روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۲۸
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، أَبْوَابُ الزَّكَاة-بَابُ ثَوَابِ إِنْظَارِ الْمُعْسِر
صعد رسول الله ص المنبر ذات يوم فحمد الله و اثني عليه و صلي علي انبيايه ع ثم قال :
من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۲۷ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۲۹ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۶۴
رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله روزى به منبر برآمد، پس خداى را حمد و ثنا گفت، و بر پيامبرانش عليه السّلام درود فرستاد، و آنگاه فرمود: أيا اى مردم، همى بايد تا حاضرتان به غائبتان ابلاغ كند كه: هر كس تنگدستى را مهلت دهد، در هر روز براى او ثواب صدقهاى برابر با اصل مالش بر عهده كرم خداى عزّ و جلّ است، تا زمانى كه مال خود را دريافت كند. و امام صادق عليه السّلام فرمود: خداى عزّ و جلّ فرموده است: «و إن كان ذو عسرة فنظرة الى ميسرة، و أن تصدّقوا خير لكم إن كنتم تعلمون». و معنى جمله «إن كنتم تعلمون» اينست كه «إن كنتم تعلمون أنّه معسر». يعنى اگر بدانيد كه او تنگدست است، پس با مال خودتان به او صدقه بدهيد، زيرا كه آن براى شما بهتر است. (و شكّ نيست كه حفظ حيثيّت و آبروى شخص مؤمن و آزاد كردن فكر او از انديشه وام و بدهكارى براى شما نيز از دراهمى معدود سودمندتر است).