و المغرب فاينما تولوا فثم وجه اللّه ... مشرق و مغرب و جنوب و شمال و هر جهت ديگر از آنجا كه بحقيقت معناى كلمه ملك خداست و ملك

سماوى را كه پاك است از باطل و دروغ و دست ناپاك بآن نميرسد و در آن كتب مطالبى مكتوب شده كه راست و درست و عدل و قويم و مستقيم است و چون خداوند پيغمبر آخر الزمان

الكتاب ثبت و نزد خدا و پيغمبر و ائمه اطهار واضح و آشكار است و بهيچ وجه نميشود امرى را از خداوند و آن ذوات مقدّسه مخفى و مستور داشت و اين از علومى است كه

‌است‌ بلكه‌ ‌به‌ واسطه‌ شرك‌ و كفر و ضلالت‌ و ظلم‌ ‌به‌ انبياء و اولياء و مؤمنين‌ و فسق‌ و فجور و طغيان‌ و سركشي‌ و ترك‌ فرائض‌ و ارتكاب‌ معاصي‌ ‌هر‌ يك‌ عقوبات‌

ميميرد و زنده ميشود و باز ميسوزد و ميميرد و زنده ميشود و در عذاب است و زندگانى و آسايش و روحى كه روح و راحت و خير و بركتى در آن باشد ندارد و نفعى از آن زندگى

آنها نادانند و متوجّه باين جهات نيستند و قدر نعمت را نميدانند و شكر منعم را بجا نمى‌آورند و چه بسيار از اهل بلاد كه در ناز و نعمت و غرور و نخوت اعاشه نمودند

هر چيزى و هدايت و رحمت و بشارت است براى مسلمانان‌ همانا خدا امر ميكند بعدالت و نيكوكارى و بعطا نمودن بخويشاوندان و نهى ميكند از كار زشت و ناپسند و ستمكارى

بر داستان هاى عبرت آور، و مواعظ و بشارت ها و انذار و وعده و وعيدها كه شنونده و خواننده را از گناهان باز مى دارد. و سپس آن امر را ضميمه كرد به امر به نماز

بدون حجّت و دليلى كه خداوند براى آنها اقامه نموده باشد بصرف تقليد و تعصّب و لجاج و عناد مجادله و گفتگو و اعتراض نمايند در ادلّه توحيد خدا و معجزات انبيا

اولاد و برادر و خواهر با يكديگر و ساير ارحام و ديگر سببى كه بمصاهرت و ازدواج حاصل ميگردد مانند زن و شوهر و داماد و عروس و برادر زن و شوهر و خواهر زن و شوهر

پذيرفتند و تسليم شدند خوشا باحوال خودشان و اگر قبول نكردند و رو گردان شدند بگو من بتمام مردم از عرب و عجم و وضيع و شريف و سياه و سفيد و دوست و دشمن و خودى

اللّه اعليه و آله و سلم) است روشن مى سازد، و آن اين است كه تنها سرگرم كار انذار و تبليغ باشد، و به هيچ وجه توجهى به هواها و خواسته كفار نكند، و مانند ايشان

مُنذِرِين‌َ انذار خبر دادن‌ ‌از‌ عواقب‌ و آثار شرك‌ و كفر و طغيان‌ و ضلالت‌ و معاصي‌ و نافرماني‌ ‌خدا‌ ‌است‌ مقابل‌ بشارت‌ ‌که‌ خبر دادن‌ ‌از‌ فوائد و نتايج‌

حرام و ترك واجب و در آن شب خداوند تقدير ميفرمايد هر امرى را از خير و شرّ و خوب و بد و هر چه واقع شود در مدّت يك سال و از براى او است تغيير و تبديل و تقديم

صحراى محشر است و گفته‌اند اين در كلام عرب كنايه از شدّت امر و سختى آنست و در اخبار اينمعنى تأييد شده و از هول و هراس ميخواهند بزمين بيفتند و سجده كنند ولى

همه دعوت بتوحيد و منع از ستايش و پرستش بت مينمودند و آنها انبياء ما را تكذيب كردند و بكيفر آن در دنيا رسيدند و ما باينها ده يك آنها قوّه و توانائى نداده‌ايم

جلدهاى قبل گذشت. و مراد از «إنذار»، انذار مفيد و مؤثر است. و مراد از «ذكر»، قرآن كريم است. و مراد از «إتّباع ذكر»، تصديق قرآن است، و اين كه وقتى آياتش

صرف انذار تو خشيت دارند، و نماز به پا مى دارند، نه اين كه قبل از انذار تو، از پروردگارشان خشيت دارند، و نماز به پا مى دارند، و سپس تو ايشان را انذار مى

حدود الهى و مقرّرات مذهبى ننمايند و متمايل بقوانين و آداب اجانب نشوند و بدانند كه خداوند اعمال و عقائد و رفتار و كردار آنها را مى‌بيند و مى‌داند و هر كس را

دوشنبه، و زمين و درياها و گياهان را در سه شنبه، و خورشيد و ماه و ستارگان را در چهارشنبه، و جنبندگان دريا و مرغان را در پنج شنبه، و حيوانات صحرا و انسان را

پدرانشان انذار نشده بودند و غافل بودند، انذار كنى و بترسانى. و در اين كه مراد از «قوم»، چه كسانى است، دو احتمال هست: احتمال اول اين كه: مراد، قريش و آنان كه

شركت داده است. و دعاى اولش جمله: «و اجنبنى و بنىّ أن نعبد الاصنام» و دعاى سومش جمله: «ربنا اغفر لى و لوالدى و للمؤمنين» است كه پدر و مادر و عموم مؤمنين را

قالب انذار و تبشير ريخته ، انذار و تبشيرى كه با ذكر سنت جارى خدا در بندگان و ايراد اخبار امتهاى گذشته و داستان اقوام نوح و هود و صالح و لوط و شعيب و موسى

اللّه عليه و آله و سلّم» آورده. و دركتاب عيون، از حضرت على، و از حضرت رضا «عليهما السلام»، از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله و سلم» نقل كرده، و در تفسير

در معناى بشارت داشتن در دنيا فرموده : منظور از بشارت دنيوى رؤ يائى است كه مؤ من براى خود مى بيند و يا ديگران درباره اش مى بينند، و معناى بشارت در آخرت به

اللّه عليه و آله و سلّم ) بشارت دهنده نيز مى باشد، و آيات قرآن مجيد به هر دو معنى ناطق است ، ولى چون بشارت براى مؤ منان است ، و انذار براى مشركان و مفسدان

پيامبران از يكسو انذار مى كنند، و از سوى ديگر بشارت مى دهند، اما چون پايه اصلى دعوت آنها را در مقابل قوم ظالم و مجرم بيشتر بيم و انذار تشكيل مى دهد غالبا

دعوت دينى ، بر اساس حشر و بپاداشتن ميزان نيك و بد و مجازات و پاداش است ، و اثر اين دعوت در اشخاص بر حسب تفاوت و شدت و ضعف احتمال حشر و مجازات مختلف مى شود

احكام‌ و عقائد و اخلاق‌ و مواعظ و نصايح‌ و انذار و بشارت‌ و قضاياي‌ امم‌ سابقه‌ و انبياء سلف‌ و ‌غير‌ اينها ‌را‌ ‌تا‌ حجت‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ تمام‌تر و راه‌ عذر

زندگى دنيا و سپس مرحلۀ مرگ و آنگاه مرحلۀ حيات برزخى. (و سپس مرگ در برزخ و هنگام دميدن صور)، و در آخر، انتقال به زندگى آخرت و حساب و جزا. و اين سوگندها،

باقى مانده و مكتب استادى را نديده است ، و بعضى آن را به معنى كسى كه از ميان امت و توده مردم برخاسته ، نه از ميان اشراف ، و مترفين و جباران ، و بعضى به مناسبت

تيسير اين است كه متقين از بندگان خداى را بشارت ، و قوم سخت سر و خصومت پيشه را با آن انذار نمايد، آنگاه انذار آنان را با ياد آورى هلاكت قرون گذشته خلاصه

را پرستش نكنند و در مقابل انواع بتهاى ساختگى اعم از بتهاى برونى و درونى ، خودخواهيها، هوا و هوسها، شهوتها پول و مقام و جاه و جلال و زن و فرزند سر تعظيم

. بر عكس جهل و گناه و لجاجت و جدال و مراء و همنشينى با بدان و فاجران و مجرمان و دنياپرستى و هواپرستى باعث تنگى روح و قساوت قلب مى شود. و اينكه قرآن مى

داشته و دارند و طالب مزيد نور و رحمت و مغفرت الهى بوده و هستند و در مقابل اينجماعت اهل نفاق و عداوت با خانواده نبوّت از اين امّتند كه خوار و رو سياه در

سلب نعمت است ولى در واقع و در مورد خود خير است ، يا براى بيدار باش و يا تعليم و تربيت و برطرف ساختن غرور و طغيان و خود خواهى و يا به خاطر مصالح ديگر است

بر معارف اسلامى و مسائل اعتقادى و انذار و بشارت است در بردارد، و در عين حال مسائلى در آن مطرح است كه در سوره هاى ديگر قرآن مطرح نشده ، و از مختصات اين سوره

نمايد، و در اين آيه امر مى كند به اينكه با ايشان ملاطفت نموده و بر آنان سلام كند و كسى را كه از آنان توبه خلل ناپذير كند به مغفرت و رحمت خدا بشارت دهد، تا

آيه به خمير مايه همه تحولات و دگرگونيهاى اجتماعى و اخلاقى و سياسى و اقتصادى و فرهنگى اشاره كرده ، و در جمله هائى بسيار كوتاه و پر محتوا مى گويد: به آنها

رؤيت او و شنيدنش در حال وحى عين ديدن و شنيدن ما مى بود، بايستى آنچه مى ديده و مى شنيده ميان او و ساير مردم مشترك باشد و خلاصه اصحابش هم فرشته وحى را ببينند

سوارى و باركشى و گوشت و شير و پوست و كُركش و حتى از بول و پشكلش استفاده مى كنند. آيا هيچ انسان عاقلى به خود اجازه مى دهد كه احتمال معقول بدهد كه شتر و اين

دارد، و رزق نه با عبادت زياد مى شود، و نه با كفر نقصان مى پذيرد، پس تنها ملاك عبادت سعادت اخروى است ، كه با ايمان و كفر و عبادت و شكر و ترك عبادت و كفران

افتاده و ناتوان و بيمار و يتيم و دردمند، آزمونى هستند براى اقويا و افراد سالم و تندرست ، و به عكس ‍ افراد تندرست و قوى ، آزمونى هستند براى افراد ضعيف و ناتوان

همينطورند. و همين خوى ، باعث شده كه عقل و اراده شان در تحت فرمان و انقياد حس و ماده قرار گيرد، و جز آنچه را كه حس و ماده تجويز كند، جائز ندانند، و بغير آنرا

بر مى شمارد. و نيز، بيان مى كند كه چگونه دشمنان تكذيب گر آنان را عذاب كرد. چيزى كه هست، در اين آيات، جانب رحمت و بشارت بر جانب عذاب و انذار، غلبه دارد.

شيث، و سى صحيفه بر اخنوخ، كه همان ادريس است؛ و او اولين كسى است كه با قلم خط نوشت، و ده صحيفه بر ابراهيم، و چهار صحيفه باقى: «تورات» و «انجيل» و «زبور»

از آيات و نشانه هاى پروردگار، شب و روز و خورشيد و ماه است و من آياته الليل و النهار و الشمس و القمر). شب مايه آرامش ، و روشنائى روز وسيله جنبش و حركت است

عشر، و الابرام فى ليلة احدى و عشرين و الامضاء فى ليلة ثلاث و عشرين . تقدير مقدرات در شب نوزدهم ، و تحكيم آن در شب بيست و يكم ، و امضاء در شب بيست و سوم

(صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) عرض ‍ كرد: پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) فرمود: لو وضعوا الشمس فى يمينى و القمر فى يسارى ما اردته ، و لكن كلمة يعطونى