روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۷۳۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و في روايه عيسي بن عبد الله الهاشمي عن ابيه عن ابي عبد الله عن ابيه ع قال :

كَانَ مَوْضِعُ‏ اَلْكَعْبَةِ رَبْوَةً مِنَ اَلْأَرْضِ بَيْضَاءَ تُضِي‏ءُ كَضَوْءِ اَلشَّمْسِ‏ وَ اَلْقَمَرِ حَتَّى قَتَلَ اِبْنَا آدَمَ‏ أَحَدُهُمَا صَاحِبَهُ فَاسْوَدَّتْ فَلَمَّا نَزَلَ‏ آدَمُ ع‏ رَفَعَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ اَلْأَرْضَ كُلَّهَا حَتَّى رَآهَا ثُمَّ قَالَ هَذِهِ لَكَ كُلُّهَا قَالَ يَا رَبِّ مَا هَذِهِ اَلْأَرْضُ اَلْبَيْضَاءُ اَلْمُنِيرَةُ قَالَ هِيَ حَرَمِي فِي أَرْضِي وَ قَدْ جَعَلْتُ عَلَيْكَ أَنْ تَطُوفَ بِهَا كُلَّ يَوْمٍ سَبْعَمِائَةِ طَوَافٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۹۲

و در روايت عيسى بن عبد اللّه هاشمى، از پدرش از امام صادق از پدرش عليهما السّلام آمده است كه فرمود: «محل كعبه تپه‏اى سفيد از زمين بود، كه مانند نور خورشيد و ماه ميدرخشيد، و اين وضع همچنان باقى بود تا آن زمان كه يكى از دو پسر آدم برادر خود را كشت، و آن تپه نورانى سفيد سياه شد. پس چون آدم عليه السّلام فرود آمد، خداى عزّ و جلّ همگى زمين را براى او بالا برد، تا آن را بديد.سپس گفت: آنچه ديدى يكسره از آن تو است. آدم گفت: پروردگارا، اين زمين سفيد نورانى چيست؟ گفت: آن، حرم من در زمين منست. و من بر تو مقرر داشتم كه هر روز هفتصد بار گرد آن طواف كنى.