نتایج جستجو

‌از‌ مراحلي‌ ‌که‌ انسان‌ ‌در‌ رحم‌ طي‌ ميكند ‌از‌ نطفه‌ و علقه‌ و مضغه‌ و عظم‌ و لحم‌ صورت‌ بندي‌ ميكند ‌که‌ ‌هر‌ قسمت‌ ‌از‌ اجزاء بدن‌ ‌را‌ بجاي‌ ‌خود‌

وله ان ى بعض الذين لا الى قرء انس يوم هذا عذب نا قرآن روح کيف قوم بين لعل عظم کون اذ نظر کذب وحد س لم شىء رئى احد حقق ن بعد وجد هن کيد على ارض قلب اتى کثر

دون احد شعب شتت جلو منى بشر قبل وجه اذ ربب اما عقم شطن هى سود افک کتب اخر عظم

اخر ثم نفق قعد ربب لم يوم ايى نن حقق غلظ اوى شرک طوع حکم عزز ولد غفر حسن عظم فضل عمل يا سخر سمع الذى حتى خرج بغى فتن نا جهنم فوز بلو هدى مرج جىء ليس صير

لن شىء خير شرک عسى ظلم موت قرب نصر نفق اتى امر بين برء اذا صدق صلو نفس شهد عظم حبب مرر لعن وجد هما اذ قرء رود اخذ قد هدى قلب خبر هبط ولى رئى فسق جزى عزز

ايى عود عقب وجد سفل حسن خرج عمر سوع حقق طرف ذلک اهل ظلم رزق الا اوى لقى خسر عظم عدد عبد حجب کذب صلح

جمع کذب ثم انس الا بعث علم سمو بين ذا عن دين نفس لقى هذا کلل ظلم ارض ملک عظم وعد شىء نور عمل حشر بعض ويل لبث فصل وقى هو رحم عدد ايى الذى حيى رئى نظر جزى

اذا ائى ا کذب نحن اذ ارض بل لن يا دبر حبب س حواريون حقق هجر جند بعض حتى بين عظم عن عزز نزل اخر ثبت قدم صلح قرب نجو دنو سمو انس کرب فئى لم کلم

معناى گرداندن را متعدى بد و مفعول شده و چون عظم اسم جنس است و واحد و كثير در آن يكسان بجاى عظام در هر دو جا عظم نيز قرائت شده پس خداوند كه كبريائى سزاوار

جنن انن عند وله حسن اله ف الله ب وقى اوب اذا جحم هل سوء لا ما قول الا سلم عظم زيد علم ذکر بين غير نفس نهر ذا کم قرب ثمم قلب ک طرف سعر طود اخر رئى وجه نجو

انا او مکن کم يا نفس جىء وله بين يوسف حتى لما انت روح امن رسل ذهب ا صدق اخذ عظم سئل ائى ايوب انتم بيض عرض نن غفر عند ذکر جهل لو لقى ترک موسى عين جزى فرط وجد

معناى گرداندن را متعدى بد و مفعول شده و چون عظم اسم جنس است و واحد و كثير در آن يكسان بجاى عظام در هر دو جا عظم نيز قرائت شده پس خداوند كه كبريائى سزاوار

معناى گرداندن را متعدى بد و مفعول شده و چون عظم اسم جنس است و واحد و كثير در آن يكسان بجاى عظام در هر دو جا عظم نيز قرائت شده پس خداوند كه كبريائى سزاوار

عرض حتى ثبت نعم صدق طعم بعض ميز ذهب تحت جزى ا يتم نور تبع نفق نبت غنم لکن عظم ذرر لئک نکح عجب

‌به‌ صورت‌ مضغه‌ (فَخَلَقنَا المُضغَةَ عِظاماً) صورت‌ مضغه‌ مبدل‌ ‌به‌ صورت‌ عظم‌ شد لكن‌ صورت‌ عظمي‌ ديگر تغيير نكرد، بلكه‌ رشد پيدا مي‌كند، عطف‌ ‌آن‌ ‌را‌

معناى گرداندن را متعدى بد و مفعول شده و چون عظم اسم جنس است و واحد و كثير در آن يكسان بجاى عظام در هر دو جا عظم نيز قرائت شده پس خداوند كه كبريائى سزاوار

قوم ائى رجع نفس الذى ولى خشع رحم حين درک سوف ثم اذ لکن غشى لقى غشو حتى صمم عظم قلل شکر حفظ انتم عذب مثل خرج عين حمم لطف

فَيَأْخُذَكُمْ عَذابُ يَوْمٍ عَظِيمٍ‌: پس فرا گيرد شما را عذاب روز بزرگ. نكته: عظم يوم به جهت عظم آنچه واقع شود در آن، و اين ابلغ است از تعظيم عذاب؛ چه هرگاه وقت موصوف

مول قد بين اخذ اذا وحد ايى جمع فرق دخل لن جنن ذا ذلک امر حتى قدر هذا سمع عظم هى ولد وقى الذى

‌در‌ زمين‌ و ‌در‌ نفوس‌ ‌خود‌ ‌آنها‌ ‌از‌ نطفه‌ و علقه‌ و مضغه‌ و لحم‌ و عظم‌ و ‌تا‌ ولادت‌ و رشد و ‌در‌ جميع‌ موجودات‌ ‌که‌ دليل‌ ‌بر‌ وجود و وحدانيت‌

داد و نطفه‌ شديد و ‌در‌ رحم‌ امهات‌ قرار گرفتيد و علقه‌ و مضعفه‌ و لحم‌ و عظم‌ و صورت‌ بندي‌ و افاضه‌ روح‌ و بدنيا آمديد و مدتي‌ ‌در‌ دنيا زيست‌ كرديد و

ذلک الذين بشر بنو اله لم نا وعظ امر قرآن اسرائيل حتى اهل الا الذى ابراهيم عظم شىء قتل قرء انس خلق نعم لو وقى ربب الله فضل قسط زرع وفى سجد طين وجد ليس حجج

قلب‌ و ضعف‌ ايمان‌ و ‌بعد‌ ‌عن‌ اللّه‌ و ميل‌ و رغبت‌ بساير معاصي‌ و سقوط عظم‌ معصيت‌ و صيرورت‌ معاصي‌ بمنزله‌ ملكه‌ و ‌غير‌ اينها ‌است‌ و بالعكس‌ اطاعت‌

كه بر او افاضه نموده و عظم رحمت و مغفرت او را متذكر شود، اطمينان قلب او را حاصل، و حسن ظن به خداى تعالى پيدا كند؛ و چون ذكر عظم معاصى و ترك اوامر و نواهى

پيشى گيرندگانند بر اقوام خود به جزيل ثواب و رحمت و پيش روان به دخول بهشت به عظم كرامت و اعلاى مرتبت. 3- نزد ابن عباس سابقون جماعتى‌اند كه به هجرت سبقت گرفته‌اند

مُنْفَطِرٌ بِهِ‌: آسمان شكافته شود به سبب شدت و هيبت آن روز. هرگاه آسمان با وجود عظم و احكام و اتقان، شكافته گردد، پس ساير مخلوق چه حالى دارند. كانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا:

و يخ بستن آبها. اما رجب: براى تعظيم آنها اين ماه را (مشتق از رجب بمعنى عظم و عظّم)؛ يا به سبب آنكه در اين ماه قتال ننمودى (مشتق از ارجب بمعنى اقطع اليد)

براى تكثير است، تكثير آن به اعتبار كثرت افراد عبيد است، يا اشاره به آنكه عظم ذنب بر وجهى است كه اگر به سبب استحقاق نمى‌بود معذب آن، بليغ الظلم بود. إِذْ

متفرق ساختند. پس ملخص معنى آنكه: اى اهل اسلام، ببينيد عمل قبيح اهل كتاب را و عظم فطانت ايشان را در دين خدا، كه متقطع و متجزى گردانيدند امر دين را كه حق تعالى

در قسمت ميراث به وعد، با آنكه موعود به در جميع فرايض و واجبات هست، به جهت عظم موقع اين طاعت است در ترغيب در آن و ترهيب از مجاوزت از آن، و از اين قبيل است

دو فعل از آنها صادر شود، ذَكَرُوا اللَّهَ‌: ياد كنند خدا را به عقوبت، يا عظم حق او، يا حكم نافذ او، يا وعده آمرزش را كه به استغفار منوط است، فَاسْتَغْفَرُوا

منزّه بودن از صفات خلق و تفرّد بكمال عزّت و قدرت و علم و حكمت تعالى شأنه و عظم برهانه. وَ يَجعَلُون‌َ لِلّه‌ِ البَنات‌ِ سُبحانَه‌ُ وَ لَهُم‌ ما يَشتَهُون‌َ

آينه البته داخل مى‌نمائيم ايشان را به بهشت با نعمت. در اين، تنبيه است بر عظم معاصى و كثرت ذنوب ايشان، و بر آنكه اسلام محو كند گناهان گذشته را. و نيز دال

قصير و خطرك يسير و املك حقير آه من قلّة الزّاد و بعد السّفر و وحشة الطّريق و عظم المورد: اى دنيا زندگانى تو به غايت كوتاه و امر خطير تو اندك و آرزوى تو حقير،

صاحب عقل؟ (استفهام براى تقرير و تحقيق است) يعنى اين قسم‌هاى مذكوره به جهت عظم آن، يا سوگندهاى حق تعالى به آن، كافى است مر صاحبان عقول را كه تعقل كنند در

اين جزاى مخفى در مقابل نماز شب است، پس حق تعالى بيان ثواب آن نفرموده به جهت عظم قدر و منزلت نماز شب. تَتَجافى‌ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ

فَيَكُونُ‌: پس فرمود آن قالب مصوّر مستوى را: باش و بشو اى قالب آدم، لحم و عظم و روح؛ پس شد و گرديد بدون درنگ مطابق اراده. پس حقيقت آدم، مقدر و معين بود

سبطى يك نفر را نقيب قرار دادند براى تفحص، نقباى اثنى عشر چون وارد شدند و از عظم شأن جبابره و قوت آنها متعجب شده برگشتند و به موسى خبر دادند. حضرت امر به كتمان

استحلال عرض پيغمبر مى‌نمودند. حق تعالى اين آيه نازل فرمود: اى پيغمبر با وجود عظم حرمت تو، ايشان استحلال قصد تو كنند در آن و اخراج تو را از آن حلال مى‌دانند

جعفربن محمد(ع) یقول: ... ملعون ملعون من لم یوقّر المسجدَ، تدرى یا یونس لِمَ عظَّم اللّه حقَّ المساجد و أنزل هذه الآیه: «و أنّ المساجد للّه فلاتدعوا مع اللّه

مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ إِنَّهُ كانَ حَلِيماً غَفُوراً (41) بعد از آن از عظم قدرت و سعه مملكت خود اخبار مى‌فرمايد كه: إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ‌: بدرستى كه

فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ‌: پس اجر او در قيامت بر خدا باشد. وعده مبهمه دال است بر عظم موعود و شرافت آن. در تبيان- از حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله: چون روز قيامت

منزّه بودن از صفات خلق و تفرّد بكمال عزّت و قدرت و علم و حكمت تعالى شأنه و عظم برهانه. وَ يَجعَلُون‌َ لِما لا يَعلَمُون‌َ نَصِيباً مِمّا رَزَقناهُم‌ تَاللّه‌ِ

حَسْبُهُمْ‌: آن آتش بس است ايشان را براى عقوبت و جزاء. در اين دليل است بر عظم عذاب جهنم، زيرا چون در آيه سابقه بيان فرمود مجازات ايشان را به ترك و واگذاشتن،

النوادر، صفحه 630، حديث 11 تفسير اثنا عشرى، ج‌2، ص: 13 اهل جهنم و درهم شكنند عظم و لحم ايشان را تا آنكه گويند آيا بر ما رحم نمى‌كنيد؟ ملائكه گويند: اى اشقيا

خدا، و تجاوز و عفو و بذل جهد در نصرت مؤمنان، و ترك حسد و حرص و غير آن. 4- عظم خلق از آن وجه بود كه ظاهر با خلق به خلق معاشرت مى‌فرمود و باطن با حق بود.

آنها «1» تفسير مجمع البيان ج 3 ص 150. «2» مدرك اخير. جلد 6 - صفحه 44 را از عظم عذاب و الم عقاب در روز حساب به جهت ظلم ايشان به نفس خود به كذب و افتراى بر

فَضْلًا بتأويب الجبال و الطّير) و تغيير آن به اين نظم به جهت دلالت بر فخامت عظم شأن و كبرياء سلطانيه او سبحانه و عزت ربوبيت و جلال ابهت او است كه كوهها و

شريفه را تفسير فرموده به دخان و صيحة. «2» و وصف روز قيامت به كبير به جهت عظّم آنچه در او واقع شود از اهوال و ظهور سرائر و اعمال. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ

اَلرَّجُلُ فَكُلُّ مَا كَانَ فِيهِ عَظْمٌ فَقَدْ وَجَبَ عَلَى مَنْ مَسَّهُ اَلْغُسْلُ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ فِيهِ عَظْمٌ فَلاَ غُسْلَ عَلَيْهِ