نتایج جستجو

فى هم ان من ک کون انن ما نن ى ه لا ضلل شهد فرط سئل کيد خصم علم ف انا فتء زعم کود جحم ها ذکر حسن کظم ذلکم ردى رسل سوى رزق فند يوسف لو اجر هو على اثر الى

ضلل شدد ندو اخذ اخو س ب ندى کون ما کذب شرک ان جعل هم نفس خوف الذين کما ل زعم خلق سلط لا ف ارض

كردند مردمان را از آن، مُعاجِزِينَ‌: در حالى كه تقدير كنندگان عجز ما بودند به زعم خود، يا پيشى گيرندگان بر ما به ظن خود تا عذاب ما از آنها فوت شود، أُولئِكَ

اجماليه به طوايف مغرورين مى‌شود: 1- كسانى كه منكر حشر و نشرند. 2- اشخاصى كه به زعم خود وعيد انبياء را از جهت تخويف دانند و عقابى در آخرت نباشد. 3- كسانى كه گويند

آیات شامل این کلمه حمد (۶۸ بار) وَ اللّه غَنِي مِن مَا أَن الّذِين فَإِن أَ زَعَم الشّيْطَان فَلَمّا لَم مَجِيد حَکِيم إِذ يُقَال لَغَنِي يَعِدُکُم إِنّه کَفَرُوا

قَوْلِهِمْ عَلى‌ مَرْيَمَ بُهْتاناً عَظِيماً: و ديگر به سبب گفتن آنها، به زعم باطل خود، بر مريم بنت عمران مادر عيسى، بهتانى عظيم و دروغى بزرگ كه آن بهتان

آنها در اين حكم كه: هؤُلاءِ أَهْدى‌ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا سَبِيلًا. چون زعم يهود آن بود كه‌ تفسير اثنا عشرى، ج‌2، ص: 466 ايشان به ملك و نبوت از غير خود

خَبِير خَلَق خَلَقَکُم خَيْرا رَبّي رَحِيم رَسُولِنَا رَسُولِه رُسُلُهُم زَعَم سَيّئَاتِه شَيْء شَکُور شُح صَالِحا صَوّرَکُم صُوَرَکُم عَالِم عَدُوّا عَذَاب

إِلى‌ آلِهَتِهِمْ‌: پس به پنهانى ميل كرد بسوى خدايان ايشان، يعنى بتان كه به زعم آنان خدايان بودند. چون به بتخانه آمد، بتان را ديد به انواع حلى آراسته و اطعمه

فَقَدْ هَوى» آن غضب چيست؟ امام فرمود «هُوَالْعِقابُ يا عَمْرُو اِنَّهُ مَنْ زَعَمَ اَنَّ اللَّهَ قَدْ زالَ مِنْ شَىْ‏ءٍ اِلى شَىْ‏ءٍ فَقَدْ وَصَفَهُ صِفَةَ

الْكَرِيمُ‌: بچش و بكش اين عذاب را، بدرستى كه تو ارجمندى و نزد قوم بزرگوارى به زعم خود. مروى است كه ابو جهل به حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله گفت: ما بين

حَمِيد کَفَر مَن أَن يَا قَال الّذِين لا قُل رَبّي عَنْکُم الشّيْطَان عَن زَعَم کَرِيم حَلِيم يَعِدُکُم لِنَفْسِه نَکّرُوا إِذ الْعَالَمِين إِن أَيّهَا يَشْکُر

رفتند بر ممنوعيت آن باغ از ميوه‌جات، و رفتن خير آن به جاى قادريت ايشان به زعم خود بر اصابه خير و منافع آن، يعنى بجاى انتفاع، بر حرمان وارد شدند. إِنَّا

شُرَكائِهِمْ‌: و نباشد مر كفار و مشركان را از شركاء آنان، يعنى آن خداهائى كه به زعم خود شركاء نام نهاده‌اند و آنها را پرستيده‌اند به اميد شفاعت مانند ملائكه و

إِنَّا بِما أُرْسِلْتُمْ بِهِ كافِرُونَ‌: ما به آنچه فرستاده شده‌ايد به آن، به زعم خود كافر هستيم. تخصيص تكذيب به مترفين به جهت آنست كه معظم داعى تكذيب، تكبر

آن دادند، مُعاجِزِينَ‌: در حالتى كه پيشى گيرندگانند بر ما به اعجاز، يعنى زعم ايشان آنست كه به سبب كيد و مكرى كه دارند از ما در گذرند و بر ما غالب شوند

عاقبت به اين انجامد كه كفار قريش گويند: تو از بشرى تعليم گرفته‌اى، چنانچه زعم كفار آن بود كه رسول صلّى اللّه عليه و آله از خبر و يسار دو غلام از اسراء روم

اللَّهِ‌: و اگر بودى اين قرآن از جانب غير خدا، يعنى كلام مخلوق بود، چنانچه زعم اهل كفر و نفاق است، لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلافاً كَثِيراً: هر آينه يافتندى

ان اذن لكم، دال است بر مناقضه فرعون در ادعاى الوهيت، زيرا اگر خدا بود به زعم خود، هر آينه جايز نبود اينكه اجازه دهد در ايمان به غير، و اين از جمله خذلانى

صفوان بن يحيي قال قرات في كتاب لمحمد بن مسلم اخذته من مخلد بن حمزه بن بيض زعم انه كتاب محمد بن مسلم قال :

صفوان بن يحيي قال قرات في كتاب محمد بن مسلم اخذته من مخلد بن حمزه بن بيض زعم انه كتاب محمد بن مسلم قال :

مى‌خوانيد «وَ مَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْراً كَثِيراً» «1» و زعم پيغمبرشان اينست كه او را حكمت بسيارى داده، بنابراين دعواى شما مى‌بايد علم

روايت‌ كرده‌ ‌که‌ محل‌ شاهد ‌ما اينست‌ ‌که‌ فرمود ‌من‌ زعم‌ ‌ان‌ للّه‌ وجها كالوجوه‌ فقد اشرك‌ و ‌من‌ زعم‌ ‌ان‌ للّه‌ جوارح‌ كجوارح‌ المخلوقين‌ فهو كافر باللّه‌‌-‌

حضرت صادق عليه السّلام از من سؤال فرمود: مردم در اين آيه چه گويند؟ عرض كردم: زعم آنها اينست كه در شأن كفار نازل شده. فرمود: واى بر ايشان، «1» تفسير ابو الفتوح،

بودند و در احكام ملّت خود اختلاف كردند. بدين جهت كتابشان را به آسمان بردند، و زعم آنها آن بود كه خمر مباح است. بعضى از ملوك آنان خمر خورد و مست شد و با خواهران

چنين براى من زعم كردى؟ فرمود: «نه». پس اين سخن بر من بزرگ آمد و عرض كردم: بلى، به خدا سوگند كه زعم تو اين بود. فرمود: «نه، به خدا سوگند كه زعم من اين نبود»

ذكر و عرفان و معرفت معانى كلمات فهم ، فقه ، درايت ، فكر و راءى معانى كلمات زعم ، علم ، حفظ، حكمت ، خبرت و شهادت تشويق مردم به احسان و فضل نسبت به يكديگر

ذكر و عرفان و معرفت معانى كلمات فهم ، فقه ، درايت ، فكر و راءى معانى كلمات زعم ، علم ، حفظ، حكمت ، خبرت و شهادت تشويق مردم به احسان و فضل نسبت به يكديگر

عذابى كه رسوا نمايد او را. وَ مَنْ هُوَ كاذِبٌ‌: و بدانيد آنكه دروغگوى است به زعم شما و به جهت آن به عذاب خزى مؤاخذه شود؛ يعنى زود باشد كه بدانيد من بر حق هستم

تر الى الّذین یزعمون انّهم امنوا) امام صادق (ع) فرمود: ... اما علمت ان کل زعم فى القرآن کذبٌ. ۲۲- کعب بن اشرف و ابن شیبه یهودى، از مصادیق حاکمان طاغوتى

ذكر و عرفان و معرفت معانى كلمات فهم ، فقه ، درايت ، فكر و راءى معانى كلمات زعم ، علم ، حفظ، حكمت ، خبرت و شهادت تشويق مردم به احسان و فضل نسبت به يكديگر

ترک جنگ در سه ماه متوالى (ذیقعده، ذیحجه و محرم) بسیار شاق و دشوار بود، به زعم خود، ماههاى محرّم و صفر را پس و پیش مى کردند; یعنى، در ماه محرّم الحرام مى جنگیدند

‌که‌ ‌بر‌ سبيل‌ جحد و انكار ‌باشد‌ و معني‌ ‌آن‌ ابطال‌ نفي‌ ‌است‌ مانند زَعَم‌َ الَّذِين‌َ كَفَرُوا أَن‌ لَن‌ يُبعَثُوا قُل‌ بَلي‌ وَ رَبِّي‌«1» و أَ لَست‌ُ

يَسْتَنْبِئُونَکَ‌ أَ حَقٌ‌ هُوَ... (۳) زَعَمَ‌ الَّذِينَ‌ کَفَرُوا أَنْ‌ لَنْ‌... (۴) إِنَ‌ رَبَّکُمُ‌ اللَّهُ‌ الَّذِي‌... (۴) زَعَمَ‌ الَّذِينَ‌ کَفَرُوا أَنْ‌ لَنْ‌

آنانكه فرا گرفتند، مِنْ دُونِهِ أَوْلِياءَ؛ به غير از خداى به حق اوليائى كه به زعم خود معبودانند، ما نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونا: به اعتقاد باطل گويند

فَكَفَرُوا وَ تَوَلَّوْا وَ اسْتَغْنَى اللَّهُ وَ اللَّهُ غَنِيٌّ حَمِيدٌ «6» زَعَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنْ لَنْ يُبْعَثُوا قُلْ بَلى‌ وَ رَبِّي لَتُبْعَثُنَّ

كان‌َ الاية ‌که‌ مفادش‌ چنين‌ ميشود بلي‌ يدخل‌ الجنة ‌من‌ اسلم‌ الاية مانند زَعَم‌َ الَّذِين‌َ كَفَرُوا أَن‌ لَن‌ يُبعَثُوا قُل‌ بَلي‌ وَ رَبِّي‌ لَتُبعَثُن‌َّ«1»

پس خوب معلوم كنيد و مبين سازيد مهم را و در قتل مردم تعجيل مكنيد به گمان و زعم خود، چه وبال زنده گذاشتن هزار كافر، نزد خدا بهتر است از كشتن يك مسلمان. تكرار

ذكر و عرفان و معرفت معانى كلمات فهم ، فقه ، درايت ، فكر و راءى معانى كلمات زعم ، علم ، حفظ، حكمت ، خبرت و شهادت تشويق مردم به احسان و فضل نسبت به يكديگر

ظُهُورِها: نيست نيكوكارى اينكه درآييد به خانه‌ها از پشت بامها آن كه شما آن را به زعم خود نيكوئى دانيد، وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقى‌: و لكن نيكوكارى نيكوئى آن

مى‌گويند زود باشد كه بيامرزند ما را و اين را به اعتقاد فاسد خود گفتند به زعم آنكه گناه روز به شب، و گناه شب به روز آمرزيده شود، وَ إِنْ يَأْتِهِمْ عَرَضٌ

(ع) فرمود: «إن هذا القول من اللّه عز و جل (إن اللّه لایستحیى ...) رد على من زعم أن اللّه تبارک و تعالى یضل العباد ثم یعذبهم على ضلالتهم فقال اللّه عز و جل

ذكر و عرفان و معرفت معانى كلمات فهم ، فقه ، درايت ، فكر و راءى معانى كلمات زعم ، علم ، حفظ، حكمت ، خبرت و شهادت تشويق مردم به احسان و فضل نسبت به يكديگر

‌که‌ ‌بر‌ سبيل‌ جحد و انكار ‌باشد‌ و معني‌ ‌آن‌ ابطال‌ نفي‌ ‌است‌ مانند زَعَم‌َ الَّذِين‌َ كَفَرُوا أَن‌ لَن‌ يُبعَثُوا قُل‌ بَلي‌ وَ رَبِّي‌«1» و أَ لَست‌ُ

ديگر در همان مكان تره مى‌فروختند. نكته: اين كشتن آنها به غير حق بود؛ يعنى به زعم آنها چيزى كه موجب قتل باشد، از آنها صادر نشده بود؛ بلكه اقدام آنها بر اين

صاحبان عبادت نفرستند و به اين منظور جن را (كه به زعم ايشان موجوداتى شرور بودند) مى پرستيدند، آرى به زعم وثنيت كارها و تدبير ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۵ صفحه

توضيح اينكه : بعضى معتقدند يكى از سرچشمه هاى بت پرستى اين است كه گروهى به زعم خود ذات پاك خداوند را بزرگتر از آن مى دانستند كه عقل و فكر ما به آن راه يابد

فَكَفَرُوا وَ تَوَلَّوْا وَ اسْتَغْنَى اللَّهُ وَ اللَّهُ غَنِيٌّ حَمِيدٌ «6» زَعَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنْ لَنْ يُبْعَثُوا قُلْ بَلى‌ وَ رَبِّي لَتُبْعَثُنَّ

ذكر و عرفان و معرفت معانى كلمات فهم ، فقه ، درايت ، فكر و راءى معانى كلمات زعم ، علم ، حفظ، حكمت ، خبرت و شهادت تشويق مردم به احسان و فضل نسبت به يكديگر

گفتند آيا پروردگار تو مى تواند مائده اى از آسمان به سوى ما نازل كند؟ و به زعم اين مفسرين مراد از اين آيه اين است كه حواريون نه در دعوى ايمان راستگو بودند

قسم‌ سوم‌ اينكه‌ تاب‌ ‌هر‌ دو ‌را‌ دارد استقرار و عدم‌ استقرار مثل‌ ظن‌: زعم‌، حسبان‌. گاهي‌ ‌که‌ بمعني‌ تحقق‌ و استقرار ‌باشد‌ بمثقله‌ گفته‌ ميشود و ‌اگر‌

دگرگونى آنها. «زعمتم » از ماده «زعم »، معمولا به پندار نادرست گفته مى شود، لذا از ابن عباس نقل شده كه هر جا كلمه «زعم » در قرآن به كار رفته به معنى دروغ

وَ كَذَا فَقَالَ مَا أَرْسَلْتُهُ إِلَيْكَ وَ مَا أَتَانِي بِشَيْ‏ءٍ وَ زَعَمَ اَلرَّسُولُ أَنَّهُ قَدْ أَرْسَلَهُ وَ قَدْ دَفَعَهُ إِلَيْهِ فَقَالَ إِنْ

فَالْتَفَتَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِلَى أَصْحَابِهِ فَقَالَ كَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يُصَلِّي بِاللَّيْلِ وَ يَجُوعُ بِالنَّهَارِ إِنَّ اَللَّهَ تَعَالَى

بِوَلَدِهِ سِنِينَ ثُمَّ إِنَّهَا جَاءَتْ بِهِ‏ فَأَنْكَرَتْهُ أُمُّهُ وَ زَعَمَ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ لاَ يَعْرِفُونَهُ قَالَ لَيْسَ عَلَيْهَا شَيْ‏ءٌ اَلظِّئْرُ

اَلثَّالِثَةِ بَانَتْ مِنْهُ وَ إِنَّمَا اَلْقُرْءُ مَا بَيْنَ اَلْحَيْضَتَيْنِ وَ زَعَمَ أَنَّهُ إِنَّمَا أَخَذَ ذَلِكَ بِرَأْيِهِ فَقَالَ‏ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ كَذَبَ

فَلْيَأْكُلِ اَلَّذِي لَمْ يَسْتَبِنْ لَهُ اَلْفَجْرُ وَ قَدْ حَرُمَ عَلَى اَلَّذِي زَعَمَ أَنَّهُ رَأَى اَلْفَجْرَ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ كُلُوا وَ

إِنَّ هَذَا اِفْتَرَى عَلَى أُمِّي فَقَالَ لَهُ وَ مَا قَالَ لَكَ قَالَ زَعَمَ أَنَّهُ اِحْتَلَمَ بِأُمِّي فَقَالَ لَهُ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ فِي

اَلْمَرْأَةُ وَ تَزَوَّجَتْ ثُمَّ إِنَّ اَلزَّوْجَ اَلْغَائِبَ قَدِمَ وَ زَعَمَ أَنَّهُ لَمْ يُطَلِّقْهَا وَ أَكْذَبَ نَفْسَهُ أَحَدُ اَلشَّاهِدَيْنِ قَالَ

وَ تَقُولَ لَهُ إِنَّ رَجُلاً مِنْ أَصْحَابِنَا تَزَوَّجَ اِمْرَأَةً قَدْ زَعَمَ أَنَّهُ كَانَ يُلاَعِبُ أُمَّهَا وَ يُقَبِّلُهَا مِنْ غَيْرِ أَنْ يَكُونَ

اِنْتَفَى مِنْ وَلَدِهَا ثُمَّ أَكْذَبَ نَفْسَهُ بَعْدَ اَلْمُلاَعَنَةِ وَ زَعَمَ أَنَّ اَلْوَلَدَ وَلَدُهُ هَلْ يُرَدُّ عَلَيْهِ وَلَدُهُ قَالَ لاَ وَ لاَ

اِمْرَأَتَهُ وَ هِيَ حُبْلَى ثُمَّ اِدَّعَى وَلَدَهَا بَعْدَ مَا وَلَدَتْ وَ زَعَمَ أَنَّهُ مِنْهُ فَقَالَ يُرَدُّ إِلَيْهِ اَلْوَلَدُ وَ لاَ تَحِلُّ لَهُ‏

فَإِنْ فَعَلَ فَلَيْسَ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ وَ إِنْ لَمْ يُقِمِ اَلْبَيِّنَةَ وَ زَعَمَ أَنَّهُ قَدْ ذَهَبَ اَلَّذِي اُدُّعِيَ عَلَيْهِ فَقَدْ ضَمِنَهُ إِنْ لَمْ

بِوَلَدِهِ سِنِينَ ثُمَّ إِنَّهَا جَاءَتْ بِهِ فَأَنْكَرَتْهُ أُمُّهُ وَ زَعَمَ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ لاَ يَعْرِفُونَهُ قَالَ لَيْسَ عَلَيْهَا شَيْ‏ءٌ اَلظِّئْرُ

اِنْتَفَى مِنْ وَلَدِهَا ثُمَّ أَكْذَبَ نَفْسَهُ بَعْدَ اَلْمُلاَعَنَةِ وَ زَعَمَ أَنَّ وَلَدَهَا وَلَدُهُ هَلْ تُرَدُّ عَلَيْهِ قَالَ لاَ وَ لاَ كَرَامَةَ

أَنْكَرَ مَا فِي بَطْنِهَا فَلَمَّا وَضَعَتِ اِدَّعَاهُ وَ أَقَرَّ بِهِ وَ زَعَمَ أَنَّهُ مِنْهُ قَالَ يُرَدُّ عَلَيْهِ وَلَدُهُ وَ يَرِثُهُ وَ لاَ يُجْلَدُ

فَإِنْ فَعَلَ فَلَيْسَ‏ عَلَيْهِ شَيْ‏ءٌ وَ إِنْ لَمْ يُقِمْ بَيِّنَةً وَ زَعَمَ أَنَّهُ قَدْ ذَهَبَ اَلَّذِي اِدَّعَى فَقَدْ ضَمِنَهُ إِنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ

قَدْ يَئِسَتْ قُلْتُ أَ فَرَأَيْتَ إِنِ اِبْتَاعَهَا وَ هِيَ طَاهِرَةٌ وَ زَعَمَ صَاحِبُهَا أَنَّهُ لَمْ يَطَأْهَا مُنْذُ طَهُرَتْ فَقَالَ إِنْ كَانَ عِنْدَكَ

اِنْتَفَى مِنْ وَلَدِهَا ثُمَّ أَكْذَبَ نَفْسَهُ بَعْدَ اَلْمُلاَعَنَةِ وَ زَعَمَ أَنَّ اَلْوَلَدَ وَلَدُهُ هَلْ يُرَدُّ عَلَيْهِ فَقَالَ لاَ وَ لاَ كَرَامَةَ

اِنْتَفَى مِنْ وَلَدِهَا ثُمَّ أَكْذَبَ نَفْسَهُ بَعْدَ اَلْمُلاَعَنَةِ وَ زَعَمَ أَنَّ اَلْوَلَدَ وَلَدُهُ هَلْ يُرَدُّ إِلَيْهِ‏ وَلَدُهُ قَالَ لاَ وَ لاَ

اِنْتَفَى مِنْ وَلَدِهَا ثُمَّ أَكْذَبَ نَفْسَهُ بَعْدَ اَلْمُلاَعَنَةِ وَ زَعَمَ أَنَّ اَلْوَلَدَ وَلَدُهُ هَلْ يُرَدُّ عَلَيْهِ وَلَدُهُ قَالَ لاَ وَ لاَ

اَلْفَنَكِ وَ اَلسِّنْجَابِ وَ غَيْرِهِ مِنَ اَلْوَبَرِ فَأَخْرَجَ كِتَاباً زَعَمَ أَنَّهُ إِمْلاَءُ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ أَنَّ اَلصَّلاَةَ فِي وَبَرِ كُلِّ

فَأَنْكَرَ مَا فِي بَطْنِهَا فَلَمَّا وَضَعَتْ اِدَّعَاهُ وَ أَقَرَّ بِهِ وَ زَعَمَ أَنَّهُ مِنْهُ قَالَ فَقَالَ يُرَدُّ إِلَيْهِ وَلَدُهُ وَ يَرِثُهُ وَ لاَ

اِمْرَأَتَهُ وَ هِيَ حُبْلَى ثُمَّ اِدَّعَى وَلَدَهَا بَعْدَ مَا وَلَدَتْ وَ زَعَمَ أَنَّهُ مِنْهُ قَالَ يُرَدُّ إِلَيْهِ اَلْوَلَدُ وَ لاَ يُجْلَدُ لِأَنَّهُ

اِنْتَفَى مِنْ وَلَدِهَا ثُمَّ أَكْذَبَ نَفْسَهُ بَعْدَ اَلْمُلاَعَنَةِ وَ زَعَمَ أَنَّ وَلَدَهَا لَهُ هَلْ يُرَدُّ إِلَيْهِ قَالَ نَعَمْ يُرَدُّ إِلَيْهِ

أَقْسَمْتُ عَلَيْكَ لَمَّا قُلْتَ فَقُلْتُ لَهُ كَانَ يَنْبَغِي لِلَّذِي زَعَمَ أَنَّ أَحَداً مِثْلَ‏ رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ فِي اَلتَّفْضِيلِ أَنْ يُقْتَلَ

اِنْتَفَى مِنْ وَلَدِهَا ثُمَّ أَكْذَبَ نَفْسَهُ بَعْدَ اَلْمُلاَعَنَةِ وَ زَعَمَ أَنَّ اَلْوَلَدَ وَلَدُهُ هَلْ يُرَدُّ عَلَيْهِ فَقَالَ لاَ وَ لاَ كَرَامَةَ

اِنْتَفَى مِنْ وَلَدِهَا ثُمَّ أَكْذَبَ نَفْسَهُ بَعْدَ اَلْمُلاَعَنَةِ وَ زَعَمَ أَنَّ اَلْوَلَدَ وَلَدُهُ هَلْ يُرَدُّ إِلَيْهِ وَلَدُهُ قَالَ لاَ وَ لاَ

فَقَدْ بَانَتْ مِنْهُ وَ إِنَّمَا اَلْقُرْءُ مَا بَيْنَ اَلْحَيْضَتَيْنِ وَ زَعَمَ أَنَّهُ إِنَّمَا أَخَذَ ذَلِكَ بِرَأْيِهِ فَقَالَ‏ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ كَذَبَ

اِنْتَفَى مِنْ وَلَدِهَا وَ أَكْذَبَ نَفْسَهُ بَعْدَ اَلْمُلاَعَنَةِ وَ زَعَمَ أَنَّ وَلَدَهَا لَهُ هَلْ يُرَدُّ إِلَيْهِ قَالَ نَعَمْ يُرَدُّ إِلَيْهِ

_______ (۱). انفال، ۱۶. (۲). بقره، ۲۷۵. (۳). و مراد ديوانگى و صرع است، و زعم عرب اين بود كه چون جنّى مسّ آدمى نمايد، عقل او را زايل گرداند و دماغش را پريشان

اَلْيَمَنِ‏ قَالَ وَ حَجَ‏ إِبْرَاهِيمُ ع‏ هُوَ وَ أَهْلُهُ وَ وَلَدُهُ فَمَنْ زَعَمَ أَنَّ اَلذَّبِيحَ هُوَ إِسْحَاقُ‏ فَمَنْ هَاهُنَا كَانَ ذَبَحَهُ‏

بَيْتِ اَلرَّجُلِ فَيُعْطَى اَلَّتِي جَاءَتْ بِهِ وَ هُوَ اَلْمُدَّعِي فَإِنْ زَعَمَ أَنَّهُ أَحْدَثَ فِيهِ شَيْئاً فَلْيَأْتِ بِالْبَيِّنَةِ

اَلْقِيََامَةِ تَرَى اَلَّذِينَ كَذَبُوا عَلَى اَللََّهِ‏ قَالَ كُلُّ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ إِمَامٌ وَ لَيْسَ بِإِمَامٍ قُلْتُ وَ إِنْ كَانَ فَاطِمِيّاً عَلَوِيّاً

اسرائيل نكشتيم و در عوض در خانه خود تربيت كرديم ، از اين همه بالاتر (البته به زعم فرعون ) تو مانند ساير بنى اسرائيل برده ما بودى ، چون بنى اسرائيل همه بندگان

اَلْعَفْوَ مِنْ‏ آلِ يَعْقُوبَ‏ وَ وَرِثْنَا اَلشُّكْرَ مِنْ‏ آلِ دَاوُدَ وَ زَعَمَ أَنَّهُ كَانَ كَلِمَةً أُخْرَى وَ نَسِيَهَا مُحَمَّدٌ فَقُلْتُ لَهُ لَعَلَّهُ

ثَلاَثٌ مَنْ كُنَّ فِيهِ كَانَ مُنَافِقاً وَ إِنْ صَامَ وَ صَلَّى وَ زَعَمَ أَنَّهُ‏ مُسْلِمٌ‏ مَنْ إِذَا اُئْتُمِنَ خَانَ وَ إِذَا حَدَّثَ كَذَبَ وَ إِذَا

مِنَ اَللَّهِ‏ لَيْسَتْ لَهُ وَ مَنْ جَحَدَ إِمَاماً مِنَ اَللَّهِ وَ مَنْ زَعَمَ أَنَّ لَهُمَا فِي‏ اَلْإِسْلاَمِ‏ نَصِيباً

و بر بشر هم واجب باشد كه آن كتاب را پيروى كنند، در اين صورت است كه اگر به زعم كفار تورات و قرآن سحر باشند، بايد كتاب ديگرى باشد كه حقا كتاب خدا باشد و همينطور

لَمْ يُخَلِّفْ شَيْئاً فَقُلْتُ هَلْ أَوْصَاكُمْ بِوَصِيَّةٍ قَالُوا نَعَمْ زَعَمَ أَنَّكِ حُبْلَى فَمَا وَلَدْتِ مِنْ وَلَدٍ جَارِيَةٍ أَوْ غُلاَمٍ فَسَمِّيهِ‏

جعفر (عليه السلام ) از پدرش جعفر بن محمد (عليهماالسلام ) چنين نقل فرمود: من زعم ان الله يجبر عباده على المعاصى او يكلفهم ما لا يطيقون فلا تاكلوا ذبيحته ،

فعاله و آثارى كه ستارگان در عالم پايين دارند مجسم سازد، مثلا، «زهره » به زعم ايشان ايجاد طرب و سرور و نشاط مى كند، اين آثار را در صنم زهره نمايش مى دادند،

نيست‌ ‌از‌ نابود كردن‌ غيبت‌ حسنات‌ بنده‌ ‌را‌) و نيز فرمود 2» «كذب‌ ‌من‌ زعم‌ انّه‌ ولد ‌من‌ حلال‌ و ‌هو‌ يأكل‌ لحوم‌ ‌النّاس‌ بالغيبة فاجتنب‌ الغيبة فانّها

نوشته اند و به گفته نويسنده قاموس مقدس (صفحه ۷۷۲) «تاريخ نگارش انجيل لوقا به زعم عمومى تخمينا ۶۳ ميلادى است ». ۴ - انجيل يوحنا - «يوحنا» از شاگردان مسيح و

هيچ و پوچ شود؟! در سوره تغابن آيه ۷ نيز روى همين وصف تكيه كرده ، مى فرمايد: زعم الذين كفروا ان لن يبعثوا قل بلى و ربى لتبعثن ثم لتنبئن بما عملتم : تفسير نمونه