البقرة ٢١

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۳:۲۶ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

ای مردم! پروردگار خود را پرستش کنید؛ آن کس که شما، و کسانی را که پیش از شما بودند آفرید، تا پرهیزکار شوید.

اى مردم! پروردگارتان را كه شما و كسان قبل از شما را آفريد بپرستيد، باشد كه پرهيزگار شويد
اى مردم، پروردگارتان را كه شما، و كسانى را كه پيش از شما بوده‌اند آفريده است، پرستش كنيد؛ باشد كه به تقوا گراييد.
ای مردم، بپرستید خدایی را که آفریننده شما و پیشینیان شماست، باشد که پارسا و منزّه شوید.
ای مردم! پروردگارتان را که شما و پیشینیان شما را آفریده است، بپرستید تا [با پرستیدن او] پروا پیشه شوید.
اى مردم، پروردگارتان را كه شما و پيشينيانتان را بيافريده است بپرستيد. باشد كه پرهيزگار شويد.
ای مردم پروردگارتان را که شما و پیشینیانتان را آفریده است، بپرستید، تا در امان مانید
اى مردم، پروردگار خويش را كه شما و پيشينيان شما را آفريده بپرستيد، باشد كه پرهيزگار شويد
ای مردم! خدای خود را بپرستید، آن که شما را و کسانی را آفریده است که پیش از شما بوده‌اند، تا (خود را بدین وسیله پاک سازید و) راه پرهیزگاری گیرید.
هان ای مردمان! پروردگارتان را، که شما و کسانی پیش از شما را آفرید، بپرستید؛ شاید شما تقوا پیشه کنید.
ای مردم پرستش کنید پروردگار خویش را آنکه بیافرید شما و پیشینیان را شاید که شما پرهیزکاری کنید


البقرة ٢٠ آیه ٢١ البقرة ٢٢
سوره : سوره البقرة
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٣
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«لَعَلَّ»: تا این که. شاید این که.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - پرستش خداوند وظیفه اى ضرورى، بر دوش همه مردم (یأیها الناس اعبدوا ربکم)

۲ - خداوند، پروردگار همه انسانهاست. (یأیها الناس اعبدوا ربکم)

۳ - خداوند، آفریننده همه انسانهاى موجود و پیشینیان آنان است. (اعبدوا ربکم الذى خلقکم و الذین من قبلکم)

۴ - آفریننده انسانها، تنها حقیقتى که شایسته و بایسته پرستش است. (اعبدوا ربکم الذى خلقکم و الذین من قبلکم) توصیف خداوندبه «خالقیت» - پس از بیان لزوم پرستش او - بیانگر علت لزوم پرستش است.

۵ - ربوبیت خداوند بر انسانها، دلیل شایستگى او براى پرستش است. (اعبدوا ربکم) انتخاب «رب» به جاى «اللّه» در «اعبدوا ربکم» به علت لزوم پرستش اشاره دارد; یعنى، چون خداوند رب است، شایسته پرستش است و باید عبادت شود.

۶ - باور به خالقیت و ربوبیت خدا، عامل گرایش انسان به بندگى اوست. (اعبدوا ربکم الذى خلقکم)

۷ - جهان بینى انسان، پایه و اساس اعمال و رفتارش است. (اعبدوا ربکم الذى خلقکم)

۸ - پرستش خداوند، زمینه ساز نیل به تقواپیشگى است. (اعبدوا ربکم ... لعلکم تتقون)

۹ - رسیدن به تقوا، وظیفه اى ضرورى براى همه انسانهاست. (لعلکم تتقون) چون هدف از لزوم عبادت رسیدن به تقواست، نیل به تقوا نیز ضرورى مى باشد.

۱۰ - هدف از آفرینش انسانها، نایل شدن آنان به مرتبه تقواست. (خلقکم ... لعلکم تتقون) برداشت فوق بر این اساس است که: «لعلکم ...» - علاوه بر تعلقش به «اعبدوا» - به «خلقکم» نیز باشد.

۱۱ - پرستش خداوند، آدمى را از گرفتار شدن در ورطه کفر و نفاق و پیامدهاى آن دو، مصون مى دارد. (اعبدوا ربکم ... لعلکم تتقون) از اهداف دعوت به پرستش خداوند - پس از بیان کفر و نفاق و عواقب شوم آنها - ارائه رهنمونى است به انسانها براى پاسدارى خویش از گرایش به کفر و نفاق. بر این اساس «تتقون» به معناى لغوى آن و متعلقش کفر و نفاق خواهد بود; یعنى: اعبدوا ربکم لعلکم تتقون الکفر و النفاق.

۱۲ - دستورات الهى، برنامه هایى براى رساندن انسان به اهداف تعیین شده (اعبدوا ربکم ... لعلکم تتقون) جمله «لعلکم تتقون» مى رساند که: هدف تعیین شده براى انسانها نیل به تقواپیشگى است و خداوند به منظور رساندن انسانها به این هدف، عبادت را بر آنان واجب کرده است. بنابراین دستورات خداوند به منظور رساندن آدمى به این هدف، بیان شده است.

روایات و احادیث

۱۳ - از امام رضا (ع) روایت شده که: «فان قال [قائل] فلم تعبّدهم؟ قیل لئلا یکونوا ناسین لذکره و لاتارکین لأدبه و لالاهین عن أمره و نهیه;[۱] اگر کسى بگوید: چرا خدا مردم را موظف به عبادت کرده است؟ گفته مى شود: براى اینکه یاد او را فراموش نکنند و ادب را ترک ننمایند و به امر و نهى او بى اعتنا نباشند».

موضوعات مرتبط

  • انسان: خالق انسان ۳، ۴; فلسفه خلقت انسان ۱۰; مسؤولیت انسان ها ۱، ۹
  • ایمان: آثار ایمان ۶; ایمان به خالقیت خدا ۶; ایمان به ربوبیت خدا ۶; متعلق ایمان ۶
  • تقوا: اهمیّت تقوا ۹، ۱۰; زمینه تقوا ۸
  • جهان بینى: جهان بینى و ایدئولوژى ۶، ۷; نقش جهان بینى ۷
  • خدا: اختصاصات خدا ۴; خالقیت خدا ۳; ربوبیت خدا ۲، ۵; عمل به اوامر خدا ۱۳
  • دین: فلسفه دین ۱۲
  • ذکر: اهمیّت ذکر خدا ۱۳
  • رفتار: پایه هاى رفتار ۷
  • عبادت: آثار عبادت ۸، ۱۱; اهمیّت عبادت ۱; عبادت خدا ۱; فلسفه عبادت ۱۳; منشأ عبادت ۵
  • عبودیت: زمینه عبودیت ۶
  • کفر: موانع کفر ۱۱
  • مسؤولیت: مسؤولیت همگانى ۱، ۹
  • معبود راستین: خالقیت معبود راستین ۴
  • معبودیت: ملاکهاى معبودیت ۴، ۵
  • نفاق: موانع نفاق ۱۱

منابع

  1. ↑ عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۱۰۳، ح ۱، باب ۳۴; نورالثقلین، ج ۱، ص ۳۹، ح ۳۹.
برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=البقرة_٢١&oldid=234»