نتایج جستجو

تهذيب الاحكام، جلد ۶، كِتَابُ الْمَكَاسِب احمد بن ابي عبد الله عن القاسم بن اسحاق بن ابراهيم بن موسي بن رنجويه التفليسي عن ابي عمرو الخياط عن ابي اسماعيل

كِتَابُ الْحُجَّة احمد بن محمد عن محمد بن الحسن عن محمد بن عيسي عن محمد بن حمزه بن القاسم عن ابراهيم بن موسي قال : ابراهيم بن موسى گويد: من راجع به موضوعى

الْحُجَّة علي بن محمد عن محمد بن اسماعيل بن ابراهيم بن موسي بن جعفر بن محمد عن علي بن عبد الغفار قال : از على بن عبد الغفار كه گفت: عباسيها و صالح بن على و ديگرانى

فى الْعالَمين» پس از آن در ذيل حكايت ابراهيم آمده «سَلامٌ على اِبراهيم» آنگاه موسى و هارون فرموده «سَلامٌ على موسى و هارون» سپس در ذيل قصّه الياس آمده «سَلامٌ

تولّى تا هفت آيه در شأن عثمان بن عفّان نازل شده كه اهل صدقه دادن و انفاق نمودن بود پس برادر رضاعى او عبد اللّه بن سعد بن ابى سرح باو گفت اين چه كار است

بقرار ذيل: آدم، نوح، ادريس، هود، صالح، ابراهيم، لوط، اسمعيل، يسع، ذوالكفل، الياس، يونس، اسحق، يعقوب، يوسف، شعيب، موسى، هارون، داود، ايوب، سليمان، زكريّا،

خدا مبعوث (شده) و پنج نفر آنها اولو العزم بودند: حضرت نوح، ابراهيم، موسى عيسى، حضرت محمد بن عبد اللّه صلّى اللّه عليه و آله و عليهم اجمعين. و اعتقاد به

آنها غير ادريس‌اند، چه ابراهيم از ذريّه سام بن نوح مى‌باشد. وَ مِنْ ذُرِّيَّةِ إِبْراهِيمَ وَ إِسْرائِيلَ‌: و از فرزندان ابراهيم و از ذريه يعقوب. تنبيه:

(نعوذ باللّه) در باب 18 سِفر پيدايش بند 1 به بعد خدا با دو نفر نزد ابراهيم مى‏آيند و ابراهيم مى‏خواهد پاى خدا را بشويد بالاخره خوراك مى‏آورد و خدا با آن دو

الْمُنْتَهى‌ (42) وَ أَنَّ إِلى‌ رَبِّكَ الْمُنْتَهى‌: 1- از آنچه در صحف حضرت ابراهيم و موسى عليهما السّلام (بوده است): و بدرستى كه بسوى حكم پروردگار توست نهايت‌

(نعوذ باللّه) در باب 18 سِفر پيدايش بند 1 به بعد خدا با دو نفر نزد ابراهيم مى‏آيند و ابراهيم مى‏خواهد پاى خدا را بشويد بالاخره خوراك مى‏آورد و خدا با آن دو

محمد بن مسلم و معاوية بن وهب از حضرت صادق عليه السلام نقل شده كه مغضوب عليهعم را به يهود و ضالّين را به نصارى تفسير فرموده. در مجمع روايت محمد بن مسلم

آثارِهِمْ‌: پس از پى درآورديم بر اعقاب حضرت نوح و ابراهيم عليهما السّلام و امم ايشان. يا بر آثار حضرت نوح و ابراهيم عليهما السّلام و پيغمبرانى كه معاصر ايشان بودند،

حضرت موسى، وليد بن مصعب بن ريان و فاصله زمان فرعون عهد موسى، و فرعون زمان حضرت يوسف، نزد مورخين چهارصد سال بود. وَ ما تِلْكَ بِيَمِينِكَ يا مُوسى‌ «17»

مورد هدايت پروردگار بوده [انعام:84]. خداوند خود را بر او و ابراهيم تمام خود را بر او و ابراهيم تمام كرده بود [يوسف:6]. وى از عباداللّه الصالحين مى‏باشد و

قوم تو به دست موسى بن عمران خواهد بود، و هر گاه ظاهر مى‌شد كه اين طفل همان موسى بن عمران است قطعا او را مى‌كشت، لكن خداى تعالى حال موسى را بر او مخفى و

راستگو و آنها دروغ مى‌گويند. تنبيه: تفسير آيه شريفه را سه مقدمه است: 1- على بن ابراهيم رضوان اللّه عليه فرمايد: اين كلام، حكايت از يهود و لفظ آن خبر باشد، يعنى

تولّى تا هفت آيه در شأن عثمان بن عفّان نازل شده كه اهل صدقه دادن و انفاق نمودن بود پس برادر رضاعى او عبد اللّه بن سعد بن ابى سرح باو گفت اين چه كار است

محمد بن مسلم و معاوية بن وهب از حضرت صادق عليه السلام نقل شده كه مغضوب عليهعم را به يهود و ضالّين را به نصارى تفسير فرموده. در مجمع روايت محمد بن مسلم

Tabber requires Javascript to function. آيات ۱ - ۵،سوره ابراهيم خلاصه و برداشتى از آيات سوره ابراهيم (ع ) اشاره به عموميت رسالت پيامبر اسلام (ص ) شبهه تناقض

مى‏شود زيرا معجزه انقلاب حقيقى خارج و واقعيت است مثلا در قضيّه عصاى موسى و آتش ابراهيم و شكافتن دريا براى بنى اسرائيل و ناقه صالح و غيره. در خارج عصا مار

(( است مقصود از اينكه فرمود: ما به ابراهيم رشد او را داديم گفتگوى ابراهيم (عليه السلام ) با قوم بت پرست خود ابراهيم (ع ) بتها را قطعه قطعه كرد مگر بزرگترين

در تصرّف فرعون نبود و بنام مدين بن ابراهيم عليه السّلام بنا شده بود و حضرت شعيب پيغمبر در آنجا اقامت داشت ولى حضرت موسى نه راه را بلد بود و نه بلدى داشت

موحدان ۶; هدایت موحدان ۶ موسى(ع): کتاب آسمانى موسى(ع) ۱; مخاطبان دعوت موسى(ع) ۲; مسؤولیت موسى(ع) ۲; نبوت موسى(ع) ۳; هدایتگرى موسى(ع) ۲ مهتدین ۶: نیازها:

نياكان آنها كه قوم ابراهيم و قوم لوط و اهل شهر مدين بودند انبياء عظامى را مانند حضرت ابراهيم و لوط و شعيب عليهم السلام تكذيب نمودند و حضرت موسى با آنمعجزات باهرات

آيات : مقايسه قوم خاتم الانبياء (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) با قوم موسى وهارون ، ابراهيم و نوح و... اشاره به معناى ((خوف )) و فرق آن با ((خشيت )) بيان اينكه

بودند. تتمه: در اخبار آل عصمت وارد شده كه آل ياسين ائمه هدى باشند: 1- على بن ابراهيم قمى (رحمه اللّه) ذكر فرموده: خداوند عزّ و جلّ آل محمد عليهم السلام را

تولّى تا هفت آيه در شأن عثمان بن عفّان نازل شده كه اهل صدقه دادن و انفاق نمودن بود پس برادر رضاعى او عبد اللّه بن سعد بن ابى سرح باو گفت اين چه كار است

تولّى تا هفت آيه در شأن عثمان بن عفّان نازل شده كه اهل صدقه دادن و انفاق نمودن بود پس برادر رضاعى او عبد اللّه بن سعد بن ابى سرح باو گفت اين چه كار است

بلاد اسفندار بود كه پايتخت پادشاهشان بود كه نامش‌تر كوز بن غابور بن يارش بن شاذان بن نمرود بن كنعان پادشاه زمان خليل الرحمن بود و چشمه زمان نوح و آن درخت

و موسی و تمام کسانی را که با او بودند نجات دادیم! |و موسى و همه همراهانش را نجات داديم و موسى و همه كسانى را كه همراه او بودند نجات داديم؛ و موسی و کلیه

آيات : مقايسه قوم خاتم الانبياء (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) با قوم موسى وهارون ، ابراهيم و نوح و... اشاره به معناى ((خوف )) و فرق آن با ((خشيت )) بيان اينكه

با مفسدان ۹ موسى(ع): آثار ظلم به موسى(ع) ۴; تبعید موسى(ع) ۲; توطئه تبعید موسى(ع) ۳; دشمنان موسى(ع) ۱، ۲; قتل موسى(ع) ۱; قصه موسى(ع) ۱، ۳; موسى(ع) در سرزمین

حضرت عيسى كه پدر نداشت و تنها از طرف مادر به ابراهيم عليه السلام منسوب بود، در اين آيه از ذريّه حضرت ابراهيم به شمار آمده است. وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ‌ ...

بسيار وارد است از جمله: 1- على بن ابراهيم قمى «رحمه اللّه» فرمايد: خداوند اخبار فرمود پيغمبر خود را به آنچه رسيده موسى و اصحابش را از فرعونيان از قتل و

بلاد اسفندار بود كه پايتخت پادشاهشان بود كه نامش‌تر كوز بن غابور بن يارش بن شاذان بن نمرود بن كنعان پادشاه زمان خليل الرحمن بود و چشمه زمان نوح و آن درخت

(( است مقصود از اينكه فرمود: ما به ابراهيم رشد او را داديم گفتگوى ابراهيم (عليه السلام ) با قوم بت پرست خود ابراهيم (ع ) بتها را قطعه قطعه كرد مگر بزرگترين

عوامل تضمین معاملات ۶ موسى(ع): اختیار موسى(ع) ۲; ازدواج موسى(ع) ۱; توکل موسى(ع) ۸; قصه موسى(ع) ۱، ۲، ۷; گواهان موسى(ع) ۷; گواه عهد موسى(ع) ۷

سرزمین طوى ۸ موسى(ع): امر به موسى(ع) ۴; ترس موسى(ع) ۱۲; تکلیف موسى(ع) ۴; جنس نعلین موسى(ع) ۱۱; قصه موسى(ع) ۱، ۲، ۴; مربى موسى(ع) ۳; موسى(ع) در دره طوى

در تصرّف فرعون نبود و بنام مدين بن ابراهيم عليه السّلام بنا شده بود و حضرت شعيب پيغمبر در آنجا اقامت داشت ولى حضرت موسى نه راه را بلد بود و نه بلدى داشت

حضرت‌ موسي‌ ترسيد فَأَوجَس‌َ فِي‌ نَفسِه‌ِ خِيفَةً مُوسي‌ قُلنا لا تَخَف‌ إِنَّك‌َ أَنت‌َ الأَعلي‌ (طه‌ 70 و 71) ] (آیه 42)- فرعون که سخت در این بن بست گرفتار

قوم لوط را فرمايد: وَ إِنَّ لُوطاً: و بدرستى كه لوط بن هرون عليهما السلام كه برادر زاده حضرت ابراهيم عليه السلام بود، لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ‌: هر آينه از

آيات : مقايسه قوم خاتم الانبياء (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) با قوم موسى وهارون ، ابراهيم و نوح و... اشاره به معناى ((خوف )) و فرق آن با ((خشيت )) بيان اينكه

آيات : مقايسه قوم خاتم الانبياء (صلى اللّه عليه و آله وسلم ) با قوم موسى وهارون ، ابراهيم و نوح و... اشاره به معناى ((خوف )) و فرق آن با ((خشيت )) بيان اينكه

زیان رسانى به مردم ۹ موسى(ع): اعتراض موسى(ع) ۵; بینش موسى(ع) ۸، ۱۱; تعجب موسى(ع) ۵; سیره موسى(ع) ۱۲; فلسفه اعتراض موسى(ع) ۷; قصه موسى(ع) ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶،

ظالمان ۱۰ عدد چهل:۱۴ موسى (ع): اوامر موسى (ع) ۱، ۸ ; تاریخ دوران موسى (ع) ۱، ۲، ۹ ; قصه موسى (ع) ۸ ; موسى (ع) و بنى اسرائیل ۱، ۸ ; هشدار موسى (ع) ۱۰ طبرسی، مجمع

قصه موسى(ع) ۸ موسى(ع): اهمیت قصه موسى(ع) ۸; بشارتهاى موسى(ع) ۳; خانواده موسى(ع) ۴، ۶; سرگردانى خانواده موسى(ع) ۱; سرگردانى موسى(ع) ۱، ۳; قصه موسى(ع) ۱،

مرد ۵ موسى(ع): آرامش مادر موسى(ع) ۱۰; اضطراب مادر موسى(ع) ۷; اندوه مادر موسى(ع) ۹; تحیر مادر موسى(ع) ۷; ترس مادر موسى(ع) ۹; ترس هنگام ولادت موسى(ع) ۱;

بنى اميّه از اين جريان بسيار ناراحت بوده‏اند. حسن بن شعبه رحمه اللّه در تحف العقول ضمن گفتگوى هدف موسى بن جعفر «عليه السلام» با هارون عباسى نقل مى‏كند كه

اقامه نماز به آنست، و آن تذكر معبود و اشتغال قلب و لسان به ذكر او. على بن ابراهيم قمى- فرمايد: هر گاه فراموش كردى نماز را بعد يادآورى آن را، پس بجاى آور

المقدس بود به نقل براء بن عازب شانزده يا هفده ماه، به نقل انس بن مالك نه يا ده ماه، به نقل معاذ بن جبل سيزده ماه و در روايت على بن ابراهيم از امام صادق «عليه

انداخته شدن به آتش نسبت به ابراهيم «عليه السلام» و هكذا صبر ايوب «عليه السلام» كه فرموده: [ص:44]. و نيز تلاشها و مجاهدتهاى موسى «عليه السلام». اگر از اين

مورد نزول آيه : (( و من اظلم ممن افترى على الله ... )) درباره عبدالله بن سعد بن ابى سرح . روايتى راجع به (( طينت )) آدمى . رواياتى درباره (( مستقر )) و

اصْطَفَيْنا» گروه مخصوصى اند نه تمام امّت. و آنها داخل در آل ابراهيم نه تمام امّت. و آنهاداخل در آل ابراهيم عليه السلام اند كه فرموده:[آل عمران:33و34]. در روايات

وَراءَهُمْ مَلِكٌ‌: و بود در جلو يا عقب ايشان پادشاهى كه او را «جلندى بن كزكز» و يا «منولة بن جلندى ازدى» گويند. يَأْخُذُ كُلَّ سَفِينَةٍ غَصْباً: مى‌گيرد هر

ديد در المنار چهار وجه و در مجمع وجوهى نقل شده است. معنى آيه اول: مسيح عيسى بن مريم فقط پيامبر خدا و اثر خداست كه به وجود مريم انداخته و در وجود او قرار

زيرا منبت تين و زيتون، مهاجر حضرت ابراهيم عليه السّلام و مولد حضرت عيسى عليه السّلام و منشاء او؛ و طور، محل مناجات حضرت موسى عليه السّلام و مكه، موضع خانه

نمود سپس اين آية نازل گرديد و فرمود كه محمد از آل ابراهيم است در صورتى كه خودتان مى گوئيد كه از آل ابراهيم پيامبرانى مانند داود و سليمان بودند كه داراى زنان

۷ ; کفر به موسى(ع) ۱، ۶، ۷ ; کیفر دنیوى کفر ۱ گناه: آثار گناه ۱۱ مجرمان:۹ موسى(ع): عذاب مکذبان موسى(ع) ۲ ; قصه موسى(ع) ۶ ; نشانه هاى حقانیت موسى(ع) ۳، ۶

مقدّم بر ايشان بوده چون همه از نسل حضرت ابراهيم عليه السّلام هستند و آنحضرت از نسل سام بن نوح است و حضرت موسى و هرون و زكريّا و يحيى و عيسى عليه السّلام

خواهد بود. تتميم: رياض الجنان- از اربعين، سيد حسين بن دحية بن خليفة الكلبى به اسناد خود از عبد الملك بن سليمان كه گفت: يافتم در ذخيره يكى از حواريين مسيح،

اعراف‌ ‌آيه‌ 139 جلد 1 - صفحه 247 پروردگار موسي‌ ‌در‌ كوه‌ تجلي‌ نمود كوه‌ ‌را‌ ‌از‌ ‌هم‌ پاشيده‌ قرار داد و افتاد موسي‌ ‌در‌ حالي‌ ‌که‌ بيهوش‌ شد) مرتبه‌ دوم‌

اهل تسنن نقل شده چنین استفاده می‌شود که: یکی از یهودیان به نام ج1، ص312 «شاس بن قیس» که پیرمردی تاریک‌دل و در کفر و عناد کم نظیر بود، روزی از کنار مجمع مسلمانان

شرايع دين را. فرمود: قبول به حق، و حكم به عدل، و وفاى به عهد است. و على بن ابراهيم قمى از حضرت صادق عليه السّلام روايت نموده كه شخصى از آن حضرت سؤال نمود

بلاد اسفندار بود كه پايتخت پادشاهشان بود كه نامش‌تر كوز بن غابور بن يارش بن شاذان بن نمرود بن كنعان پادشاه زمان خليل الرحمن بود و چشمه زمان نوح و آن درخت

Tabber requires Javascript to function. آيات ۱ - ۵،سوره ابراهيم خلاصه و برداشتى از آيات سوره ابراهيم (ع ) اشاره به عموميت رسالت پيامبر اسلام (ص ) شبهه تناقض

Javascript to function. آيات ۱۸ - ۶،سوره ابراهيم نقل و برسى اقوالمفسرين درباره جمله ((و اذتاذن )) معناى اين كلام موسى (ع ) كه فرمود: اگر سما و تمامىاهل زمين

تو است و روزى به زیان تو». در تفسیر «برهان» ذیل همین آیه از تفسیر «على بن ابراهیم» نیز مى خوانیم که امام فرمود: فِى سِتَّةِ أَیّام یَعْنِى فِى سِتَّةِ أَوْقات

عليهم السلام بنام عيّاش و عبد اللّه بن ضحّاك معرّفى شده است و از ابن عباس نقل شده كه او بمكّه آمد وقتى كه حضرت ابراهيم عليه السّلام در مكّه بود و چون شنيد

الزیتون بیت المقدّس، و طور سینین الکوفة و هذا البلد الأمین مکّة; از امام موسى بن جعفر(ع) روایت شده است که فرمود: رسول خدا(ص) فرمود: خداوند تبارک و تعالى

جلد ۷، كِتَابُ الدِّيَات احمد بن محمد الكوفي عن ابراهيم بن الحسن عن محمد بن خلف عن موسي بن ابراهيم المروزي عن ابي الحسن موسي ع قال :

مسلمین نمایند. بزرگان قریش از قبیل سهیل بن عمرو و صفوان بن امیه و ابوالبخترى بن هشام و نبیه و منبه پسران حجاج و نوفل بن خویلد به خود آمدند و به یکدیگر مى گفتند

کثیر منهم فسقون) ابراهیم(ع): کتب آسمانى نسل ابراهیم(ع) ۷; مقامات ابراهیم(ع) ۱; نبوت ابراهیم(ع) ۱، ۲; نبوت نسل ابراهیم(ع) ۳، ۴; نسل ابراهیم(ع) ۵ اقوام پیشین:

مسلمین نمایند. بزرگان قریش از قبیل سهیل بن عمرو و صفوان بن امیه و ابوالبخترى بن هشام و نبیه و منبه پسران حجاج و نوفل بن خویلد به خود آمدند و به یکدیگر مى گفتند

از آنجايى كه در تورات شرح وفات و دفن حضرت موسى عليه السلام مطرح شده، معلوم مى‌شود كه اين مطالب بعد از حضرت موسى جمع آورى شده است. كلمه‌ى «انجيل»، ريشه‌ى

نعمت: نعمت ائمه(ع) ۱۰ هلاکت: موجبات هلاکت ۷ در تفسیر على بن ابراهیم نیز بعد از دو واسطه از عثمان بن عیسى او از امام صادق علیه‌السلام روایت شده که گوید درباره

آنان در اين رابطه . بحثهائى در زمينه تاريخ پيامبران بزرگ مخصوصا ابراهيم (عليه السلام ) و موسى (عليه السلام ). بحثهائى در زمينه احكام مختلف اسلامى از جمله نماز،

بلاد اسفندار بود كه پايتخت پادشاهشان بود كه نامش‌تر كوز بن غابور بن يارش بن شاذان بن نمرود بن كنعان پادشاه زمان خليل الرحمن بود و چشمه زمان نوح و آن درخت

شده در حال بارگیری... «عليه السلام». فرزند يعقوب و نواده اسحق و فرزند سوم ابراهيم عليهم السلام مى‏باشد نام مباركش 27 بار در كلام اللَّه ذكر شده است. در حكايت

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج موسي بن القاسم عن ابراهيم عن معاويه بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

بلاد اسفندار بود كه پايتخت پادشاهشان بود كه نامش‌تر كوز بن غابور بن يارش بن شاذان بن نمرود بن كنعان پادشاه زمان خليل الرحمن بود و چشمه زمان نوح و آن درخت

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد و علي بن ابراهيم جميعا عن محمد بن عيسي عن الدهقان عن درست عن ابراهيم بن عبد الحميد عن ابي الحسن موسي ع قال :

آدرس: الكافي، جلد ۳، كِتَابُ الزَّكَاة علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن رفاعه بن موسي قال :

تهذيب الاحكام، جلد ۴، كِتَابُ الصِّيَام محمد بن احمد بن يحيي عن موسي بن جعفر المدايني عن ابراهيم بن اسماعيل بن داود قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج موسي بن القاسم عن ابراهيم بن ابي سمال عن معاويه بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج موسي بن القاسم عن ابراهيم عن معاويه بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

الكافي، جلد ۴، تَتِمَّةُ كِتَابُ الزَّكَاة علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي بن عبيد عن علي بن الحكم و غيره عن موسي بن بكر عن ابي الحسن ع قال :

الكافي، جلد ۵، كِتَابُ النِّكَاح الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن الوشا عن ابراهيم بن ابي بكر النحاس عن موسي بن بكر عن ابي الحسن ع :

كِتَابُ الزِّيِّ وَ التَّجَمُّلِ وَ الْمُرُوءَة علي بن ابراهيم عن صالح بن السندي عن جعفر بن بشير عن موسي بن بكر قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج موسي بن القاسم عن ابراهيم بن ابي سماك عن معاويه بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

آدرس: الكافي، جلد ۵، كِتَابُ النِّكَاح علي بن ابراهيم عن ابيه او عن محمد بن علي عن موسي بن سعدان عن بعض رجاله قال :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج موسي بن القاسم عن حماد بن عيسي الجهني عن ابراهيم بن عمر اليماني عن سعد الاسكاف قال سمعت ابا جعفر ع يقول :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۵، كِتَابُ الْحَج موسي بن القاسم عن ابراهيم بن ابي سماك عن معاويه بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

جلد ۴، تَتِمَّةُ كِتَابُ الزَّكَاة علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن فضال عن علي بن عقبه عن مهدي عن ابي الحسن موسي ع قال :

كِتَابُ الزَّكَاة عده من اصحابنا عن احمد بن ابي عبد الله عن ابيه عن ابراهيم بن محمد الاشعري عمن سمع ابا الحسن موسي ع يقول :

آدرس: الاستبصار فيما اختلف من الاخبار، جلد ۲ موسي بن القاسم عن ابن محبوب عن ابراهيم الكرخي قال :

الاحكام، جلد ۴، كِتَابُ الصِّيَام محمد بن يعقوب عن محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن الحسن بن موسي عن غياث بن ابراهيم عن اسحاق بن عمار عن ابي عبد الله ع قال قال

۸، كِتَابُ الطَّلَاق روي محمد بن يعقوب عن علي بن ابراهيم عن ابيه و محمد بن اسماعيل عن الفضل بن شاذان جميعا عن رفاعه بن موسي عن ابي عبد الله ع قال :

جلد ۵، كِتَابُ النِّكَاح علي بن ابراهيم عن ابيه و محمد بن اسماعيل عن الفضل بن شاذان جميعا عن ابن ابي عمير عن رفاعه بن موسي عن ابي عبد الله ع قال :

بَابُ صَلَاةِ الْكُسُوف محمد بن يعقوب عن علي بن ابراهيم عن ابيه عن عمرو بن عثمان عن علي بن ابي عبد الله قال سمعت ابا الحسن موسي ع يقول :

النِّكَاح عنه عن عده من اصحابنا عن سهل بن زياد و علي بن ابراهيم عن ابيه جميعا عن ابن محبوب عن علي بن رياب عن ابي الحسن موسي ع قال :

الصَّلَاة-بَابُ ۲۳ الصَّلَاةِ فِي السَّفَر عنه عن ابراهيم عن البرقي عن سليمان بن جعفر الجعفري عن موسي بن حمزه بن بزيع قال :

۹، كِتَابُ الْوُقُوفِ وَ الصَّدَقَات علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن حسين بن نعيم عن ابي الحسن موسي ع قال :

آدرس: الكافي، جلد ۷، كِتَابُ الْوَصَايَا علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن الحسين بن نعيم عن ابي الحسن موسي ع قال :

اختلف من الاخبار، جلد ۳، کتاب الطلاق علي بن الحسن بن علي عن علي بن الحكم و ابراهيم بن ابي بكر بن ابي سماك عن موسي بن بكر عن ابي الحسن الاول ع قال :

الكافي، جلد ۵، كِتَابُ الْمَعِيشَة علي بن محمد بن بندار عن احمد بن ابي عبد الله عن القاسم بن اسحاق بن ابراهيم عن موسي بن زنجويه التفليسي عن ابي عمر الحناط عن

جلد ۲، كِتَابُ الْحَج و روي ابراهيم بن عبد الحميد عن ابي الحسن موسي بن جعفر ع قال : و ابراهيم بن عبد الحميد از ابو الحسن موسى بن جعفر عليهما السّلام روايت

وَ النُّذُورِ وَ الْكَفَّارَات علي بن ابراهيم عن محمد بن علي عن موسي بن سعدان عن عبد الله بن القاسم عن عبد الله بن سنان عن ابي عبد الله ع قال قال :

من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن محمد بن عيسي عن عبيد الله الدهقان عن درست بن ابي منصور عن ابراهيم بن عبد الحميد عن ابي الحسن موسي ع قال :

۳، كِتَابُ الْجَنَائِز محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن الحسين بن سعيد عن ابراهيم بن ابي البلاد عن بعض اصحابه عن ابي الحسن موسي ع قال :

الكافي، جلد ۷، كِتَابُ الْقَضَاءِ وَ الْأَحْكَام علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن فضال عن علي بن عقبه عن موسي بن اكيل النميري عن ابن ابي يعفور عن ابي عبد الله ع

الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن بعض اصحابنا عن ابي الحسن موسي ع قال : ابو الحسن موسى (ع) فرمود: به راستى خدا عز و جل بر

جلد ۳، کتاب الطلاق محمد بن يعقوب عن علي بن ابراهيم عن ابيه و محمد بن اسماعيل عن الفضل بن شاذان جميعا عن صفوان عن رفاعه بن موسي النخاس عن ابي عبد الله ع

يونس بن عبد الرحمن عن عبد الله بن سنان عن ابي عبد الله ع و الحسين بن خالد عن ابي الحسن الرضا ع و صباح الحذا عن اسحاق بن عمار عن ابي ابراهيم موسي ع :

آدرس: تهذيب الاحكام، جلد ۱۰، كِتَابُ الدِّيَات علي بن ابراهيم عن ابيه عن الحسن بن موسي عن محمد بن الصباح عن بعض اصحابنا قال :

حُدُودِهَا-بَابُ قَضَاءِ صَلَاةِ اللَّيْل و سال عبد الله بن المغيره ابا ابراهيم موسي بن جعفر ع : عبد اللّه بن مغيره از امام كاظم عليه السّلام سؤال كرد: شخصى نماز

مقدّم بر ايشان بوده چون همه از نسل حضرت ابراهيم عليه السّلام هستند و آنحضرت از نسل سام بن نوح است و حضرت موسى و هرون و زكريّا و يحيى و عيسى عليه السّلام

۲، كتاب الإيمان و الكفر علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن محبوب عن عبد الرحمن بن الحجاج عن ابي الحسن موسي ع : از عبد الرحمن بن حجّاج، از امام كاظم (ع) كه در

آدرس: الكافي، جلد ۷، كِتَابُ الدِّيَات علي بن ابراهيم عن ابيه عن الحسين بن موسي عن محمد بن الصباح عن بعض اصحابنا قال :

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر عنه عن علي بن الحكم عن موسي بن بكر عن ابي ابراهيم ع : ابو ذر (رحمه اللَّه) خدا دنيا را از طرف من نكوهش كناد پس

۲، كتاب الإيمان و الكفر علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي بن عبيد عن يونس بن عبد الرحمن عن درست بن ابي منصور عن ابي الحسن موسي ع قال : از امام كاظم (ع) كه

او با ابراهيم (ع ). استغفار و دعاى ابراهيم (ع ) براى آزر، دعاى صورى بوده و در دنيا واقع شده ، نه درآخرت براى شفاعت . آزر، پدر صلبى و حقيقى ابراهيم عليه

الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن علي بن الحكم عن موسي بن بكر و علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن يونس عن رجل جميعا عن زراره

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة علي بن ابراهيم عن الحسن بن موسي الخشاب عن عبد الله بن موسي عن عبد الله بن بكير عن زراره قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

در كنار كعبه، مقام ابراهيم است. به گفته روايات، مقام ابراهيم سنگى است كه به هنگام ساختن كعبه و بالا بردن ديوارهاى آن، زير پاى ابراهيم عليه السلام قرار داشت

غرق‌شدگان بود. و گفته شد: «ای زمین! آب خود را فرو بر؛ و ای آسمان! آبت را (از بیخ و بن) بر کن.» و آب فرو کاست و فرمان (خدا) انجام شد و کشتی بر (کوه) جودی قرار گرفت

الْمَسيحُ عيسَى بْنُ مَرْيَمَ» لفظ «المسيح» صفت «اسمه» باشد يعنى نام مبارك او عيسى بن مريم است. وَ ابْن مَرْيَم اللّه قَال مِن يَا إِذ مُوسَى مَا الْمَسِيح

Javascript to function. آيات ۱۸ - ۶،سوره ابراهيم نقل و برسى اقوالمفسرين درباره جمله ((و اذتاذن )) معناى اين كلام موسى (ع ) كه فرمود: اگر سما و تمامىاهل زمين

الرَّوْضَة الحسين بن محمد الاشعري عن معلي بن محمد عن محمد بن جمهور عن شاذان عن ابي الحسن موسي ع قال قال لي ابي : شاذان از حضرت موسى بن جعفر عليه السّلام

نياكان آنها كه قوم ابراهيم و قوم لوط و اهل شهر مدين بودند انبياء عظامى را مانند حضرت ابراهيم و لوط و شعيب عليهم السلام تكذيب نمودند و حضرت موسى با آنمعجزات باهرات

عليهم السلام بنام عيّاش و عبد اللّه بن ضحّاك معرّفى شده است و از ابن عباس نقل شده كه او بمكّه آمد وقتى كه حضرت ابراهيم عليه السّلام در مكّه بود و چون شنيد

مسلمین نمایند. بزرگان قریش از قبیل سهیل بن عمرو و صفوان بن امیه و ابوالبخترى بن هشام و نبیه و منبه پسران حجاج و نوفل بن خویلد به خود آمدند و به یکدیگر مى گفتند

زمان‌ موسي‌ ‌که‌ عده‌ ‌آنها‌ بالغ‌ ‌بر‌ چندين‌ هزار ‌شده‌ و اوصياء حضرت‌ ابراهيم‌ ‌که‌ انبياء بني‌ اسرائيل‌ بودند ‌تا‌ زمان‌ موسي‌ و اوصياء موسي‌ ‌تا‌

حضرت ابراهيم عليه السلام با صدا زدن پرنده‌هايى كه گوشت آنها درهم كوبيده و مخلوط شده بود، آنها را دوباره زنده كرد. هفتاد نفرى كه همراه حضرت موسى عليه السلام

و روي لي محمد بن ابراهيم بن اسحاق رضي الله عنه عن احمد بن محمد بن سعيد الهمداني قال حدثني الحسن بن القاسم قراه قال حدثنا علي بن ابراهيم بن المعلي قال حدثنا

‌اينکه‌ عمران‌ ‌غير‌ ‌از‌ عمران‌ پدر موسي‌ ‌است‌ موسي‌ و هارون‌ پسران‌ عمران‌ ‌بن‌ يصهرند و مريم‌ دختر عمران‌ ‌بن‌ فاتان‌ ‌است‌ و ‌بين‌ ‌اينکه‌ عمران‌

مسجد اقصى، بيت المعمور باشد كه در آسمان است؛ چنانچه در بحار و تفسير على بن ابراهيم قمى‌ «2» به اسناد خود از اسمعيل جعفى گويد: در مسجد الحرام نشسته و حضرت

خبر تو را پس پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم باو فرمود اى فلان اگر موسى بن عمران در ميان آنها حاضر بود پس ميآمدى تو نزد آنها با اعراض از حكمى كه من

Tabber requires Javascript to function. آيات ۱ - ۵،سوره ابراهيم خلاصه و برداشتى از آيات سوره ابراهيم (ع ) اشاره به عموميت رسالت پيامبر اسلام (ص ) شبهه تناقض

نازل شد و در امالى از جابر بن عبد اللّه نقل نموده كه‌ جلد 5 صفحه 418 ما نزد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بوديم پس آمد على بن ابى طالب عليه السّلام و

حضرت ابراهيم عليه السلام با صدا زدن پرنده‌هايى كه گوشت آنها درهم كوبيده و مخلوط شده بود، آنها را دوباره زنده كرد. هفتاد نفرى كه همراه حضرت موسى عليه السلام

طبقه كه باشند. و بعضى از علماء تفسير، و ابن مسعود و ابراهيم و ابو وائل بر آنند و از جمله آنچه ابراهيم گفته، اينست كه شخصى در مجلسى سخنى به دروغ گويد و جلساء

الکتاب بوده على بن ابى‌طالب علیه‌السلام بود که درباره او پنج آیه نازل شد که یکى از آن پنج آیه، همین آیه است و نیز بعد از چهار واسطه از فضیل بن یسار او از امام

عليهم السلام بنام عيّاش و عبد اللّه بن ضحّاك معرّفى شده است و از ابن عباس نقل شده كه او بمكّه آمد وقتى كه حضرت ابراهيم عليه السّلام در مكّه بود و چون شنيد

خللى برايش روى ندهد و اگر پيغمبر باشد اولو العزم شود مانند حضرات نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام كه بآن وسيله باين مقام رسيدند با آنكه خداوند باو

ابوالمجد بن رشادت در كتاب نزول القرآن خود از قول حسن بن فضل چنين گويد: ابوطالب در مكه با عنوان اسلام از دنيا رحلت نموده و اين آيه درباره حرث بن نعمان بن عبدمناف

براى كفار و در دنيا سختى معالجه پرده چشم است اگر قابل علاج باشد و زحمت از بن كندن آن است اگر نباشد تا متنبه شوند بوجوب طاعت و پى ببرند بسر حكمت و عدالت

حضرت ابراهيم عليه السلام با صدا زدن پرنده‌هايى كه گوشت آنها درهم كوبيده و مخلوط شده بود، آنها را دوباره زنده كرد. هفتاد نفرى كه همراه حضرت موسى عليه السلام

امير المؤمنين عليه السّلام معروف و ترغيب پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله حسّان بن ثابت را بشعر كه فرمود هميشه اى حسّان مؤيّد باشى بروح القدس ماداميكه يارى كنى

تولّى تا هفت آيه در شأن عثمان بن عفّان نازل شده كه اهل صدقه دادن و انفاق نمودن بود پس برادر رضاعى او عبد اللّه بن سعد بن ابى سرح باو گفت اين چه كار است

سوگندهاى قرآن ۱، ۲ نعمت: نعمت طلوع خورشید ۳; نعمت نور خورشید ۳ در تفسیر على بن ابراهیم از ابوالجارود و او از امام باقر علیه‌السلام نقل نماید که فرمود: وقتى که

(۰) وَ مَا بِکُمْ‌ مِنْ‌ نِعْمَةٍ فَمِنَ‌... (۱) محمد بن العباس از ابراهیم بن عبدالحمید او از محمد بن مسلم و او از امام باقر علیه‌السلام نقل کند که این آیه

بلاد اسفندار بود كه پايتخت پادشاهشان بود كه نامش‌تر كوز بن غابور بن يارش بن شاذان بن نمرود بن كنعان پادشاه زمان خليل الرحمن بود و چشمه زمان نوح و آن درخت

شق القمر ۲ صحیح بخارى و صحیح مسلم و حاکم صاحب المستدرک. صحیح ترمذى. تفسیر على بن ابراهیم و تفسیر برهان. تفسیر تبیان.

شدن كعبه براى مردم مقصود از دستور الهى به ابراهيم (عليه السلام ): ((وطهر بيتى للطائفين ...(( دستور الهى به ابراهيم (ع ) در ميان مردم حج را اعلام كن تا بسويت

به تجسس عمالقه مشغول شدند. يكى از جباران را ملاقات كردند، او را عوج يا عاج بن عناق گفتندى، طول او سه هزار و سيصد و سه گز بود و باقى عاديان نيز قريب او بودند

مسلمین نمایند. بزرگان قریش از قبیل سهیل بن عمرو و صفوان بن امیه و ابوالبخترى بن هشام و نبیه و منبه پسران حجاج و نوفل بن خویلد به خود آمدند و به یکدیگر مى گفتند

نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص ۳۵۸. تفاسیر على بن ابراهیم و برهان.

وآئین. إِنَ‌ هٰذِهِ‌ أُمَّتُکُمْ‌ أُمَّةً... (۱) این آیه درباره ولید بن مغیرة و ابوجهل بن هشام و عتبة و شیبة پسران ربیعه از قریش نازل گردیده است. Tabber requires

از جعفر بن محمد بن على بن الحسين روايت كرده كه گفت: وقتى سفيان ثورى به جعفر بن محمد گفت: من از محضرت بر نمى خيزم تا اين كه مرا حديث كنى. جعفر بن محمد گفت:

«دابّة» را انسان مى‌دانند و احاديث بسيار در آن وارد شده از جمله: 1- على بن ابراهيم قمى از حضرت صادق عليه السّلام روايت نموده كه حضرت رسول اكرم صلّى اللّه

حضرت ابراهيم عليه السلام با صدا زدن پرنده‌هايى كه گوشت آنها درهم كوبيده و مخلوط شده بود، آنها را دوباره زنده كرد. هفتاد نفرى كه همراه حضرت موسى عليه السلام

هويدا كه بر هيچكس مخفى نيست. على بن ابراهيم قمى از حضرت صادق عليه السّلام روايت نموده كه عطا نمود خداى تعالى سليمان بن داود را با علم او معرفت منطق به هر

بلاد اسفندار بود كه پايتخت پادشاهشان بود كه نامش‌تر كوز بن غابور بن يارش بن شاذان بن نمرود بن كنعان پادشاه زمان خليل الرحمن بود و چشمه زمان نوح و آن درخت

خود را محوّل باراده الهى نمود گفته‌اند او از اهل روم و از اولاد عيص بن اسحق بن ابراهيم عليه السّلام بود و زوجه‌اش رحمه دختر حضرت يوسف يا نواده او بود و خداوند

مورد نزول آيه : (( و من اظلم ممن افترى على الله ... )) درباره عبدالله بن سعد بن ابى سرح . روايتى راجع به (( طينت )) آدمى . رواياتى درباره (( مستقر )) و

آیات ۱ تا ۴: محمد بن یعقوب کلینى بعد از چهار واسطه از محمد بن مسلم و او از امام صادق علیه‌السلام و نیز ابن بابویه بعد از شش واسطه از محمد بن مسلم و او از امام

ببرد از من وارث ببرد از اولاد يا اقارب يعقوب بن ماثان كه برادر عمران بوده يا اولاد يعقوب بن اسحق بن ابراهيم عليه السّلام كه حضرت زكريا از اولاد او بوده

۸ تا ۱۶: «شیخ طوسى» گویند: این آیات درباره ولید بن مغیرة المخزومى نازل شده و نیز گویند: درباره اخنس بن شریق الثقفى نازل گردیده است چنان که از ابن عباس

معراج اين دعا را خواند و ملائكه آمين گفتند و حق تعالى اجابت فرمود، و لذا معاذ بن جبل چون اين آيه را تمام نمودى آمين گفتى‌ «1». و حضرت فرمود: من هر فصلى از

گفتند: بمناسبت‌ اينكه‌ حق‌ و ثابت‌ و محقق‌ ‌است‌، و ‌از‌ تفسير ‌علي‌ ‌بن‌ ابراهيم‌ ‌از‌ ماده حاق‌ بمعني‌ فرو گرفتن‌ عذاب‌ ‌است‌ و استشهاد كرده‌ بآيه شريفه:

اعراض نموده‌اند از اجابت كسى كه حق و داعى به حق و از جانب حق است. از على بن ابراهيم قمى رحمه اللّه مروى است كه جنيان بعد از استماع دعوت داعيان نزد پيغمبر

گردیده است. شأن نزول: حسین بن الحكم گوید: نامه اى به عبدصالح (كه احتمالاً امام كاظم علیه‌السلام است) نوشتم و موضوع شك ابراهیم خلیل را یادآور شدم كه گفت:

نازل شد و در امالى از جابر بن عبد اللّه نقل نموده كه‌ جلد 5 صفحه 418 ما نزد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بوديم پس آمد على بن ابى طالب عليه السّلام و

كه: قرآن تمام كتاب، و فرقان محكمات واجب العمل است. در حديث صحيح، عبد اللّه بن سنان از حضرت صادق عليه السّلام روايت نموده در اين آيه شريفه فرمود: فرقان،

واحد علىّ امير المؤمنين عليه السّلام و ابى علىّ بن الحسين عليه السّلام و علىّ بن موسى عليه السّلام و علىّ بن محمّد عليه السّلام فالاقرار بهؤلاء هو الدّين

درباره طائفه تمیم یعنى عطارد بن حاجب بن زرارة که از اشراف آن طائفه بوده و نیز اقرع بن حابس و زبرقان بن بدر و عمرو بن الاهتم و قیس بن عاصم نازل گردید. اینان گروهى

است. شأن نزول: از طريق سعيد يا عكرمة او از ابن عباس چنين نقل نمايد: كه رافع بن خزيمه به رسول خدا صلى الله عليه و آله گفت: اگر تو پيامبرى به خداوند بگو با

بوجود امام تا شناخته شو محمد بن يحيى عطّار، از احمد بن محمد بن عيسى، از ابن ابى عُمير، از حسن بن محبوب، از داود رقّى، از امام موسى كاظم عليه السلام روايت كرده

۵ تا ۷: سید ابوالحمد مهدى بن نزار الحسینى بعد از نه واسطه از ضحاک بن مزاحم و نیز محمد بن العباس هم بعد از پنج واسطه از ضحاک بن مزاحم روایت کند که گفت: هنگامى

شده و نيز ابن سعد در طبقات از ازرق بن قيس موضوع وفد نجران را بدون تفصيل و ذكر مباهله گفته است. در تفسير على بن ابراهيم بعد از سه واسطه از امام صادق عليه‌السلام

روايات عرش بعلم تفسير شده و حمله آن بچهار نفر از انبياء سابق كه نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام باشند و چهار نفر ديگر پيغمبر آخر الزمان و امير المؤمنين

بلاد اسفندار بود كه پايتخت پادشاهشان بود كه نامش‌تر كوز بن غابور بن يارش بن شاذان بن نمرود بن كنعان پادشاه زمان خليل الرحمن بود و چشمه زمان نوح و آن درخت

[بقره:22]. يعنى از آسمان و طرف بالا آب نازل كرد. و نحو [بقره:144] و ايضاً [ابراهيم:24]. خمچنين است آيات [حجر:16]، [فرقان:61]، [بروج:1]. غرض از همه اينها چنانكه

‌يعني‌ مشهود ‌در‌ حق‌ ‌آنها‌ شهادت‌ ميدهند و يشهد ‌علي‌ ‌ذلک‌ تفسير ‌علي‌ ‌بن‌ ابراهيم‌ ‌که‌ ‌گفت‌ اي‌ يشهد ‌لهم‌ و ‌عليهم‌ الانبياء و الرسل‌ و ذكر انبياء و

«شیخ طوسى» گویند: ابن عباس و مجاهد و یزید بن رومان و قتاده و ابن ابى لیلى گویند: این آیه درباره ولید بن عقبه بن ابى معیط نازل گردیده هنگامى که رسول خدا صلی

ابوالطفیل عامر بن وائله از امام باقر علیه‌السلام نقل نماید که فرمود: مردى نزد پدرم امام سجاد علیه‌السلام آمد و گفت: یابن رسول الله عبدالله بن عباس مى پندارد

نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه، ص ۲.۱. تفسير على بن ابراهيم. البرهان في تفسير القرآن.

۵ تا ۷: سید ابوالحمد مهدى بن نزار الحسینى بعد از نه واسطه از ضحاک بن مزاحم و نیز محمد بن العباس هم بعد از پنج واسطه از ضحاک بن مزاحم روایت کند که گفت: هنگامى

كه مهمان حضرت ابراهيم عليه السلام شدند و به او بشارت فرزند دادند، اخطار به قلع و قمع قوم لوط و اشاره‌اى به داستان برخى پيامبران، همچون موسى و نوح و قوم عاد

آدرس: علي بن ابراهيم عن ابيه عن محمد بن ابي عمير عن منصور بن يونس و سعدان بن مسلم عن اسحاق بن عمار عن ابي عبد الله ع قال سمعته يقول : اسحاق بن عمار گويد:

قبل از خلق آنها و بعد از خلق آنها و در حال حيات و در زمان ممات. 4- على بن ابراهيم قمى (رحمه اللّه): مى‌داند آنچه گذشته از اخبار انبياء و آنچه در پس ايشان

عليهم السلام بنام عيّاش و عبد اللّه بن ضحّاك معرّفى شده است و از ابن عباس نقل شده كه او بمكّه آمد وقتى كه حضرت ابراهيم عليه السّلام در مكّه بود و چون شنيد

ببرد از من وارث ببرد از اولاد يا اقارب يعقوب بن ماثان كه برادر عمران بوده يا اولاد يعقوب بن اسحق بن ابراهيم عليه السّلام كه حضرت زكريا از اولاد او بوده

ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۳ «سوره ابراهیم» سوره «ابراهيم»، مكّى است و ۵۲ آيه دارد. بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * الر كتَبٌ أَنزَلْناهُ إِلَيْك

كرد انبياء بنى اسرائيل از اولاد او هستند كه از آن جمله موسى بن عمران بن يصهر بن واهث بن لاوى بن يعقوب است و در مجمع و عيّاشى ره از امام باقر عليه السّلام

السّلام نيز روايت شده كه مراد شاعران كفارند مانند عبد اللّه بن زبعرى و ابو سفيان بن حرث و اميّة بن ابى الصّلت و امثال آنها كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله

نمی‌دانید. ابراهیم نه یهودی بود و نه نصرانی، لیکن از باطل رویگردان و تسلیم (حق) بود، و از مشرکان نبود. بی‌گمان نزدیکترین مردمان به ابراهیم، همواره همان

الكافي، جلد ۶، كِتَابُ الذَّبَائِح محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن علي بن الحكم عن ابي المغرا عن سماعه عن ابي ابراهيم ع قال :

تقویت روحیه مسلمانان مقارن بعثت ۱۰ مکه: هجوم ابرهه به مکه ۵ تفسیر على بن ابراهیم. کنزالفوائد کراجکى، ص ۸۱; بحارالأنوار، ج ۱۵، ص ۱۴۱، ح ۷۲.

نازل شد و در امالى از جابر بن عبد اللّه نقل نموده كه‌ جلد 5 صفحه 418 ما نزد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بوديم پس آمد على بن ابى طالب عليه السّلام و

درباره ابوسفیان بن حرب و عکرمة بن ابی جهل و ابوالاعور السلمى نازل شده است بدین توضیح که اینان بعد از جنگ احد به مدینه آمده و به عبدالله بن ابى وارد گردیدند

عَظِيمٌ» علىّ بن ابى‌طالب است و خود حضرت فرمود: «انا النبأ العظيم» «1» چنانكه در دعاى ندبه نيز خطاب به حضرت مهدى عليه السلام مى‌گوييم: «يا بن النباء العظيم»

نكته: تكرار ضمير جهت تأكيد كفر آنهاست به آخرت و شدت انكارشان به قيامت. على بن ابراهيم قمى فرمايد: اينها كسانيند كه ظلم كردند آل محمد عليهم السّلام را، و منع

حوّا از دنده آدم عليه السّلام در اول سوره نساء گذشت و در امالى صدوق ره از انس بن مالك نقل نموده كه پرسيدم از پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله و سلّم كه آيا على

توحيد صدوق (چ جامعه مدرسين- قم) باب 63 ص 408 ذيل روايت 6 به روايت امام موسى بن جعفر عليه السّلام. جلد 11 - صفحه 294 تبصره: آيه شريفه نهى ضمنى دارد به خيانت

پس مختلف شدند به سبب عمرو بن لحى كه احكام جاهليت را اختراع كرد در زمان فتره. 4- همه مردمان متفق بودند بر كفر در زمان ابراهيم خليل عليه السّلام، پس مختلف

بر سه سوره هود، سوره يوسف، سوره رعد. جلد هفتم. مشتمل بر چهار سوره: سوره ابراهيم، سوره حجر، سوره نحل سوره بنى اسرائيل. جلد هشتم. مشتمل بر چهار سوره: سوره

رسولان. يعنى ملائكه آن را انزال كنند. يا مراد قرآن است كه تلاوت مى‌كنند. فضل بن يسار روايت نموده كه حضرت صادق عليه السّلام فرمود: مراد حافظان قرآن‌اند و حاملان

پیچید و پوشیده ساخت. جبرئیل آمد و گفت: «یا ایها المزمّل و یا ایها المدثّر». ابراهیم نخعى گوید: موقعى که رسول خدا صلی الله علیه و آله خود را در قطیفه اى پیچیده

ولی دم. صاحب خون. وَ مَنْ‌ يَقْتُلْ‌ مُؤْمِناً... (۱) محمد بن یعقوب کلینى از على بن ابراهیم و او بعد از چهار واسطه از امام صادق علیه‌السلام نقل نماید و

از سوره هود چه چيز است؟ فرمود: «فاستقم كما امرت». واحدى به اسناد خود از ابراهيم بن ادهم از مالك دينار از ابو مسلم جولانى نقل نموده: «4» لو صلّيتم حتّى تكونوا

آصف بن برخیا: آصف بن برخیا و تخت ملکه سبأ ۱; اعلام آمادگى آصف بن برخیا ۱; علم آصف بن برخیا ۲، ۲۶، ۲۷; فضایل آصف بن برخیا ۵، ۱۳، ۲۶، ۲۷; نقش آصف بن برخیا

۴ درباره آنان نازل شده است. محمد بن الحسن البرائى بعد از دو واسطه از ابن ابى‌عمیر و او از کسى که از محمد بن على بن موسى الرضا درباره این آیات سؤال کرده

۴ درباره آنان نازل شده است. محمد بن الحسن البرائى بعد از دو واسطه از ابن ابى‌عمیر و او از کسى که از محمد بن على بن موسى الرضا درباره این آیات سؤال کرده

السّلام نيز روايت شده كه مراد شاعران كفارند مانند عبد اللّه بن زبعرى و ابو سفيان بن حرث و اميّة بن ابى الصّلت و امثال آنها كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله

رحمت خدا، پس از عمل به توصیه هاى الهى، امیدى به جا و شایسته است. ۹ - «ابراهیم بن عبدالحمید عن أبى الحسن قال: سألته عن صدقة الفطر أواجبة هى بمنزلة الزکاة

صبح و شبانگاه نداى لا اله إلّا اللّه و محمد رسول اللّه شنوند. «1» 2- على بن ابراهيم: اما قوله: يريدون ليطفؤوا نور اللّه بافواههم و اللّه متمّ نوره: فرمود:

محمد بن مسلم از حضرت باقر روايت نموده كه: كلّ قرية اهلكناها بعذاب فانّهم لا يرجعون‌ «1». تبصره: آيه شريفه دال است بر صحت رجعت، چنانچه على بن ابراهيم قمى

احتراز از اين جماعت لازم، و عذاب شديد براى آنها دائم خواهد بود. تتمه: على بن ابراهيم قمى رحمه اللّه فرمايد كه: اين آيه در شأن دوّمى نازل شد به جهت آنكه مرور

علیه‌السلام روایت كند كه رسول خدا صلى الله علیه و آله دوست می‌داشت كه حارث بن عامر بن نوفل بن عبدمناف اسلام اختیار كند به همین منظور وى را دعوت نمود و كوشش كرد

السّلام نيز روايت شده كه مراد شاعران كفارند مانند عبد اللّه بن زبعرى و ابو سفيان بن حرث و اميّة بن ابى الصّلت و امثال آنها كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و اله

روايات عرش بعلم تفسير شده و حمله آن بچهار نفر از انبياء سابق كه نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام باشند و چهار نفر ديگر پيغمبر آخر الزمان و امير المؤمنين

آیات ۱ تا ۴: محمد بن یعقوب کلینى بعد از چهار واسطه از محمد بن مسلم و او از امام صادق علیه‌السلام و نیز ابن بابویه بعد از شش واسطه از محمد بن مسلم و او از امام

۴ درباره آنان نازل شده است. محمد بن الحسن البرائى بعد از دو واسطه از ابن ابى‌عمیر و او از کسى که از محمد بن على بن موسى الرضا درباره این آیات سؤال کرده

بنى‌‌هاشم در میان لشکریان قریش کسى هست یا نه؟ گفتند: عباس بن عبدالمطلب و نوفل بن حارث و عقیل بن ابى‌طالب هستند. سپس دستور فرمود: آن‌ها را زندانى نمایند،

يعقوب نبود. و در تفسير قمى از محمد بن عيسى روايت كرده كه گفت : يحيى بن اكثم از موسى (مبرقع ) بن محمد بن على بن موسى مسائلى پرسيد، آنگاه آن مسائل را بر

آیات ۱ تا ۴: محمد بن یعقوب کلینى بعد از چهار واسطه از محمد بن مسلم و او از امام صادق علیه‌السلام و نیز ابن بابویه بعد از شش واسطه از محمد بن مسلم و او از امام

خللى برايش روى ندهد و اگر پيغمبر باشد اولو العزم شود مانند حضرات نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام كه بآن وسيله باين مقام رسيدند با آنكه خداوند باو

وَ تَبَتَّلْ‌... (۰) محمد بن العباس بعد از سه واسطه از ابوجمیله و او از امام صادق علیه‌السلام نقل نماید که فرمود: درباره على بن ابى‌طالب علیه‌السلام نازل

خللى برايش روى ندهد و اگر پيغمبر باشد اولو العزم شود مانند حضرات نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام كه بآن وسيله باين مقام رسيدند با آنكه خداوند باو

تقسيم‌ امور مي‌كنند ‌بين‌ خلايق‌ و مقسم‌ ارزاق‌ هستند، و ‌از‌ ‌علي‌ ‌بن‌ ابراهيم‌ مسندا ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ (ع‌) روايت‌ كرده‌ (‌قال‌ ‌إبن‌ كوا سئل‌ امير المؤمنين‌

امارت موسم را هم پيغمبر (ص) بآنحضرت واگذار فرمود و أبو بكر مراجعت كرد و از انس بن- مالك نقل نموده كه على (ع) از طرف پيغمبر (ص) مبعوث شد ببردن برائة و أبو بكر

نقل شده است. داستان حضرت آدم و نوح هر كدام در دوازده سوره، داستان حضرت ابراهيم در هيجده سوره، داستان حضرت صالح در يازده سوره، داستان حضرت داوود در پنج

تعريض منافقان و كافران را؛ يا مراد از لغو كذب و لهو، غناست، چنانكه على بن ابراهيم روايت نموده كه هرگاه بشنوند كذب و لهو و غنا را «2»، أَعْرَضُوا عَنْهُ‌:

«شعراء» ناميده شده و نام ديگر آن «طسم» است. سرگذشت پيامبرانى همچون حضرت موسى، ابراهيم، نوح، لوط، صالح، هود و شعيب عليهم السلام، و برخوردهاى لجوجانه‌ى مردم

يعنى انعام فرموده برايشان به ولايت على بن ابى طالب عليه السلام، غضب نكرده برايشان و گمراه نشدند «2». علىّ بن ابراهيم قمى (رحمه اللّه) از حضرت صادق عليه السلام

نازل شد و در امالى از جابر بن عبد اللّه نقل نموده كه‌ جلد 5 صفحه 418 ما نزد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بوديم پس آمد على بن ابى طالب عليه السّلام و

از خدا باشد كه شما رحمت كرده شويد. تفسير گفته‌اند نازل شده است در شأن وليد بن عقبه كه پيغمبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم او را مأمور بأخذ صدقات از بنى المصطلق

مائيم اهل ذكر و مائيم سؤال شدگان. 2- على بن ابراهيم قمى: قال ال محمّد عليهم السّلام هم اهل الذّكر «2». 3- اصبغ بن نباته از حضرت امير المؤمنين عليه السلام

آفتاب بود پیامبر در میان اسیران نضر بن حارث بن کلدة و عقبة بن ابى‌معیط را دید که نزدیک یکدیگر ایستاده بودند. نضر بن عقبه گفت: من و تو در میان اسیران قریش

روایی: (رواياتى پیرامون آيات نخست سوره تحريم) شأن نزول آيه تحريم، به نقل عُمَر بن خطّاب رواياتى در توضیح معنای عبارت: «صَالِحُ المُؤمنين» چگونه اهل خود را از

خللى برايش روى ندهد و اگر پيغمبر باشد اولو العزم شود مانند حضرات نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام كه بآن وسيله باين مقام رسيدند با آنكه خداوند باو

خللى برايش روى ندهد و اگر پيغمبر باشد اولو العزم شود مانند حضرات نوح و ابراهيم و موسى و عيسى عليهم السلام كه بآن وسيله باين مقام رسيدند با آنكه خداوند باو

ابى حامد محمّد بن هارون خضرمى از محمّد بن منصور طوسى از احمد بن حنبل شنيدم كه: على بن ابى طالب افضل فضلاى صحابه است، زيرا آنچه او را حاصل شد از فضائل و كمالات،

درآمدند. وَ النَّصارى‌: و آنانكه نصرانى هستند. وَ الصَّابِئِينَ‌: على بن ابراهيم قمى فرمايد: صابئين قومى هستند كه نه يهود و نه نصارى و نه مجوس و نه مسلمان

63 خداى تعالى بر همه چيز از گفتار و كردار داناست. تفسير برهان- از حضرت موسى بن جعفر عليهما السّلام: قال انّ اللّه تبارك و تعالى كان لم يزل بلا زمان و لا

(۱) أَ أُلْقِيَ‌ الذِّکْرُ عَلَيْهِ‌ مِنْ‌... (۰) شأن نزول آیات ۱ تا ۸: محمد بن یعقوب کلینى بعد از چهار واسطه از جابر و او از امام باقر علیه‌السلام نقل نماید

است از گرسنگى تلف شوند و نیز واحدى از مفسرین عامه و ابوحمزه ثمالى و على بن ابراهیم در تفاسیر خود به عناوین مختلف شأن و نزول این آیات را درباره على و فاطمه

كفر را به ايمان، و آتش نيران را بر روضات جنان اختيار نمودند. مروى است كه كعب بن اشرف و اصحاب او گفتند به پيغمبر: كه شهادت دهد بر اينكه تو رسولى، آيه شريفه