نتایج جستجو

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... نيمى از شى‏ء. [نساء:12]. براى شماست نصف مال زنانتان اگر فرزندى نداشته باشند. ل ه ما ف ها من ان فرض هن ترک ثلث ليل

مراد آن است كه شجره زيتون در شرق و غرب باغ نيست تا آفتاب فقط در نصف روز بر آن بتابد و نصف روز در سايه باشد بلكه در محلى است كه خورشيد پيوسته بر آن مى‏تابد،

در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... قوم ها ليل الا ايى نصف قلل يا ه او

ليل ثنى على الا ک انن ثلث الذين لم ربب اذا صحب بعد ذلک يمن شهر خلق نسو انس نصف ها کلم کذب صوم ظلل ترک زيد هما قوم بلغ وعد حتى رسل صلو ا وجد الى وصى ذکر وحد

شماره کردن است، یعنى شما نمى توانید دقیقاً وقت شب را از نظر مقدار دو ثلث و نصف و یک ثلث تعیین کنید، و به زحمت مى افتید. بعضى نیز گفته اند: منظور این است

از آن بكاه نيمى از شب يا اندكى از آن را بكاه، که نصف یا چیزی کمتر از نصف باشد (به استراحت پرداز). نصف [همه ساعات] شب [را به عبادت اختصاص ده] یا اندکی ازنصف

عفو دادن تمام مهر است. يعنى در صورت تعيين مهر اگر قبل از دخول طلاق داديد نصف مهر را بايد بدهيد مگر آنكه زنان عفو كنند و نگيرند و يا مردى كه عقد نكاح در

مراد از آن شوهردار بودن باشد يعنى: كنيزان چون شوهر دار شدند اگجر زنا كنند نصف حدّ زنان آزاد را دارند كه پتجاه تازيانه است. و اين قرينه است كه مراد از محصنات

آیات ۱- سهم ارث شوهر، در صورتى که همسرش فرزندى نداشته باشد، نصف اموال به جامانده اوست. (و لکم نصف ما ترک ازواجکم ان لم یکن لهنّ ولد) ۲- سهم ارث شوهر، در صورتى

آیات شامل این کلمه ف‌ (۲۹۹۹ بار) نصف‌ (۷ بار) نيمى از شى‏ء. [نساء:12]. براى شماست نصف مال زنانتان اگر فرزندى نداشته باشند. فَرَضْتُم مَا فَرِيضَة أَن لَهُن

عفو دادن تمام مهر است. يعنى در صورت تعيين مهر اگر قبل از دخول طلاق داديد نصف مهر را بايد بدهيد مگر آنكه زنان عفو كنند و نگيرند و يا مردى كه عقد نكاح در

عفو دادن تمام مهر است. يعنى در صورت تعيين مهر اگر قبل از دخول طلاق داديد نصف مهر را بايد بدهيد مگر آنكه زنان عفو كنند و نگيرند و يا مردى كه عقد نكاح در

شوهر نداشته باشد نصف دختر ميبرد يك ثلث هم پدر و مادر تكليف بقيه مال معلوم نيست و همچنين اگر پدر و مادر هم نداشته باشد نصف دختر ببرد نصف ديگر را چه بايد

مراد از آن شوهردار بودن باشد يعنى: كنيزان چون شوهر دار شدند اگجر زنا كنند نصف حدّ زنان آزاد را دارند كه پتجاه تازيانه است. و اين قرينه است كه مراد از محصنات

بی‏اعتبار خواهيد بود. در مجمع نقل شده: آن زن سفيهى بود از قريش با كنيزانش تا نصف روز مى‏رشت آنگاه مى‏گفت: آنچه رشته‏اند پنبه كنند و اين عادت او بود و نامش

برای شما بر عهده آنان عدّه ای نیست که آن را بشمارید، پس آنان را [به پرداخت نصف مهریه] بهره مندشان کنید و به صورت پسندیده ای رهایشان سازید. اى كسانى كه ايمان

من ما الله اله وله فرض ف على فى لا قد انن ها ه هم او کم ک ان مسس الا علم نصف نصب نن عفو کون نزل متع الذى قرب سبل حجج ب عمل ضلل اذا رحم حضر بعد نفع لم زوج

گفته: آن فوق النصف است. يعنى در صورتى [بقره:243]. گفته مى‏شود كه بيشتر از نصف مردم شكرگزار نباشند. اين سخن در همه آيات قابل تطبيق نيست و ظاهراً آن در بعضى

آفتاب تا غروب است و ظاهر از دو طرف چيزى دو نصف آن نيست و زوال شمس نصف روز از اوّل طلوع آفتاب تا غروب است نه نصف از اوّل طلوع فجر تا مغرب گويا حضرات خواسته‌اند

آفتاب تا غروب است و ظاهر از دو طرف چيزى دو نصف آن نيست و زوال شمس نصف روز از اوّل طلوع آفتاب تا غروب است نه نصف از اوّل طلوع فجر تا مغرب گويا حضرات خواسته‌اند

پس خداوند آنرا دو قسمت نمود نصف آن‌ جلد 4 صفحه 85 در عبد اللّه و نصف در ابو طالب جاى گزين شد پس من از نصف آن آب و على از نصف ديگر است و على برادر من است

فجر صادق تا ذهاب حمره مشرقيه، مراد دو طرف روز هر دو نصف روز است، پس نماز صبح در نصف اول و باقى در نصف آخر و مراد به «زلفا من اللّيل» طاعاتى كه قرب به بعض

مراد از قليل نصف است كه ميتواند كم كند از قليل قليل را يا زياد كند بر قليل قليل را و قمّى ره هم قريب به اين معنى را نقل نموده و بنابر اين نصف بدل قليل است

مراد از قليل نصف است كه ميتواند كم كند از قليل قليل را يا زياد كند بر قليل قليل را و قمّى ره هم قريب به اين معنى را نقل نموده و بنابر اين نصف بدل قليل است

سبحانى، و لذا در حديث است: الايمان نصفان: نصف صبر و نصف شكر. ايمان در واقع نصف شود: نصفش صبر كردن بر حوادثات وارده، و نصف ديگر آن شكرگزارى بر نعمتهاى فايضه‌ «1»

جهنم نباشند. و نيز در حديث است از آن حضرت كه «ارجو ان تكونوا نصف اهل الجنة» اميد دارم كه شما نصف اهل بهشت باشيد. و نيز از آن حضرت مروى است كه اهل بهشت صد و

پس خداوند آنرا دو قسمت نمود نصف آن‌ جلد 4 صفحه 85 در عبد اللّه و نصف در ابو طالب جاى گزين شد پس من از نصف آن آب و على از نصف ديگر است و على برادر من است

و او را خواهرى است (پدر و مادرى يا فقط پدرى كه حكم مادرى در آيه اول گذشت) نصف مال براى آن خواهر است و اگر همان خواهر بميرد و فرزند (و پدر و مادر) نداشته

سبابه برآورد و اشاره به ماه نمود، قرص قمر به محض اشاره دو نيم شد، نصف بر جاى خود و نصف ديگر به طرفى رفت و زمانى به آن هيئت بماند. حضرت به صداى بلند فرمود:

پس خداوند آنرا دو قسمت نمود نصف آن‌ جلد 4 صفحه 85 در عبد اللّه و نصف در ابو طالب جاى گزين شد پس من از نصف آن آب و على از نصف ديگر است و على برادر من است

آفتاب تا غروب است و ظاهر از دو طرف چيزى دو نصف آن نيست و زوال شمس نصف روز از اوّل طلوع آفتاب تا غروب است نه نصف از اوّل طلوع فجر تا مغرب گويا حضرات خواسته‌اند

آفتاب تا غروب است و ظاهر از دو طرف چيزى دو نصف آن نيست و زوال شمس نصف روز از اوّل طلوع آفتاب تا غروب است نه نصف از اوّل طلوع فجر تا مغرب گويا حضرات خواسته‌اند

فرموده كه بر پا دارد نماز را از وقت زوال آفتاب كه گذشتن نصف روز باشد تا وقت تاريكى كامل شب كه نصف آن است و اين وقت چهار نماز ظهر و عصر و مغرب و عشاء است

گفت: زكريّا ميان اين درخت رفته اين هم حاشيه لباس اوست. درخت را با تبر دو نصف كردند و با منشار (ارّه بزرگ)آن را بريدند زكريّا مرد. عبد الوهاب نجّار ذيل

(مقتر) و آيه شريفه ((و متعوهن على الموسع قدره ...)) موردى از طلاق كه مرد بايد نصف مهر زن را به او بدهد تشويق مردم به احسان و فضل نسبت به يكديگر در روابط بين

پس خداوند آنرا دو قسمت نمود نصف آن‌ جلد 4 صفحه 85 در عبد اللّه و نصف در ابو طالب جاى گزين شد پس من از نصف آن آب و على از نصف ديگر است و على برادر من است

مراد از «صبّار شكور» مؤمنين هستند، چه در حديث وارد شده ايمان دو نصف است: نصف آن صبر و نصف آن شكر مى‌باشد «1». أَ لَمْ تَرَ أَنَّ الْفُلْكَ تَجْرِي فِي الْبَحْرِ

فرموده كه بر پا دارد نماز را از وقت زوال آفتاب كه گذشتن نصف روز باشد تا وقت تاريكى كامل شب كه نصف آن است و اين وقت چهار نماز ظهر و عصر و مغرب و عشاء است

استمتاع مذكور در آيه بى‏شك متعه است چون آيه مدنى است ودر ضمن سوره نساء در نصف اوّل دوران هجرت آن حضرت نازل شده است چنانكه معظم آيات سوره بر آن دلالت مى‏كند

آنحضرت يكى را گردن زد و ديگرى را سنگسار نمود و سومى را حد زد و چهارمى را نصف حد زد و پنجمى را تعزير فرمود پس عمر متحير و مردم متعجب شدند از كار آن حضرت

آن را با وجود وضوح امر آن و قيام حجج بينه بر آن. نزد بعضى نصف اول اين سوره در باره كافران و نصف آخر آن در باره منافقان نازل شده. ابن جريح نقل نموده كه ابو

نكته: در نفى ايمان از كثير ايشان، در اين معرض اشاره است به آنكه اگر بيشتر يا نصف آنها ايمان مى‌آوردند، به عذاب مبتلا نمى‌شدند. و نيز اشاره به آن كه نگهدارى

تو به نماز ایستند، و باید که اسلحه‌ی خود را با خود داشته باشند، و وقتی که (نصف) نماز را با تو خواندند (سلام بدهند و به کشیک و نگهبانی بپردازند و) شما را

استمتاع مذكور در آيه بى‏شك متعه است چون آيه مدنى است ودر ضمن سوره نساء در نصف اوّل دوران هجرت آن حضرت نازل شده است چنانكه معظم آيات سوره بر آن دلالت مى‏كند

آیات شامل این کلمه نصف‌ (۷ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) وَ اللّيْل قَلِيلا أَو مِن إِلاّ ثُلُثَه انْقُص قُم ثُلُثَي الْمُزّمّل مِنْه طَائِفَة أَيّهَا زِد أَدْنَى

حساب ولى خداوند فارغ ميشود از اين در يك ساعت و نيز از آنحضرت نقل نموده كه نصف نميشود آنروز كه اهل بهشت ببهشت ميروند و اهل جهنّم بجهنّم و بعضى گفته‌اند مراد

گنبدى بود حضرت امير عليه السّلام ضربتى بر او زد، او را دو نيم نمود. نصف بالاى او جدا و نصف پائين او ايستاده بود. مسلمانان بر او نظر مى‌كردند و به تعجب مى‌خنديدند

حرام است [نساء:23] لَه وَ مَا أَو يَا هَارُون فَلِکُل فَرِيّا فَلَهَا أَخ نِصْف شَيْئا وَاحِد وَلَد جِئْت کَان مِنْهُمَا أَبُوک تَرَک السّدُس لَقَد لَيْس

روز ميشود و چون‌ زمين‌ ‌در‌ گردش‌ پشت‌ ميكند شب‌ ميشود هميشه‌ نصف‌ كره زمين‌ روز ‌است‌ و نصف‌ ‌آن‌ شب‌ ‌است‌ بلكه‌ نقاط زمين‌ تمام‌ ساعات‌ و دقائق‌ يك‌ قسمت‌

(مقتر) و آيه شريفه ((و متعوهن على الموسع قدره ...)) موردى از طلاق كه مرد بايد نصف مهر زن را به او بدهد تشويق مردم به احسان و فضل نسبت به يكديگر در روابط بين

گذاشتن آنست. وَ مِمّا إِن مَا الْوَالِدَان الْأَقْرَبُون مِن نَصِيب وَلَد لَم نِصْف لَه فَإِن آل يَکُن کَان اللّه فَلَهَا النّاس دَابّة اثْنَتَيْن لِلنّسَاء

كره شمس‌ ميگردد و هميشه‌ نصف‌ مقابل‌ شمس‌ نوراني‌ ‌است‌ و نصف‌ ديگرش‌ ظلماني‌ و ‌در‌ دوازده‌ برج‌ سير دارد ‌در‌ برج‌ اول‌ نصف‌ مقابل‌ گوشه ‌آن‌ ‌بر‌ اهل‌

انشاءاللّه نگفت در نتيجه فقطيكى از زنانش حامله شد آن هم فرزندى آورد كه فقط نصف بدن داشت و آن همان است كه بر روى تخت سليمان افكنده شد (مجمع) اين روايت فقط

(مقتر) و آيه شريفه ((و متعوهن على الموسع قدره ...)) موردى از طلاق كه مرد بايد نصف مهر زن را به او بدهد تشويق مردم به احسان و فضل نسبت به يكديگر در روابط بين

خير مستقرّا و احسن مقيلا و از امام صادق عليه السّلام نقل شده كه روز قيامت نصف نشود تا قيلوله نمايند اهل بهشت در بهشت و اهل جهنم در جهنم و قريب باين معنى

مفسرين نقل نموده‌اند كه اهل مكه آن حضرت را گفتند: اگر از دين خود برگردى ما نصف اموال خود را به تو دهيم و اهل مدينه آن حضرت را تخويف نمودند كه اگر اطاعت اهل

يكى را پيش آورد گردن زد، دومى را رجم فرمود، سومى را تازيانه زد، چهارمى را نصف حد، پنجمى را تعزير نمود. عمر متحير و مردم متعجب شدند، عمر گفت: پنج نفر در

تعالى إلى صالح ... فقل لهم: إنى مرسل علیکم عذابى إلى ثلاثة أیام ... فلما کان نصف اللیل أتاهم جبرئیل (ع) فصرخ بهم صرخة خرقت تلک الصرخة اسماعهم و فلقت قلوبهم

گشت از زيانكاران در دنيا، به آنكه بقيه عمر مردود و مطرود بود، و در آخرت، كه نصف عذاب جهنم براى او خواهد بود. فَطَوَّعَتْ لَهُ نَفْسُهُ قَتْلَ أَخِيهِ فَقَتَلَهُ

اثْنَتَيْن تَکُن قَضَى اتّخَذ وَالِد سُبْحَان هَلَک فَلِأُمّه وَاحِد الْعَابِدِين نِصْف أَمْرا لِلّه يَکْتُبُون قُل أَصْطَفَى الْبَلَد کَبَد مَعَه أَلا أَ شَاهِدُون

رجل إمرأة إن قبلوا دیة المرأة فذاک، و إن أبى أولیائها إلاّ قتل قاتلها غرموا نصف دیة الرجل و قتلوه و هو قول الله: «فقد جعلنا لولیّه سلطاناً فلایسرف فى القتل»;

‌است‌ مثل‌ آينه‌ ‌که‌ هميشه‌ نصف‌ ‌آن‌ تقابل‌ ‌با‌ شمس‌ دارد و اشراق‌ ميكند نه‌ ‌در‌ ‌آن‌ نصف‌ ميتوان‌ زندگي‌ كرد و نه‌ ‌در‌ نصف‌ تاريك‌ ‌آن‌. لَعَلِّي‌ أَطَّلِع‌ُ

خير مستقرّا و احسن مقيلا و از امام صادق عليه السّلام نقل شده كه روز قيامت نصف نشود تا قيلوله نمايند اهل بهشت در بهشت و اهل جهنم در جهنم و قريب باين معنى

خير مستقرّا و احسن مقيلا و از امام صادق عليه السّلام نقل شده كه روز قيامت نصف نشود تا قيلوله نمايند اهل بهشت در بهشت و اهل جهنم در جهنم و قريب باين معنى

اللّه صلى اللّه عليه و آله قمر شكافته شد به مرتبه‌اى كه ما بين آن كوه به دو نصف شد و اشاره به كوه حرا نمود «2». 4- انيس الاعلام جلد 2 حافظ مرى از ابن تميمه

تمشيت فرمائى. حضرت از صداى آنها بيدار شد، بيرون آمده نصفى از اسيران را فديه و نصف ديگر را آزاد نمود، آيه شريفه نازل شد: إِنَّ الَّذِينَ يُنادُونَكَ‌: بدرستى

آنچه خود مى‌پوشى، او را بپوشان. روزى پيراهنى داشتم، آن را پاره، و نصف به او دادم و نصف را پوشيده، به مسجد رفتم. حضرت فرمود: پيراهن را چرا پاره كردى؟ واقعه

اگر همه هلاك شويم ترك عبادت خدايان پدران نكنيم. روز سوم صورتها سياه، چون نصف شب شد، جبرئيل صيحه زد كه پرده گوشهاى آنها دريد و دلها را شكافت و جگرهاى آنها

خير مستقرّا و احسن مقيلا و از امام صادق عليه السّلام نقل شده كه روز قيامت نصف نشود تا قيلوله نمايند اهل بهشت در بهشت و اهل جهنم در جهنم و قريب باين معنى

تفسير اثنا عشرى، ج‌2، ص: 217 لفرضتها عليهم. «1» يعنى: دو ركعت نماز كه بنده‌اى نصف آخر شب بگذارد، براى او بهتر است از دنيا و آنچه در آنست. و اگر نبودى دشوار

گرسنگان را احساس ودرك مى‌كند. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند: روزه، نصف صبر است. «2» روزه‌ى مردمان عادّى، همان خوددارى از نان و آب و همسر است، امّا

«2». 2- فرمود: لا تردّ السّائل و لو بشقّ تمرة: رد نكنيد سائل را اگرچه به نصف خرما باشد «3». 3- و قال: لو لا انّ المساكين يكذبون ما افلح من ردّهم: فرمود:

(مقتر) و آيه شريفه ((و متعوهن على الموسع قدره ...)) موردى از طلاق كه مرد بايد نصف مهر زن را به او بدهد تشويق مردم به احسان و فضل نسبت به يكديگر در روابط بين

ميچرخد و هميشه‌ ‌آن‌ نصف‌ ‌که‌ مقابل‌ خورشيد ‌است‌ روز ‌است‌ و نصف‌ ديگر ‌که‌ ‌بر‌ خلاف‌ ‌است‌ شب‌ ‌است‌، ‌اگر‌ ‌اينکه‌ گردش‌ نبود ‌آن‌ نصف‌ ‌که‌ مقابل‌ خورشيد

سن، فَإِطْعامُ سِتِّينَ مِسْكِيناً: پس بر اوست طعام دادن شصت مسكين، هر يكى نصف صاع از غالب قوت بلد از گندم و آرد، و اگر قادر نباشد يك مد؛ (مراجعه به رسائل

و دائما نصف‌ كره‌ مقابل‌ كره شمس‌ ‌است‌ روز تشكيل‌ مي‌شود و نصف‌ ‌آن‌ ‌بر‌ خلاف‌ تقابل‌ ‌است‌ شب‌ ميشود كره شمس‌ ‌است‌ روز تشكيل‌ مي‌شود و نصف‌ ‌آن‌ ‌بر‌

مى‌داد و بقيه را با خوشه ضبط مى‌نمود؛ تا سالهاى قحطى آمد. شب اول امر نمود نصف شب طعام پختند، طباخان گفتند: ملك را عادت نيست نيمه شب طعام خورد، فرمود: آنچه

شب‌ ‌تا‌ نصف‌ شب‌، و وقت‌ اختياري‌ ‌اينکه‌ دو ‌از‌ مغرب‌ ‌است‌ ‌تا‌ نصف‌ شب‌ ‌که‌ تأخيرش‌ حرام‌ و معصيت‌ ‌است‌ و وقت‌ اضطراري‌ ‌آنها‌ ‌پس‌ ‌از‌ نصف‌ شب‌ ‌است‌

(مقتر) و آيه شريفه ((و متعوهن على الموسع قدره ...)) موردى از طلاق كه مرد بايد نصف مهر زن را به او بدهد تشويق مردم به احسان و فضل نسبت به يكديگر در روابط بين

‌در‌ شبانه‌ روز يك‌ دور ميزند و هميشه‌ اوقات‌ نصف‌ ‌اينکه‌ ‌که‌ مقابل‌ شمس‌ ‌است‌ روز تشكيل‌ داده‌ مي‌شود و نصف‌ ‌بر‌ خلاف‌ ‌آن‌ شب‌ تشكيل‌ داده‌ مي‌شود ‌پس‌

همه شکرگذارى کرده و صدا به تکبیر بلند نمودند سپس فرمود: باز امیدوارم که نصف اهل بهشت از شما باشند سپس فرمود گروه اهل بهشت صد و بیست صف هستند که هشتاد

در جنگ اول فاتح شدند و صدمات زيادى برطرف وارد نمودند و در جنگ دوم تقريبا نصف آن صدمات از طرف بآنها وارد شد نبايد زياد نگران باشند زيرا كه دست بدست سپرده

را تغيير دهد. هنگام نوشتن اين جملات در يك لحظه بدون دليل خاصّى احساس كردم نصف سر و صورتم به شدّت درد گرفت. قلم را زمين گذاشتم، دست بر سر و محل درد كشيدم،

بر صاحبان مزارع واجب دانسته، نصف يك ششم است، پس از رد مخارج و نوشته است كسى كه در آمد مزرعه‏اش، كفايت مخارج او را نكند، نصف يك ششم و جز آن بر او نيست و

مدت دراز زنده شود و در دريا برود و از رفتن او راهى پيدا شود. ابن زيد گويد: نصف ماهى بوده. وهب گفته: از رفتن ماهى به دريا راهى پيدا شد مانند جوئى. شيخ طبرسى

زنى شوهر و والدين و جدّش- پدر مادرش- را بجاى گذارد، نصف مال او براى شوهر، و ثلث آن براى مادر است، و نصف اين ثلث گرفته مى‏شود، و بجدّ تحويل ميگردد، و آن، سدس

خراش به ناحق را معين كرده و جنايات ديگر را، و براى حد و تأديب تا يك شلاق و نصف شلاق را هم معين كرده. امام صادق (ع) فرمود: خدا حلال و حرامى نيافريده جز آنكه

‌است‌ مثل‌ آينه‌ ‌که‌ هميشه‌ نصف‌ ‌آن‌ تقابل‌ ‌با‌ شمس‌ دارد و اشراق‌ ميكند نه‌ ‌در‌ ‌آن‌ نصف‌ ميتوان‌ زندگي‌ كرد و نه‌ ‌در‌ نصف‌ تاريك‌ ‌آن‌. لَعَلِّي‌ أَطَّلِع‌ُ

جمله بعضكم من بعض (همه از هم هستيد) در آيه «و من لم يستطع ...» حد كنيزان نصف حد زنان آزاد است هدف از تشريع احكام مربوط به نكاح بحث روايتى (رواياتى در ذيل

داشتم. مردى ظهر آمد، گفتم: تو نيز كار كن، شام، همه را مزد دادم. يكى گفت: او نصف روز آمده، مزد من و او را مساوى دهى؟ گفتم: تو را با مال من چه كار؟ مزد خود

جمله: بلبلى بر شاخى صدائى نمود، سليمان فرمود مى‌گويد: اكلت [نصف‌] تمرة فعلى الدّنيا العفا خوردم نصف خرما، خاك بر سر دنيا! فاخته آواز نمود، فرمود مى‌گويد: ليت

و روي : و در روايتى آمده است كه: هر گاه كسى بخوابد و نماز عشاء نخواند تا نصف شب شود، آن نماز را قضاء ميكند و بعنوان عقوبت، فرداى آن روز را روزه ميگيرد

گفت: من در آن صحيفه يافتم كه چون مردى مادرش و دخترش را از خود بجا گذارد، نصف تركه‏اش متعلّق بدختر، و سدس آن متعلّق به مادر او است، و مال بچهار بخش قسمت

دینار کافى است؟ على گفت: زیاد است زیرا مردم طاقت پرداخت آن را ندارند. فرمود: نصف دینار چطور؟ گفت: باز هم زیاد است سپس پیامبر فرمود: پس چقدر کافى است؟ گفت:

السّلام گفت: در صورتى كه بر نصف افزوده باشد، و بحال نسيان خارج شود، كسى را مأمور كند كه بنيابت او طواف بجا آورد، و در صورتى كه بر نصف افزوده باشد با زنان مقاربت

تقريبا دور ‌خود‌ بچرخد و هميشه‌ ‌در‌ ‌اينکه‌ گردش‌ نصف‌ ‌اينکه‌ كره‌ مقابل‌ خورشيد ‌است‌ روز ميشود و نصف‌ ‌آن‌ ‌بر‌ خلاف‌ ‌آن‌ ‌است‌ شب‌ ميگردد و ‌اگر‌ ‌اينکه‌

اضافه مى‏ماند؟ گفتم: نميدانم. فرمود: اگر به قدر نصف قوت بماند ميبايد از زكات نستاند، و اگر كمتر از نصف قوت بماند حقّ دارد كه زكات بستاند، گفتم: آيا در

دینار کافى است؟ على گفت: زیاد است زیرا مردم طاقت پرداخت آن را ندارند. فرمود: نصف دینار چطور؟ گفت: باز هم زیاد است سپس پیامبر فرمود: پس چقدر کافى است؟ گفت:

ترجيح نداده‏ئى، بلكه تو و او برابر شده‏ايد، ترجيح او بر تو زمانى است كه از نصف ديگر باو دهى. محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از ابن‏ابى‏عمير، از ابوعلى

برگرد و سوره جمعه و منافقون را بخوان، البتّه مادام كه هنوز نصف آن‏ سوره را نخوانده باشى، و اگر نصف آن سوره را خوانده باشى پس آن را تمام كن، و آن دو ركعت را

(مقتر) و آيه شريفه ((و متعوهن على الموسع قدره ...)) موردى از طلاق كه مرد بايد نصف مهر زن را به او بدهد تشويق مردم به احسان و فضل نسبت به يكديگر در روابط بين

سودمندترند اين فريضه الهى است و خداوند دانا و حكيم است . ۱۲ - و براى شما نصف ميراث زنانتان است اگر آنها فرزندى نداشته باشند و اگر فرزندى براى آنها باشد

انفاق نازل ميسازد، اموالتان را بوسيله زكات محفوظ داريد، اندازه نگاه داشتن، نصف (عقل) معاش است، كسى كه اقتصاد پيشه سازد فقير نميشود، كمى عيال يكى از دو بخش

زمين‌ يك‌ حركت‌ وضعي‌ دارد دور ‌خود‌ ‌در‌ يك‌ شبانه‌ روز ميچرخد و هميشه‌ نصف‌ سطح‌ كره زمين‌ مقابل‌ خورشيد ‌است‌ ‌اينکه‌ قسمت‌ مقابل‌ تشكيل‌ روز ميدهد

عادت بروزه نكرده بودند حكم تخيير بين روزه و فديه بوده است از براى هر روز نصف صاع كه تقريبا نيم من تبريز است بعد نسخ شده است بقول خداوند تعالى فمن شهد منكم

یا لوط إذا مضى لک من یومک هذا سبعة أیام و لیالیها «بقطع من اللیل» إذا مضى نصف اللیل...; از امام باقر(ع) روایت شده است: ... هنگامى که فرشتگان خدا به سوى

كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: دوستى نمودن در نزد مردم، نصف عقل است».

السّلام از ثلث اين باشد كه افضل است از ثلث نگذرد يا ثلث، وسط وقت فضيلت است و نصف، آخر وقت فضيلت است.

زانيه‌ ‌را‌ مقدم‌ داشته‌. و نيز ‌در‌ باب‌ ميراث‌ و بسيار موارد ديگر حكم‌ نساء نصف‌ رجال‌ ‌بود‌ ‌ يا ‌ كمتر و ‌در‌ ‌اينکه‌ جا متساوي‌ ذكر فرموده‌، بلكه‌ ‌اينکه‌

بن بكر، از امام موسى كاظم عليه السلام كه فرمود: «دوستى نمودن در نزد مردم، نصف عقل است».

خدا صلّى اللَّه عليه و آله در ساختن بيت با قريش سهيم شد، و از باب كعبه تا نصف ما بين ركن يمانى تا حجر الأسود، در سهم او قرار گرفت».

جا كه قطع كرده بود شروع كند، اگر چه اشواط طوافى كه انجام داده بود كمتر از نصف باشد.

رسول الله ص : و رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: هنگامى كه آفتاب به خط نصف النّهار رسد درهاى آسمان و درهاى بهشت گشوده مى‏شود و در اين وقت دعا مستجاب

و آله فرمود: آرى خداوند را كارگزارانى است و اين زن يكى از آنان است، و او نصف اجر شهيد را خواهد برد.

قَبُولُ شَهَادَتِه في روايه اخري : در روايت ديگر گويد: اگر دو زن شهادت دهند نصف مى‏برد و اگر سه زن ۴/ ۳ و اگر چهار تن بودند همه ميراث مادر را مى‏برد.

ظرف قمر - البته قمر مخصوص كره زمين - تقريبا برابر است با بيست و نه روز و نصف ، و استعمال كلمه «يوم » در برهه اى از زمان استعمالى است شايع. ترجمه تفسير

هزار؟! عرضكردم آرى، بلكه دويست هزار، فرمود: دويست هزار؟ عرضكردم: آرى و بلكه نصف دنيا، حضرت از سخن گفتن با من سكوت كرد و سپس فرمود: برايت آسانست كه همراه ما

را باز كن، باز كردم، سپس فرمود: ببند، بستم، فرمود: در همين خانه باش، چون نصف شب شد، مرا خواست و فرمود: خون را باز كن، من بيشتر از بار اول در شگفت شدم ولى

اللَّه عنه- در نامه‏اى كه براى من فرستاده است گفته: نبايد در زكات كمتر از نصف دينار به مستحق زكات داده شود.

از موسى بن بكر، از ابوالحسن حضرت امام موسى كاظم عليه السلام كه فرمود: «رفق نصف زندگانى است».

اين مسأله تو را از قضاى علىّ بن ابى طالب عليه السّلام باز ميگويم. آن حضرت نصف تركه را براى دختر، و ثمن آن را براى زن قرار داد، و ما بقى آن را بدختر مردود

خورشيد است. و به همين جهت (مانند هر كره اى ديگر، هميشه) تقريبا نصف آن روشن است، و قريب به نصف ديگرش - كه روبروى خورشيد نيست - تاريك است. و اين دگرگونى، همچنان

روز را بر عهده دارد و اگر مرد مهرى- يعنى صداقى- براى او معيّن كرده باشد، نصف آن متعلّق به او مى‏شود، و اگر مهرى براى او معيّن نكرده باشد چيزى از اين بابت

جواب مسائل محمّد بن سنان براى او نوشته است: علّت اينكه سهم زنان از ميراث را نصف سهم مردان قرار ميدهند، اينست كه زن چون ازدواج كند ميگيرد، ولى مرد مى‏بخشد،

مكتوب: ايس من رحمة اللّه عزّ و جلّ فرمود هر كه اعانت كند قتل مؤمنى را به نصف كلمه، مى‌آيد روز قيامت در حالتى كه بين دو چشمش نوشته شده مأيوس از رحمت الهى‌

بديهي‌ ‌اگر‌ تمام‌ عالم‌ منكر و مخالف‌ شوند نبايد قبول‌ كرد مثلا ‌اگر‌ ‌در‌ نصف‌ النهار تمام‌ عالم‌ بگويند شب‌ ‌است‌ نبايد باور كرد ‌ يا ‌ بگويند خورشيد سياه‌

برسد، و وسق شصت «صاع» و صاع چهار «مدّ» و وزن مدّ دويست و نود و دو درهم و نصف درهم است، پس چون بعد از پرداختن خراج سلطان، و تكاليف قريه، اين مقدار به دست

ابي عبد الله ع قال : زراره گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: در يك دست نصف ديه تمام است و در دو دست تمام ديه نفس، و در پاها نيز همچنين مانند دست، و در

گفت: فرزند عزيزم مال برادران كوچكت را قبضه كن، و آن را سرمايه كار قرار ده، و نصف سود را خود بردار و نيم ديگر را به ايشان واگذار، و در اين كار بر تو ضمانى نيست،

عليه السلام شنيده بود كه مى‏فرمود: «مردى به خدمت رسول خدا آمد و عرض كرد كه: نصف صلوات خود را از براى تو قرار مى‏دهم. حضرت فرمود: آرى. بعد از آن عرض كرد كه:

خوردن شد چون فارغ شديم وى هشت درهم در سفره نهاد و رفت. من برفيقم گفتم با هم نصف مى‏كنيم او نپذيرفت و گفت: مطابق سهميه نانها كه داشتيم تقسيم مى‏كنيم، حضرت

برزخ‌ ‌را‌ و بنظرش‌ ناچيز مي‌آيد گاهي‌ ميگويد ده‌ روز گاهي‌ يك‌ روز گاهي‌ نصف‌ روز كانّه‌ ‌در‌ عالم‌ خواب‌ بوده‌، چنانچه‌ ‌در‌ خبر ‌است‌ (‌النّاس‌ نيام‌

مى‏كنى (يا سخن خوبى به او فرمود). عرض كرد كه: يا رسول اللَّه! به درستى كه من نصف صلوات خود را از براى تو قرار مى‏دهم. حضرت فرمود كه: اين افضل است. باز عرض

قرار دارد جماع كرد بايد يك دينار بعنوان تصدق بدهد و اگر زن در نيمه حيض است نصف دينار و اگر در پايان حيض است بايد يك چهارم دينار بعنوان تصدّق و كفّاره بپردازد

و روايتي‌ نقل‌ كردند ‌که‌ فقراء پيش‌ ‌از‌ اغنياء وارد بهشت‌ مي‌شوند ‌به‌ نصف‌ روز ‌که‌ پانصد سال‌ ‌باشد‌، بعضي‌ گفتند عذاب‌ يك‌ روز آخرت‌ مطابق‌ عذاب‌

روايت‌ كرده‌اند خلاصه مفادش‌ اينكه‌ حضرت‌ رسالت‌ سه‌ مرتبه‌ ‌در‌ شب‌ ‌از‌ نصف‌ شب‌ ‌تا‌ صبح‌ ‌از‌ بستر ‌بر‌ مي‌خواستند و پنج‌ ‌آيه‌ ‌از‌ آخر سوره عمران‌

اكرم‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ روايت‌ ‌شده‌ ‌که‌ فرمود « 5» الصبر نصف‌ الايمان‌»« و نيز فرمود « 6» الصبر كنز ‌من‌ كنوز الجنة»« و نيز فرمود « 7»

بايد رجم‌ شود بمقتضي‌ الاخبار و فتوي‌ المشهور، و ‌اگر‌ ‌عبد‌ و امه‌ ‌است‌ نصف‌ حد الحر و ‌اگر‌ ‌با‌ محارم‌ ‌است‌ قتل‌ و ‌اگر‌ قبل‌ ‌از‌ ثبوت‌ توبه‌ كند

الفجر ان قرآن الفجر كان مشهودا). «دلوك شمس » به معنى زوال آفتاب از دائره نصف النهار است كه وقت ظهر مى باشد، و در اصل از ماده «دلك » به معنى ماليدن گرفته

آني‌ ‌هم‌ روز ‌است‌ ‌هم‌ شب‌، ‌هم‌ صبح‌ ‌است‌ ‌هم‌ عصر، ‌هم‌ ظهر ‌است‌ ‌هم‌ نصف‌ شب‌، تمام‌ دقائق‌ روز و اجزاء روز و اجزاء شب‌ ‌در‌ ‌آن‌ واحد موجود ‌است‌

سألته عن المطلّقة أین تعتد؟ قال فى بیتهالاتخرج و ان ارادت زیارة خرجت بعد نصف اللیل و لاتخرج نهاراً و لیس لها أن تحجّ حتّى تنقض عدّتها; سماعة بن مهران گوید:

گرفت و بيرون آمد، ما در جلوش بوديم و او پا برهنه بود و پيراهن خود را هم تا نصف ساق بكمر زده بود و لباسهاى ديگرش را هم بكمر زده بود، چون حركت كرد و ما هم

حَزِيرَانَ‏ عَلَى نِصْفِ قَدَمٍ وَ فِي‏ اَلنِّصْفِ مِنْ تَمُّوزَ عَلَى قَدَمٍ وَ نِصْفٍ وَ فِي‏ اَلنِّصْفِ مِنْ آبَ‏ عَلَى قَدَمَيْنِ وَ نِصْفٍ وَ فِي‏ اَلنِّصْفِ

علم اديان و علم ابدان ، او در پاسخش چنين گفت : خداوند همه دستورات طبى را در نصف آيه از كتاب خويش آورده است كلوا و اشربوا و لا تسرفوا: بخوريد و بياشاميد و

اول، يعنى از «و يسبح الرعد بحمده...» نازل شود، و در شأن نزول معنا ندارد كه نصف آيه نازل گردد. و قمى در تفسير خود مى گويد: ابى الجارود، از حضرت ابى جعفر (عليه

دو ذكر شده است كه روزه سه روز است و صدقه بر شش مسكين بايد بدهد هر مسكينى نصف صاع و نسك گوسفند است و در روايت كافى است كه مرد وقتى ممنوع شد قربانى را بايد

گفت: كسانيند كه حرام را خورند و حلال را واگذارند از امت تو. ملكى را ديدم نصف جسدش آتش و نصفى برف، هيچكدام بر ديگرى غالب نشوند، دعا مى‌نمود: (اللّهمّ يا

مَمْلُوكٍ وَ قَدْ أَدَّى نِصْفَ مُكَاتَبَتِهِ قَالَ يُقَوَّمُ اَلْمَمْلُوكُ وَ يُؤَدِّي اَلْمُكَاتَبُ إِلَى مَوْلَى اَلْمَمْلُوكِ نِصْفَ ثَمَنِهِ‏

اِثْنَانِ فَفِي اَلْوَاحِدِ نِصْفُ اَلدِّيَةِ مِثْلُ اَلْيَدَيْنِ وَ اَلْعَيْنَيْنِ قَالَ فَقُلْتُ رَجُلٌ فُقِئَتْ عَيْنُهُ قَالَ نِصْفُ اَلدِّيَةِ قُلْتُ فَرَجُلٌ

براى رضاى تو تشنه گردانيده؟ (و بعضى گفته‏اند كه هاجره كه جمع آن هواجر است، نصف النّهار است در نزد سخت شدن گرما در نزد زوال آفتاب، يا از آن وقت تا عصر. و

مِنْهُ اِثْنَانِ فَفِيهِ نِصْفُ اَلدِّيَةِ مِثْلُ اَلْيَدَيْنِ وَ اَلْعَيْنَيْنِ قُلْتُ فَرَجُلٌ فُقِئَتْ عَيْنُهُ قَالَ نِصْفُ اَلدِّيَةِ قُلْتُ رَجُلٌ

فِي اَلْعَيْنِ إِذَا فُقِئَتْ نِصْفُ اَلدِّيَةِ وَ فِي اَلْأُذُنِ إِذَا قُطِعَتْ نِصْفُ اَلدِّيَةِ وَ فِي اَلْيَدِ نِصْفُ اَلدِّيَةِ وَ فِي اَلذَّكَرِ إِذَا

فَأَمَّا مَا رَوَاهُ‏ سَأَلْتُهُ عَنِ اَلْيَدِ فَقَالَ نِصْفُ اَلدِّيَةِ وَ فِي اَلْأُذُنِ نِصْفُ اَلدِّيَةِ إِذَا قَطَعَهَا مِنْ أَصْلِهَا وَ إِذَا قَطَعَ

سَأَلْتُهُ عَنِ اَلْيَدِ فَقَالَ نِصْفُ اَلدِّيَةِ وَ فِي اَلْأُذُنِ نِصْفُ اَلدِّيَةِ إِذَا قَطَعَهَا مِنْ أَصْلِهَا

اَلْعُشْرُ وَ نِصْفُ اَلْعُشْرِ فِي حِصَصِهِمْ وَ قَالَ إِنَ‏ أَهْلَ اَلطَّائِفِ‏ أَسْلَمُوا وَ جَعَلُوا عَلَيْهِمُ اَلْعُشْرَ وَ نِصْفَ اَلْعُشْرِ وَ

اَلَّذِي أَخَذَ وَ إِنْ لَمْ يَجِدْهُ كَانَ اَلْعَبْدُ بَيْنَهُمَا نِصْفٌ لِلْبَائِعِ وَ نِصْفٌ لِلْمُبْتَاعِ‏

فِي اَلْعَيْنِ إِذَا فُقِئَتْ نِصْفُ اَلدِّيَةِ وَ فِي اَلْأُذُنِ إِذَا قُطِعَتْ نِصْفُ اَلدِّيَةِ وَ فِي اَلْيَدِ نِصْفُ اَلدِّيَةِ وَ فِي اَلذَّكَرِ إِذَا

اَلْأَرْضِ اَلْعُشْرُ وَ نِصْفُ اَلْعُشْرِ فِي حِصَصِهِمْ وَ قَالَ إِنَ‏ أَهْلَ اَلطَّائِفِ‏ أَسْلَمُوا وَ جَعَلَ عَلَيْهِمُ اَلْعُشْرَ وَ نِصْفَ اَلْعُشْرِ وَ إِنَ‏

سَأَلْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ ع‏ عَنْ رَجُلٍ أَعْتَقَ نِصْفَ جَارِيَتِهِ ثُمَّ إِنَّهُ كَاتَبَهَا عَلَى اَلنِّصْفِ اَلْآخَرِ بَعْدَ ذَلِكَ قَالَ فَقَالَ فَلْيَشْتَرِطْ

اَلْعَيْنَيْنِ اَلدِّيَةُ وَ فِي إِحْدَاهُمَا نِصْفُ اَلدِّيَةِ وَ فِي اَلْأُذُنَيْنِ اَلدِّيَةُ وَ فِي إِحْدَاهُمَا نِصْفُ اَلدِّيَةِ وَ فِي اَلذَّكَرِ إِذَا قُطِعَتِ‏

اِمْرَأَتِهِ اَلْمَيِّتَةِ نِصْفَ اَلدِّيَةِ وَ هُوَ أَلْفَانِ وَ خَمْسُمِائَةِ دِرْهَمٍ وَ وَرَّثَ قَرَابَةَ اَلْمَرْأَةِ اَلْمَيِّتَةِ نِصْفَ اَلدِّيَةِ وَ هُوَ

اَلْمَرْأَةِ اَلْمَيِّتَةِ نِصْفَ اَلدِّيَةِ وَ هُوَ أَلْفَانِ وَ خَمْسُمِائَةِ دِرْهَمٍ وَ وَرَّثَ قَرَابَةَ اَلْمَرْأَةِ نِصْفَ اَلدِّيَةِ وَ هُوَ أَلْفَانِ

فِي اَلرِّجْلِ اَلْوَاحِدَةِ نِصْفُ اَلدِّيَةِ وَ فِي اَلْأُذُنِ نِصْفُ اَلدِّيَةِ إِذَا قَطَعَهَا مِنْ أَصْلِهَا وَ إِذَا قَطَعَ طَرَفَهَا فَفِيهَا قِيمَةُ

عِنْدَكُمْ كَذَلِكَ قُلْتُ نَعَمْ قَالَ اَلنِّصْفُ وَ اَلنِّصْفُ نِصْفٌ بِنِصْفِ اَلْعُشُرِ وَ نِصْفٌ بِالْعُشُرِ فَقُلْتُ وَ اَلْأَرْضُ تُسْقَى بِالدَّوَالِي

عِنْدَكُمْ كَذَلِكَ قُلْتُ نَعَمْ قَالَ اَلنِّصْفُ وَ اَلنِّصْفُ نِصْفٌ بِنِصْفِ اَلْعُشْرِ وَ نِصْفٌ بِالْعُشْرِ فَقُلْتُ اَلْأَرْضُ تُسْقَى بِالدَّوَالِي ثُمَّ

أَهْلُهُ شَيْئاً وَ عَلَى اَلْمُكَاتَبِ فِي مَالِهِ نِصْفُ اَلرُّبُعِ وَ عَلَى اَلَّذِينَ كَاتَبُوهُ نِصْفُ اَلرُّبُعِ فَذَلِكَ اَلرُّبُعُ لِأَنَّهُ قَدْ أُعْتِقَ

از آن نقطه بطرف نقطه شمال تصور كنيم آفتاب در رسيدن بآن نقطه مسير روزانه اش نصف ميشود و باصطلاح به نقطه ظهر مى رسد) چند درجه (از نود درجه ميان جنوب و مغرب

كند تا به مسكينان نيز بدهد، و بعد مى گفت : «نصف آن زنجير را با ايمان به خدا از تن خود بيرون آورديم ، و نصف ديگرش را با اطعام بيرون مى كنيم ». سپس مى افزايد:

لَيُؤَدِّي اَلَّذِي أَقَرَّ عَلَى نَفْسِهِ إِلَى اَلَّذِي شُهِدَ عَلَيْهِ نِصْفَ اَلدِّيَةِ قُلْتُ أَ رَأَيْتَ إِنْ أَرَادُوا أَنْ يَقْتُلُوهُمَا جَمِيعاً

عَيْنَ مُكَاتَبٍ أَوْ كَسَرَ سِنَّهُ مَا عَلَيْهِ قَالَ إِنْ كَانَ أَدَّى نِصْفَ مُكَاتَبَتِهِ فَدِيَتُهُ دِيَةُ حُرٍّ وَ إِنْ كَانَ دُونَ اَلنِّصْفِ فَبِقَدْرِ

فِي اَلْيَدِ نِصْفُ اَلدِّيَةِ وَ فِي اَلْيَدَيْنِ جَمِيعاً اَلدِّيَةُ وَ فِي اَلرِّجْلَيْنِ كَذَلِكَ وَ فِي اَلذَّكَرِ إِذَا قُطِعَتِ اَلْحَشَفَةُ وَ

أَوْجَبَ عَلَيْهِمْ نِصْفَ اَلسُّدُسِ‏ بَعْدَ اَلْمَئُونَةِ وَ أَنَّهُ لَيْسَ عَلَى مَنْ لَمْ تَقُمْ ضَيْعَتُهُ بِمَئُونَتِهِ نِصْفُ اَلسُّدُسِ وَ لاَ غَيْرُ

گندم را بصورت صاعهايى توزين مينمايند سپس كسى كه صيد را كشته است در برابر هر نصف صاع يك روز روزه مى‏دارد. و ۹- روزه نذر كه واجب است ۱۰- و روزه اعتكاف كه آن

اِمْرَأَتِهِ اَلْمَيِّتَةِ نِصْفَ اَلدِّيَةِ وَ هُوَ أَلْفَانِ وَ خَمْسُمِائَةِ دِرْهَمٍ وَ وَرَّثَ قَرَابَةَ اَلْمَرْأَةِ اَلْمَيِّتَةِ نِصْفَ اَلدِّيَةِ وَ هُوَ

اَلَّذِي أَقَرَّ عَلَى نَفْسِهِ إِلَى أَوْلِيَاءِ اَلَّذِي شُهِدَ عَلَيْهِ نِصْفَ اَلدِّيَةِ قُلْتُ أَ رَأَيْتَ إِنْ أَرَادُوا أَنْ يَقْتُلُوهُمَا جَمِيعاً

سَأَلْتُهُ عَنِ اَلْيَدِ فَقَالَ نِصْفُ اَلدِّيَةِ وَ فِي اَلْأُذُنِ نِصْفُ اَلدِّيَةِ إِذَا قَطَعَهَا مِنْ أَصْلِهَا

فِي اَلرِّجْلِ اَلْوَاحِدَةِ نِصْفُ اَلدِّيَةِ وَ فِي اَلْأُذُنِ نِصْفُ اَلدِّيَةِ إِذَا قَطَعَهَا مِنْ أَصْلِهَا وَ إِذَا قَطَعَ طَرَفَهَا فَفِيهَا قِيمَةُ

مالكيت غير نيست و بنده او، در مملوكيت او تبعيض بر نمي دارد، كه مثلا نصف او ملك خدا، و نصف ديگرش ملك غير خدا باشد، و يا پاره اى تصرفات در بنده براى خدا جائز

بِهِ مِنَ اَلنِّسَاءِ فَإِنْ كُنَّ كَمَا دَخَلْنَ عَلَيْهِ فَإِنَّ لَهَا نِصْفَ اَلصَّدَاقِ اَلَّذِي فَرَضَ لَهَا وَ لاَ عِدَّةَ عَلَيْهِنَّ مِنْهُ قَالَ

لِيُغَرَّمَ اَلَّذِي أَعْتَقَهُ قِيمَتَهُ فَنِصْفُهُ حُرٌّ يُضْرَبُ نِصْفَ حَدِّ اَلْحُرِّ وَ نِصْفَ حَدِّ اَلْعَبْدِ وَ إِنْ لَمْ يَكُنْ قُوِّمَ فَهَذَا عَبْدٌ

أَنْ يَقْتُلُوا اَلرَّجُلَ وَ يَغْرَمُوا نِصْفَ اَلدِّيَةِ لِوَرَثَتِهِ وَ إِنْ شَاءُوا أَنْ يَأْخُذُوا نِصْفَ اَلدِّيَةِ

عَلَيَّ نِصْفُ اَلرِّبْحِ فَبَاعَ جَارِيَتَيْنِ بِفَضْلٍ عَلَى اَلْقِيمَةِ وَ أَحْبَلَ اَلثَّالِثَةَ قَالَ يَجِبُ عَلَيْهِ أَنْ يُعْطِيَهُ نِصْفَ اَلرِّبْحِ

فَأَمَّا مَا كَانَ مِنْ حُقُوقِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِنَّهُ يُضْرَبُ نِصْفَ اَلْحَدِّ قُلْتُ اَلَّذِي مِنْ حُقُوقِ اَللَّهِ مَا هُوَ قَالَ إِذَا زَنَى

اَلْعَيْنَيْنِ اَلدِّيَةُ وَ فِي إِحْدَاهُمَا نِصْفُ اَلدِّيَةِ وَ فِي اَلْأُذُنَيْنِ اَلدِّيَةُ وَ فِي إِحْدَاهُمَا نِصْفُ اَلدِّيَةِ وَ فِي اَلذَّكَرِ إِذَا قُطِعَتِ

قَالَ وَقْتُ صَلاَةِ اَلْجُمُعَةِ إِذَا زَالَتِ اَلشَّمْسُ شِرَاكٌ أَوْ نِصْفٌ وَ قَالَ لِلرَّجُلِ أَنْ يُصَلِّيَ اَلزَّوَالَ مَا بَيْنَ زَوَالِ اَلشَّمْسِ

قُلْتُ وَ كَمِ اَلْكُرُّ قَالَ ثَلاَثَةُ أَشْبَارٍ وَ نِصْفٌ عُمْقُهَا فِي ثَلاَثَةِ أَشْبَارٍ وَ نِصْفٍ عَرْضِهَا

جَارِيَةً فَنَكَحَهَا أَحَدُهُمَا دُونَ صَاحِبِهِ قَالَ يُضْرَبُ نِصْفَ اَلْحَدِّ وَ يُغَرَّمُ نِصْفَ اَلْقِيمَةِ إِذَا أَحْبَلَ‏

اَلْكُوفَةِ مِنْ‏ بَنِي تَمِيمٍ‏ قَالَ خَالَفَ أَمْرَهُ وَ عَلَى اَلْمَأْمُورِ نِصْفُ اَلصَّدَاقِ لِأَهْلِ اَلْمَرْأَةِ وَ لاَ عِدَّةَ عَلَيْهَا وَ لاَ مِيرَاثَ

فِي اَلْيَدِ نِصْفُ اَلدِّيَةِ وَ فِي اَلْيَدَيْنِ جَمِيعاً اَلدِّيَةُ وَ فِي اَلرِّجْلَيْنِ كَذَلِكَ وَ فِي اَلذَّكَرِ إِذَا قُطِعَتِ اَلْحَشَفَةُ اَلدِّيَةُ

يُزْرَعُ ثُمَّ يَأْتِيهِ رَجُلٌ آخَرُ فَيَقُولُ لَهُ خُذْ مِنِّي نِصْفَ بَذْرِكَ وَ نِصْفَ نَفَقَتِكَ فِي هَذِهِ اَلْأَرْضِ لِأُشَارِكَكَ قَالَ لاَ بَأْسَ

إِلَى نِصْفِ اَللَّيْلِ وَ هُوَ غَسَقُ اَللَّيْلِ فَإِذَا مَضَى اَلْغَسَقُ نَادَى مَلَكَانِ مَنْ رَقَدَ عَنِ اَلصَّلاَةِ اَلْمَكْتُوبَةِ بَعْدَ نِصْفِ اَللَّيْلِ

با آنان نزدیکی کنید، طلاقشان دادید، حال آنکه برایشان مهری معیّن کرده‌اید، نصف آنچه را تعیین نموده‌اید (به آنان بدهید) مگر اینکه خودشان آن را (هم) ببخشند؛

إِلَى نِصْفِ اَللَّيْلِ وَ هُوَ غَسَقُ اَللَّيْلِ فَإِذَا مَضَى اَلْغَسَقُ نَادَى مَلَكَانِ مَنْ رَقَدَ عَنْ صَلاَةِ اَلْمَكْتُوبَةِ بَعْدَ نِصْفِ اَللَّيْلِ

عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ خَرَجَ مِنْ‏ مِنًى‏ يُرِيدُ اَلْبَيْتَ‏ قَبْلَ نِصْفِ اَللَّيْلِ فَأَصْبَحَ‏ بِمَكَّةَ فَقَالَ لاَ يَصْلُحُ لَهُ حَتَّى يَتَصَدَّقَ

قَضَى ع فِي مُكَاتَبٍ أُوصِيَ لَهُ بِوَصِيَّةٍ وَ قَدْ قَضَى نِصْفَ مَا عَلَيْهِ فَأَجَازَ نِصْفَ اَلْوَصِيَّةِ وَ قَضَى ع فِي مُكَاتَبٍ قَضَى رُبُعَ مَا عَلَيْهِ

اَلْحُرُّ مِنَ اَلْمَمْلُوكِ فَقَالَ‏ أَبُو حَنِيفَةَ يُعْتَقُ نِصْفُ هَذَا وَ يُعْتَقُ نِصْفُ هَذَا وَ يُقْسَمُ اَلْمَالُ بَيْنَهُمَا فَقَالَ‏ أَبُو عَبْدِ

قَضَى فِي مُكَاتَبٍ أُوصِيَ لَهُ بِوَصِيَّةٍ وَ قَدْ قَضَى نِصْفَ مَا عَلَيْهِ فَأَجَازَ نِصْفَ اَلْوَصِيَّةِ وَ قَضَى فِي مُكَاتَبٍ قَضَى رُبُعَ مَا عَلَيْهِ

أُصِيبَ فَلَمْ يَسْتَطِعْ أَنْ يَلْتَفِتَ إِلاَّ مَا اِنْحَرَفَ اَلرَّجُلُ نِصْفُ اَلدِّيَةِ خَمْسُمِائَةِ دِينَارٍ فَمَا كَانَ دُونَ ذَلِكَ فَبِحِسَابِهِ‏

إِنْ كَانَتْ لاَ تَحِيضُ فَأَجَلُهَا شَهْرٌ وَ نِصْفٌ وَ إِنْ مَاتَ عَنْهَا زَوْجُهَا فَأَجَلُهَا نِصْفُ أَجَلِ اَلْحُرَّةِ شَهْرَانِ وَ خَمْسَةُ أَيَّامٍ

خَمْسِينَ مِنَ اَلْأَمَةِ اِثْنَا عَشَرَ سَوْطاً وَ نِصْفٌ فَذَلِكَ سَبْعٌ وَ ثَمَانُونَ جَلْدَةً وَ نِصْفٌ وَ أَبَى أَنْ يَرْجُمَهَا وَ أَنْ يَنْفِيَهَا قَبْلَ

ذَلِكَ لَهُمْ إِذَا أَدَّوْا إِلَى أَهْلِهِ نِصْفَ اَلدِّيَةِ وَ إِنْ قَبِلُوا اَلدِّيَةَ فَلَهُمْ نِصْفُ اَلدِّيَةِ

أَهْلُهَا أَنْ يَقْتُلُوهُ يُؤَدُّوا إِلَى أَهْلِهِ نِصْفَ اَلدِّيَةِ وَ إِنْ شَاءُوا أَخَذُوا نِصْفَ اَلدِّيَةِ خَمْسَةَ آلاَفِ دِرْهَمٍ‏

كَانَ‏ فِي اَلْإِنْسَانِ اِثْنَيْنِ فَفِيهِمَا اَلدِّيَةُ وَ فِي إِحْدَاهُمَا نِصْفُ اَلدِّيَةِ وَ مَا كَانَ وَاحِداً فَفِيهِ اَلدِّيَةُ

قَدَّمَ اَلثَّالِثَ فَضَرَبَهُ اَلْحَدَّ وَ قَدَّمَ اَلرَّابِعَ فَضَرَبَهُ نِصْفَ اَلْحَدِّ وَ قَدَّمَ اَلْخَامِسَ فَعَزَّرَهُ فَتَحَيَّرَ عُمَرُ وَ تَعَجَّبَ

قُلْتُ وَ كَمِ اَلْكُرُّ قَالَ ثَلاَثَةُ أَشْبَارٍ وَ نِصْفٌ عُمْقُهَا فِي ثَلاَثَةِ أَشْبَارٍ وَ نِصْفٍ عَرْضِهَا

سَهْمَانِ وِرَاثَةً وَ سَهْمٌ مَقْسُومٌ لَهُ مِنَ اَللَّهِ فَلَهُ نِصْفُ اَلْخُمُسِ كَمَلاً وَ نِصْفُ اَلْخُمُسِ اَلْبَاقِي بَيْنَ أَهْلِ بَيْتِهِ سَهْمٌ لِأَيْتَامِهِمْ

ثَلاَثَ مَرَّاتٍ كَمَا يَغْتَسِلُ اَلْإِنْسَانُ مِنَ اَلْجَنَابَةِ إِلَى نِصْفِ اَلذِّرَاعِ ثُمَّ اِغْسِلْ فَرْجَهُ وَ نَقِّهِ ثُمَّ اِغْسِلْ رَأْسَهُ بِالرَّغْوَةِ

شرح: «چنان كه در قرآن است كه فرموده فَإِذا أُحْصِنَّ ... فَعَلَيْهِنَّ نِصْفُ ما عَلَى الْمُحْصَناتِ مِنَ الْعَذابِ.

أَحَدُهُمَا دُونَ اَلْآخَرِ فَأَحْبَلَهَا قَالَ يُضْرَبُ نِصْفَ اَلْحَدِّ وَ يُغَرَّمُ نِصْفَ اَلْقِيمَةِ

لَكَ ثَمَنَهُ قَالَ نَعَمْ فَاشْتَرَاهُ مِنْهُ وَ أَعْطَاهُ نِصْفَ اَلْمَتَاعِ وَ أَخَذَ نِصْفَ اَلثَّمَنِ وَ صَارَ فِي يَدِهِ اَلْبَاقِي إِلَى سَنَةٍ فَجَعَلَ

كَانَ إِلَى آخِرِ اَلنَّهَارِ فَعَلَيْهِ اَلدِّيَةُ وَ إِنْ كَانَ إِلَى نِصْفِ اَلنَّهَارِ فَعَلَيْهِ ثُلُثَا اَلدِّيَةِ وَ إِنْ كَانَ إِلَى اِرْتِفَاعِ

‌رسول‌ اللّه‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ مداراة ‌النّاس‌ نصف‌ الايمان‌ و الرفق‌ بهم‌ نصف‌ العيش‌» (‌رسول‌ ‌خدا‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ فرمود

اَللَّهِ ع‏ كَمْ يُعْطِي اَلرَّجُلُ قَالَ كُلُّ بَلْدَةٍ بِمِكْيَالِهِمْ نِصْفِ رُبُعٍ لِكُلِّ رَأْسٍ‏

لاَ صَلاَةَ نِصْفَ اَلنَّهَارِ إِلاَّ يَوْمَ اَلْجُمُعَةِ

رَجُلٍ شَارَكَ فِي جَارِيَةٍ لَهُ وَ قَالَ إِنْ رَبِحْنَا فِيهَا فَلَكَ نِصْفُ اَلرِّبْحِ وَ إِنْ كَانَ وَضِيعَةً فَلَيْسَ عَلَيْكَ شَيْ‏ءٌ فَقَالَ لِي

مى كنيم كه مهرى تعيين نشده باشد، زيرا در صورت تعيين مهر و عدم دخول پرداختن نصف مهر واجب است (همانگونه كه در آيه ۲۳۷ سوره بقره آمده ). اين احتمال را نيز بعضى

دويست درم، پنج درم واجب است. گفتيم: در صد درم چقدر واجب است؟ گفت: دو درم و نصف درم. گفتيم: به خدا سوگند، كه طائفه مُرجئه يا سنيان اين را نمى‏گويند. هشام

حَتَّى تَبْلُغَ اَلثُّلُثَ فَإِذَا جَازَتِ اَلثُّلُثَ فَإِنَّهَا مِثْلُ نِصْفِ دِيَةِ اَلرَّجُلِ‏

فَلاَ يَنْفَجِرِ اَلصُّبْحُ إِلاَّ وَ هُوَ بِمِنًى‏ وَ إِنْ زَارَ بَعْدَ نِصْفِ اَللَّيْلِ أَوِ اَلسَّحَرَ فَلاَ بَأْسَ عَلَيْهِ أَنْ يَنْفَجِرَ اَلصُّبْحُ

آخِرُ وَقْتِ اَلْعَتَمَةِ نِصْفُ اَللَّيْلِ

اَلْعَتَمَةُ إِلَى ثُلُثِ اَللَّيْلِ أَوْ إِلَى نِصْفِ اَللَّيْلِ وَ ذَلِكَ اَلتَّضْيِيعُ

لَمْ تَحِلَّ لَهُ لِأَنَّهُ زَانٍ وَ يُفَرَّقُ بَيْنَهُمَا وَ يُعْطِيهَا نِصْفَ اَلصَّدَاقِ

إِنْ لَمْ يَكُنْ قَدْ دَخَلَ بِهَا وَ قَدْ فَرَضَ لَهَا مَهْراً فَلَهَا نِصْفُ مَا فَرَضَ لَهَا وَ لَهَا اَلْمِيرَاثُ وَ عَلَيْهَا اَلْعِدَّةُ

اَلْعَتَمَةُ إِلَى ثُلُثِ اَللَّيْلِ أَوْ إِلَى نِصْفِ اَللَّيْلِ وَ ذَلِكَ اَلتَّضْيِيعُ

خَلاَّهَا قَبْلَ أَنْ يَدْخُلَ بِهَا رَدَّتِ اَلْمَرْأَةُ عَلَى اَلزَّوْجِ نِصْفَ اَلصَّدَاقِ‏

اَلْمُؤْمِنِينَ‏ فِي رَجُلٍ قَطَعَ ثَدْيَ اِمْرَأَتِهِ قَالَ إِذاً أُغَرِّمَهُ لَهَا نِصْفَ اَلدِّيَةِ

خَلاَّهَا قَبْلَ أَنْ يَدْخُلَ بِهَا رَدَّتِ اَلْمَرْأَةُ عَلَى اَلرَّجُلِ نِصْفَ اَلصَّدَاقِ‏

يَجْعَلَ مِنْهَا سِتَّ رَكَعَاتٍ فِي صَدْرِ اَلنَّهَارِ وَ سِتَّ رَكَعَاتٍ فِي نِصْفِ اَلنَّهَارِ وَ يُصَلِّي اَلظُّهْرَ وَ يُصَلِّي مِنْهَا أَرْبَعَةً ثُمَّ

فَأَمَّا مَا رَوَاهُ‏ سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ قَرَأَ فِي رَكْعَةٍ اَلْحَمْدَ وَ نِصْفَ سُورَةٍ هَلْ يُجْزِيهِ فِي اَلثَّانِيَةِ أَنْ لاَ يَقْرَأَ اَلْحَمْدَ وَ

قَبْلَ أَنْ يَدْخُلَ عَلَيْهَا قَالَ يُعْطِيهَا سَيِّدُهُ مِنْ ثَمَنِهِ نِصْفَ مَا فَرَضَ لَهَا إِنَّمَا هُوَ بِمَنْزِلَةِ دَيْنٍ لَهُ اِسْتَدَانَهُ بِأَمْرِ

إِلاَّ اُسْتُجِيبَ لَهُ قَالَ نَعَمْ قُلْتُ مَتَى هِيَ قَالَ مَا بَيْنَ نِصْفِ اَللَّيْلِ إِلَى اَلثُّلُثِ اَلْبَاقِي قُلْتُ لَيْلَةً مِنَ اَللَّيَالِي

إِنْ شَاءَ أَهْلُهَا أَنْ يَقْتُلُوهُ قَتَلُوهُ وَ يُؤَدُّوا إِلَى أَهْلِهِ نِصْفَ اَلدِّيَةِ

لَمْ تَحِلَّ لَهُ لِأَنَّهُ زَانٍ وَ يُفَرَّقُ بَيْنَهُمَا وَ يُعْطِيهَا نِصْفَ اَلصَّدَاقِ

يَدْخُلَ بِهَا قَالَ فَقَالَ قَدْ مَضَى عِتْقُهَا وَ تَرُدُّ عَلَى اَلسَّيِّدِ نِصْفُ قِيمَةِ ثَمَنِهَا تَسْعَى فِيهِ وَ لاَ عِدَّةَ عَلَيْهَا

اَللَّهِ ص‏ يَتَوَضَّأُ بِمُدٍّ وَ يَغْتَسِلُ بِصَاعٍ وَ اَلْمُدُّ رِطْلٌ وَ نِصْفٌ وَ اَلصَّاعُ سِتَّةُ أَرْطَالٍ‏

اَلسَّمَاءُ وَ أَمَّا مَا سُقِيَ بِالْغَرْبِ‏ وَ اَلدَّوَالِي فَإِنَّمَا عَلَيْهِ نِصْفُ اَلْعُشْرِ

اَلْمُسْلِمُ‏ أَ لَهُ أَنْ يَتَزَوَّجَ اَلْمُكَاتَبَةَ اَلَّتِي قَدْ أَدَّتْ نِصْفَ مُكَاتَبَتِهَا قَالَ فَقَالَ إِنْ كَانَ سَيِّدُهَا حِينَ كَاتَبَهَا شَرَطَ

‌بر‌ خلاف‌ امير المؤمنين‌ (ع‌) دارد ظرفي‌ پر ‌از‌ آب‌ كردند و پرده‌ كشيدند نصف‌ ‌اينکه‌ طرف‌ پرده‌ ‌بود‌ امير المؤمنين‌ (ع‌) دست‌ ‌در‌ ‌آن‌ آب‌ گذاشت‌ و

آخِرُ وَقْتِ اَلْعَتَمَةِ نِصْفُ اَللَّيْلِ

أَوْ يَتَيَمَّمُ قَالَ يَتَيَمَّمُ أَ لاَ تَرَى‏ أَنَّهُ جُعِلَ عَلَيْهِ نِصْفُ اَلطَّهُورِ

قَالَ يَرُدُّهَا عَلَى اَلَّذِي اِبْتَاعَهَا مِنْهُ وَ يَرُدُّ عَلَيْهِ نِصْفَ عُشْرِ قِيمَتِهَا لِنِكَاحِهِ إِيَّاهَا

عَلَى سِتَّةِ مَسَاكِينَ وَ اَلصَّوْمُ ثَلاَثَةُ أَيَّامٍ وَ اَلصَّدَقَةُ نِصْفُ صَاعٍ لِكُلِّ مِسْكِينٍ

بِمِنًى‏ إِلاَّ أَنْ يَكُونَ شُغُلُكَ فِي نُسُكِكَ وَ إِنْ خَرَجْتَ بَعْدَ نِصْفِ اَللَّيْلِ فَلاَ يَضُرُّكَ أَنْ تَبِيتَ فِي غَيْرِ مِنًى‏

اَلْحُرِّ وَ اَلْعَبْدِ وَ اَلصَّغِيرِ وَ اَلْكَبِيرِ صَاعٌ مِنْ تَمْرٍ أَوْ نِصْفُ صَاعٍ مِنْ بُرٍّ وَ اَلصَّاعُ أَرْبَعَةُ أَمْدَادٍ

أُصِيبَ فَلَمْ يَسْتَطِعْ أَنْ يَلْتَفِتَ إِلاَّ مَا اِنْحَرَفَ اَلرَّجُلُ نِصْفُ اَلدِّيَةِ خَمْسُ مِائَةِ دِينَارٍ وَ مَا كَانَ دُونَ ذَلِكَ فَبِحِسَابِهِ‏

لَعَنَهُ اَللَّهُ‏ وَ خَصَبَ اَلنَّاسُ عَدَلَ اَلنَّاسُ‏ عَنْ ذَلِكَ إِلَى نِصْفِ صَاعٍ مِنْ حِنْطَةٍ

زَمَنِ‏ عُثْمَانَ‏ وَ كَثُرَتِ اَلْحِنْطَةُ قَوَّمَهُ اَلنَّاسُ فَقَالَ نِصْفُ صَاعٍ مِنْ بُرٍّ بِصَاعٍ مِنْ شَعِيرٍ

أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ قَضَى فِي رَجُلٍ اِشْتَرَى ثَوْباً بِشَرْطٍ إِلَى نِصْفِ اَلنَّهَارِ فَعَرَضَ لَهُ‏ رِبْحٌ فَأَرَادَ بَيْعَهُ قَالَ لِيُشْهِدْ أَنَّهُ

أَرَادَتْ أَنْ تَخْرُجَ إِلَى حَقٍّ كَيْفَ تَصْنَعُ قَالَ تَخْرُجُ بَعْدَ نِصْفِ اَللَّيْلِ وَ تَرْجِعُ عِشَاءً

اَلْمَقْتُولَيْنِ وَ إِنْ أَرَادُوا قَتْلَ أَحَدِهِمَا قَتَلُوهُ وَ أَدَّى اَلْمَتْرُوكُ نِصْفَ اَلدِّيَةِ إِلَى أَهْلِ اَلْمَقْتُولِ وَ إِنْ لَمْ يُؤَدُّوا دِيَةَ أَحَدِهِمَا