روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۷۰۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

قال ع :

وَ فِي اَلْغُسَّالِ وَ اَلصُّوَّاغِ‏ مَا سُرِقَ مِنْهُمْ مِنْ شَيْ‏ءٍ فَلَمْ يَخْرُجْ بِبَيِّنَةٍ عَلَى أَمْرٍ بَيِّنٍ أَنَّهُ قَدْ سُرِقَ وَ كُلُّ قَلِيلٍ لَهُ أَوْ كَثِيرٍ فَإِنْ فَعَلَ فَلَيْسَ‏ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ وَ إِنْ لَمْ يُقِمْ بَيِّنَةً وَ زَعَمَ أَنَّهُ قَدْ ذَهَبَ اَلَّذِي اِدَّعَى فَقَدْ ضَمِنَهُ إِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ عَلَى قَوْلِهِ بَيِّنَةٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۴۵

و گويد: امام عليه السّلام فرمود: اگر غسّال و زرگر ادّعا كردند كه مال مشترى از ايشان سرقت شده و شاهدى نياوردند در اين ادّعا كه كاملا روشن سازد هر چه بوده چه كم و چه زياد از مال ربوده شده است، پس اگر شاهد داشت كه تكليفى بر عهده او نيست و اگر بر گفتارش شاهد نياورد و اقامه شهادت نكرد و مى‏گفت: آن را دزديده‏اند، ضامن مال خواهد بود البتّه اگر بيّنه نداشت.