روایت:الکافی جلد ۱ ش ۷۲۵

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن الحسن بن علي الوشا عن احمد بن عمر قال :

سَأَلْتُ‏ اَلرِّضَا ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ اَللََّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا اَلْأَمََانََاتِ إِلى‏ََ أَهْلِهََا قَالَ هُمُ‏ اَلْأَئِمَّةُ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ ص‏ أَنْ يُؤَدِّيَ اَلْإِمَامُ‏ اَلْأَمَانَةَ إِلَى مَنْ بَعْدَهُ وَ لاَ يَخُصَ‏ بِهَا غَيْرَهُ وَ لاَ يَزْوِيَهَا عَنْهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۳۵۷

احمد بن عمر گويد: امام رضا (ع) تفسير قول خدا عز و جل (۵۲ سوره نساء): «به راستى خدا به شما فرمان مى‏دهد كه امانات را به اهل آن بپردازيد» پرسيدم، فرمود: آنها ائمه از آل محمدند كه هر امامى بايد امانت را به امام بعد از خود رد كند به ديگرى ندهد و از او دريغ ندارد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۳

احمد بن عمر گويد: از امام رضا عليه السلام در باره قول خداى عز و جل «خدا شما را امر ميكند كه امانتها را بصاحبانش رد كنيد ۵۲ سوره ۴-» پرسيدم، فرمود: ايشان ائمه از آل محمد صلّى اللَّه- عليه و آله ميباشند كه بايد هر امامى امانت امامت را بامام بعد از خود بسپارد، بديگرى ندهد و از امام هم دريغ ندارد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۸۷۳

حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از حسن بن على وشّاء، از احمد بن عمر روايت كرده است كه گفت: از حضرت امام رضا عليه السلام سؤال كردم از قول خداى عزّوجلّ: «إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَماناتِ إِلى‏ أَهْلِها» «۲»، فرمود كه: «ايشان ائمّه از آل محمدند صلى الله عليه و آله كه خدا امر فرموده كه امام، امامت را برساند به آن‏كه بعد از اوست، و غير او را به آن مخصوص نسازد، و امامت را از اهل آن باز نگيرد، و پنهان ننمايد». __________________________________________________ (۲). نساء، ۵۸.