روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۴۴۶
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن مروك بن عبيد عن رجل عن ابي عبد الله ع قال :
| الکافی جلد ۲ ش ۱۴۴۵ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۴۴۷ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۴۵۷
مردى از امام صادق (ع) كه فرمود: خدا لعنت كند قدريّه را، خدا لعنت كند خوارج را، خدا لعنت كند مرجئه را، خدا لعنت كند مرجئه را، گويد: گفتم: آنان را يك بار لعنت كردى و اينان را دو بار فرمود: اينان مىگويند: كشندههاى ما مؤمنند و دامنشان به خون ما آلوده است تا روز قيامت، راستى خدا در كتاب خود از مردمى حكايت كرده است كه (۸۳ سوره آل عمران): «هرگز به رسولى نگرويم تا براى ما دستور قربانى آورد كه آتش را بخورد، بگو محققاً پيش از من رسولانى براى شما آمدند با معجزات و با همان دستورى كه شما گفتيد پس چرا آنها را كشتيد اگر شما راستگويانيد» فرمود: ميان قاتلان و قائلان (به اينكه ما به رسولى ايمان نياوريم مگر دستور قربانى آتش بياورد) پانصد سال فاصله بود و خدا قتل را به عهده آنها دانست براى آنكه بدان راضى و خشنود بودند.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۳۳
مردى از حضرت صادق عليه السّلام حديث كند كه فرمود: خدا لعنت كند قدريه را، خدا لعنت كند خوارج را، خدا لعنت كند مرجئه را، خدا لعنت كند مرجئه را گويد: من عرضكردم: قدريه و خوارج را هر كدام يك بار لعنت كردى، و اينان را (يعنى مرجئه) را دو بار؟ فرمود: اينها ميگويند: كشندگان ما مؤمنند، پس دامنشان تا روز قيامت بخون ما آلوده است، همانا خداوند در كتاب خود از مردمى حكايت كند كه (گفتند): «هرگز ايمان بپيامبرى نياوريم تا براى ما قربانى بياورد كه آتش آن را بخورد بگو همانا آمد شما را پيامبرانى پيش از من با نشانهها و با همان كه گفتيد پس چرا كشتيد آنها را اگر راستگويانيد» (سوره آل عمران آيه ۱۸۳) فرمود: ميانه كشندگان و گويندگان (باين حرف) پانصد سال فاصله بود و خداوند كشتن را بآنان نسبت داده براى اينكه بدان چه آنها (يعنى كشندگان) كردند راضى بودند.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۱۷۹
محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از مروك بن عبيد، از مردى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «خدا قدريّه را لعنت كند. خدا خوارج را لعنت كند». و دو مرتبه فرمود: «خدا مرجئه را لعنت كند». راوى مىگويد كه: به آن حضرت عرض كردم كه: آن گروه را يك مرتبه، يك مرتبه لعنت فرمودى، و اين گروه مرجئه را دو مرتبه لعنت فرمودى؟ فرمود: «زيرا كه اين گروه مىگويد كه: كشندگان ما مؤمناند، و به اين سبب، خونهاى ما به جامههاى ايشان آلوده است، تا روز قيامت. به درستى كه خداى عز و جل در كتاب خويش، از گروهى حكايت فرموده كه: «أَلَّا نُؤْمِنَ لِرَسُولٍ حَتَّى يَأْتِيَنا بِقُرْبانٍ تَأْكُلُهُ النَّارُ قُلْ قَدْ جاءَكُمْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِي بِالْبَيِّناتِ وَ بِالَّذِي قُلْتُمْ فَلِمَ قَتَلْتُمُوهُمْ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ» «۳». يعنى: خداى- تعالى- شنيد گفتار آنان را كه گفتند: به درستى كه خدا عهد كرده به سوى __________________________________________________ (۳). آل عمران، ۱۸۳. و در قرآن «أَلّا نُؤْمِنَ» است، و نظم آيه چنين است كه: «الَّذينَ قالُوا انَّ اللَّهَ عَهِدَ الَيْنا أَلّا نُؤْمِنَ لِرَسُولٍ»، تا آخر آيه. (مترجم)
ما، و در تورات، ما را امر فرموده، به آنكه ايمان نياوريم و تصديق نكنيم هيچ فرستادهاى را، تا وقتى كه بياورد به ما قربانىاى را، كه آتش، آن را بخورد (يعنى بسوزاند. و چون اين سخن، محض افترا بود، خدا ايشان را الزام فرموده، مىفرمايد كه:) بگو، اى محمد! به حقيقت كه آمدند شما را فرستادگانى چند، پيش از من، با معجزات روشن، و به آنچه شما گفتيد (از قربانى، بر وجهى كه مدّعاى شما است) پس چرا كشتيد ايشان را، اگر هستيد راستگويان؟». و حضرت فرمود كه: «در ميان اين كشندگان و گويندگان، پانصد سال فاصله بود؛ پس خداى عز و جل همان كشتن را بر ايشان الزام فرمود، به سبب رضاى ايشان، به آنچه كشندگان كردند».
