نتایج جستجو

تندرو است، و در اصل از مادّه «جود» و بخشش، گرفته شده، منتهى «جود» در انسان از طریق بخشیدن مال است، و در اسب از طریق سرعت سیر. جود (۱ بار) ال فَقَال إِنّي الصّافِنَات

ثلث قوائم و طرف حافر الرابعة» معنى آيه در «جود» گذشت. اين لفظ در كلام اللّه مجيد فقط يكبار يافته است . ه جود ف عشو حبب ب قول انن على ى عرض اوب اذ خير

هست «صفن الفرس صفناً: قام على ثلث قوائم و طرف حافر الرابعة» معنى آيه در «جود» گذشت. اين لفظ در كلام اللّه مجيد فقط يكبار يافته است . ال فَقَال الْجِيَاد

پاكى و غيره و صفات جمال كه مبين مقام نعمت و افاضه رحمت‏اند مثل علم، قدرت، جود، رحمت و غيره. لفظ «ذُوالْجَلال» راجع به صفات جلال و عظمت و لفظ «الِاکرام»

داده شود نه جز آن-. هرکس کار نیکی انجام دهد (پاداش مضاعف، دست‌کم از دریای جود و کرم خداوند معظّم) ده برابر دارد، و هرکس کار بدی کند، پادافره او (به سبب

پاكى و غيره و صفات جمال كه مبين مقام نعمت و افاضه رحمت‏اند مثل علم، قدرت، جود، رحمت و غيره. لفظ «ذُوالْجَلال» راجع به صفات جلال و عظمت و لفظ «الِاکرام»

و هو الغفور الودود . ذوالعرش) ۵ - خداوند، داراى مقامى رفیع، کردارى شریف، جود و بخششى گسترده است. (المجید) «مجید»; یعنى، «رفیع»، و «کریم» و «داراى کارهاى

شتری را (بر مقدار قبلی) بیفزائیم که آن (چیزی که با خود آورده‌ایم با توجّه به جود و لطف عزیز مصر) اندک است. و هنگامی که بار خود را گشودند، دریافتند که سرمایه‌شان

پاكى و غيره و صفات جمال كه مبين مقام نعمت و افاضه رحمت‏اند مثل علم، قدرت، جود، رحمت و غيره. لفظ «ذُوالْجَلال» راجع به صفات جلال و عظمت و لفظ «الِاکرام»

گشاده است، يعنى جود و كرم او وافر است. نكته- تثنيه «يد» جهت مبالغه است در رد سخن ايشان، و نفى بخل از ساحت اقدس ذو الجلال، و اثبات غايت جود؛ چه غايت آنچه

را بساحل ميرساند و غير اينها علائم و آثارى است براى اثبات واجب الوجود ذى جود و كرمى كه عديل و نظير ندارد و ادراك دلالت اين قبيل از آيات سهل‌تر است كه باندك

مردم، انفاقگر و اهل جود و تقوایند. (فأمّا من أعطى و اتّقى) مراد از «إعطاء» - به قرینه مقابله با «بخل» (در آیات بعد) - انفاق مال و جود و کرم است. ۲ - سخاوت مندى،

را بساحل ميرساند و غير اينها علائم و آثارى است براى اثبات واجب الوجود ذى جود و كرمى كه عديل و نظير ندارد و ادراك دلالت اين قبيل از آيات سهل‌تر است كه باندك

داشته است‌ اى انسان چه چيز فريب داد تو را بنا فرمانى پروردگار خود كه داراى جود و بخشش است‌ آنكه آفريد تو را پس راست و درست نمود تو را پس معتدل و متناسب نمود

الهى است. «آتَيْناهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ» 10- خداوند، هم اهل جود است و هم جبروت. «آتَيْناهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ» در قنوت نماز عيد

داشته است‌ اى انسان چه چيز فريب داد تو را بنا فرمانى پروردگار خود كه داراى جود و بخشش است‌ آنكه آفريد تو را پس راست و درست نمود تو را پس معتدل و متناسب نمود

داشته است‌ اى انسان چه چيز فريب داد تو را بنا فرمانى پروردگار خود كه داراى جود و بخشش است‌ آنكه آفريد تو را پس راست و درست نمود تو را پس معتدل و متناسب نمود

را بساحل ميرساند و غير اينها علائم و آثارى است براى اثبات واجب الوجود ذى جود و كرمى كه عديل و نظير ندارد و ادراك دلالت اين قبيل از آيات سهل‌تر است كه باندك

داشته است‌ اى انسان چه چيز فريب داد تو را بنا فرمانى پروردگار خود كه داراى جود و بخشش است‌ آنكه آفريد تو را پس راست و درست نمود تو را پس معتدل و متناسب نمود

داشته است‌ اى انسان چه چيز فريب داد تو را بنا فرمانى پروردگار خود كه داراى جود و بخشش است‌ آنكه آفريد تو را پس راست و درست نمود تو را پس معتدل و متناسب نمود

داشته است‌ اى انسان چه چيز فريب داد تو را بنا فرمانى پروردگار خود كه داراى جود و بخشش است‌ آنكه آفريد تو را پس راست و درست نمود تو را پس معتدل و متناسب نمود

عرصه شهود گذارده و خلعت هستى در بر نموده رشحه‌اى از رشحات اصل وجود و سر چشمه جود و آب حيات است كه از مقام عالى نازل و محدود بحدود و تعيّنات و تشخصات شده است

صحيح، تفكر و تأمل نمائيد در معرفت او، تا دريابيد به آنكه نعمت وجود از فيضان جود خالق آسمان و زمين، و عقل حكم نمايد به وجوب پرستش و ستايش چنين منعمى. و لازم

فَخُوراً ‌است‌ ‌ يا ‌ عطف‌ بيان‌ ‌ يا ‌ صفت‌ ‌آنها‌ ‌است‌، و بخل‌ ‌در‌ مقابل‌ جود و سخا ‌است‌ و ‌آن‌ منع‌ ‌از‌ انفاق‌ ‌است‌ چه‌ انفاق‌ مالي‌ ‌که‌ منصرف‌ لفظ

وسائط نعم جليله. وَ ما فِي الْأَرْضِ‌: و آنچه در زمين‌ها است از روابط دقايق جود و كرم، زيرا ذات يگانه او موجد همه خلق و نعمت است. وَ لَهُ الْحَمْدُ فِي الْآخِرَةِ:

عرصه شهود گذارده و خلعت هستى در بر نموده رشحه‌اى از رشحات اصل وجود و سر چشمه جود و آب حيات است كه از مقام عالى نازل و محدود بحدود و تعيّنات و تشخصات شده است

را بساحل ميرساند و غير اينها علائم و آثارى است براى اثبات واجب الوجود ذى جود و كرمى كه عديل و نظير ندارد و ادراك دلالت اين قبيل از آيات سهل‌تر است كه باندك

واجب گردانيده بودى تا به جاى آورد اگر كوتاهى كرده است به او ببخش كه تو به جود و كرم از من سزاوارترى.

اكنون كيست كه تو را از دست من نجات دهد اى غورث (غورث نام آن مرده بود)؟ گفت: جود و بزرگواريت اى محمد! رسول خدا او را واگذارد، پس آن مرد برخاست و ميگفت: بخدا

رزاقيّت خدا فرود آوريد، كسى كه يقين داشته باشد كه خدا عوض ميدهد در عطا كردن جود و سخاوت بكار ميبرد، خداى تبارك و تعالى كمك و يارى را به اندازه خرج و انفاق

الهى هم بى‌مورد نميشود خدا هر كسى را بقدر قابليت او عطا ميفرمايد چون وسعت جود و كرم الهى زياد است هر قدر عطا كند چيزى از خزانه غيب او كم نميشود ولى ميداند

نماز ظهر فارغ مى‏شد مى‏گفت: بار خدايا، راستى كه من به تو تقرّب جويم به وسيله جود و كرمت و به تو تقرّب جويم به محمد بنده و رسولت و به تو تقرّب جويم به فرشته‏هاى

عليه و آله بنده او فرستاده اوست. بار خدايا اى شايسته كبرياء و بزرگى و شايسته جود و جبروت و قدرت و سلطنت و عزّت در اين روز كه آن را براى مسلمانان عيد و براى

به معنى اسبهاى سريع السير و تندرو است ، و در اصل از ماده «جود» و بخشش گرفته شده ، منتهى «جود» در انسان از طريق بخشيدن مال است ، و در اسب از طريق سرعت سير

گرد خانه ات خوابيده اند و بيدار مى شوند. اما چشم جود و سخاى تو اى قيوم هرگز به خواب فرو نمى رود. اگر جود و احساس تو تنها مورد اميد شرافتمندان درگاهت باشد

نمود استحباب هر جود و بخشش بلكه هر صرف در محلى را بلكه ميتوان استيناس نمود كه بعد از اقامه نماز هيچ صفتى نزد خداوند براى بنده محبوب‌تر از جود و احسان نيست

چيز در عالم نيست مگر اينكه يك جهت اتفاق دارند و لو جهت اتفاق تنها اشتراك در جود و شيئيت باشد كه اين را امام (ع) نفرموده و دليل ديگرى فرموده و آن اينست كه

كه غرضى خارج از ذات خود داشته باشد مانند انسان بخيل كه اگر جود مى كند براى اين است كه بلكه جود و سخا كسب كند و رذيله بخل را از خود دور سازد، كه اگر ملكه

و خود را در برابر او فقير ومحتاج محض دانسته و درباره پروردگارش جز غنا، و، جود محض چيزى نگفته و خود را بنده ذليلى دانسته كه قادر بر هيچ چيز نيست ، بلكه مقدرات

ذاتا حميد است، و مقتضاى حميد بودنش، همين است كه خلقى باشد تا او، به ايشان، جود و بخشش كند و ايشان او را بستايند، و اين، براى خدا دشوار نيست. چون قدرتش مطلق

خدايتعالى نيز صادق است ، چون هر يك از صفات او واسطه بين او و بين خلق او، در افاضه جود، و بذل وجود هستند، پس در حقيقت شفيع على الاطلاق او است ، همچنانكه خودش بصراحت

معاش است، برآور. و تو طعم انعام خدا را بعد از فقر و تهیدستى چشيده اى و ارزش جود و كرم و رحمت خدا را مى دانى، پس نعمت او را سپاس گوى، و همه جا نعمتش را يادآور