الأعراف ١٦٧

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۵:۱۱ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

و (نیز به خاطر بیاور) هنگامی را که پروردگارت اعلام کرد: تا دامنه قیامت، کسی را بر آنها مسلّط خواهد ساخت که همواره آنها را در عذاب سختی قرار دهد؛ زیرا پروردگارت مجازاتش سریع، (و در عین حال، نسبت به توبه‌کاران) آمرزنده و مهربان است.

و [ياد آر] آن‌گاه كه پروردگارت اعلام نمود تا روز قيامت بر يهوديان كسى را خواهد گماشت كه به آنها سخت‌ترين عذاب را بچشاند. قطعا پروردگار تو زود كيفر است و همو آمرزگار مهربان است
و [ياد كن‌] هنگامى را كه پروردگارت اعلام داشت كه تا روز قيامت بر آنان [=يهوديان‌] كسانى را خواهد گماشت كه بديشان عذاب سخت بچشانند. آرى، پروردگار تو زودكيفر است و همو آمرزنده بسيار مهربان است.
و آن‌گاه که خدای تو اعلام نمود که تا روز قیامت کسی را به عقوبت و عذاب سخت بر آنها برانگیزد، که پروردگار تو همانا زود کیفر کننده (ستمکاران) و (به خلق) بسیار بخشنده و مهربان است.
و [یاد کن] هنگامی را که پروردگارت اعلام کرد که بی تردید تا روز قیامت کسانی را بر ضد یهودیان [متجاوز و سرکش] برانگیزد و مسلط کند که همواره عذابی سخت به آنان بچشاند؛ مسلماً پروردگارت زود کیفر و یقیناً [نسبت به تائبان] بسیار آمرزنده و مهربان است.
و پروردگار تو اعلام كرد كه كسى را بر آنان بگمارد كه تا به روز قيامت به عذابى ناگوار معذبشان گرداند. هرآينه پروردگار تو زود عقوبت مى‌كند و نيز آمرزنده و مهربان است.
و یاد کن که پروردگارت فرمود که بر آنان کسی را تا روز قیامت خواهد گماشت که به آنان سخت‌ترین عذاب را بچشاند، که پروردگارت زودکیفر است و همو آمرزگار مهربان است‌
و [ياد كن‌] آنگاه كه پروردگار تو اعلام نمود كه هر آينه تا روز رستاخيز [پيوسته‌] كسى را بر آنها برانگيزاند و بگمارد كه عذاب سخت را به آنها بچشاند. همانا پروردگار تو زود كيفر است، و هم او آمرزگار و مهربان است.
و (نیز به یاد یهودیان بیاور) آن گاه را که پروردگار تو (توسّط پیغمبران به نیاکان ایشان گوشزد و) اعلام کرد که تا دامنه‌ی روز قیامت کسی را بر آنان چیره می‌گرداند که بدترین عذاب را بدانان می‌چشاند. بیگمان پروردگار تو (به عاصیان و طاغیان) هرچه زودتر عقاب می‌رساند و او (نسبت به مطیعان و توبه‌کاران) آمرزنده و مهربان است.
و چون پروردگارت اعلام داشت همانا تا روز قیامت بر آنان [:یهودیان] کسانی را بی‌گمان خواهد گماشت که ایشان را به عذابی بد گرفتار کنند. به‌راستی پروردگارت همانا زودکیفر است و بی‌چون او همواره بسی پوشنده‌ی رحمتگر بر ویژگان است.
و هنگامی که اعلام کرد پروردگار تو که برانگیزاند بر ایشان تا روز قیامت آن را که بچشاندشان شکنجه‌ای بد همانا پروردگار تو شتابنده است در عقوبت و هر آینه او است آمرزنده مهربان‌


الأعراف ١٦٦ آیه ١٦٧ الأعراف ١٦٨
سوره : سوره الأعراف
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢١
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«تَأَذَّنَ»: مؤکّداً اعلام کرد (نگا: ابراهیم / . «لَیَبْعَثَنَّ»: حتماً می‌فرستد. «یَسُومُهُم»: (نگا: بقره / ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- خداوند براى یهودیان متمرّد مقدّر ساخت تا در حیات دنیا در سلطه مردمى که همواره آنان را شکنجه کنند، قرار گیرند. (و إذ تأذن ربک لیبعثن علیهم إلى یوم القیمة من یسومهم سوء العذاب) «تأذن» یعنى قسم یاد کرد و اعلام کرد. (قاموس المحیط). «بعث» (مصدر «لیبعثن») به معناى فرستادن است و چون به «على» متعدى شده، معناى مسلط ساختن در آن تضمین شده است. «سَوْم» (مصدر «یسومون») به معناى تحمیل کردن است.

۲- خداوند تعلق اراده خویش را بر گرفتار ساختن یهودیان متمرد به زندگى زجرآور و تحت شکنجه دیگران، به همگان اعلام کرد. (و إذ تأذن ربک لیبعثن علیهم إلى یوم القیمة من یسومهم سوء العذاب)

۳- ذلت و خوارى یهودیان با مسلط ساختن مردمى بر آنان، پرتوى از ربوبیت خدا بر پیامبر(ص) و در راستاى تقویت و گسترش آیین وى (و إذ تأذن ربک) برداشت فوق از کلمه «رب» و اضافه شدن آن به ضمیرى که براى خطاب به پیامبر(ص) به کار رفته، استفاده شده است.

۴- یهودیان و آیین آنان تا قیامت تداوم خواهد داشت. (لیبعثن علیهم إلى یوم القیمة)

۵- کیفر الهى، کیفرى است سریع و بدون هیچ تأخیر. (إن ربک لسریع العقاب)

۶- مسلط ساختن مردمى شکنجه گر بر یهود، نمودى از کیفر سریع خداوند براى متمردان و فاسقان ستم پیشه (لیبعثن علیهم ... إن ربک لسریع العقاب)

۷- خداوند رقم زننده تاریخ بشر و تحولات آن (لیبعثن علیهم إلى یوم القیمة) مسلط ساختن مردمى بر یهود در طول تاریخ بشر به خداوند اسناد داده شده است، تحقق این معنا اقتضا مى کند که خداوند تاریخ بشر و تحولات آن را همواره در اختیار داشته باشد تا این کیفر در همه ادوار به وقوع پیوندد.

۸- خداوند، پروردگارى آمرزنده گناهان و مهربان با بندگان خویش (و إنه لغفور رحیم)

۹- توبه و بازگشت به خدا، راه نجات یهودیان از ذلت و بیرون آمدن از سلطه عذاب کنندگان ایشان است. (و إذ تأذن ربک لیبعثن ... و إنه لغفور رحیم) هدف از تذکر بخشایشگرى و مهربانى خداوند پس از بیان گرفتارى یهودیان به شکنجه و سلطه دیگران، این است که آنچه بر یهود از جانب خداوند مقدّر شده است، تا زمانى است که از فرمانهاى الهى سرپیچى کنند.

۱۰- تقدیر الهى بر ذلت یهودیان متمرد، امرى عبرت آموز و شایان به یاد داشتن (و إذ تأذن ربک لیبعثن) برداشت فوق با توجه به فعل مقدّر «أذکر» استفاده شده است ; یعنى: «أذکر إذ تأذن ربک ... .»

۱۱- یهودیان تجاوزگر ایله، علاوه بر چشیدن عذابهاى دنیوى، تا قیامت به عذابهاى برزخى گرفتار خواهند بود. (و إذ تأذن ربک لیبعثن علیهم إلى یوم القیمة من یسومهم سوء العذاب) برداشت فوق مبتنى بر این است که مراد از ضمیر «علیهم» یهودیان مسخ شده ایله باشد. بر این اساس مقصود از «سوء العذاب» عذابهاى دنیوى نیست، بلکه به دلیل «إلى یوم القیمة» مراد عذابهاى برزخى خواهد بود. یعنى: «لیبعثن علیهم من بعد موتهم إلى یوم القیمة ... .»

۱۲- خداوند براى عذاب یهودیان متمرد، نیروهایى را در برزخ بر آنان مسلط کرده است. (لیبعثن علیهم إلى یوم القیمة من یسومهم سوء العذاب)

۱۳- متخلفان از احکام الهى و قوانین دین، در خطر گرفتار شدن به عذاب برزخ تا برپایى قیامت هستند. (لیبعثن علیهم إلى یوم القیمة من یسومهم سوء العذاب)

۱۴- عذاب برزخ، نمودى از کیفر سریع و بدون تأخیر خداوند است. (من یسومهم سوء العذاب إن ربک لسریع العقاب)

۱۵- راه نجات از عذاب برزخ، توبه به درگاه خدا و جلب رحمت اوست. (من یسومهم سوء العذاب ... إنه لغفور رحیم)

۱۶- خداوند با گسترش رحمت خویش بر گنهکاران تائب، آنان را مى بخشاید و به عذاب برزخى گرفتار نمى سازد. (و إنه لغفور رحیم)

۱۷- ترس از عقوبتهاى خدا، در عین امید به مغفرت و رحمت او، مایه تربیت انسان و رشد و تعالى اوست. (إن ربک لسریع العقاب و إنه لغفور رحیم) توصیف خداوند به «عقوبت کننده اى سریع» و «بخشایشگرى مهربان»، پس از به کارگیرى عنوان «رب»، مى تواند بیانگر این باشد که توجه به این دو صفت در انسان ترس و امیدى ایجاد مى کند که مایه تربیت و کمال او خواهد شد.

موضوعات مرتبط

  • اسلام: گسترش اسلام ۳
  • تاریخ: عبرت از تاریخ ۱۰ ; محرک تاریخ ۷ ; منشأ تحولات تاریخ ۷
  • ترس: آثار ترس ۱۷ ; ترس از عذاب ۱۷
  • توبه: آثار توبه ۹، ۱۵
  • توابین: آمرزش توابین ۱۶
  • خدا: آثار رحمت خدا ۱۵ ; آمرزش خدا ۸ ; اراده خدا ۲ ; افعال خدا ۷، ۱۲ ; امیدوارى به رحمت خدا ۱۷ ; ربوبیت خدا ۳ ; رحمت خدا ۱۶ ; عصیان از خدا ۱۳ ; کیفرهاى خدا ۵، ۶، ۱۴ ; مقدّرات خدا ۱۰ ; مهربانى خدا ۸
  • ذکر: حوادث تاریخ ۱۰
  • ذلت: عوامل نجات از ذلت ۹
  • رشد: عوامل رشد ۱۷
  • عالم برزخ: سلطه در عالم برزخ ۱۲
  • عذاب: برزخى ۱۴ ; موجبات عذاب برزخى ۱۳; موجبات نجات از عذاب ۱۵، ۱۶ ; نجات از عذاب برزخى ۱۵، ۱۶
  • عصیانگران: کیفر عصیانگران ۶ ; هشدار به عصیانگران ۱۳
  • فاسقان: کیفر فاسقان ظالم ۶
  • محمّد(ص): مقامات محمّد(ص) ۳
  • نظام کیفرى:۵
  • یهود: ابتلاى یهود عصیانگر ۲ ; حاکمان یهود ۱ ; ذلت یهود ۳ ; ذلت یهود متخلف ۱۰ ; زندگى سخت یهود ۱، ۲، ۶ ; سرنوشت یهود ۱ ; شکنجه یهود ۶، ۹ ; شکنجه یهود عصیانگر ۱، ۲ ; عذاب برزخى یهود ۱۱، ۱۲ ; عذاب دنیوى یهود ۱۱ ; عذاب یهود متخلف ۱۲ ; عوامل نجات یهود ۹ ; یهود متخلف ۲ ; یهود متخلف ایله ۱۱
  • یهودیت: تداوم یهودیت ۴

منابع

برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=الأعراف_١٦٧&oldid=6713»