نتایج جستجو

يَحْسَب کُنْت قَد نَمُدّ إِنّي الذّکْرَى الّذِي قَرِين الظّالِمُون أُنْزِل أَحَد قُلُوبِهِم يَرْجِع تَر يُمِيت ادْعُوهُم عَشْرا قَائِل أَمْرُه عِبَادِي ذٰلِکُم

کِرَام در حال بارگیری... أما ائى ابب ابريق ابل ابو اتى اثر اثم اجج اجر اجل احد اخذ اخر اخو اذ اذا اذن ارض ارم استبرق افق التى الف الله اله الو الى امر امم

ابو صلح رود ظلل صحب بهج کرم فکه لم بثث حکم حفظ ليس آدم وفى انتم اهل کثر وقى احد نزل غير کفر هما ذرء کذب ارض نهر

کتب عشر قصص اذا ظنن سجن رصد فعل عبد امن طغو اهل حقب بضع ذا قسم رسل هون ذلک احد الف الذين حصى افک ظلم

ملک لئک حول جعل عرش جنن الک نخل وحد رئى سبح عمل بين اجر حمد ل نعم زرع ربب احد ف کلتا هم قضى رجل

عصم اجر هل غير کون صفف هو عدو زوج وقع حکم بعد نوم هون ذکر جوو بيت وحى کفر احد رحق ام بشر لم حتى اکل عزز

مسلمانان مصیبت احد را در مقایسه با پیروزى بدر کوچک شمرند و در نتیجه، رنج مصیبت احد را نادیده انگارند. ۵- پندار ناصواب برخى پیکارگران احد در تحلیل عوامل

ایمان به هنگام درگیرى با کافران در جنگ احد، با رخصت خداوند (و ما اصابکم یوم التقى الجمعان فباذن اللّه) ۲- کارزار احد، صحنه رویارویى و درگیرى دو جناح کفر و

مى‏بايست كف‏ار در هول و هراس باشند. به نظرم جرأت كفّار قريش و راه انداختن جنگ «احد» از همان آزادى اسيران جنگ بدر سشرچشمه گرفت و اگر اسيران بدر كشته مى‏شدند كفّار

مى‌شدند در واقعه احد. آيه شريفه در مقام توبيخ و ملامت است نسبت به اين جماعت، كه قبلا تمنا مى‌نمودند فائز شدن را، وقتى پيش آمد نمود واقعه احد، همين اشخاص به

جنگ احد] بامدادان از نزد كسان خود بيرون شدى و مؤمنان را براى كارزار در مواضع خود جاى مى‌دادى، و خدا شنواى داناست و [ياد كن‌] زمانى را كه [در جنگ احد] بامدادان

جراحتها دیدند، همان نبرد احد است. به دلیل وقوع این آیه پس از بیان نبرد احد و اینکه سخن از قرح به میان آورده است ; چنانچه درباره نبرد احد نیز فرموده بود: «ان

نقل شده است. در الميزان فرموده: اين قصه خرافى است. ما هاروت علم بابل ب من احد ملک وحد لئک حتى الک قول على انن نزل

دنباله آیاتی است که در باره جنگ احد داشتیم، و این آیات تجزیه و تحلیلی است روی نتایج جنگ احد، زیرا همانطور که گفتیم جنگ احد بر اثر نافرمانی و عدم انضباط نظامی

عدد استعمال شود به خلاف احد. 2- احد، متجزى و منقسم نمى‌شود در ذات و صفات. 3- واحد را ثانى باشد، لكن احد را ثانى نخواهد بود. 4- احد را ممتنع است شريك بودن

گرفتيد، و زمانى قضيه منعكس شد كه روز احد، هفتاد و دو نفر از مهاجر و انصار كشته شدند. انس بن مالك روايت نموده روز احد، حضرت امير المؤمنين عليه السّلام نزد

مسئولاً) خدا: تهدیدهاى خدا ۷; حسابرسى خدا ۳، ۶; عهد با خدا ۶ غزوه احد: منافقان مدینه در غزوه احد ۱ غزوه احزاب: فرار منافقان مدینه در غزوه احزاب ۱; قصه غزوه احزاب

اشاره به قضایاى پیش از نبرد احد دارد. بر این اساس «کما أخرجک ... » چنین معنا مى شود: گروهى از مسلمانان درباره حرکت به سوى احد، که حرکتى حق بود، به جدال با

نخواهد شد، و اگر خوارتان گرداند (و دست از یاریتان بردارد، همان گونه که در جنگ احد چنین شد) کیست که پس از او شما را یاری دهد؟ و مؤمنان باید تنها بر خدا توکّل

هو اللّه احد قيل له يا عبد اللّه ابشر فقد قبل اللّه و ترك. فرمود هر كه در نماز وتر، «قل اعوذ برب الفلق و قل اعوذ برب الناس و قل هو اللّه احد» بخواند، گفته

شکست در غزوه احد ۱ عبداللّه بن ابى:۲۴ عصیان: از محمّد (ص) ۴ عقیده: باطل ۱۰ علم: آثار علم ۲۱ عمل: آثار عمل ۱۸ ; موانع عمل ناپسند ۲۱ غزوه احد:۱، ۳، ۹، ۱۰،

‌با‌ اصحاب‌ بيرون‌ رفتند ‌تا‌ احد. و اما ‌عبد‌ اللّه‌ ‌بن‌ ابي‌ مسلول‌ و همراهانش‌ تخلّف‌ نمودند و خارج‌ نشدند و حضرت‌ ‌در‌ احد مواضع‌ جنگ‌ ‌را‌ معين‌ فرمود

عليه و آله و سلم» فرمود: اَحِّد اَحِّد: يكى كن يكى كن يعنى با يك انگشت اشاره كن خدائى كه تو او را مى‏ خوانى يكى است. مؤنّث احد، اِحْدَى است مثل [توبه:52]

تاب مقاومت داشته باشند و بنظر حقير اگر اين فرق بين احد و واحد درست هم باشد اينجا منظور نيست بلى چون احد غالبا در يگانه و فرد استعمال ميشود و واحد در يكى

جنگ احد (انّ النّاس قد جمعوا لکم) وقوع این آیه پس از بیان جنگ احد و نیز برخى از شأن نزولها مؤیّد این نظر است که آیه مورد بحث درباره وقایع پس از احد مى باشد

اخر قرب رحم متع کفر يوم نعم وحد اخذ اهل بدل نفس خلف حسب يمن خلص غرر ثنى نن احد حکم ترک کلف وذر زوج يوسف هو قصد دنو اين لقى ارض قمص اذ نزع قمر اذن مسس هجر

تاب مقاومت داشته باشند و بنظر حقير اگر اين فرق بين احد و واحد درست هم باشد اينجا منظور نيست بلى چون احد غالبا در يگانه و فرد استعمال ميشود و واحد در يكى

آیات شامل این کلمه احد (۸۵ بار) کم‌ (۲۲۹۱ بار) وحد (۱۵۳ بار) أَن أَ وَ يَوَدّ يُحِب تَکُون بَصِير يَأْکُل بَعْضا لَحْم لَه تَعْمَلُون بِمَا بَعْضُکُم جَنّة

آیات شامل این کلمه احد (۸۵ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) وحد (۱۵۳ بار) الْمَوْت قَال إِذَا حَتّى رَب حَضَر جَاء إِنّي يَحْضُرُون تُبْت لَعَلّي ارْجِعُون أَن السّيّئَات

آیات شامل این کلمه احد (۸۵ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) وحد (۱۵۳ بار) وَ أَرْبَع فَشَهَادَة مِن مِلْء أَنْفُسُهُم شَهَادَات يُقْبَل الْأَرْض فَلَن إِلاّ ذَهَبا

آیات شامل این کلمه احد (۸۵ بار) وحد (۱۵۳ بار) وَ أَن اللّه إِلاّ نَذِير جَاءَهُم الْأُمَم الْحُسْنَيَيْن مِن ابْنَتَي أُنْکِحَک الطّائِفَتَيْن هَاتَيْن

اوصافى براى خداوند متعال ذكر شده است كه همه آنها منحصر در ذات مقدّس اوست خدا احد است، صمد است... و زائيده نشده و همتائى براى او نيست با اين سوابق و اواحق بدست

آیات شامل این کلمه احد (۸۵ بار) کم‌ (۲۲۹۱ بار) وحد (۱۵۳ بار) الْمَوْت إِذَا حَضَر وَ الْوَصِيّة عَلَيْکُم إِلَى يَأْتِي مِن فَابْعَثُوا بِوَرِقِکُم جَاء

در حال بارگیری... ان ل من مسک سکن هم زول ارض مکر سمو هما وله کون فى ه کم احد اله الذين ف ما جبل ظلم قبل وحد لا نفس الله حسب بين نن قسم انن بعد لم

تو درآورم. اين لفظ تنهايكبار در قرآن مجيد آمده است. ى ان على بنو اجر وحد ن احد نکح ثمن حجج رود ف انن

است. و يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است. ما ماروت بابل ب علم ملک لئک من احد الک وحد على حتى نزل قول انن سحر

و منزلت و قدر است، و سپس به هر گونه شبیه و مانند اطلاق مى شده است. لم ولد احد ه ل وحد کون

اوى اول رحم نا ذلک لم قول شىء هو ى رکع أما عند ا امر غلم خشى عن زکو برر هدى احد دين ولى قرض نظر فلح خير وحد قتل حسن طهر جىء حيى لعل انس الا بل فعل مول انتم

بلغ قد جمع امر حتى ما ل او مثل حيث حقب بطش طوع کون سنن وحد قتل رجع قضى بحر احد لما عمر الى عود شدد کم سئل سلف ذلک نکس هلک بين لفت هزء برح هما على خلق انن

طوسى» گوید: در سبب نزول آیه دو قول ذکر نموده اند: یکى آن که وقتى که در جنگ احد کشته هاى مسلمین را مثله نمودند و گوش و بینى شهداء را بریدند، مسلمانان گفتند:

کون بعض قد نظر هشم ى حتى ان عطو ف کيف وحد يسر اذا فضل جىء قرآن على ب قرء احد ما ذکر عوذ شطن همز من صيح اخر موت رسل

كسى را كه [از جهاد] روى برتافت ديدى؟ (ای رسول) دیدی آن کس را که روی (از جنگ احد) بگردانید؟ آیا کسی را که [از حق] روی گردانید، دیدی؟ آيا آن را كه از تو رويگردان

فرمود: إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ‌: چون روز احد رسيد، به قول خود عمل ننموده، فرار كردند، حضرت را با معدودى ميان كفار گذاشتند،

لم يدى غلم ن حقق کبر اتى يوم سلم شىء روح نزل هو صلح اذ عبد ايى قرء کلم الم احد قبل خوف کفر عمل کتب حسن يا ملک ذلک لئک انت رئى عن نبو ابراهيم انا مسس ذکر

وجه ظلم اتى هن سوء وحد ورى جزى حکم نفس رزق مول امر نهر حصن طوع حيى حقق ملک احد ذکر شکر او حتى دنو مثل جهل ليل هدى اخذ ائى حول خوف اثم حبب صدد

غفر هذا طمئن حلف نمم منع ذلک عين نکب هون الذى شکر قصد فخر نفر هو شىء صرط احد ذا عن عتو ملء الى ظلم صدق اوى رود طوع خيل

اسرائيل رضو س عسر الى بعد ذلک دخل غرق جبل نور ربص ايى فلک جهد لو کثر کلل حقق احد

وصف نوبت است نه وصف اهل آن . ف هم ل لا من کم ما اذا قول کون انن موت ه ان احد الله اذ عمل نا الا نفس يوم بين وحد اله اول فى ربب قسم وله خير لما صلح سبح

از آنها مى‏شنوى؟! اين كلمه فقط يك بار در قرآن آمده است. هم ل سمع او وحد من احد

عمران:140]. آيه در باره جنگ احد است كه عده‏اى از مسلمانان كشته و عده‏اى زخمى شدند. يعنى: اگر به شما زخمى رسيد و در «اُحُد» شكستى ديديد، نظير آن به مشركين