نتایج جستجو

مؤمنان: برترى مؤمنان ۴; قیاس مؤمنان با مفسدان ۴ متقین: آثار قیاس متقین با گناهکاران ۲; برترى متقین ۷; عقلانیت برترى متقین ۵; قیاس متقین با گناهکاران ۵، ۷

انسان: اهمیت خلقت انسان ها ۱; تجدید حیات انسان ها ۳، ۴، ۵; جهل انسان ها ۵; قیاس انسان با آفرینش ۲ خدا: نشانه هاى قدرت خدا ۳ زمین: اهمیت خلقت زمین ۳; سختى

ابلیس ۹; عنصر خلقت ابلیس ۳، ۴، ۹; عوامل عصیان ابلیس ۱، ۱۳; غفلت ابلیس ۸; قیاس ابلیس ۸ ارزشها: ملاک ارزشها ۶، ۷ انسان: انسان از گِل ۵; عنصر خلقت انسان ۵،

مستقیم»...». اسلام: ویژگیهاى اسلام ۲ صراطمستقیم :۲ کافران: فرجام کافران ۴; قیاس کافران با مسلمانان ۴، ۵ کفر: گمراهى کفر ۱; لغزش کفر ۱ مسلمانان: ثبات قدم

محمد(ص) ۳ ولیدبن مغیره: انگیزه دشمنى ولیدبن مغیره ۲; تفکر ولیدبن مغیره ۲; قیاس ولیدبن مغیره ۲

آثار سختى ۵، ۶، ۷، ۱۰; التجا در سختى ۵ شخصیت: زمینه بروز شخصیت ۱۰ مشکلات: قیاس مشکلات با نعمتها ۱۲; کمى مشکلات ۱۲ مصیبت: آثار مصیبت ۸ نعمت: آثار نعمت ۱،

پذیرى ۴ حیات: عوامل حیات ۳ خدا: آثار قدرت خدا ۵; آثار مشیت خدا ۴، ۶ زنده: قیاس زنده به مرده ۱ شنوایى: منشأ شنوایى ۴ صلاحیتها: نقش صلاحیتها ۹، ۱۰ قرآن: تشبیهات

خدا ۱ دنیا: تزیین دنیا ۲ صالحان: منشأ آمرزش صالحان ۱۸ عمل: آثار عمل ۲۶ قیاس: قیاس باطل ۱۹ قیامت: امکانات مادى در قیامت ۸; ویژگیهاى قیامت ۸ کافران: بینش

دانسته‌اید، پس چرا یادآور نمی‌گردید (و آفرینش جهان دیگر را بر آفرینش این جهان قیاس نمی‌کنید؟). و همواره بی‌چون پدیدار شدن نخستین خود را شناختید. پس چرا به شایستگی

۱۸; شرایط رضایت اخروى خدا ۱۹ دنیا: اهمیت شناخت دنیا ۱; بى ارزشى دنیا ۲۱; قیاس دنیا با آخرت ۲۱ دنیاطلبان: غفلت دنیاطلبان ۲; گمراهى دنیاطلبان ۲۲ دنیاطلبى:

ساخته‌ام. پس شما ستمگرانِ مکّه، و شما ستمگرانِ تاریخ، سرنوشت خود را از ایشان قیاس کنید و بدانید نه سنّت الهی تغییرپذیر است و نه شما از آنان برتر و مقتدرترید)

آفرینشگر با غیر آفرینشگر، قابل مقایسه نیست. (أفمن یخلق کمن لایخلق) ۴- قابل قیاس نبودن موجود آفرینشگر با موجود فاقد قدرت خلق، از بدیهیات عقلى است. (أفمن یخلق

اهل کتاب نبودند بر رومیان که اهل کتاب (مسیحى) بودند، غالب گشتند و روى این قیاس مى گفتند: سرانجام ما نیز که اهل کتاب نیستیم بر محمد و یارانش که اهل کتاب

گويد: علت اين تسميه آن است مه اب آن را سحل كرده يعنى تراشيده يا كوبيده است و قياس اين بود كه مسحول گفته شود يا معنى آن ذو ساحل است نهج البلاغه خطبه 149 آمده

اهل کتاب نبودند بر رومیان که اهل کتاب (مسیحى) بودند، غالب گشتند و روى این قیاس مى گفتند: سرانجام ما نیز که اهل کتاب نیستیم بر محمد و یارانش که اهل کتاب

مشرکان عرب به خاطر انحطاط فکری و نداشتن هیچ گونه علم و دانش خدا را با خود قیاس می‌کردند و برای او فرزند و گاهی همسر قائل بودند. نخست می‌فرماید: «از آنان

كاوش در زمين شروع خلقت را به انسان خواهد فهماند و آخرت را نيز مى‏شود از آن قياس گرفت. با گردش در زمين خواهيم ديد چگونه باكتريهاى هوا به باتلاقها ريخته مبدل

تلاش به دست آمده معرفى کرده است تا بفهماند که این پاداش، با آن کردار، قابل قیاس نیست. ۵- تقوا، خصیصه اى ارزشمند و سرنوشت ساز (تلک الجنّة ... من کان تقیًّا)

كه ميوه‏اش روى هم چيده شده به هر حال: طلح نكره است نمى‏شود با موزهاى دنيا قياس كرد. اين كلمه در كلام اللّه فقط يكبار آمده است. يمن خضد ظلل نضد سدر مدد فى

لمنتحلیه بحجة من کتاب الله مجمع على تاویلها و سنة مجمع علیها لا اختلاف فیها، او قیاس تعرف العقول عدله و لا یسع خاصة الأمة و عامتها الشک فیه و الانکار له ... فمن

مسرورًا) ۴ - شادمانى از حضور بین خانواده و دودمان خویش در آخرت، غیر قابل قیاس با دل خوشى به حضور بین آنان در دنیا است. (و ینقلب إلى أهله مسرورًا ... إنّه

خدا زيادتان كرد. كثير: بسيار [حديد:26]. كثير ممكن است فى نفسه باشد نه با قياس به ديگرى مثل [آل عمران:146]. يعنى مردان خدا كه فى حد هم بسيار بودند و مثل

است: الف) فرعون پس از یادآورى فرمانروایى و ثروت خویش، موسى(ع) را غیر قابل قیاس با خود مى داند و این نشان دهنده بینش فرعون در زمینه ملاک ارزش است. ب) سخنرانى

«بل» استفاده مى شود ممکن است نظر به این داشته باشد که تکذیب گرى مردم مکّه در قیاس با کفر پیشینیان اعجاب آورتر است; زیرا به رغم دیدن سرنوشت آنها، تهدید را دروغ

اشاره کند که: اکثریت قریب به اتفاق آنان، به کفرورزى اصرار داشتند و مؤمنان در قیاس با آنها، چیزى به شمار نمى آمدند. قابل ذکر است که چون فعل «جحد» به وسیله حرف

من نشاء ... و لأجر الأخرة خیر) ۵- دستیابى به اقتدار و سلطنت در زمین ، در قیاس با پاداشهاى اخروى ناچیز است. (کذلک مکّنّا لیوسف فى الأرض ... و لأجر الأخرة

اهل کتاب نبودند بر رومیان که اهل کتاب (مسیحى) بودند، غالب گشتند و روى این قیاس مى گفتند: سرانجام ما نیز که اهل کتاب نیستیم بر محمد و یارانش که اهل کتاب

جدش به رسول خدا (ص) فرمود كه: رسول خدا (ص) فرموده: هر كه در فهم احكام خدا قياس به كار بندد هلاك است و هلاك‏كننده پيروان خود و هر كه ندانسته فتوى دهد و ناسخ

مفعول براى «اذکر» است. بیان نحوه استدلال ابراهیم(ع) و مواد به کار رفته در قیاس هاى آن، گویاى آن است که این مجموعه داراى ارزش و سزاوار یادکرد است. ۱۲- برخوردها

كفر ابد الاباد تعذيب‌ مينمايد! جلد 1 - صفحه 298 «جواب‌» قياس‌ تعذيب‌ مردم‌ ‌با‌ تعذيب‌ الهي‌ قياس‌ ‌مع‌ الفارق‌ ‌است‌، زيرا غرض‌ مردم‌ ‌از‌ شكنجه‌ تشفي‌

جمله «إنما علیک البلاغ» (وظیفه تو فقط ابلاغ است) حصرى اضافى و نسبى است و در قیاس با مفاد «إن مَّا نرینّک ...» مى باشد ; یعنى ، تحقق یافتن و یا نیافتن تهدیدها

«عيناً» در تقدير «من عين» است در اينصورت كافور نكره است نمى‏شود به كافور دنيا قياس كرد. اينك مطالبى در زمينه كفر: كفر عنادى‏ آيا مراد از «كَفَرُوا - يَكْفُرُونَ-

تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ» اين مى‏شود: اگر از كبائر نهى شده كه با قياس به همديگر كبيره‏اند اجتناب كنيد... و اين مفهوم درستى نخواهد داشت و شما هر

نميكردند. ] (آیه 44)- سپس برای اثبات عظمت مقام پروردگار و این که از خیال و قیاس و گمان و وهم مشرکان است، به بیان تسبیح موجودات جهان در برابر ذات مقدسش پرداخته،

(و کبّره تکبیرًا) ۱۲- عظمت و والایى مقام خداوند، عظمتى بى مانند و غیرقابل قیاس با غیر او (و کبّره تکبیرًا) ۱۳- مقام خداوند، برتر از داشتن فرزند، شریک و

دردش‌ بيشتر ‌است‌ ‌هر‌ چه‌ بلا سخت‌تر ‌باشد‌ آلامش‌ زيادتر ميشود و بهمين‌ قياس‌ مقايسه‌ كن‌ عذابهاي‌ آخرت‌ ‌را‌ ‌هر‌ چه‌ امراض‌ روحي‌ زيادتر شد مثل‌ شرك‌

للملئکة اسجدوا لأدم) سجده، به هر معنایى که باشد، حکایت از آن دارد که آدم، در قیاس با فرشتگان داراى مقامى رفیع است، به گونه اى که ملائکه، مأمور به سجده در برابر

مى‌كند بر قلت مرتبه اين دو چشمه نسبت به دو چشمه كه قبل از اين گذشت، و بر اين قياس است آنچه بعد از اين است. از ابن عباس نقل است كه اين دو چشمه از اصل بهشت بجوشند

فقط بخود تسليت‌ ميدهم‌. ‌به‌ ‌اينکه‌ دو فرد ‌از‌ شعر ‌که‌: كار پاكان‌ ‌را‌ قياس‌ ‌از‌ ‌خود‌ مگير ] (آیه 26)- پایان عمر یک قوم سر کش! در آیات گذشته بخشی از

آسمان دوم بالاى سوم بر بالاى آسمان دوم و آسمان سوم بر بالاى آن‌ «2» و بر همين قياس تا به زمين هفتم اينست قوله تعالى «خلق سبع سماوات طباقا و من الارض مثلهن

نسبت به غضب و سخط لازمه آنها كه زجر و عقاب و نكال است وارد سازد، و بر اين قياس تمام اسماء صفات الهى به اعتبار لوازم و آثار مى‌باشد. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ

مصلحت‌ و بمقتضاي‌ عدل‌ ‌است‌ و آنچه‌ ‌از‌ روي‌ هوي‌ و هوس‌ و القاء شياطين‌ و قياس‌ و استحسان‌ ‌باشد‌ باطل‌ ‌است‌ و طريق‌ تشخيص‌ ‌آن‌ آيات‌ قرآن‌ و اخباري‌

‌را‌ تثنيه‌ آورده‌ منافي‌ و ‌بر‌ خلاف‌ سياق‌ ‌است‌. و قياس‌ بآيه‌ فَإِن‌ كان‌َ لَه‌ُ إِخوَةٌ قياس‌ ‌مع‌ الفارق‌ ‌است‌ زيرا ‌در‌ اينجا بقرينه‌ خبر ثابت‌

در نفى شريك براى خداوندمتعال تقرير استدلال بر نفى شرك براى خدا به صورت يك قياس استثنائى تسبيح سنگ وچوب به چه معنااست ؟ وجود سراپا فقر ونياز موجودات ، وجود

مى‌پرستيدند و او بت مى‌پرستيد يا گوساله. تبصره: مدار شبهه منكرين نبوت آنكه: قياس حال انبياء نمودند به احوال خود به سبب جهل به تفاصيل شئون حقيقت بشريت و تباين

ربا مى‌داد تا وقت معين. چون مدت منقضى مى‌شد، در مدت و نفع مى‌افزود: به همين قياس، تا مدت متمادى يك درهم به چندين درهم مى‌رسيد. لذا خداى تعالى نهى فرمود. و

عاقلترين آنها گويند: بلكه درنگ كرديد يك روز، يعنى مقدار درنگ در دنيا به قياس بقاى آخرت مانند ده روز بلكه يك روز. يا معدوم است يا به جهت تأسف زندگانى دنيا

استعمال نظر در دين، زيرا حق تعالى اقامه حجت فرموده بر مشركان به اين وجه كه قياس نشأه ثانيه بر نشأه اوليه نموده، پس ملزم ساخته كسى را كه مقر است به نشأه اوليه

داستان موسى و خضر(ع) استفاده مى شود که نباید کار اولیاى الهى را با کار خود قیاس کرد، بلکه باید شکیبایى ورزید و سخنى ناسنجیده بر زبان نراند; زیرا، آگاهى بر

چون ، اسباب بازى ملعبه هوى و هوسها قرار مى گيرد و به خساست و جهالت مى كشاند قياس نموده اند، غافل از اينكه ميان اين دو، از زمين تا آسمان فرق است . از افراد

در نفى شريك براى خداوندمتعال تقرير استدلال بر نفى شرك براى خدا به صورت يك قياس استثنائى تسبيح سنگ وچوب به چه معنااست ؟ وجود سراپا فقر ونياز موجودات ، وجود

523 احاطه پيدا كند. «1» سعدى در ترسيم اين مطلب مى‌گويد: اى برتر از خيال و قياس و گمان و وهم‌ و از آنچه گفته‌اند و شنيديم و خوانده‌ايم‌ مجلس تمام گشت و به

و نفى شرك بدليلى كه بدو بيان ميتوان آنرا تقريب نمود يكى آنكه دليل مبنى بر قياس خطابى و موعظه حسنه باشد و بيان آن بنظر حقير بآن است كه گفته شود ما مى‌بينيم

پس ايشان در حكم مأمور مطيعند كه فعل امر مطاع بر ايشان وارد شود. و بر اين قياس است آنچه ابن عباس روايت نموده كه: حق سبحانه آسمان را فرمود ماه و ستارگان

در نفى شريك براى خداوندمتعال تقرير استدلال بر نفى شرك براى خدا به صورت يك قياس استثنائى تسبيح سنگ وچوب به چه معنااست ؟ وجود سراپا فقر ونياز موجودات ، وجود

زيرا ممكن نيست كمى از ملعونان و كفار مؤمن باشند و منصوب بنزع خافض سماعى است قياس نميشود و در هر حال كلمه ما زائده و مفيد تاكيد است و اگر خوانده شود غلف (بتخفيف)

تو قياس ميكنى گفت آرى فرمود: قياس مكن زيرا نخستين كسى كه قياس كرد شيطان بود، آنگاه كه گفت: مرا از آتش آفريدى و آدم را از خاك، او بين آتش و خاك قياس كرد

همه چيزمان محدود است و همه چيز حق نامحدود و افعال خدا را بافعال ما نميتوان قياس نمود بعلاوه افعال ما مانند افعال حق متقن و متين نيست ما ممكن است بدون استحقاق

گردانيدن در مرتبه دوم آسانتر است براى خدا از اصل آفرينش اوليه نسبت به قدرت شما و قياس بر اصول شما، و الا ايجاد و اعاده در پيشگاه قدرت سبحانى يكسان است، يعنى چون

تفسير نمونه جلد ۶ صفحه ۱۰۱ نخستين قياس ، قياس شيطان بود در روايات متعددى كه از طرق اهلبيت (عليهم الاسلام ) به ما رسيده قياس كردن احكام و حقايق دينى به شدت

(ع) مى‏فرمود: به راستى عمل‏كنندگان به قياس از راه قياس علم را جستند و قياس بيشتر آنها را از حق دور كرد، محققاً با قياس به دين و احكام خدا نتوان رسيد. امام

نظر به یهود و نصارا دارد، مى توان گفت: توصیف امت اسلام به امتى معتدل، در قیاس با یهود و نصاراست و از آنجا که یهودیان مردمى دنیاگرا هستند و نصارا تأیید

در نفى شريك براى خداوندمتعال تقرير استدلال بر نفى شرك براى خدا به صورت يك قياس استثنائى تسبيح سنگ وچوب به چه معنااست ؟ وجود سراپا فقر ونياز موجودات ، وجود

دين‌ ‌است‌ فقط بمجرد خيال‌ و گمان‌ و حدس‌ و تخمين‌ ‌است‌ و ‌اينکه‌ همان‌ قياس‌ و استحساناتيست‌ ‌که‌ عامه‌ مدرك‌ احكام‌ قرار داده‌اند. كَذلِك‌َ كَذَّب‌َ

و نفى شرك بدليلى كه بدو بيان ميتوان آنرا تقريب نمود يكى آنكه دليل مبنى بر قياس خطابى و موعظه حسنه باشد و بيان آن بنظر حقير بآن است كه گفته شود ما مى‌بينيم

مانند آن. «فَاسْتَقِمْ» 5- عمل بايد بر طبق نص و فرمان الهى باشد، نه بر اساس قياس و استحسان و «1». تفسير نمونه. «2». شورى‌، 15 جلد 4 - صفحه 127 خيال و امثال

دست كسى بآن نميرسد منقار بند كرده ز سستى هزار جاى تا اوّلين دريچه او طائر قياس و اين بيان بنظر حقير وجه جمع عقلى و عرفى در معناى ظاهر و اقوال قويّه و روايات

و نفى شرك بدليلى كه بدو بيان ميتوان آنرا تقريب نمود يكى آنكه دليل مبنى بر قياس خطابى و موعظه حسنه باشد و بيان آن بنظر حقير بآن است كه گفته شود ما مى‌بينيم

ولى تفاوت آنها در رنگ و بو و طعم و شكل و اثر بقدرى زياد است كه قابل احصا و قياس نيست و اين اقوى دليل بر عظمت و قدرت خالق است و در ابتدا سبزه است و از آن

گفتم، محمد بن حكيم به هشام بن حكم گفت: به خدا مقصودم اين بود كه اجازه‏اى براى قياس در احكام بگيرم. محمد بن حكيم گويد: بحضرت ابو الحسن عليه السلام عرض كردم:

از موجودات ، به قياس به موجودى كامل تر معرفى مى كند، مثلا عقايد باطل از لوازم نقص ادراك است ، و هر امر باطلى از لوازم آن امر است به قياس به كامل تر آن ،

كه عقل آن را درك مى كند نه حس و گفته مى شود: «عثى - يعثى - عثيا» و بر اين قياس است آيه شريفه «و لا تعثوا فى الارض مفسدين» و نيز گفته مى شود: «عثا يعثو عثوا»

ممتنع مى گردد) و اما به قياس ، به علت فاعليش به تنهائى نه واجب مى شود و نه ممتنع ، و امر خداى تعالى هم هيچ وقت متعلق به فعلى به قياس به تمامى اجزاء علت تامه

بهم بافته و نداند كه در ما وراء آن مقامى كه بدان رسيده مذهب درستى هست، در قياس چيزى به چيزى نظر خود را تكذيب نكند، و بدان اعتماد كند و چون موضوع بر او تاريك

أَشْهُرٍ» (يعنى بمدّت چهار ماه در زمين سياحت كنيد) پس بر همين اساس و بمقتضاى همين قياس براى كسى از مؤمنين كه حجّ بجاى آورد ارتكاب گناهان در چهار ماه را بخشيده است

امير مؤمنان عليه السّلام فرمود: در روز ابرى چشم آسيب ديده را با چشم سالم قياس نكنند. (زيرا چشم سالم در روزى كه هوا ابر است درست ديد ندارد).

هيچ يك از مردان قريش سنجيده نشود جز آنكه برترى يابد، و با هيچ كس از آنان قياس نگردد جز آنكه بزرگتر آيد اگر چه از مال دستش تهى است (لكن اين نقص نيست) زيرا

داده مسئوليتى متوجّه او، و غرامتى بر عهده او نيست. پس گفتم: اين در نظر مردم قياس است، امام فرمود: من چيزى را بچيزى تشبيه كردم تا آن را فهم كنى.

«هيچ صورت به او شباهت ندارد و به حواس، او را در نتوان يافت و او را با مردمان قياس نمى‏توان نمود، و با وجود دورى كه از همه دارد، نزديك است و با وجود نزديكى

اينجا بايد به دو نكته توجه كرد ۱ - گاهى بعضى از افراد تازه كار از آيه فوق يك قياس منطقى درست مى كنند و از آن نتيجه گيج كننده اى براى خود مى گيرند و مى گويند:

انسانى در علم و تمدن در جاى خود صحيح است ، و ليكن نبايد مساءله اشهاد را به آن قياس كرد، تكامل انسان در علوم نظرى و اكتسابى است كه نتايج و فروعى است كه تدريجا

ديگر نمى توان با هيچ مقياسى آن ها را اندازه گيرى نمود، و چيزى را با آن ها قياس كرد. آرى، هيچ مغفرت و رحمتى نيست مگر اينكه ممكن است فرض شود كه مانعى نگذارد

است كه همانطور كه گفتيم به اشياء مادى نظر كنيم ، و عالم ماده را اصل و معيار قياس قرار دهيم ، همچنانكه آيات قرآنى هم كه غرضش بيان ثبوت تكليف به توحيد و بيان

اطلاق نكند و در جاهاى نامناسب، از قبيل مستراح آن را به زبان نياورد، و به همين قياس، رعايت ادب را درباره اسم خدا بنمايد. وليكن معنايى كه ما ارائه داديم، هم عمومى

آورد، براى اين است كه به عظمت اين عود اشاره كند، و بفهماند كه اين برگشتن قابل قياس به بودن قبلى اش در مكه نيست و تاريخ هم اين معنا را تصديق مى كند معناى جلمه

است - از سوى ديگر وادارشان كرده به اينكه عالم ربوبى را با عالم مانوس ماده قياس كرده و چنين بپندارند كه وضع خداى سبحان با خلقش عينا همان وضعى است كه يك پادشاه

آنگاه اين حس خود را با تجربه تكرار كرديم، تازه مقدمات يك قياس برهانى براى ما فراهم شده؛ و آن قياس بدين شكل است: اين تندى مخصوص براى فلفل دائمى و يا غالبى

كه چيزها را دريابد، او را نمى‏توان دريافت نمود. و او را به چيزى نمى‏توان قياس كرد». آن مرد عرض كرد كه: در [اين‏] هنگام خدا چيزى نخواهد بود، هر گاه به هيچ

ملك و سلطنت پادشاهان و انسانهائى كه بر ساير انسانها سرورى و استكبار دارند قياس نموده ، فكر مى كنند كه خداى تعالى نيز مانند يك پادشاه داراى سلطنت و قدرت

مى توان شناخت :!. آيا با وجود اين دلائل زنده ميتوان او را با مدعيان ديگر قياس كرد و يا در صدق دعوتش ترديد نمود؟. سپس به دنبال اين سخن اشاره به افراد حق

__________________ (۱). نساء، ۶۰. (۲). و شاذّ، تنها مانده و نادر و مخالف قياس را گويند. (مترجم) و جز اين نيست كه همه امرها سه قسم است: امرى است كه راستى

اين شخص در تقرير مزبور كارى صورت نداده ، جز اينكه «استطاع » را به «استجاب » قياس كرده و معنى اين را به آن داده و اين خود قياسى است كه در لغت ممنوع است . دوم

لذا در آيه «فَأزَلّهُمَا»، بعضى «فَأزَالَهُمَا» نيز خوانده اند، و بر همين قياس است «ذَمّ» و «ذَام». «إستِكبَاراً فِى الأرض» - كلمۀ «إستِكبَاراً»، مفعولٌ

گرفته بود، و آن گونه كه بعضى پنداشته اند به اجتهاد خود عمل نميكرد و نه به قياس ‍ و نه به غير آن ، بلكه برنامه او در امور دينى تنها پيروى از وحى بود. و در

همين جمله گذشته كه مى فرمود: «ان اسر بعبادى » بر آن دلالت مى كرد و بر همين قياس ساير مطالب ريز داستان ، حذف شده است . «فارسل فرعون » - يعنى موسى (عليه السلام

اهتمام بيشترى دارد، خواهى ديد كه دومى از گناهان بيشترى پروا دارد، و به همين قياس هر چه نماز كاملتر باشد، خوددارى از فحشاء و منكرات بيشتر خواهد بود ترجمه تفسير

تفكر و نحوه تطبيق سنت دينى است بر غريره توحيد در يك دين باطل ، و بر همين قياس است جميع اديان و ملل ، به اين معنا كه اگر در متون اديان با اغماض از حواشى

شود (دقت كنيد). سپس براى اثبات عظمت مقام پروردگار و اينكه او برتر از خيال و قياس

كه: مراد از «امت واحده بودن مردم» در آيه ۲۱۳ بقره، كه آيه مورد بحث را به آن قياس كردند، اتفاق تمامى مردم در كفر نيست، نمى خواهد بفرمايد: مردم همه كافر بودند

متصف به صفت وجوب می شود، ولى وقتى با غير علت تامّه اش، يعنى با هر چيز ديگرى قياس ‍ شود، جز صفت «امكان» صفت ديگرى به خود نمى گيرد. (و بيان ساده تر اين كه: