نتایج جستجو

اولیاءالله: اهمیت تعظیم اولیاءالله ۱۱ تربیت: روش تربیت ۹ تعظیم: ملاک تعظیم ۷، ۱۰ ذکر: ذکر الگوها ۹; ذکر انبیا ۹; ذکر قصه ادریس (ع) ۱ راستگویى: ارزش راستگویى

شود، و اگر مى بینیم در سوره، «روم» این کلمه به صورت نکره آمده است، براى تعظیم و بزرگداشت آن است، یعنى در بهترین و برترین باغ هاى زیبا و سرورانگیز بهشت

ارزشها: ارزشهاى معنوى ۸; ملاک ارزشها ۸ انبیا: احترام انبیا ۲; تعظیم انبیا ۲ اولیاءالله: اهمیت تعظیم اولیاءالله ۴ تبلیغ: روش تبلیغ ۲ تکریم: ملاک تکریم ۸ ذکر:

به سوى خداى رحمان به مهمانى و ديدار فراهم آريم. روزی ما پرهیزگاران را (با تعظیم و تکریم هرچه بیشتر) به گونه‌ی گروههائی که به نزد شاهان روند و مهمانان ایشان

پرداخته کرده‌اید؟!). چون که به پدرش و قومش گفت: «این مجسمه‌هایی که شما با تعظیم دل داده و ملازم آنها شده‌اید چیستند؟» هنگامی که گفت به پدر خود و قوم خود

احکام ذبح ۶، ۷ شتر: آداب نحر شتر ۸، ۹; بسمله در نحر شتر ۶، ۷ شعائرالله :۱ تعظیم شعائرالله۳ شکر: اهمیت شکر ۱۷; اهمیت شکر نعمت ۱۵; شکر نعمت ۱۶ فقرا: اهمیت

پیغمبر! بیان دار) آن گاه را که به فرشتگان دستور دادیم: برای آدم سجده (ی تعظیم و تکریم) ببرید، پس (همگی اطاعت کردند و) سجده بردند مگر ابلیس که سر باز زد

ترس فرشتگان از خداوند، آمیخته با تعظیم، احترام و توجه ویژه به خداوند است. (و هم من خشیته مشفقون ) «خشیت» ترس توأم با تعظیم و احترام و «اشفاق» ترس آمیخته با

ندارند بسی شتابزده آن را می‌خواهند، و کسانی که ایمان آورده‌اند، از آن با تعظیم هراسناکند و می‌دانند که آن حقّ است. هان‌! همانا آنان که در (باره‌ی) قیامت

زیرا آوردن اشاره - به جاى ذکر نام - یا براى تحقیر است و یا تعظیم. سیاق آیه شریفه، حاکى از تعظیم است. ۳ - مکه در عصر بعثت، شهرى امن بوده و ساکنان آن، باید

نپرستیم، و چیزی را با او شریک قرار ندهیم، و برخی برخی را به جای خدا به ربوبیّت تعظیم نکنیم. پس اگر از حق روی گردانند بگویید: شما گواه باشید که ما تسلیم فرمان

استعمال فعل جمع به جای فعل مفرد، یعنی (إِرْجِعُونِی) به جای (إِرْجِعْنِی)، محض تعظیم مخاطب است. حسّان بن ثابت می‌گوید: اَلا فَارْحَمُونِی یا إِلهَ محمّد فَأِنْ

می‌داند، و جز برای کسی که (او) رضایت دهد شفاعت نمی‌کنند، حال آنکه از بیم او با تعظیم (وی) هراسانند. و هرکس از آنان بگوید: «بی‌گمان من خدایی غیر از او هستم‌» پس

مالك نگهبان آن بوده و بتخانه‏اى بر آن بنا كرده بودند، قريش و تمام عرب آن را تعظيم مى‏نمودند بدان مناسبت فرزندان خويش را «زيدلات» - و «تيم لات» نام مى‏گذاشتند

إذا الرسل أُقّتت . لأىّ یوم أُجّلت) «أىّ» اسم استفهام و یا موصوله و مفید تعظیم و تهویل است. «اُجّلت» به معناى «أخّرت» است. در این برداشت مرجع ضمیر فاعلى

(نگا: یونس / ، طه / ، شعراء / و ). ذکر صیغه جمع خطاب به فرعون در آیه برای تعظیم است. وَ نُمَکِّنَ‌ لَهُمْ‌ فِي‌ الْأَرْضِ‌ وَ... (۱) Tabber requires Javascript

تحیت بزرگ خداوند به الیاس پیامبر(ع) (سلم على إل یاسین) تنوین «سلام» براى تعظیم است و «إل یاسین» در زبان عرب، لغت و تعبیر دیگرى از «الیاس» مى باشد. ۲ - الیاس(ع)،

منظور انوار تجلی الهی، و زیبائیهای غیرقابل توصیف است. «مَا یَغْشی»: مراد تعظیم و تفخیم و تکثیر شی‌ء یا اشیائی است که سدره را در آن وقت در بر گرفته بود.

الاغ و وسق در باره شتر بكار مى‏رود. وقار: عظمت. اسم است از توقير به معنى تعظيم و آن در اصل به معنى ثبوت است (مجمع) [نوح:13-14]. «وَقاراً» مفعول «تَرْجُونَ»

(أصحب الیمین . فى جنّ-ت) «جنّات» جمع «جنّت» (بوستان) است و تنوین آن بر تعظیم دلالت دارد. ۲ - اصحاب الیمین در بهشت، به گفتوگو و پرسوجو از یک دیگر خواهند

است. ۳ - روز قیامت، روزى بس با عظمت و مهم (لکم میعاد یوم) تنوین «یوم» بر تعظیم دلالت دارد. ۴ - اجل تعیین شده مردم، نه لحظه اى قابل جلو انداختن است و نه

ندارند بسی شتابزده آن را می‌خواهند، و کسانی که ایمان آورده‌اند، از آن با تعظیم هراسناکند و می‌دانند که آن حقّ است. هان‌! همانا آنان که در (باره‌ی) قیامت

شرافت مند و وابسته به خداوند (ربّ هذا البیت) اسم اشاره (هذا)، به قرینه سیاق براى تعظیم است. خدا: آثار ربوبیت خدا ۳; آثار مالکیت خدا ۳; اتمام حجت خدا ۴; تدبیرهاى

استئناف بیانى است و یا حال براى «اللیل» مى باشد. گفتنى است تنکیر «آیة» بر تعظیم دلالت دارد. ۲ - با رفتن روشنایى روز، اهل زمین ناگهان در تاریکى فرو مى روند

اختیار خداوند و در گرو اراده او است. (لنریک) جمع بودن فعل «نریک» یا براى تعظیم است و یا به نقش واسطه هایى نظر دارد که فرمان خداوند را اجرا مى کنند. ۴ -

ارجمند و والا در پیشگاه خداوند (و قرءان مبین) تنوین تنکیر «قرآن» براى تفخیم و تعظیم است و بر نکته یاد شده دلالت مى کند. ۸- آیات قرآن کریم، آیاتى روشن و قابل

لِی»: به چه سبب و در برابر چه کاری مرا بخشیده است؟ مراد تحقیر عمل خود و تعظیم مغفرت خدا است. چه غفرانی نصیبم کرده است. مراد اظهار تعجّب از الطاف بی‌حدّ

هر چه دارند، از او دارند. و به همین دلیل نباید در برابر غیر او سر تسلیم و تعظیم فرود آورند و نیز به همین دلیل برای حل هرگونه مشکل باید از او مدد گیرند و

و پندآموزى، بهترین و جامع ترین کتاب است. (إنّه تذکرة) تنکیر «تذکرة» براى تعظیم است. بر این اساس مى توان گفت: عظیم بودن تذکار قرآن، بیانگر عظمت و برترى این

آنان. و نيز بايد دانست كه حفظ احترامات مقدسين و مقربين درگاه رب العالمين به تعظيم و تكريم و زيارت قبور آنان، عبادت ايشان نخواهد بود. تا شرك لازم آيد؛ بلكه

در افاده مطلب ابهامى ندارد. [حج:30] آن است مطلب و هر كه محترمهاى خدا را تعظيم كند و بزرگ دارد آن براى او نزد پروردگارش خير است. به قرينه آيات سابق روشن

در «خشية» از راغب نقل كرديم كه آن ترسى آميخته با تعظيم است. سپس گفتيم: اين سخن كلّيت ندارد و تعظيم از مضاف اليه خشيت استفاده مى‏شود. على هذا به نظر من

چنین فضیلتی از آن کسانی است که در پیشگاه خداوندی که پروردگار کعبه است سر تعظیم فرود آورده، او را عبادت کنند، و احترام این خانه را پاسداری کرده و پیامش را

آن که امکان تکریم به صورت دیگر وجود داشت - مى رساند که سجده، رمز و مظهر تعظیم و بزرگداشت است. ۱۴ - اهمیت آفرینش انسان در مجموعه نظام هستى (إذ قال ربّک

در چهره آنان نمایان است. (وجوه یومئذ خشعة) «خشوع»; یعنى، در برابر کسى سر تعظیم فرود آوردن و سر به زیر بودن و «خاشع» به معناى شکسته حال است (مقاییس اللغة)

عظمت چیزى دلالت دارد که به آن سوگند یاد شده است. نکره آمدن «والد» نیز براى تعظیم است. ۵ - وجود افرادى شایسته و ارجمند در سلاله ابراهیم (و ما ولد) ممکن است

گفته‏اند: مراد از اسم، مسمّى يعنى ذات حق تعالى است و گفته‏اند: مراد از ذكر اسم، تعظيم مسمّى است و نيز گفته‏اند مراد از اسم، ذكر است و گفته‏اند: تنزيه اسم تنزيه

كه در باره شيطان و بر سبيل استخفاف است و نحو [هود:48]. كه به جاى استخفاف تعظيم است. * [بقره:61]. هبوط در اين آيه به معنى حلول و دخول است چنانكه از مجمع

آیات شامل این کلمه عکف‌ (۹ بار) عكوف و عكف به معنى ملازمت با تعظيم است. در مفردات آمده: «العُكُوفُ اَلاِقْبالُ عَلَى الَشَّى‏ءِ وَ مُلازِمَتِهِ عَلَى سَبيلِ

مالك نگهبان آن بوده و بتخانه‏اى بر آن بنا كرده بودند، قريش و تمام عرب آن را تعظيم مى‏نمودند بدان مناسبت فرزندان خويش را «زيدلات» - و «تيم لات» نام مى‏گذاشتند

شد محسوس باشد يا معقول، عين باشد يا معنى. [حج:30]. هر كه محترمات خدا را تعظيم كند و بزرگ و محترم بدارد آن براى او پيش خدايش بهتر است. [طلاق:5]. «يُعظم»

عظمت و بلند مرتبه (لقد أنزلنا إلیکم کتبًا ) تنوین «کتاباً» دال بر تفخیم و تعظیم است. ۳- قرآن در عهد پیامبر(ص) (در نیمه نخست بعثت) به عنوان کتاب شناخته شده

نازل شده از جانب خداوند بر پیامبر(ص) (کتب أنزلنه إلیک) تنکیر «کتاب» مفید تعظیم است. ۲ - کتابت و تدوین قرآن، پس از نزول آن در حیات پیامبراسلام(ص) (کتب أنزلنه

بزرگ انس و الفت ایشان به کوچ تجارتی تابستانه و زمستانه پرامن و امان توأم با تعظیم و احترام مردمان در حق ایشان، می‌بایستی حق‌شناس باشند و خدا را پرستش کنند

خود خواهیها، هوی و هوسها، شهوتها، پول و مقام و جاه و جلال و زن و فرزند سر تعظیم فرود نیاورند، هیچ گونه نابسامانی در جوامع انسانی وجود نخواهد آمد. تفسیر آیات

خواستند (نه عملى کردن) شاهد این مدعا است. گفتنى است تنوین «کیداً» براى تفخیم و تعظیم باشد که در این صورت بیانگر بزرگى نیرنگ است. ۴- قوم بت پرست ابراهیم، از زیان کارترین

استخوانها را به گوشت پوشانيديم؛ بار ديگر او را آفرينشى ديگر داديم. در خور تعظيم است خداوند، آن بهترين آفرينندگان. آنگاه نطفه را به صورت خون بسته و سپس خون

آسمان و زمين به آنها گريه نكردند، بعضى گفته‏اند: چون كرد بزرگى بميرد عرب در تعظيم او گويد: آسمان و زمين بر او گريه كرد و باد گريست و آفتاب تاريك گرديد و در

كه فرمود: چون خدا بر پادشاه روم و فارس نامه نوشت شاه روم نامه آن حضرت را تعظيم كرد و بفرستاده‏اش احترام نمود ولى پادشاه فارس نامه آن حضرت را پاره كرد و

نمى‏آوريم تا از اين سنگ شترى حامله براى ما بيرون آورى، آن سنگى بود كه آن را تعظيم و پرستش مى‏كردند و هر سال نزد آن جمع شده و قربانى مى‏كردند... همانطور كه

سنّت ربّانی) کسانی هستند، که پیام‌های خدا را به خوبی ابلاغ می‌کنند و از سر تعظیم از او هراس دارند و از احدی جز خدا نمی‌هراسند. و خدا برای حسابرسی سریع و دقیق

أُولئک) «بلغ أربعین» اشاره به رسیدن به سن خردمندى است و «اُولئک» بیانگر نوعى تعظیم و ارجمندى است که با تعابیر «نتقبّل» و «نتجاوز» و «فى أصحاب الجنّة» تأکید

از خدا خواست مكه را بلد امن قراردهد. [ابراهيم:35]. و تنكير والد دلالت بر تعظيم دارد و آمدن «ماوَلَد» در جاى«مَنْ وَلَد» دال بر شگفتى امر اوست از جهت مدح

گوئى در مقابل نعمت. در مجمع فرموده: شكر اعتراف به نعمت است توأم با نوعى تعظيم. رمّانى گفته: شكر اظهار نعمت است راغب گويد: شكر يادآورى نعمت و اظهار آن است

تقديم لفظ جلاله براى مبالغه و تعظيم است چنانچه ميگويند خوشم آمد از فلانى و كرمش يعنى از كرم فلانى در مقام مبالغه و تعظيم و فرموده واى بحال هر بسيار دروغگو

ترجمه: «رَسُولٌ»: فرستاده‌ای. پیغمبری. مراد محمّد (است و تنکیر (رسول) برای تعظیم است. «وَرَآءَ»: فراسو. پشت سر. «ظُهُورِ»: جمع ظَهْر، پشتها. «کَأَنَّهُمْ

در میان همه ملّتها. واژه (إحْدَی) به معنی (جَمیع) و (هر) است. جنبه عموم و تعظیم را دارد. مراد یگانه و پیشگام است. «نُفُوراً»: گریز. بیداری (نگا: اسراء /

الإيمان و الكفر‏‏ بَابُ الِاسْتِغْفَارِ مِنَ الذَّنْب‏ موضوعات : بزرگداشت، تعظیم

قرار دادن پیامبراکرم(ص) با صفت «النبىّ» به جاى نام آن حضرت، مى تواند براى تعظیم و بزرگداشت آن بزرگوار باشد. ۳ - دعوت از پیامبر(ص) براى رعایت تقوا و پرهیز

آن اختيار نمودند و چون در دنيا بآنها گفته شود نماز بخوانيد نميخوانند و از تعظيم در برابر خداوند عظيم تكبّر ميورزند و قمّى ره نقل نموده كه وقتى مأمور بتولّاى

ترجمه: «عَفَا اللهُ عَنکَ»: جمله دعائی است و مراد از این نوع جمله‌ها بیشتر تعظیم و توقیر است؛ نه توبیخ و تحقیر. در اینجا عتاب بر ترک اوّلی و أَکْمَل است؛

قداست ويژه‌اى دارد. وقتى خداوند قرآن را عظيم مى‌داند، «4» پس ما بايد آن را تعظيم كنيم، وقتى قرآن را كريم مى‌داند، «5» ما بايد آن را تكريم كنيم، و چون قرآن

آيه 101!. جواب‌: اولا سجده‌ تعظيم‌ ‌بود‌ نه‌ عبوديت‌، و ثانيا سجده‌ ملائكه‌ بامر الهي‌ ‌بود‌ لذا ابليس‌ كافر شد و سجده‌ تعظيم‌ ‌در‌ شرايع‌ سابقه‌ جايز ‌بود‌

سلامتى از هر آفتى و مخافتى، يعنى حق تعالى به جهت تعظيم و تكريم ايشان، بر ايشان سلام فرمايد چنانچه انواع تعظيم به ايشان منظور نمايد. 2- (اضافه مصدر به فاعل)

دادن است (قاموس المحیط). و بزرگى فضیلت، از نکره آمدن «تفضیلاً» - که دال بر تعظیم است- استفاده گردید. ۱۴- وجود مخلوقاتى هم طراز با انسان و یا برتر از او در

اعمال دل و جان انسان نفوذ می‌کند، افکار و عقول را در برابر خود وادار به تعظیم می‌نماید معجزه‌ای که تنها با مغزها و اندیشه‌ها و ارواح انسانها سر و کار دارد،

را مملو از اعجاب و تحسین می‌سازد، و افکار و عقول را در برابر خود وادار به تعظیم می‌نماید. درست همانطور که خداوند بزرگ از خاک، موجوداتی همچون انسان، با آن

بزرگ (و هو الذى خلق من الماء بشرًا) برداشت فوق، از تنوین «بشراً» - که براى تعظیم است - استفاده مى شود. ۴ - انسان ها، داراى دو نوع قرابت و خویشاوندى اند: نسبى

می‌پردازد، آن گونه معرفی که عشق او را در دلها زنده می‌کند، و انسان را به تعظیم در برابر عظمت و لطفش وا می‌دارد زیرا این یک امر فطری است که انسان نسبت به

نيست كه قرار داده شد و واجب گرديد تعظيم روز شنبه. عَلَى الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِيهِ‌: بر آنانكه اختلاف كردند در آن، و تعظيم شنبه آن بود كه تعطيل كار نموده

تقديم لفظ جلاله براى مبالغه و تعظيم است چنانچه ميگويند خوشم آمد از فلانى و كرمش يعنى از كرم فلانى در مقام مبالغه و تعظيم و فرموده واى بحال هر بسيار دروغگو

او خلقى را بدون نر و ماده اى قبلى مى آفريند، تا او را به يكتايى بپرستند و تعظيم كنند. و براى ايشان زمينى خلق مى كند تا بر پشت خود حملشان كند. و آسمانى خلق

شدن نباتات زمين. و اما جمادين: به علت جمود و يخ بستن آبها. اما رجب: براى تعظيم آنها اين ماه را (مشتق از رجب بمعنى عظم و عظّم)؛ يا به سبب آنكه در اين ماه

ترجمه: «سُبْحَانَ»: پاک و منزّه است از ناتوانیها و ناشایستها. تسبیح و تقدیس و تعظیم و تکریم باد. این واژه مفعول مطلق فعل محذوفی است و برای اظهار تعجّب و بیان

‌براي‌ يوسف‌ چه‌ معني‌ دارد! جواب‌: سجده‌ عبوديت‌ و پرستش‌ نبود بلكه‌ سجده تعظيم‌ ‌بود‌ و ‌از‌ ‌اينکه‌ جهت‌ شيطان‌ «أَبي‌ وَ استَكبَرَ» و بامر الهي‌ ‌بود‌

تو و ترك توقير و تعظيم تو، به منزله بهائمند كه از فهم و عقل عاريند، زيرا مقتضى عقل آنست كه مراعات حسن ادب كنند و رعايت اجلال و تعظيم نمايند خصوصا نسبت

آن اختيار نمودند و چون در دنيا بآنها گفته شود نماز بخوانيد نميخوانند و از تعظيم در برابر خداوند عظيم تكبّر ميورزند و قمّى ره نقل نموده كه وقتى مأمور بتولّاى

تقديم لفظ جلاله براى مبالغه و تعظيم است چنانچه ميگويند خوشم آمد از فلانى و كرمش يعنى از كرم فلانى در مقام مبالغه و تعظيم و فرموده واى بحال هر بسيار دروغگو

مانند تقسيم باران در ميان بلاد ايشان تا زحمات نبوت تو كم شود، لكن به جهت تعظيم شأن و علو مقام و تفضيل تو بر تمام انبياء، نبوت را به تو ختم و تو را بر كافّه

حيوانات چون آن، از جنس گوساله بود كه پرستش كرده بودند و اين از آن جهت بود كه تعظيم و محبّت گوساله از بين برود. طنطاوى در تفسير خود گفته چون پرستش گاو و عبادت

تغير و فتور و خلل و نقصان است. وَ هُمْ مُكْرَمُونَ‌: و ايشان بزرگواران و با تعظيم و تجليل باشند. أُولئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ (41) فَواكِهُ وَ هُمْ مُكْرَمُونَ

اخروى حج توضيح مفردات و جملات آيات مربوط به مناسك حج تحريك و تشويق مردم به تعظيم حرمات خدا اشاره به اينكه ((تقوى (( امرى معنوى و قلبى است و قائم به اعمال

مملوك او هستند؛ و لذا عطف فرموده بقوله: وَ كَبِّرْهُ تَكْبِيراً: و تعظيم كن ذات حق را تعظيم كردنى، يعنى خداوند عزّ و جلّ را بزرگتر دان از وصف واصفان و معرفت

اخروى حج توضيح مفردات و جملات آيات مربوط به مناسك حج تحريك و تشويق مردم به تعظيم حرمات خدا اشاره به اينكه ((تقوى (( امرى معنوى و قلبى است و قائم به اعمال

فرائض بر آنها تعظيم سبت، و لذا حرام بود بر آنها صيد ماهى و اعمال دنيويه. إِذْ يَعْدُونَ فِي السَّبْتِ‌: زمانى را كه تجاوز كردند در تعظيم روز شنبه به ترك

بود كه گندم سرخ را قوت خود نمائيم بهتر است از براى ما از سجده براى خدا و تعظيم اولياء او و بعضى گفته‌اند بجاى حطه هطى سهمانا گفتند كه در لسان خودشان مفيد

آن اختيار نمودند و چون در دنيا بآنها گفته شود نماز بخوانيد نميخوانند و از تعظيم در برابر خداوند عظيم تكبّر ميورزند و قمّى ره نقل نموده كه وقتى مأمور بتولّاى

آن اختيار نمودند و چون در دنيا بآنها گفته شود نماز بخوانيد نميخوانند و از تعظيم در برابر خداوند عظيم تكبّر ميورزند و قمّى ره نقل نموده كه وقتى مأمور بتولّاى

مانند پوست آهو ولى در مطلق صفحه مكتوب استعمال ميشود و تنكير آن و كتاب براى تعظيم و اشاره بآنستكه آن دو از قبيل كتاب و ورق معمولى نيست و اللّه اعلم. بِسم‌ِ

در روز جزا همچنانكه ما حضر و پيشكش براى مهمان حاضر سازند در اول ورود براى تعظيم و بعد تشريفات طعام مفصل باشد. اينجا هم بر سبيل سرزنش فرمايد كه زقوم و حميم

عليه السّلام كه آن نفخ روح است در او پس بهتر و برتر و بالاتر آمد و مستحق تعظيم و ثنا شد آنخداوندى كه بهترين آفرينندگان است آفرين بر آن صانع قديرى كه از

اخروى حج توضيح مفردات و جملات آيات مربوط به مناسك حج تحريك و تشويق مردم به تعظيم حرمات خدا اشاره به اينكه ((تقوى (( امرى معنوى و قلبى است و قائم به اعمال

آنچه ذكر شد اقرب و اظهر است و فائده اين جمله‌ها و قسم تأكيد مطالب آتيه و تعظيم ملائكه و بيان ترتيب نزول خيرات و حكمت بعثت انبياء است و آنچه قسم براى آن

آنچه ذكر شد اقرب و اظهر است و فائده اين جمله‌ها و قسم تأكيد مطالب آتيه و تعظيم ملائكه و بيان ترتيب نزول خيرات و حكمت بعثت انبياء است و آنچه قسم براى آن

عليه السّلام كه آن نفخ روح است در او پس بهتر و برتر و بالاتر آمد و مستحق تعظيم و ثنا شد آنخداوندى كه بهترين آفرينندگان است آفرين بر آن صانع قديرى كه از

باطل نزد بعضى مراد زبور، و نزد اكثر مراد قرآن است؛ و تكرار آن به جهت مدح و تعظيم و فضل آن است بر ساير كتب- از جهت مشارك بودن با آنها در وحى و مميّز شدن از

آن اختيار نمودند و چون در دنيا بآنها گفته شود نماز بخوانيد نميخوانند و از تعظيم در برابر خداوند عظيم تكبّر ميورزند و قمّى ره نقل نموده كه وقتى مأمور بتولّاى

آنچه ذكر شد اقرب و اظهر است و فائده اين جمله‌ها و قسم تأكيد مطالب آتيه و تعظيم ملائكه و بيان ترتيب نزول خيرات و حكمت بعثت انبياء است و آنچه قسم براى آن

مانند پوست آهو ولى در مطلق صفحه مكتوب استعمال ميشود و تنكير آن و كتاب براى تعظيم و اشاره بآنستكه آن دو از قبيل كتاب و ورق معمولى نيست و اللّه اعلم. بِسم‌ِ

مانند پوست آهو ولى در مطلق صفحه مكتوب استعمال ميشود و تنكير آن و كتاب براى تعظيم و اشاره بآنستكه آن دو از قبيل كتاب و ورق معمولى نيست و اللّه اعلم. بِسم‌ِ