نتایج جستجو

کتاب ۱ بلا: فلسفه بلا ۱۵ بهشت: ورود به بهشت ۱ پاداش: ملاک پاداش ۵ تبعیض: اجتناب از تبعیض ۱۱ جهنّم: نجات از جهنّم ۱ خدا: اختصاصات خدا ۱۳ ; اراده خدا ۱۳ ;

این کلمه «قسط» مفهومش آن است که حق کسى را به دیگرى ندهد، و به تعبیر دیگر «تبعیض» روا ندارد، و نقطه مقابلش آن است که حق کسى را به دیگرى دهد. «قسط» در لغت

ایمان: زوال زمینه ایمان ۶; موانع ایمان ۶ بینش: نشانه هاى بینش غلط ۱۱ تبعیض نژادى: فسق تبعیض نژادى ۱۰ حسد: فسق حسد ۱۰ خدا: عطایاى خدا ۳ دشمنى: دشمنى با ملائکه

(فأنت عنه تلهّى) ۳ - ترجیح اشراف بر دیگران در تبلیغ دین و برخورد دو گانه تبعیض آمیز در معاشرت با مردم، مذموم است. (أمّا من استغنى . فأنت له تصدّى ... فأنت

اعراض از دین ۲ زمین: مالک زمین ۲ زن: تساوى زن و مرد ۷، ۹ فرزند: ممنوعیت تبعیض بین فرزندان ۹; ناخشنودى از فرزند پسر ۸; ناخشنودى از فرزند دختر ۸ کفران: کفران

ص ۷۵۰، ح ۲۰۵. خلقت انسان ها ۲ ; نژادهاى انسان ۲ ; نیاکان انسان ۲ تبعیض نژادى: ردّ تبعیض نژادى ۳ تعقل: آثار تعقل ۷، ۹ ; تعقل در خلقت انسان ۷، ۹ تفقّه: اهل

زمینه ایمان ۸ تکلیف: اهمیت عمل به تکلیف ۵; زمینه عمل به تکلیف ۴، ۹; سرزنش تبعیض در عمل به تکلیف ۱۱ خدا: افعال خدا ۴; انجام اوامر تکوینى خدا۳; اوامر خدا ۵،

اجتماعى ۵ حزب گرایان: سرور حزب گرایان ۱۰ حزب گرایى: آثار حزب گرایى ۱۰، ۱۱ دین: تبعیض در قبول دین ۸; رد بخشى از دین ۸; قبول بخشى از دین ۸ شرک: آثار شرک ۲ عمل:

پیامبر اختصاصى ۳; رسالت انبیا ۹; روش تبلیغ انبیا ۹ تعصب: تعصب قومى ۵ جاهلیت: تبعیض نژادى مشرکان جاهلیت ۵; تعصب مشرکان جاهلیت ۵; توقعات مشرکان جاهلیت ۷; حنث

پیامبر(ص) (فإن تولّوا فقل ءاذنتکم على سواء) ۹- لزوم نگرشى یکسان و پرهیز از تبعیض و تفاوت در دعوت مردم به دین (فقل ءاذنتکم على سواء ) ۱۰- پیامبر(ص)، مشرکان

بنى اسرائیل: انبیاى بنى اسرائیل ۱۹، ۲۲; قتل انبیاى بنى اسرائیل ۲۱ تبعیض نژادى: آثار تبعیض نژادى ۱۴ تورات: تصدیق تورات ۱۶، ۱۷، ۱۸; تعالیم تورات ۲۶; تورات از

براى سوار شدن و حمل و نقل آفریده است. (فمنها رکوبهم) «من» در «فمنها» براى تبعیض است; یعنى، برخى از انعام که مقصود از آن شتر و گاو است. ۴ - جواز استفاده از

اتبعک من المؤمنین) برداشت فوق مبتنى بر این است که «من» در «من المؤمنین» براى تبعیض باشد. بر این مبنا مراد از «المؤمنین» مدعیان ایمان است که شامل مؤمنان واقعى

یشتهون) برداشت یاد شده، مبتنى بر این نکته است که «من» در «ممّا یشتهون»براى تبعیض باشد، بر این اساس معناى آیه چنین مى شود: بهشتیان از میوه هایى که بخشى از

ءامنوا به یغفر لکم من ذنوبکم) «من» در «من ذنوبکم» براى تبعیض است و این احتمال وجود دارد که تبعیض، نظر به نوع گناه داشته باشد; یعنى، برخى از گناهان با ایمان

دنبال آنها می‌فرستیم» (ثم نتبعهم الآخرین). چرا که این یک سنّت مستمر است و تبعیض و استثنا بر نمی‌دارد، مگر ممکن است گروهی را به جرمی مجازات کند و همان جرم

هُمْ فِیها خالِدُونَ). نژاد پرستی یهود - از این آیات استفاده می‌شود که روح تبعیض نژادی یهود که امروز نیز در دنیا سر چشمه بدبختیهای فراوان شده، از آن زمان

و کنده شده» است و مراد از «ماء مهین» منى است و «من» در «من ماء...» براى تبعیض و جزئیت است. ۳ - تداوم نسل انسان، با آبى پست (منى)، نمونه عزت و علم و تدبیر

أهل الکتب و المشرکین منفکّین حتّى تأتیهم البیّنة) حرف «من»، ممکن است براى تبعیض باشد. ۹ - اهل کتاب و مشرکان، خود را در انتظارِ رسیدن برهانى مشخص و داراى

شريعت و كتاب است و آن با معنى اصلى عزم مناسب است. اگر «من» در من الرسل براى تبعيض باشد نتيجه اين مى‏شود كه بعضى از پيامبران اولواالعزم‏اند نه همه آنها و اگر

زمان هر دو آيد مثل [اسراء:1]. و مثل «صُمْتُ مِنْ يَوْمِ الْجُمُعَةِ». 2- تبعيض. مثل [بقره:253]. [عنكبوت:40]. علامتش آن است كه لفظ «بعض» در جاى آن قرار گيرد

بى مانند خداوند است. (و من ءایته الجوار فى البحر کالأعلم) از حرف «من» - که براى تبعیض است - استفاده مى شود که حرکت کشتى در دریا، تنها گوشه اى از آیات فراوان خداوند

/ و . مراد متاع و کالا و خوشیها است. «مِنْهَا»: از دنیا. حرف (مِنْ) برای تبعیض است و بیانگر مقدار اندک و بخش ناچیزی است. «مِن نَّصِیبٍ»: هیچ بهره‌ای. حرف

اتّقوا اجر عظیم) «منهم»، حال براى ضمیر «احسنوا» است و کلمه «من»، ظهور در تبعیض دارد ; یعنى اجابت کنندگان را به دارندگان تقوا و احسان و فاقدان آن تقسیم مى

مستحب) امر و از معصيت نهى مى‏كنند. شايد «من» در «منكم» براى بيان باشد نه تبعيض. وَ لَه أَم لَمّا لَقَد يَقُولُون بِه فَأَنْتُم آتَيْنَا هُم فَهُم جَهّزَهُم

مستحب) امر و از معصيت نهى مى‏كنند. شايد «من» در «منكم» براى بيان باشد نه تبعيض. وَ ثُم اللّه أَکْثَرُهُم نِعْمَة الْکَافِرُون الْمُبِين يَعْرِفُون يَوْم

مسلمون) ۱۱ - لزوم پرهیز از تبعیض میان پیامبران در ایمان آوردن به آنان (لا نفرّق بین احد منهم) به قرینه «امنا» در صدر آیه، عدم تبعیض، تنها در مورد ایمان به

است که از «آیة أُخرى» انتزاع مى شود; یعنى آیه آوردیم تا ... . «من» براى تبعیض است و دلالت مى کند که مراد، نشان دادن بعضى از آیات بزرگ خداوند است. ۲ - خداوند

قیامت * (فما هم من المعتبین) با توجه به این که «من» در «من المعتبین» براى تبعیض است، به دست مى آید که عده اى مورد مغفرت هستند. آمرزش: مشمولان آمرزش ۵ جهنم:

تمامى کارهاى نیک (و من یعمل من الصلحت ... و هو مؤمن) بنابر اینکه «من» براى تبعیض باشد. ۳- زنان و مردان، همسان در بهره مندى از پاداش ایمان و عمل صالح خویش

الذین یقیمون الصلوة و مما رزقنهم ینفقون) «من» در «مما رزقنهم» مى تواند براى تبعیض باشد. بنابراین انفاق همه داراییها مورد توصیه خداوند نخواهد بود، بلکه انفاق

غنمتم حللا طیبا) برداشت فوق مبتنى بر این است که «من» در «مما غنمتم» براى تبعیض باشد. بنابراین «فکلوا مما ... » یعنى بخشى از غنیمتها براى شما مباح است و

فَاتَّقُونِ). به این ترتیب آیه فوق به وحدت و یگانگی جامعه انسانی، و حذف هر گونه تبعیض و جدایی دعوت می‌کند، همان‌گونه که او پروردگار واحد است انسانها نیز امت واحد

مناسبت مورد، دستورات ذبح و تذکیه حیوانات است، و «من» در «مما علمکم» براى تبعیض است. یعنى برخى از دستورات تذکیه را به درندگان شکارى یاد دهید. ۲۰- آموخته

تنها بخشى از آیات الهى است. (و من ءایته) با توجه به معناى «من» - که براى تبعیض است - به دست مى آید که جهان هستى سرشار از آیات خداوند است و آفرینش آسمان ها

ابراهیم(ع) محدود بود. (قد جاءنى من العلم) چنانچه «من» در «من العلم» براى تبعیض باشد و «من العلم»، حال براى «ما»، نکته یاد شده استفاده مى شود. ۴- حضرت ابراهیم(ع)،

یعمل من الصلحت ... فلایخاف ظلمًا و لاهضمًا ) «من» در «من الصالحات»، براى تبعیض است و دلالت مى کند که صدور برخى از اعمال صالح براى نجات مؤمنان در قیامت کافى

رزقنهم ینفقون) برداشت یاد شده مبتنى بر این است که «مِنْ» در «ممّا» براى تبعیض باشد. ۱۴ - دارایى ها و امکانات انسان ها، از آنِ خدا و داده او است. (و ممّا

تدبیر خداوند است. (و من ءایته أنّک ترى الأرض) کلمه «من» در «و من آیاته» براى تبعیض است و از این که حیات و سرسبزى زمین، تنها بخشى از آیات معرفى شده، مطلب بالا

سأتلوا علیکم منه ذکرًا) ضمیر در «منه» به «ذى القرنین» برمى گردد و «من» براى تبعیض است ; یعنى، بخشى از اخبار و حالات او. مراد از «ذکراً» به قرینه «سأتلوا» آیات

و شعیب(ع) (تلک القرى نقص علیک من أنبائها) حرف «من» در «من أنبائها» براى تبعیض است و مى رساند که خداوند بخشى از داستانهاى امتهاى پیشین را براى پیامبر گزارش

انسانها و از جنس ایشان (اذ بعث فیهم رسولا من انفسهم) کلمه «من» مى تواند براى تبعیض باشد، در این صورت «رسولا من انفسهم» به این معناست که پیامبر (ص)، فردى از

السلام با مكلف بودن ايشانمنافات ندارد اشاره به اينكه در دعوت دينى استثنا و تبعيض راه ندارد (و انذر عشيرتك الاقربين ) توضيح اينكه شياطين بر هر افاك اثيم نازل

خَطْبُکُما). چرا پیش نمی‌روید و گوسفندان را سیراب نمی‌کنید؟ برای موسی این تبعیض و ظلم و ستم قابل تحمل نبود، او مدافع مظلومان بود و به خاطر همین کار از وطن

محل دیگر. (أسکنوهنّ من حیث سکنتم) گفتنى است «من» در «من حیث سکنتم» براى تبعیض است; یعنى، در بخشى از منزل مسکونى خویش، همسران را اسکان دهید. ۳ - مسکن زنان

and forgive—Allah is Forgiver and Merciful. ترتیل: ترجمه: «مِنْ»: برای تبعیض است. «عَدُوّاً»: این واژه برای مفرد و مثنّی و جمع به کار می‌رود. اسم (إِنَّ)

یأتکم) ورود به بهشت، کمال است و سختیها، در رسیدن به آن نقش دارد. ۱۸ - نفى تبعیض میان امتهاى مؤمن، در جریان سنّت آزمایش و امتحان و ابتلاى به سختیها و مصائب

نبود. (و لنعلّمه من تأویل الأحادیث) برداشت فوق، با توجه به «من» - که براى تبعیض است - استفاده مى شود. بنابراین «ولنعلّمه ...» ; یعنى: تا تحلیل بخشى از حوادث

پس ظاهرا چاره اى جز تبعيض نيست. از جمله توجيهاتى كه براى كلمه من در آيه مورد بحث كرده اند اين است كه: هر چند كه «من» براى تبعيض است، ليكن در آيه مورد

أَزْواجِكُمْ‌: از زنان شما. اين بيان «ما» مى‌باشد اگر مراد به آن جنس زن باشد، يا براى تبعيض اگر مراد عضو مباح باشد از زن، بنابراين تعريض باشد به آنكه ايشان مثل اين عمل