روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۶۲۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، بَابُ السُّكْنَى وَ الْعُمْرَى وَ الرُّقْبَى

روي محمد بن ابي عمير عن الحسين بن نعيم عن ابي الحسن موسي بن جعفر ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ جَعَلَ سُكْنَى دَارِهِ لِرَجُلٍ أَيَّامَ حَيَاتِهِ أَوْ جَعَلَهَا لَهُ وَ لِعَقِبِهِ مِنْ بَعْدِهِ قَالَ هِيَ لَهُ وَ لِعَقِبِهِ كَمَا شَرَطَ قُلْتُ فَإِنِ اِحْتَاجَ إِلَى بَيْعِهَا يَبِيعُهَا قَالَ نَعَمْ قُلْتُ فَيَنْقُضُ بَيْعُهُ اَلدَّارَ اَلسُّكْنَى قَالَ لاَ يَنْقُضُ اَلْبَيْعُ اَلسُّكْنَى كَذَلِكَ سَمِعْتُ‏ أَبِي ع‏ يَقُولُ قَالَ‏ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ لاَ يَنْقُضُ اَلْبَيْعُ اَلْإِجَارَةَ وَ لاَ اَلسُّكْنَى وَ لَكِنَّهُ يَبِيعُهُ عَلَى أَنَّ اَلَّذِي يَشْتَرِيهِ لاَ يَمْلِكُ مَا اِشْتَرَى حَتَّى يَنْقَضِيَ اَلسُّكْنَى عَلَى مَا شَرَطَ وَ اَلْإِجَارَةُ قُلْتُ فَإِنْ رَدَّ عَلَى اَلْمُسْتَأْجِرِ مَالَهُ وَ جَمِيعَ مَا لَزِمَهُ فِي اَلنَّفَقَةِ وَ اَلْعِمَارَةِ فِيمَا اِسْتَأْجَرَ قَالَ عَلَى طِيبَةِ اَلنَّفْسِ وَ رِضَا اَلْمُسْتَأْجِرِ بِذَلِكَ لاَ بَأْسَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۱۹

محمّد بن أبى عمير، از حسين بن نعيم روايت كرده است كه گفت: از امام ابو الحسن موسى بن جعفر عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه منفعت سكونت خانه‏اش را براى مردى در ايّام حياتش قرار دهد، يا براى او و پس از وى براى بازمانده‏اش مقرّر دارد، امام فرمود: اين حقّ همان طور كه شرط كرده براى او و بازمانده‏اش محفوظ است. گفتم: اگر بفروش آن محتاج شود ميتواند آن را بفروشد؟ فرمود: آرى. گفتم: آيا فروختن خانه توسّط مالك آن حقّ سكنى را نقض ميكند؟ فرمود: فروش خانه سكنى را نقض نميكند. چنين شنيده‏ام از پدرم عليه السّلام كه ميگفت: أبو جعفر عليه السّلام فرمود: فروش، اجاره و سكنى را نقض نميكند، ولى فروشنده به اين شرط ميفروشد كه مشترى تا انقضاء سكنى چنان كه شرط شده، و همچنين تا منقضى شدن مدّت اجاره مالك منفعت خانه خريدارى خود نميشود. گفتم: پس اگر مالك، مال مستأجر و كليّه مخارج او را باز گرداند؟ فرمود: با طيب خاطر و رضايت مستأجر باكى نيست.