النساء ١٢٨
ترجمه
| النساء ١٢٧ | آیه ١٢٨ | النساء ١٢٩ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«بَعْل»: شوهر. «نُشُوزاً»: سرکشی. سر باز زدن. مراد بدرفتاری مرد با زن است، بدین گونه که خود را بالاتر از او بداند یا این که در نفقه تقصیر و کوتاهی کند. «إِعْرَاضاً»: رویگردانی. مراد خودداری از همبستری با او و ترک سخن و بی‌اعتنائی نسبت بدو است. «الشُّحَّ»: بخل شدید. آزمندی.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
نکات آیه
۱- لزوم پیشگیرى از به هم خوردن سلامت خانواده، در صورت ناسازگارى شوهر وظیفه اى بر عهده زنان (و إن امراة خافت من بعلها ... فلاجناح علیهما ان یصلحا بینهما صلحاً) کلمه «خافت»، بیانگر ترس از وقوع است، نه خود وقوع.
۲- نشوز شوهر و عدم تأمین حقوق همسر، امرى ناروا و ناپسند (و إن امراة خافت من بعلها نشوزاً او اعراضاً فلاجناح علیهما ان یصلحا)
۳- لزوم کوشش زن و شوهر در حفظ کانون خانواده (و إن امراة خافت ... فلاجناح علیهما ان یصلحا بینهما صلحاً و الصلح خیر)
۴- تردید مسلمانان صدر اسلام در جواز مصالحه زن و شوهر نسبت به حقوق یکدیگر (و إن امراة خافت ... فلاجناح علیهما ان یصلحا) کلمه «لاجناح» حاکى است که مسلمانان صدر اسلام بر آن گمان بودند که حقوق تعیین شده براى زن و شوهر، قابل مصالحه و گذشت نیست.
۵- جواز صرفنظر کردن زن از بعض حقوق خود، براى جلب نظر شوهر و جلوگیرى از نشوز وى (و إن امراة خافت من بعلها نشوزاً ... ان یصلحا بینهما صلحاً و الصلح خیر) جمله «و احضرت الانفس الشح» حکایت از آن دارد که مصالحه عنوان شده در آیه، منوط به گذشت از حقوق شخصى است.
۶- اهمیت حفظ آرامش و امنیت در خانواده و تقدم آن بر حقوق شخصى زن و شوهر (و إن امراة خافت ... ان یصلحا بینهما صلحاً و الصلح خیر)
۷- حقوق شخصى، قابل مصالحه و چشم پوشى است. (خافت من بعلها نشوزاً او اعراضاً فلاجناح علیهما ان یصلحا بینهما صلحاً و الصلح خیر)
۸- حسن حل و فصل مسایل خانوادگى، توسط خودِ زن و شوهر (فلاجناح علیهما ان یصلحا بینهما صلحاً و الصلح خیر) در آیه فوق، صلح به خود خانواده واگذار شده و نه به افراد خارج آن. کلمه «بینهما»، بیانگر این مسأله است.
۹- لزوم پرهیز از اشاعه اختلافات همسران به بیرون از محیط خانه* (فلاجناح علیهما ان یصلحا بینهما صلحاً) از این که فعل «یصلحا» به خود زن و شوهر نسبت داده شده است و همچنین از تعبیر «بینهما» استفاده مى شود که حل و فصل مسایل خانوادگى میان خود همسران، بهتر است از مطرح ساختن نزد دیگران.
۱۰- گذشت از حقوق شخصى براى استمرار و استحکام روابط همسرى، بهتر از پافشارى بر استیفاى آن حقوق (و الصلح خیر و احضرت الانفس الشح)
۱۱- جان آدمیان، عجین با بخل و آزمندى (و احضرت الانفس الشح)
۱۲- بخل و آزمندى، از عوامل مهم ناهمسازى و مانع عمده صلح و آشتى است. (و الصلح خیر و احضرت الانفس الشح) «شح»، بخل همراه با حرص و آزمندى است. ظاهراً عنوان کردن بخل پس از صلحى که مستلزم گذشت از حقوق است، بیانگر این معناست که اگر صلح را نپذیرفتید، بدانید که بخل مانع آن شده است.
۱۳- سفارش خداوند به شوهران، درباره رعایت تقوا و احسان به همسران خویش (و إن تحسنوا و تتقوا) برداشت فوق مبتنى بر این است که مخاطبان «ان تحسنوا ...» خصوص شوهران باشند ; زیرا فرض آیه بر نشوز و اعراض مردان است.
۱۴- ارتباط و پیوستگى نظام حقوقى و اخلاقى اسلام (فلاجناح علیهما ان یصلحا ... و إن تحسنوا و تتقوا) تشریع صلح، یک مسأله حقوقى است و احسان و تقوا یک مسأله اخلاقى.
۱۵- انتخاب صلح در مسائل و اختلافات خانوادگى، از مصادیق احسان و تقواست.* (و الصلح خیر ... و إن تحسنوا و تتقوا) سفارش به تقوا و احسان، پس از ارزشمند شمردن صلح و مسالمت، مى رساند که صلح در مسایل همسرى، نمودى از احسان و تقواست.
۱۶- نقش سازنده گذشت، در بقاى کانون خانواده و تحکیم بناى همسرى (ان یصلحا بینهما صلحاً و الصلح خیر و احضرت الانفس الشح و إن تحسنوا و تتقوا)
۱۷- آگاهى خداوند به تمامى اعمال انسانها (فإنّ اللّه کان بما تعملون خبیراً)
۱۸- رعایت کنندگان تقوا و احسان در محیط خانواده، از پاداش الهى برخوردار خواهند شد. (و إن تحسنوا و تتقوا فإنّ اللّه کان بما تعملون خبیراً) جمله «فان اللّه ...» در مقام تشویق به احسان و تقواست. و چون علم خدا به احسان و تقوا، معمولا تأثیرى براى انجام آن ندارد ; بنابراین باید کنایه از پاداش دهى الهى باشد.
۱۹- مصالحه زن و شوهر در حقوق همسرى در صورتى ارزشمند است که بر پایه احسان و تقوا باشد. (و الصلح خیر ... و إن تحسنوا و تتقوا فإنّ اللّه کان بما تعملون خبیراً)
روایات و احادیث
۲۰- جواز گذشت زن از برخى حقوق خویش، به انگیزه جلوگیرى از ناسازگارى شوهر و رخ ندادن طلاق (و إن امراة خافت من بعلها نشوزاً او اعراضاً) امام صادق (ع) در پاسخ سؤال از معناى آیه فوق فرمود: هذا تکون عنده المراة لاتعجبه فیرید طلاقها فتقول له: امسکنى و لاتطلقنى و ادع لک ما على ظهرک و اعطیک من مالى و احللک من یومى و لیلتى فقد طاب ذلک له کله .[۱]
موضوعات مرتبط
- آشتى: اهمیت آشتى ۱۵ ; موانع آشتى ۱۲
- احسان: اهمیّت احسان ۱۹ ; دعوت به احسان ۱۳ ; موارد احسان ۱۵
- اختلاف: اجتناب از اختلاف ۹
- ارزش: ملاک ارزش ۱۹
- انسان: بخل انسان ۱۱ ; رذایل انسان ۱۱ ; طبع انسان ۱۱ ; طمع انسان ۱۱ ; عمل انسان ۱۷
- بخل: آثار بخل ۱۲
- تقوا: اهمیت تقوا ۱۹ ; دعوت به تقوا ۱۳ ; موارد تقوا ۱۵
- حقوق: عفو از حقوق ۱۰، ۲۰ ; مصالحه حقوق ۴، ۵، ۷، ۱۹
- خانواده: آرامش در خانواده ۶ ; احسان در خانواده ۱۸ ; اختلاف خانوادگى ۱، ۹ ; امنیّت در خانواده ۶ ; اهمیّت حفظ خانواده ۱، ۳، ۶، ۹، ۱۶ ; اهمیّت روابط خانوادگى ۵، ۱۰، ۱۹، ۲۰ ; تقوا در خانواده ۱۸ ; حل اختلاف خانوادگى ۴، ۸، ۱۵ ; مدیریت در خانواده ۱
- خدا: پاداش خدا ۱۸ ; علم خدا ۱۷ ; وصایاى خدا ۱۳
- زن: حقوق زن ۵، ۶، ۲۰ ; مدیریّت زن ۱ ; مسؤولیت زن ۱، ۳ ; نقش زن ۸
- شوهر: سرزنش نشوز شوهر ۲ ; نشوز شوهر ۱، ۵
- طلاق: موانع طلاق ۲۰
- طمع: آثار طمع ۱۲
- عفو: آثار عفو ۱۶
- عمل: ناپسند ۲
- متقین: پاداش متقین ۱۸
- محسنان: پاداش محسنان ۱۸
- مرد: حقوق مرد ۶ ; مسؤولیّت مرد ۳ ; نقش مرد ۸
- مسلمانان: صدر اسلام ۴
- نشوز: زمینه ترک نشوز ۲۰
- نظام اخلاقى:۱۴
- نظام حقوقى:۱۴
- همسر: احسان به همسر ۱۳ ; حقوق همسرى ۲، ۴، ۵، ۱۹
منابع
- ↑ کافى، ج ۶، ص ۱۴۵، ح ۳; نورالثقلین، ج ۱، ص ۵۵۸- ، ح ۶۰۰.
