نتایج جستجو

قوم ثمود رده:تاریخ قوم عاد رده:تاریخ محمد رده:تاریخ مقارن بعثت رده:تبرى از غضب خدا رده:تبرى محمد رده:تبلیغ محمد رده:تجسم جبرئیل رده:تدبیر آفرینش رده:تدبیر

خدا به شما وعده نيكو نداد؟ مگر مدت غيبت من به نظرتان طولانى بود؟ يا خواستيد غضب خدا بر شما در آيد كه از وعده من تخلّف كرديد؟ گفتند: ما به اراده خود از وعده

طيب ب ان الذين ها ى هن اتى امن حلل طعم ک عذب قول انن کفر هذا علم نا ذا قوم غضب نعم الى صيد ايى ربب حتى فى دور الا کون کتب الذى يا بنو هدى عقد نسو شکر بلغ

مادّه «اَسَفْ» هم به معناى «اندوه» آمده و هم «غضب»; همچنین به گفته «راغب» در «مفردات» گاه به «اندوه توأم با غضب» گفته مى شود، و گاه به هر یک از این دو جداگانه

مفاعله براى شدت و تأكيد باشد. مغضوب عليهم: غضب شدگان. [فاتحه:7]. رجوع شود به «ضلل». غضب خدا يعنى چه؟ [طه:81]. غضب حالتى است كه در اثر عوامل مخصوصى به انسان

کیفرهاى خداوند پرتویى از غضب اوست. (سینالهم غضب من ربهم) مراد از غضب به دلیل «سینالهم» (به آنان اصابت مى کند) کیفر و عقوبت است. زیرا غضب یک حالت و صفت است و

من ب لا ها نا کلل ما امر وذر مجد شىء حفظ رحم لقى ذات جرى بشر دسر نسخ بقى غضب کم ربب قرء عين رئس قرآن موسى سقر قدر وعظ تسع حمل هدى اخو هو عن کتب سکت ک شکر

دیگران ۱۱; عفو هنگام غضب ۹، ۱۰ عمل: آثار ترک عمل ناپسند ۱; آثار عمل ناپسند ۵; ترک عمل ناپسند ۲ غضب: مدح تعدیل غضب ۱۲; نابودى غضب ۱۲ گناه: آثار اجتناب از

ساز خشم و غضب الهى بر خود (افمن اتّبع رضوان اللّه کمن بآء بسخط من اللّه) ۲- یکسان نبودن سرنوشت مؤمنان جوینده خشنودى خداوند، با هموارکنندگان غضب و خشم الهى

ما لا تَفْعَلُونَ «3» نزد خدا بسيار مورد غضب است كه چيزى را بگوئيد كه عمل نمى‌كنيد. «مقت» به معناى خشم و غضب شديد است. جلد 9 - صفحه 601 مشابه اين توبيخ

به زمين چسباندم قاموس دمدمه را غضب معنى كرده و در كشّاف گويد «اَطْبَقَ عَلَيْهِمُ الْعَذابَ» و خلاصه اگر دمدمه به معنى غضب باشد معنى آيه چنين مى‏شود: خدا

ناپسند ۲ قیامت: غضب مکذبان قیامت ۵ کیفر: صفات مکذبان کیفر اخروى ۱ یتیم: آثار ترشرویى با یتیم ۴; آثار رد خواسته هاى یتیم ۴; زمینه طرد یتیم ۱; غضب بر یتیم ۵;

از موسى غضب، و ساكن گرديد خشم او. لطيفه: حق تعالى بر سبيل توسع و تجوز سكون غضب سكوت تعبير فرمود، گر چه خشم سخن نگويد، لكن مرد مغضب در حال وفور غضب، پندارى

آیات شامل این کلمه «کَظِیمٌ» به کسى مى گویند که مملوّ از اندوه و غضب شده و خویشتندارى مى کند، و به اصطلاح دندان بر جگر مى فشارد. واژه «کَظِیْم» از مادّه

معناى «بستن دهان مشکى است که پر از آب باشد» سپس در مورد کسانى که از خشم و غضب پر مى شوند، اما به دلائل مختلفى آن را اظهار نمى دارند، اطلاق شده است. کظم‌

بِغَضَبٍ»* «1» آنان به قهر و غضب الهى گرفتار شدند. درباره قاتلان و منافقان مى‌فرمايد: «غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ»* «2» خداوند بر آنان غضب كرد. درباره عالمان بى‌عمل

۱، ۳، ۷; روش برخورد کافران ۱، ۷; زمینه دشمنى کافران ۲; زمینه غضب کافران ۲; عجز کافران ۶; غضب کافران ۱; کافران هنگام استماع قرآن ۵; نگاه کافران ۱ محمد(ص):

گرفتارى بنى اسرائیل به غضب و سخط الهى، دستاورد شومى است که براى آخرت خویش فرستاده اند. ۱۴- پذیرش ولایت کافران و دوستى با آنان، موجب غضب خداوند بر بنى اسرائیل

بینش موسى(ع) ۹، ۱۰; ترس موسى(ع) ۳; عوامل سلب آرامش موسى(ع) ۱; عوامل غضب موسى(ع) ۷; غضب موسى(ع) ۸; قصه موسى(ع) ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸; موسى(ع) در مصر ۳

آیات شامل این کلمه «حَرْد» (بر وزن سرد) به معناى ممانعت توأم با شدت و غضب است; آرى، آنها از تمنا و انتظار مستمندان عصبانى بودند و تصمیم داشتند با کمال

آنها اين است كه غضب و سخط خداعذاب اوست و رضاى خدا همان ثواب خداست و در خدا تغيير حال نيست. نا گفته نماند سخط را صحاح و قاموس و اقرب غضب مطلق گفته‏اند ولى

آنها اين است كه غضب و سخط خداعذاب اوست و رضاى خدا همان ثواب خداست و در خدا تغيير حال نيست. نا گفته نماند سخط را صحاح و قاموس و اقرب غضب مطلق گفته‏اند ولى

سر مشکى است که از آب پر شده باشد، و به طور کنایه در مورد کسانى که از خشم و غضب پر مى شوند، و از اِعمال آن خوددارى مى نمایند به کار مى رود. کظم‌ (۶ بار) (بروزن

بلکه معمولاً حرکات بنى اسرائیل مایه خشم و غضب آنان مى شده است. ۳ - ترسیدن و حساب بردن مردم عصر فرعون از خشم و غضب او و تحریک شدنشان علیه کسانى که باعث خشم

«سیئة» را به معناى «شرک و کفر»، بعضى آن را به «اعمال قبیح»، و بعضى به معناى «غضب و جهل و خشونت و انتقام جوئى» تفسیر کرده اند ولى تفسیر اول از همه مناسب تر

لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... زَمْهَر» به معناى شدت سرما، یا شدت غضب، یا سرخ شدن چشم، بر اثر خشم، مى باشد، و در اینجا منظور همان معناى اول است

لاتأخذ بلحیتى و لابرأسى ) ۴ - غضب کردن به جهت مشاهده انحرافات و گمراهى ها، ممدوح است. (لاتأخذ بلحیتى و لابرأسى) نقل ماجراى غضب موسى(ع) - که در گرفتن موهاى

آمده است و در آیه اشاره به این است که آنها مشمول غضب مستمر و مداوم پروردگار مى شوند; گویى در خشم و غضب پروردگار منزل گرفته اند. در سوره «آل عمران» کنایه

مذکور در آیه قبل برگردانده شده و کاربرد درجه در مورد غضب شدگان از جهت تغلیب است. ۳- هموارکنندگان غضب الهى بر خویشتن، داراى جایگاههاى شومِ متفاوت در پیشگاه

هر کس کافر شود، کفر او به زیان خودش خواهد بود، و کافران را کفرشان جز خشم و غضب در نزد پروردگار چیزی نمی‌افزاید، و (نیز) کفرشان جز زیان و خسران چیزی بر آنها

كردند، قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ‌: گروهى را كه غضب نموده خداى تعالى بر ايشان، يعنى يهود كه در باره آنها فرموده: من لعنه اللّه و غضب عليه. ما هُمْ

آیات شامل این کلمه «جبّار» از مادّه «جَبْر» به کسى مى گویند که از روى خشم و غضب مى زند، مى کشد و نابود مى کند، و پیرو فرمان عقل نیست. به تعبیر دیگر، جبّار

ربّهم) ۱۲ - مشرکان و مجادله گران حق ستیز گرفتار غضب و عذاب سخت الهى (و الذین یحاجّون فى اللّه ... علیهم غضب و لهم عذاب شدید) ۱۳ - تلاش در جهت ایجاد تردید

نزد دسته ديگر باشد معنى آيه چنين مى‏شود: هر كه با آنهاپشت كند حقّا كه قرين غضب خداست مگر آنكه براى حمله و جنگ منحرف شود و يا نزد دسته ديگر موضع گيرد. اين

سزاى ناسپاسى شان مطلع خواهند شد. (بربّهم یشرکون ... فتمتّعوا فسوف تعلمون) ۷- غضب شدید خداوند از مشرکان ناسپاس رهیده از مشکلات و ناگواریها (ثمّ إذا کشف الضرّ

و در دهان اژدها نمود و آن بصورت اوّل برگشت و ساحران ايمان آوردند و فرعون غضب كرد و هر كس را بموسى ايمان آورده بود زندانى نمود تا معجزات ديگرى از آنحضرت

می‌گرفتید. همانا کسانی که کافر شدند صدا زده می‌شوند که: «به‌راستی غضب شدید خدا از غضب شدید شما نسبت به خودتان سخت‌تر است، چون سوی ایمان فرا خوانده می‌شوید،

آزار كفار قريش صبر نمايند و بدانند كه آنها هم مانند اصحاب اخدود مشمول لعن و غضب الهى خواهند بود و ميفرمايد اين عمل از آنها صادر و اين استحقاق براى آنان حاصل

است. «راغب» در «مفردات» مى گوید: «حلم» به معناى خویشتن دارى به هنگام هیجان غضب است، و از آنجا که این حالت از عقل و خرد ناشى مى شود گاه به معناى عقل و خرد

(روح المعانى). ۲- اموال و اولاد، تنها تکیه گاه به هنگام ذلت و ابتلاى به غضب الهى، از دیدگاه اهل کفر (ضربت علیهم الذّلّة ... و باءُو بغضب من اللّه ...

بفرمايد: چون عدّه‏اى خدا را پذيرفته‏اند پس هر كه نپذيرد مورد غضب است زيرا مطلق پذيرد مورد غضب است زيرا مطلق پذيرفته شدن يك چيز دليل حقّانيّت آن نمى‏شود چه

کذبوک فقل ربکم ذو رحمة وسعة و لا یرد بأسه عن القوم المجرمین) ۸- رحمت خدا بر غضب وى پیشى دارد. (فإن کذبوک فقل ربکم ذو رحمة وسعة و لا یرد بأسه عن القوم المجرمین)

حمله مجدد، و یا به قصد پیوستن به گروهی (از مجاهدان) بوده باشد- (چنین کسی) به غضب خدا گرفتار خواهد شد؛ و جایگاه او جهنم، و چه بد جایگاهی است! و هر كس در آن

جدال و انکار برمی‌خیزند این کار، سخت خدا (و رسول) و اهل ایمان را به خشم و غضب آرد. بلی این گونه خدا بر دل هر متکبر خود کامه‌ای مهر (شقاوت) می‌زند (که با

تاریخ ۳; فواید تاریخ ۳ حق: امداد به حق ۲; هشدار به حق ستیزان ۶ خدا: زمینه غضب خدا ۷; سنتهاى خدا ۲ سنتهاى خدا: سنت امداد ۲ شناخت: منابع شناخت ۳ عبرت: عوامل

خدا: ربوبیت خدا ۱۲، ۱۳، ۱۴، ۱۵، ۱۶ ذکر: آثار ذکر ۱۵ ظلم: موانع ظلم ۱۰ غضب: اهمیت رفع غضب ۳ غفلت: از خدا ۱۸ قابیل: ترس قابیل ۱۸ ; طغیان قابیل ۲ ; غفلت قابیل

ذلت به دور هستند. ۱۴- صالحان از اهل کتاب، آسوده از ذلّت و مسکنت و ایمن از غضب الهى (ضربت علیهم الذّلّة ... لیسوا سواءً من اهل الکتب امّة قائمة ... و اولئک

گفت اينها يعنى بنى اسرائيل جماعت كمى هستند و كارهائى كردند كه ما را بغيظ و غضب آوردند و ما مردمى هستيم كه اجتماع نموديم براى حذر نمودن از فتنه و فساد آنها

باشد و آن شدیدالعقاب بودن و ذى الطول است. ۷ - سبقت رحمت و فضل خداوند، بر غضب و عقوبت او (غافر الذنب و قابل التوب شدید العقاب ذى الطول) از تقدم دو صفت «غافرالذنب»

کافر و ناسپاس است»؟! (قتل الانسان ما اکفره). تفسیر آیات ۱ - کافران، مورد غضب و نفرین خداوند و مشمول شدیدترین توبیخ هاى او هستند. (قتل الإنسن ما أکفره)

- تکذیب پیامبران الهى، غضب و عذاب الهى را در پى دارد. (فکذّبوا رسلى فکیف کان نکیر) «نکیر» به معناى منکر و مکروه و کنایه از غضب الهى است. گفتنى است که نکیر

«ذلة»، «مسکنة» و «غضب الهى» است و باء در «بأنهم» سببیه مى باشد. ۳۰ - بنى اسرائیل، به خاطر کفرشان به آیات الهى و کشتن پیامبران، مورد غضب خداوند قرار گرفتند

۵ خدا: احاطه خدا ۶ ; تهدیدهاى خدا ۱۳، ۱۴ ; علم خدا ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸، ۱۲ ; غضب خدا ۴ ; قدرت خدا ۳، ۴، ۵، ۱۱، ۱۲، ۱۴ روابط اجتماعى: ۶ علم: ۴، ۵، ۸ عمل: علم

اَبْعَدَهُ عَنِ الْخَيْرِ» در مفردات گفته: لعن به معنى طرد و دور كردن از روى غضب است. آن از خدا در آخرت عذاب و در دنيا انقطاع از قبول رحمت و توفيق خداست و

از معانيى است كه در موجود ذى شعور و با اراده يافت مى‏شود و مقابل آن سخط و غضب است و هر دو امر وجودى مى‏باشند. رضا به فعل و صفت تعلق مى‏گيرد نه به ذات مثل

از معانيى است كه در موجود ذى شعور و با اراده يافت مى‏شود و مقابل آن سخط و غضب است و هر دو امر وجودى مى‏باشند. رضا به فعل و صفت تعلق مى‏گيرد نه به ذات مثل

انسان: نقش انسان ۱۱ حق: کیفر حق ناپذیران ۵ خدا: احاطه خدا ۸; سنتهاى خدا ۵; غضب خدا ۸; قدرت خدا ۸; مهلتهاى خدا ۵ ذکر: آثار ذکر فرجام اخروى ۴ رفاه: ملاک ارزش

از عصیان خدا ۹; تعالیم خدا ۳; توصیه هاى خدا ۲، ۵، ۶; ربوبیت خدا ۴; زمینه غضب خدا ۷ دین: انحراف از دین ۷ رهبانیت: آثار رهبانیت ۸ زندگى: احترام به آداب زندگى

و در دهان اژدها نمود و آن بصورت اوّل برگشت و ساحران ايمان آوردند و فرعون غضب كرد و هر كس را بموسى ايمان آورده بود زندانى نمود تا معجزات ديگرى از آنحضرت

اهل کتاب به خاطر گرایشهاى ایمانى و رفتار پسندیده، مصون از ذلّت و درماندگى و غضب الهى (ضربت علیهم الذّلّة ... لیسوا سوآءً من اهل الکتب) ۵- احترام اسلام به

همه در تحت قدرت و اختيار خداوند است شما همينكه بساحل رسيديد نبايد ايمن از غضب الهى شويد چون در صورت استحقاق و اصرار بر كفر و كفران ممكن است خداوند همان

نشود، دشمن خدا و مخالف نعمتهاى اوست. 1- خداوند پيامبرش را از هرگونه قهر و غضب در دنيا و آخرت بيمه كرده است. وَ لَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ‌ ... 2- نعمت‌هاى

«يُبَيِّنَ لَهُمْ ما يَتَّقُونَ» امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند اسباب رضايت و غضب خود را به مردم مى‌شناساند. «1» 3- دستور الهى بر پرهيز از چيزى، از علم و حكمت

عذاب، نفرمود: «غضبت» تو غضب كردى. «8». قرآن سفارش كرده است: «لا تَتَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ» هرگز سرپرستى گروه غضب شدگان الهى را نپذيريد

پس شخصى از انصار گفت: واى بر تو، آيا نبينى غضب فرموده پيغمبر. پس عمر گفت: اعوذ باللّه من غضب اللّه و غضب رسوله، جز اين نيست كه من نوشتم آن را، چون يافتم

اسباب و عوامل در امر روزى دهى و یا نجات است. ۱۴- افترا بستن به خداوند، مورد غضب و سخط شدید خداوند (و یجعلون لما لایعلمون نصیبًا ممّا رزقنهم تالله لتسئلنّ

عذابهاى مختلفه، هر آينه عبرتى است براى تمام عالميان كه هشيارى يابند و از سخط و غضب الهى انديشه كنند و از فرمان بردارى حق سرپيچى ننمايند. وَ إِنْ يُكَذِّبُوكَ

خداوند، در جهت منافع پیامبر(ص) نعمت شرح صدر را در اختیارش نهاد. تبرى: تبرى از غضب خدا ۴ خدا: تعالیم خدا ۲ ذکر: آثار ذکر ۴; ذکر شرح صدر محمد(ص) ۲; ذکر منشأ شرح صدر

معروف و نهى از منكر باز دارند و به هيچكدام عمل نكنند، واجب شود بر ايشان سخط و غضب الهى؛ و اول مؤاخذه شوند به مبادى عذاب كه از جمله آن اينست: أَخْرَجْنا لَهُمْ

نزد دسته ديگر باشد معنى آيه چنين مى‏شود: هر كه با آنهاپشت كند حقّا كه قرين غضب خداست مگر آنكه براى حمله و جنگ منحرف شود و يا نزد دسته ديگر موضع گيرد. اين

مکذبان انبیا ۴ تاریخ: منشأ تحولات تاریخ ۸ خدا: حاکمیت اراده خدا ۸; نشانه هاى غضب خدا ۱۰ ذکر: ذکر تاریخ امتها ۷; ذکر مکذبان انبیا ۷ رسولان خدا: نقش رسولان خدا

کلل اذن ترک غير صحب فتو دعو سبق فتى طوع وقف حسب ا عظم دين زيل نکب ولى قدر غضب عدل مشى رئى حسس ائى اوى نور بصر اجر

باز كردن بار وقت نزول است سپس در مجرّد نزول به كار رفته. مثل [طه:81] هر كه غضب من بر او نازل شود حقّا كه سقوط كرده است . حلّ به كسر حاء به معنى حلال استعاره

حقق جدل من عند لقم ربب حجج کون حوت کفر الذين على هو لوم جوب سهم شحن اوى نذر غضب ما فلک بشر بعد رسل الى ائى ايى الا عذب ى کيف وله

جهان بینى و ایدئولوژى: ۱۲ خدا: رأفت خدا ۱۵، ۱۶ ; عذاب خدا ۳ ; علم خدا ۱ ; غضب خدا ۳، ۱۲ ; قدرت خدا ۱ ; محبّت خدا ۱۶ ; هشدارهاى خدا ۱۳، ۱۶ عصیان: ۱۳ عمل:

گویاى برداشت فوق است. ۱۳ - رهایى یافتن یهود از خوارى و درماندگى و برطرف شدن غضب الهى از آنان، در گرو ایمان واقعى ایشان به خدا و قیامت و انجام اعمال صالح است

را كه در آن آزمايشى آشكار بود، بديشان داديم. و آیات و معجزاتی (از رحمت و غضب) بر آنها به دست موسی آوردیم که در آن کاملا و آشکارا آزمایش شوند. و به آنان

آن مجالس شرکت مى کنند. ۱۸- حرمت گوش سپردن به سخنان حرام و شنودن آنچه موجب غضب خداوند است. (و قد نزل علیکم فى الکتب أن إذا سمعتم ءایت اللّه یکفر بها) امام

دين زلم لو شکل يوسف نسو قوم امر نا نعم خير ربب کبر ها الا قسم بعد وقى کذب غضب ضرر نزع حسس جنب جىء عذب ريب عدد خشى نصب ثم الم ذهب ايى دعو نصر نئى ائى ولى

سخت‌تر باشد كه به وصف در نيايد. يا معنى آيه آنكه: مى‌ترساند شما را از سطوت و غضب خود، يا مى‌ترساند شما را از ذات احديت خود. در اين آيه شريفه تهديد عظيمى باشد

نه مبادى كه انفعالات است. مثلا محبت و رأفت ناشى گردد از رقّت قلب و همچنين غضب منشأش التهاب نفس، و هر دو مستلزم تغيير حال، و ذات سبحانى متعالى است از تغير

محكم و يا لاحق شدن به دسته ديگر است. يعنى: هر كه آن روز پشت به دشمنان كند با غضب خدا هم قرين شده مگر آنكه پشت كردن براى موضع گرفتن در ناحيه‏اى و لاحق شدن به

به ضم اول آيد. ناگفته نماند: فعل هر دو از باب ضرب يضرب است [طه:81]. هر كه غضب من بر او واقع شود هلاك گشته. سقوط در آيه همان هلاك و بدبختى است. [نجم:53]

اول نازل شد پيغمبر (ص) عرض كرد پروردگارا با غضب چه كنم اين آيه نازل شد كه بنظر حقير بايد گفته شود در علاج غضب اعوذ باللّه السميع العليم من الشيطان اللعين‌

نمى‌دهد و هرگز پناهگاهى غير از او نمى‌يابم. باز بگو که (اگر خدا بر من قهر و غضب کند) ابدا کسی مرا از (قهر) خدا در پناه نتواند گرفت و به غیر او هیچ گریز گاهی

ما قبل آيه اوّل چنين است: آيا آن كه تابع رضاى خداست مثل كسى است كه قرين غضب خداست آنها صاحبان درجات‏اند نزد خدا. طبرسى رحمه اللَّه فرموده: كلمه «ذو» در

آنچه روزى كرديم شما را و تعدّى مكنيد در آن پس فرود آيد بر شما غضب من و كسيكه فرود آيد بر او غضب من پس بتحقيق هلاك شده است‌ و همانا من هر آينه آمرزنده‌ام كسى

آنچه روزى كرديم شما را و تعدّى مكنيد در آن پس فرود آيد بر شما غضب من و كسيكه فرود آيد بر او غضب من پس بتحقيق هلاك شده است‌ و همانا من هر آينه آمرزنده‌ام كسى

واگذاردیم. در آنجا [پس از زیر و رو شدن شهر و هلاکت مردم] نشانه و عبرتی [از قدرت، غضب خود و محکومیت مجرمان] برای کسانی که از عذاب دردناک می ترسند به جا گذاشتیم

فراخ دستی. «ضَرَّآءِ»: ناداری و تنگدستی. «کَاظِمِینَ»: فروخورندگان خشم و غضب. عطف بر (ألَّذِینَ) است. «عَافِینَ»: عفوکنندگان. درگذرندگان. الَّذِينَ‌ يُنْفِقُونَ‌

داشت) و گفت: يا رسول الله حارث زكوة را نداد و خواست مرا نيز بكشد، آن حضرت در غضب شد و عده‏اى را پيش حارث فرستاد او كه با سران قوم عازم مدينه بود در راه با

داشت) و گفت: يا رسول الله حارث زكوة را نداد و خواست مرا نيز بكشد، آن حضرت در غضب شد و عده‏اى را پيش حارث فرستاد او كه با سران قوم عازم مدينه بود در راه با

داشت) و گفت: يا رسول الله حارث زكوة را نداد و خواست مرا نيز بكشد، آن حضرت در غضب شد و عده‏اى را پيش حارث فرستاد او كه با سران قوم عازم مدينه بود در راه با

نظير آن تا آن روز ساخته نشده بود، و نيز اين دو آيه، از ويران شدن آن در اثر غضب خداوندى، خبر مى‏دهد. در شرح و تفسير «ارم» افسانه‏ى به كتب اسلامى راه يافته

خدا به شما وعده نيكو نداد؟ مگر مدت غيبت من به نظرتان طولانى بود؟ يا خواستيد غضب خدا بر شما در آيد كه از وعده من تخلّف كرديد؟ گفتند: ما به اراده خود از وعده

المعاقبين هم هست و اينكه رحمت ما ذره از رحمت او است متين است ولى غضب ما هم رشحه از غضب او است و اما اگر كسى يك عمر معصيت ما را كند ما يك عمر بيشتر او را

آن باشد كه از لوح محفوظ و از عالم غيب به الواح انتقال يافته بود يعنى: چون غضب موسى فرونشست الواح را گرفته و درنوشته آنهاهدايت و رحمت بود. *** [بقره:106]

دلسوز مردمند. «إِنِّي أَخافُ» 3- انسان به جايى مى‌رسد كه سرچشمه‌ى رحمت را به غضب وامى‌دارد و خداى‌ جلد 5 - صفحه 274 رحمان را خشمگين مى‌كند. «عَذابٌ مِنَ الرَّحْمنِ»

آنها طوفان و ملخ و شپشک و وزغ و خون (خون شدن آب) آن نشانه‌های آشکار (قهر و غضب) را فرستادیم، باز طریق کبر و گردنکشی پیش گرفتند و قومی گناهکار بودند. پس ما

پس يك نفر از انصار باو گفت واى بر تو نميبينى غضب پيغمبر را بر خود پس گفت پناه ميبرم بخدا از غضب خدا و غضب پيغمبرش همانا من نوشتم آنرا چون يافتم در تورية