نتایج جستجو

جاى گيريم. پس نيكوست مزد عمل‌كنندگان. و می‌گویند: سپاس و ستایش خداوندی را سزا است که با ما به وعده‌ی خویش (که توسّط پیغمبران به آدمیزادگان داده بود) وفا

شعيب- و قوم تُبّع همگى پيامبران را دروغگو شمردند پس وعده من به عذاب بر آنها سزا گشت. و اصحاب اَیکه، و قوم تبّع، هر یک از آنان، فرستادگان الهی را تکذیب کردند

را زنده- با فهم و خردمند يا مؤمن- باشد و آن گفتار- عذاب و هلاكت- بر كافران سزا گردد. (هدف از فرو فرستادن آن، این است که) تا افراد زنده (ی بیدار دل) را با

تبلیغ اوامر و نواهی یزدان جهان است. این خداوند است که اعمال شما را می‌پاید و سزا و جزای همگان را می‌دهد). به‌راستی بینش‌ها و دیدگاه‌هایی از جانب پروردگارتان

خدای آسمان و زمین سوگند که این (مطلب، یعنی وقوع رستاخیز، حساب و کتاب، جزا و سزا، بهشت برای دینداران، و دوزخ برای بی‌دینان) حق است، درست همان گونه که شما سخن

غير از خدا هستم، او را به جهنم كيفر مى‌دهيم. [آرى‌] ستمكاران را اين گونه سزا مى‌دهيم و هر كس از آنان بگويد: «من [نيز] جز او خدايى هستم»، او را به دوزخ

آوردند، آنگاه از كسانى كه بدكارى كردند كين ستانديم، و يارى‌دادن مؤمنان بر ما سزا بود. ما قبل از تو پیغمبرانی را به سوی اقوامشان فرستاده‌ایم و آنان دلائل واضح

کارهائی که شما انجام می‌دهید بس آگاه است (و کردار نیک و بدتان را بی‌جزا و سزا نمی‌گذارد). و کوه‌ها را می‌بینی در حالی‌که آنها را بی‌حرکت می‌پنداری، حال

است كه هر چه را آفريد خوب آفريد مقدّريكه بگل نكهت و بگل جانداد بهر كه هر چه سزا ديد حكمتش آن داد و همه را بكمال لايق خودشان رسانيد و بهيچ كس كمتر از حدّ قابليّت

همه‌ی هستی فریاد برآورده می‌شود) و گفته می‌شود: حمد و سپاس خداوند جهانیان را سزا است! و فرشتگان را می‌بینی که پیرامون عرش در گردشند، و با سپاس پروردگارشان

كتابى روشن- لوح محفوظ- هست کافران می‌گویند: قیامت هرگز برای (حساب و کتاب و سزا و جزای) ما برپا نمی‌شود. بگو: چرا، به پروردگارم سوگند! آن کسی که دانای راز

نيست. و او را به بزرگى بستاى بزرگداشتى در خور. بگو: حمد و سپاس خداوندی را سزا است که برای خود فرزندی برنگزیده است و در فرمانروائی و مالکیّت (جهان) انبازی

آگاهانه، و به گونه‌ی بس زیبا و گیرا و پیدا، و بر ما هدایت و ضلال و حساب و کتاب و سزا و جزا است.) بی‌گمان پروردگارت آگاه‌تر (از همگان) به حال کسانی است که از راه

«قیامت» روز کیفر و پاداش (یوم الدین) «دین» به معناى جزا است و «جزا» معادل سزا مى باشد که هم شامل کیفر مى شود و هم پاداش. ۳ - عذاب دوزخ، خوردنى و آشامیدنى

انداختن. همه سوگندهای پیشین برای بیان واقعیّت روزی است که تلاشها و کوششها، سزا و جزا داده می‌شود، و میان همگان داوری می‌گردد و حق و باطل آشکارا جلوه‌گر می‌آید

مدفون مى‌شويد. وَ مِنْها تُخْرَجُونَ‌: و از همين زمين، روز قيامت براى جزا و سزا مبعوث مى‌شويد و بيرون مى‌آئيد؛ و در تورات همين مذكور است. قالَ فِيها تَحْيَوْنَ

است كه هر چه را آفريد خوب آفريد مقدّريكه بگل نكهت و بگل جانداد بهر كه هر چه سزا ديد حكمتش آن داد و همه را بكمال لايق خودشان رسانيد و بهيچ كس كمتر از حدّ قابليّت

خواهند رفتار نمايند، هر دو طبقه بميرند؛ چنانچه سراى ديگرى نباشد كه جزا و سزا مترتب شود، هر آينه مخالف حكمت و از عدالت الهى بعيد خواهد بود. بنابراين وقوع

آینه دین است واقع‌ Judgment will take place. ترتیل: ترجمه: «الدِّینَ»: جزا و سزا. (نگا: فاتحه / حجر / ، شعراء / ). Tabber requires Javascript to function.

الْفَصْلِ‌: بدرستى كه روز جدا شدن حق از باطل و محق از مبطل به سبب اختلاف جزا و سزا، مِيقاتُهُمْ أَجْمَعِينَ‌: هنگام جمع شدن آدميان است در حالتى كه مجتمع باشند

است كه هر چه را آفريد خوب آفريد مقدّريكه بگل نكهت و بگل جانداد بهر كه هر چه سزا ديد حكمتش آن داد و همه را بكمال لايق خودشان رسانيد و بهيچ كس كمتر از حدّ قابليّت

افساد می‌کنند، برایشان لعنت بزرگ است، و بدی (عادلانه‌ی) آن سرا ایشان را (سزا)ست. خدا روزی را برای هر که بخواهد گشاده و (یا) تنگ می‌گرداند. و (اما) آنان

شنوا و بیناست‌ پاك است آن [خداى‌] كه بنده خود- محمد تسبیح و تقدیس خدائی را سزا است که بنده‌ی خود (محمّد پسر عبدالله) را در شبی از مسجدالحرام (مکّه) به مسجدالاقصی

كار رجوع همه خلايق بعد از انقطاع عمل، تا هر يك را بر وفق عمل خير و شر جزا و سزا دهد. 2- همچنانكه ابتداى خلقت و مدت همه از اوست، نهايت آجال نيز بدو است. 3-

كنندگانند بعد از مرگ، يعنى بجائى كه غير ما مالك امر و نهى نباشد و آنجا جزا و سزا بر وفق اعمال به ايشان رسانيم. (قصه چهارم حضرت ابراهيم). فَاخْتَلَفَ الْأَحْزابُ

. و هو یخشى) ۴ - ترس از خدا و نگرانى از دست نیافتن به تزکیه نفس، ترسى به سزا و حالتى مطلوب در پیشگاه خداوند (و هو یخشى) ۵ - احساس بى نیازى از تعالیم دین،

بیهوده. باطل. بی‌فلسفه و حکمت. مراد این است که خداوند مردمان را در اصل برای سزا و جزای آخرت آفریده است (نگا: یونس / . وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ‌ وَ.

بر ايجاد نيست، و مسلم است كه اين دو مثل هم نباشند، و پرستش و ستايش ذاتى را سزا است كه خالق و موجد اشياء مى‌باشد، پس عاجزى شريك قادر ساختن، نهايت حق ناشناسى

آشكارا و باطنى و ظاهرى كفار و معاندين را خدا مى‌داند، پس ايشان را بر آن عمليات سزا و جزا خواهد داد. وَ قالَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَ إِذا كُنَّا تُراباً وَ آباؤُنا

آورده‌اند و کارهای نیکو کرده‌اند. و امّا کسانی که راه کفر پوئیده‌اند، (بی‌سزا نمی‌مانند، و بلکه) نوشیدنی از آب داغ و سوزانی دارند و دارای عذاب بس دردناکی

است كه هر چه را آفريد خوب آفريد مقدّريكه بگل نكهت و بگل جانداد بهر كه هر چه سزا ديد حكمتش آن داد و همه را بكمال لايق خودشان رسانيد و بهيچ كس كمتر از حدّ قابليّت

غرق‌شوندگانند.» «پس هنگامی که تو با همراهانت بر کشتی آرمیدی، بگو ستایش خدایی را (سزا)ست که ما را از (چنگ) گروه ظالمان رهانید.» و بگو: «پروردگارم! مرا در فرودگاهی

اعمال او بينا؛ پس او را فرو نخواهد گذاشت و او را به محشر خواهند آورد و جزا و سزا به او خواهند رسانيد. بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌ إِذَا السَّماءُ

استعداد و اقتضاء حكمت و عدالت است مقدّريكه بگل نكهت و بگل جانداد بهر كه هر چه سزا ديد حكمتش آنداد از جاه و جلال و جمال و كمال و مال و منال و كسيرا حقّ چون و

بندگان تواند، و بنده را بر مالك اعتراضى نزيبد، و هر چه فرمايد بر وجه جزا و سزا و به مقتضاى حكمت و مصلحت باشد. در اين تنبيه است بر آنكه آنها مستحق عذابند،

حَكِيمٌ‌: و خداى تعالى داناست به صدق و كذب مخبر، و هر يك را بر وفق آن جزا و سزا خواهد داد، و حكيم است در امور بندگان، و از جمله امور محكمه است كه بتحقيق اخبار

استعداد و اقتضاء حكمت و عدالت است مقدّريكه بگل نكهت و بگل جانداد بهر كه هر چه سزا ديد حكمتش آنداد از جاه و جلال و جمال و كمال و مال و منال و كسيرا حقّ چون و

بود. (ءاتینه حکمًا و علمًا و کذلک نجزى المحسنین) «جزاء»(مصدر نجزى) به معناى سزا و پاداش است. ۱۰- نیکوکارى یوسف(ع) ، مایه رسیدن او به مقام نبوت بود. (ءاتینه

از مكنونات ضماير و سرائر قلوب و خواطر صدور، پس همه را بر وفق اعتقاد جزا و سزا خواهيم‌ «1» التوحيد، باب 38 (باب ذكر عظمة اللّه جل جلاله) ص 277 روايت 2. «2»

یکدیگر را ملاقات می‌کنند، و هر کسی با اعمالی که کرده است رو به رو می‌شود و سزا و جزای آن را می‌بیند. یاء تلاقی در رسم‌الخطّ قرآنی حذف شده است. يُنَزِّلُ‌

گز داشتند و اندكى هم درخت سِدر در آنها بود» سپس خدا فرموده است: «آنها را سزا داديم بدان چه ناسپاسى كردند و كفر ورزيدند و آيا مجازات كنيم جز ناسپاس را؟»

است كه هر چه را آفريد خوب آفريد مقدّريكه بگل نكهت و بگل جانداد بهر كه هر چه سزا ديد حكمتش آن داد و همه را بكمال لايق خودشان رسانيد و بهيچ كس كمتر از حدّ قابليّت

جامعه ایمانى است. (إنما نحن مستهزءون. اللّه یستهزئ) آیه مورد بحث، بیانگر سزا و کیفر منافقان استهزا کننده است. ۳ - منافقان، مردمانى متحیر و سرگردان در وادى

اعراض مكن از تبليغ، و استعجال عذاب ايشان منما، كه ما البته ايشان را به جزا و سزا خواهيم رسانيد؛ يا در زمان تو يا بعد از تو. تنبيه: آيه شريفه دليل است بر آنكه

۹- خداوند ، اعمال و رفتار آدمیان را محاسبه مى کند و بر اساس آن ، ایشان را سزا مى دهد. (و هو سریع الحساب) ۱۰- مجازاتهاى الهى قانونمند و داراى نظامى خاص (و

آنكه مراد، مشاهده جزا و پاداش طاعات و عبادات است به ثواب و رحمت الهى، و ديدن سزا و مكافات معاصى و مخالفت است به عقاب و نقمت سبحانى. 3- مراد، تجسم اعمال است،

كه خداى تعالى به آنچه مى‌كنيد بيناست و هيچ چيز بر او پوشيده نيست، پس جزا و سزا خواهد داد. تبصره: خداى تعالى از راه لطف و مرحمت به طريق استفهام، نتيجه اقرار

یعنى، حقیقت و واقعیت این است که خداوند یکتا است. ۶ - توحید، داراى اهمیتى به سزا و قابل توجّه (قل هو) ۷ - «اللّه»، نام خاص خداوند (اللّه) ۸ - خداوند، تنها

تجاوز به خویش متهم کرد. (قالت ما جزاء من أراد بأهلک سوءًا) «جزاء» به معناى سزا و کیفر و «ما» در جمله فوق نافیه است. بنابراین «ما جزاء ...» ; یعنى: نیست کیفر

اخراج از بهشت، و آمدن به زمين، از باب مصلحت بود نه از جهت عقوبت و نه به سبب سزا؛ زيرا هر فاعل معصيتى فاسق، و هر فاسق ملعون است؛ (لعنة اللّه على القوم الفاسقين)