نتایج جستجو

در «إياك نعبد» و «إياك نستعين» وجه التفات و تغيير سياق آيه «إياك نعبد» از سياق غيبت به سياق حضور شرائط كمال عبادت و اوصاف عبادت حقيقى دو جمله «إياك نعبد»

رَأَيْتَکُم يَصُدّنّکُم يَزَال تَصُدّون الظّلُمَات لَذِکْر قَد هَدَانِي إِنّهُم إِيّاک أَضَل آمَنّا قِيَما لِتُنْذِر عِيسَى غَيْب الْحَکِيم جَعَلْنَاکُم الرّحِيم

آیات شامل این کلمه عبد (۲۷۵ بار) وَ مَا أَن قَالُوا إِيّاک تَعْبُدُون قَال مِن رَب إِلٰهَک أَلاّ الْأَصْنَام الدّين أَصْنَاما إِلاّ بَيْنَکُم بَنِي يَعْبُد

كمك‌ نخواهد لذا متوجه‌ باو ‌شده‌ ميگويد إِيّاك‌َ نَعبُدُ وَ إِيّاك‌َ نَستَعِين‌ُ و ‌از‌ همين‌ جهت‌ كلمه‌ اياك‌ «مفعول‌» ‌را‌ ‌بر‌ نعبد و نستعين‌ «فعل‌»

مى‏شود و اصل عدم آن است . ال وَ لَو الْمُسْتَقِيم اهْدِنَا مَن إِن الّذِين إِيّاک عَلَى نَشَاء لا هَدَيْنَاهُمَا السّوِي فَأَنّى سَوَاء فَاسْتَبَقُوا لَنَاکِبُون

کلمه قوم‌ (۶۶۰ بار) ال وَ مِن لا الصّرَاط بِالْقِسْطَاس زِنُوا عَلَيْهِم إِيّاک ثُم صِرَاط لَآتِيَنّهُم صِرَاطَک تَرَکْنَا الّذِين ذٰلِک أَنْعَمْت عَلَيْهِمَا

آیات شامل این کلمه عون‌ (۱۱ بار) إِيّاک اهْدِنَا الصّرَاط صِرَاط الْمُسْتَقِيم وَ الّذِين نَعْبُد أَنْعَمْت الدّين عَلَيْهِم يَوْم مَالِک در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه نا (۱۱۸۲ بار) هدى‌ (۳۱۶ بار) وَ الصّرَاط إِيّاک نَسْتَعِين إِلَى سَوَاء تُشْطِط صِرَاط الْمُسْتَقِيم إِن لا نَعْبُد الّذِين أَنْعَمْت

اِيّاكُمْ» و مثل«وَقَضى رَبُّكَ اَلّا تَعْبُدُوا اِلّا اِيّاهُ» و مثل «اِيّاكَ نَعْبُدُ وَ اِيّاكَ نَسْتَعينُ» در مفردات گويد: آن لفظى است كه ضمائر نصب به آن لاحق

إِيّاكَ نَعبُدُ وَ إِيّاكَ نَستَعينُ (٥)

اهْدِنَا زَوْجَک نَسْتَعِين الْغَفُور أَنْعَم فَأَصْبَح لِلّذِي لِلْمُجْرِمِين إِيّاک هُو أُوف رَاجِعُون خَالِدُون تَقُول لا اتّق الْخَاسِرُون فِي صَالِحا إِنّه

كمك‌ نخواهد لذا متوجه‌ باو ‌شده‌ ميگويد إِيّاك‌َ نَعبُدُ وَ إِيّاك‌َ نَستَعِين‌ُ و ‌از‌ همين‌ جهت‌ كلمه‌ اياك‌ «مفعول‌» ‌را‌ ‌بر‌ نعبد و نستعين‌ «فعل‌»

در زبان مى‏گويد: اَللّه اَكْبَرُ، سُبْحانَ اللّهِ، اَلْحَمْدُ لِلَّهِ، اِيَّاكَ نَسْتَعينُ و با بدن ركوع و سجود مى‏كند. يعنى معبود من حتى بزرگتر از توصيف

امّا شما به بتها و چیزهای دیگری پشت بسته‌اید و دلخوش هستید. إِيَّاکَ‌ نَعْبُدُ وَ إِيَّاکَ‌... (۰) وَ قَالَ‌ مُوسَى‌ يَا قَوْمِ‌ إِنْ‌... (۳) وَ تَوَکَّلْ‌

و انحراف لفظی وجود ندارد. عَلَى‌ عَبْدِهِ‌ لِيَکُونَ‌... (۲) إِيَّاکَ‌ نَعْبُدُ وَ إِيَّاکَ‌... (۱) دَعْوَاهُمْ‌ فِيهَا سُبْحَانَکَ‌... (۱) «شیخ طوسى» گوید:

از احدى نهراسيدند: «لا يَخْشَوْنَ أَحَداً» «3»، تنها از او كمك خواستند: «إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ» و ...، در آن روز نيز تنها به او نظر دارند. «إِلى‌ رَبِّها

مى‌دهند كه ملتزمند در نماز تمثال وهمى مرشد را در نظر داشته باشند و خطاب اياك نعبد و اياك نستعين را بآن متوجّه نمايند پناه ميبريم بخدا از تسويلات شيطان و قمّى

انباشته. مجازاً به معنی گروه و دسته تنگ یکدیگر و پشت سر هم است. إِيَّاکَ‌ نَعْبُدُ وَ إِيَّاکَ‌... (۱) عَلَى‌ عَبْدِهِ‌ لِيَکُونَ‌... (۲) وَ إِذْ صَرَفْنَا

از احدى نهراسيدند: «لا يَخْشَوْنَ أَحَداً» «3»، تنها از او كمك خواستند: «إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ» و ...، در آن روز نيز تنها به او نظر دارند. «إِلى‌ رَبِّها

از احدى نهراسيدند: «لا يَخْشَوْنَ أَحَداً» «3»، تنها از او كمك خواستند: «إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ» و ...، در آن روز نيز تنها به او نظر دارند. «إِلى‌ رَبِّها

الَّذِين‌َ كَذَّبُوا بِآياتِنا انعام‌ ‌آيه‌ 151، و امثال‌ اينها تماما ‌از‌ باب‌ (اياك‌ اعني‌ و اسمعي‌ ‌ يا ‌ جارة) و منافي‌ ‌با‌ مقام‌ جلد 4 - صفحه 227 نبوّت‌

استفاده ميشود بعلاوه در روايات عديده تصريح شده است مخصوصا فرموده‌اند قرآن بطريق إياك اعنى و اسمعى يا جاره نازل شده است كه خلاصه‌اش آنستكه خطابات قرانيه از قبيل

خارج‌ بدون‌ اراده‌ و مشيت‌ حق‌ واقع‌ نميشود چنانچه‌ ‌در‌ ذيل‌ «إِيّاك‌َ نَعبُدُ وَ إِيّاك‌َ نَستَعِين‌ُ» و ‌در‌ موارد ديگر تذكر داده‌ايم‌ بنا ‌بر‌ ‌اينکه‌

برگشت داده می‌شود. متصرّف در شؤون و گرداننده امور جهان او است. إِيَّاکَ‌ نَعْبُدُ وَ إِيَّاکَ‌... (۱) وَ قَالَ‌ مُوسَى‌ يَا قَوْمِ‌ إِنْ‌... (۱) وَ تَوَکَّلْ‌

‌را‌ بباد ميدهد و ‌اينکه‌ خطاب‌ ‌اگر‌ چه‌ ‌به‌ پيغمبر ‌است‌ لكن‌ ‌از‌ باب‌: اياك‌ اعني‌ و اسمعي‌ ‌ يا ‌ جاره‌ ‌است‌ تكليف‌ جميع‌ مكلفين‌ ‌است‌، و يتيم‌ منحصر

‌را‌ بباد ميدهد و ‌اينکه‌ خطاب‌ ‌اگر‌ چه‌ ‌به‌ پيغمبر ‌است‌ لكن‌ ‌از‌ باب‌: اياك‌ اعني‌ و اسمعي‌ ‌ يا ‌ جاره‌ ‌است‌ تكليف‌ جميع‌ مكلفين‌ ‌است‌، و يتيم‌ منحصر

فرمايد: المعاذير اكثرها اكاذيب و حضرت رسالت صلّى اللّه عليه و آله فرمود: ايّاك و ما يعتذر منه. سَيُصِيبُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ‌: زود باشد كه برسد

بپردازد، در قهر الهى است مگر آنكه از جدال دست بر دارد. 3. مايه‌ى پشيمانى است. «اياك و اللجاجة فان اولها جهل و آخرها الندامة» «4» از لجاجت كه زمينه جدال است دورى

«اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ» 3- استعانت از خداوند در آيه‌ى‌ «إِيَّاكَ نَسْتَعِينُ» منافاتى با استعانت از آنچه به دستور اوست، ندارد. «اسْتَعِينُوا

‌را‌ بباد ميدهد و ‌اينکه‌ خطاب‌ ‌اگر‌ چه‌ ‌به‌ پيغمبر ‌است‌ لكن‌ ‌از‌ باب‌: اياك‌ اعني‌ و اسمعي‌ ‌ يا ‌ جاره‌ ‌است‌ تكليف‌ جميع‌ مكلفين‌ ‌است‌، و يتيم‌ منحصر

براى توقیت است، در نتیجه معناى آیه این مى شود: که «أقم الصلاة وقت تذکیرى إیّاک»». ادیان: نماز در ادیان ۱۳ انبیا: تکلیف انبیا ۸ تکلیف: مهمترین تکلیف ۸ توحید:

عليه السّلام: 1- استشر العاقل من الرّجال الورع فانّه لا يأمر الّا بخير و إيّاك و الخلاف فإنّ خلاف الورع العاقل مفسدة فى الدّين و الدّنيا. يعنى: استشاره

ليحبطنّ عملك). و نيز اگرچه خطاب به آن حضرت است، اما مراد ساير مكلفانند از باب (اياك اعنى و اسمعى يا جارة) و افراد خطاب به جهت آنست كه تا دانسته شود هرگاه شخصى

«إهدنا الصراط المستقيم»، اين وحدت سياق را رعايت نكرد و نفرمود: «إيّاك نعبد و إيّاك نستعين و إيّاك نستهدى إلى صراط مستقيم »؟ در جواب می گویيم: اين تغيير سياق

پيغمبري‌ ‌که‌ بفرمايد الفقر فخري‌ چه‌ اعتنايي‌ بدنيا دارد و ‌اينکه‌ خطاب‌ (ايّاك‌ اعني‌ و اسمعي‌ ‌ يا ‌ جارة) ‌است‌. أَموالُهُم‌ وَ أَولادُهُم‌ اما اموال‌

كردند ‌که‌ متعرض‌ اصنام‌ ‌آنها‌ نباشد و بآنها ايمان‌ آورد و ‌ يا ‌ ‌از‌ باب‌ اياك‌ اعني‌ و جلد 12 - صفحه 255 اسمعي‌ ‌ يا ‌ جارة ‌است‌ مَع‌َ اللّه‌ِ إِلهاً

اللَّهُ عَنْكَ لِمَ أَذِنْتَ لَهُمْ». حضرت فرمود: اين آيه نازل شده به منزله «ايّاك اعنى و اسمعى يا جارة» (به در گويم، ديوار تو گوش كن) حق تعالى خطاب فرموده

کرده است، برداشت فوق استفاده مى شود. ۲۰ - از امام صادق (ع) روایت شده است: «إیاک أن تطمح نفسک إلى من فوقک و کفى بما قال اللّه عز و جل لرسوله(ص) «فلا تعجبک

عليه و آله و سلّم منزه از اين است كه مايل دنيا گردد، و اين خطاب از باب «ايّاك اعنى و اسمعى يا جارة» باشد و عادت سلاطين نيز بر اين جارى شده كه خطاب و عتاب

آنجا است؛ چرا که سرزمین انبیاء و قبله‌گاه دلهای مردان خدا است. إِيَّاکَ‌ نَعْبُدُ وَ إِيَّاکَ‌... (۱) ثُمَ‌ دَنَا فَتَدَلَّى‌ (۰) إِذْ يَغْشَى‌ السِّدْرَةَ

پس با بيانی كه در ذيل آيه: «إيّاك نعبد و إيّاك نستعين» الخ آورديم، وجه و علت التفاتی كه در اين سوره از غيبت به حضور شده، روشن گرديد. و نيز وجه انحصار عبادت

أَكْمَلْتُكَ إِلاَّ فِيمَنْ أُحِبُّ أَمَا إِنِّي إِيَّاكَ آمُرُ وَ إِيَّاكَ أَنْهَى وَ إِيَّاكَ أُعَاقِبُ وَ إِيَّاكَ أُثِيبُ‏

مغشيّا و يقول‌ اردد الاية ‌حتي‌ سمعت‌ ‌من‌ المتكلّم‌ بها» (‌در‌ كلمه‌ ايّاك‌ نعبد و اياك‌ نستعين‌ حالت‌ غشوه‌ بحضرتش‌ رو ميداد و ميفرمود ‌آن‌ قدر مكرر ميكنم‌

شَدِيداً حَتَّى لاَ تَخَافَ أَنْ يَظْهَرَ شَيْ‏ءٌ وَ إِيَّاكَ أَنْ تُقْعِدَهُ أَوْ تَغْمِزَ بَطْنَهُ وَ إِيَّاكَ أَنْ تَحْشُوَ فِي مَسَامِعِهِ شَيْئاً فَإِنْ خِفْتَ

قَالَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ اَلْكَذَّابِ فَإِنَّهُ بِمَنْزِلَةِ اَلسَّرَابِ يُقَرِّبُ لَكَ اَلْبَعِيدَ وَ يُبَعِّدُ لَكَ اَلْقَرِيبَ وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ

از امام صادق (ع)، فرمود: قرآن به روش اين ضرب المثل عربى نازل شده است كه: اياك اعنى و اسمعى يا جاره، به تو مى‏گويم ولى اى همسايه زن تو گوش بده (و در فارسى

كه‏ پادشاهى دنيا را نيز مخصوص او ميداند و اعتقاد و اقرار بدين ترتيب دارد، «إيّاك نعبد» (يعنى: فقط ترا پرستش مى‏كنيم) و اين نشان ميل و رغبت و روى آوردن و نزديكى

لَمْ يَتُبْ مِنْهُ أَوْ مَعْرُوفاً بِشَهَادَةِ اَلزُّورِ أَوْ ظَنِيناً وَ إِيَّاكَ وَ اَلضَّجَرَ وَ اَلتَّأَذِّيَ فِي مَجْلِسِ اَلْقَضَاءِ اَلَّذِي أَوْجَبَ

حَدٍّ لَمْ يَتُبْ مِنْهُ أَوْ مَعْرُوفاً بِشَهَادَةِ زُورٍ أَوْ ظَنِيناً وَ إِيَّاكَ وَ اَلتَّضَجُّرَ فِي مَجْلِسِ اَلْقَضَاءِ اَلَّذِي أَوْجَبَ اَللَّهُ فِيهِ

وَ دَخَلَ رَجُلٌ يَبِيعُ اَلدَّقِيقَ فَقَالَ إِيَّاكَ وَ اَلْغِشَّ فَإِنَّهُ مَنْ غَشَّ غُشَّ فِي مَالِهِ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ مَالٌ غُشَّ فِي أَهْلِهِ‏