نتایج جستجو

يَحْسَب کُنْت قَد نَمُدّ إِنّي الذّکْرَى الّذِي قَرِين الظّالِمُون أُنْزِل أَحَد قُلُوبِهِم يَرْجِع تَر يُمِيت ادْعُوهُم عَشْرا قَائِل أَمْرُه عِبَادِي ذٰلِکُم

کِرَام در حال بارگیری... أما ائى ابب ابريق ابل ابو اتى اثر اثم اجج اجر اجل احد اخذ اخر اخو اذ اذا اذن ارض ارم استبرق افق التى الف الله اله الو الى امر امم

ابو صلح رود ظلل صحب بهج کرم فکه لم بثث حکم حفظ ليس آدم وفى انتم اهل کثر وقى احد نزل غير کفر هما ذرء کذب ارض نهر

کتب عشر قصص اذا ظنن سجن رصد فعل عبد امن طغو اهل حقب بضع ذا قسم رسل هون ذلک احد الف الذين حصى افک ظلم

ملک لئک حول جعل عرش جنن الک نخل وحد رئى سبح عمل بين اجر حمد ل نعم زرع ربب احد ف کلتا هم قضى رجل

عصم اجر هل غير کون صفف هو عدو زوج وقع حکم بعد نوم هون ذکر جوو بيت وحى کفر احد رحق ام بشر لم حتى اکل عزز

مسلمانان مصیبت احد را در مقایسه با پیروزى بدر کوچک شمرند و در نتیجه، رنج مصیبت احد را نادیده انگارند. ۵- پندار ناصواب برخى پیکارگران احد در تحلیل عوامل

ایمان به هنگام درگیرى با کافران در جنگ احد، با رخصت خداوند (و ما اصابکم یوم التقى الجمعان فباذن اللّه) ۲- کارزار احد، صحنه رویارویى و درگیرى دو جناح کفر و

مى‏بايست كف‏ار در هول و هراس باشند. به نظرم جرأت كفّار قريش و راه انداختن جنگ «احد» از همان آزادى اسيران جنگ بدر سشرچشمه گرفت و اگر اسيران بدر كشته مى‏شدند كفّار

مى‌شدند در واقعه احد. آيه شريفه در مقام توبيخ و ملامت است نسبت به اين جماعت، كه قبلا تمنا مى‌نمودند فائز شدن را، وقتى پيش آمد نمود واقعه احد، همين اشخاص به

جنگ احد] بامدادان از نزد كسان خود بيرون شدى و مؤمنان را براى كارزار در مواضع خود جاى مى‌دادى، و خدا شنواى داناست و [ياد كن‌] زمانى را كه [در جنگ احد] بامدادان

جراحتها دیدند، همان نبرد احد است. به دلیل وقوع این آیه پس از بیان نبرد احد و اینکه سخن از قرح به میان آورده است ; چنانچه درباره نبرد احد نیز فرموده بود: «ان

نقل شده است. در الميزان فرموده: اين قصه خرافى است. ما هاروت علم بابل ب من احد ملک وحد لئک حتى الک قول على انن نزل

دنباله آیاتی است که در باره جنگ احد داشتیم، و این آیات تجزیه و تحلیلی است روی نتایج جنگ احد، زیرا همانطور که گفتیم جنگ احد بر اثر نافرمانی و عدم انضباط نظامی

عدد استعمال شود به خلاف احد. 2- احد، متجزى و منقسم نمى‌شود در ذات و صفات. 3- واحد را ثانى باشد، لكن احد را ثانى نخواهد بود. 4- احد را ممتنع است شريك بودن

گرفتيد، و زمانى قضيه منعكس شد كه روز احد، هفتاد و دو نفر از مهاجر و انصار كشته شدند. انس بن مالك روايت نموده روز احد، حضرت امير المؤمنين عليه السّلام نزد

مسئولاً) خدا: تهدیدهاى خدا ۷; حسابرسى خدا ۳، ۶; عهد با خدا ۶ غزوه احد: منافقان مدینه در غزوه احد ۱ غزوه احزاب: فرار منافقان مدینه در غزوه احزاب ۱; قصه غزوه احزاب

اشاره به قضایاى پیش از نبرد احد دارد. بر این اساس «کما أخرجک ... » چنین معنا مى شود: گروهى از مسلمانان درباره حرکت به سوى احد، که حرکتى حق بود، به جدال با

نخواهد شد، و اگر خوارتان گرداند (و دست از یاریتان بردارد، همان گونه که در جنگ احد چنین شد) کیست که پس از او شما را یاری دهد؟ و مؤمنان باید تنها بر خدا توکّل

هو اللّه احد قيل له يا عبد اللّه ابشر فقد قبل اللّه و ترك. فرمود هر كه در نماز وتر، «قل اعوذ برب الفلق و قل اعوذ برب الناس و قل هو اللّه احد» بخواند، گفته

شکست در غزوه احد ۱ عبداللّه بن ابى:۲۴ عصیان: از محمّد (ص) ۴ عقیده: باطل ۱۰ علم: آثار علم ۲۱ عمل: آثار عمل ۱۸ ; موانع عمل ناپسند ۲۱ غزوه احد:۱، ۳، ۹، ۱۰،

‌با‌ اصحاب‌ بيرون‌ رفتند ‌تا‌ احد. و اما ‌عبد‌ اللّه‌ ‌بن‌ ابي‌ مسلول‌ و همراهانش‌ تخلّف‌ نمودند و خارج‌ نشدند و حضرت‌ ‌در‌ احد مواضع‌ جنگ‌ ‌را‌ معين‌ فرمود

عليه و آله و سلم» فرمود: اَحِّد اَحِّد: يكى كن يكى كن يعنى با يك انگشت اشاره كن خدائى كه تو او را مى‏ خوانى يكى است. مؤنّث احد، اِحْدَى است مثل [توبه:52]

تاب مقاومت داشته باشند و بنظر حقير اگر اين فرق بين احد و واحد درست هم باشد اينجا منظور نيست بلى چون احد غالبا در يگانه و فرد استعمال ميشود و واحد در يكى

جنگ احد (انّ النّاس قد جمعوا لکم) وقوع این آیه پس از بیان جنگ احد و نیز برخى از شأن نزولها مؤیّد این نظر است که آیه مورد بحث درباره وقایع پس از احد مى باشد

اخر قرب رحم متع کفر يوم نعم وحد اخذ اهل بدل نفس خلف حسب يمن خلص غرر ثنى نن احد حکم ترک کلف وذر زوج يوسف هو قصد دنو اين لقى ارض قمص اذ نزع قمر اذن مسس هجر

تاب مقاومت داشته باشند و بنظر حقير اگر اين فرق بين احد و واحد درست هم باشد اينجا منظور نيست بلى چون احد غالبا در يگانه و فرد استعمال ميشود و واحد در يكى

آیات شامل این کلمه احد (۸۵ بار) کم‌ (۲۲۹۱ بار) وحد (۱۵۳ بار) أَن أَ وَ يَوَدّ يُحِب تَکُون بَصِير يَأْکُل بَعْضا لَحْم لَه تَعْمَلُون بِمَا بَعْضُکُم جَنّة

آیات شامل این کلمه احد (۸۵ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) وحد (۱۵۳ بار) الْمَوْت قَال إِذَا حَتّى رَب حَضَر جَاء إِنّي يَحْضُرُون تُبْت لَعَلّي ارْجِعُون أَن السّيّئَات

آیات شامل این کلمه احد (۸۵ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) وحد (۱۵۳ بار) وَ أَرْبَع فَشَهَادَة مِن مِلْء أَنْفُسُهُم شَهَادَات يُقْبَل الْأَرْض فَلَن إِلاّ ذَهَبا

آیات شامل این کلمه احد (۸۵ بار) وحد (۱۵۳ بار) وَ أَن اللّه إِلاّ نَذِير جَاءَهُم الْأُمَم الْحُسْنَيَيْن مِن ابْنَتَي أُنْکِحَک الطّائِفَتَيْن هَاتَيْن

اوصافى براى خداوند متعال ذكر شده است كه همه آنها منحصر در ذات مقدّس اوست خدا احد است، صمد است... و زائيده نشده و همتائى براى او نيست با اين سوابق و اواحق بدست

آیات شامل این کلمه احد (۸۵ بار) کم‌ (۲۲۹۱ بار) وحد (۱۵۳ بار) الْمَوْت إِذَا حَضَر وَ الْوَصِيّة عَلَيْکُم إِلَى يَأْتِي مِن فَابْعَثُوا بِوَرِقِکُم جَاء

در حال بارگیری... ان ل من مسک سکن هم زول ارض مکر سمو هما وله کون فى ه کم احد اله الذين ف ما جبل ظلم قبل وحد لا نفس الله حسب بين نن قسم انن بعد لم

تو درآورم. اين لفظ تنهايكبار در قرآن مجيد آمده است. ى ان على بنو اجر وحد ن احد نکح ثمن حجج رود ف انن

است. و يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است. ما ماروت بابل ب علم ملک لئک من احد الک وحد على حتى نزل قول انن سحر

و منزلت و قدر است، و سپس به هر گونه شبیه و مانند اطلاق مى شده است. لم ولد احد ه ل وحد کون

اوى اول رحم نا ذلک لم قول شىء هو ى رکع أما عند ا امر غلم خشى عن زکو برر هدى احد دين ولى قرض نظر فلح خير وحد قتل حسن طهر جىء حيى لعل انس الا بل فعل مول انتم

بلغ قد جمع امر حتى ما ل او مثل حيث حقب بطش طوع کون سنن وحد قتل رجع قضى بحر احد لما عمر الى عود شدد کم سئل سلف ذلک نکس هلک بين لفت هزء برح هما على خلق انن

طوسى» گوید: در سبب نزول آیه دو قول ذکر نموده اند: یکى آن که وقتى که در جنگ احد کشته هاى مسلمین را مثله نمودند و گوش و بینى شهداء را بریدند، مسلمانان گفتند:

کون بعض قد نظر هشم ى حتى ان عطو ف کيف وحد يسر اذا فضل جىء قرآن على ب قرء احد ما ذکر عوذ شطن همز من صيح اخر موت رسل

كسى را كه [از جهاد] روى برتافت ديدى؟ (ای رسول) دیدی آن کس را که روی (از جنگ احد) بگردانید؟ آیا کسی را که [از حق] روی گردانید، دیدی؟ آيا آن را كه از تو رويگردان

فرمود: إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِهِ‌: چون روز احد رسيد، به قول خود عمل ننموده، فرار كردند، حضرت را با معدودى ميان كفار گذاشتند،

لم يدى غلم ن حقق کبر اتى يوم سلم شىء روح نزل هو صلح اذ عبد ايى قرء کلم الم احد قبل خوف کفر عمل کتب حسن يا ملک ذلک لئک انت رئى عن نبو ابراهيم انا مسس ذکر

وجه ظلم اتى هن سوء وحد ورى جزى حکم نفس رزق مول امر نهر حصن طوع حيى حقق ملک احد ذکر شکر او حتى دنو مثل جهل ليل هدى اخذ ائى حول خوف اثم حبب صدد

غفر هذا طمئن حلف نمم منع ذلک عين نکب هون الذى شکر قصد فخر نفر هو شىء صرط احد ذا عن عتو ملء الى ظلم صدق اوى رود طوع خيل

اسرائيل رضو س عسر الى بعد ذلک دخل غرق جبل نور ربص ايى فلک جهد لو کثر کلل حقق احد

وصف نوبت است نه وصف اهل آن . ف هم ل لا من کم ما اذا قول کون انن موت ه ان احد الله اذ عمل نا الا نفس يوم بين وحد اله اول فى ربب قسم وله خير لما صلح سبح

از آنها مى‏شنوى؟! اين كلمه فقط يك بار در قرآن آمده است. هم ل سمع او وحد من احد

عمران:140]. آيه در باره جنگ احد است كه عده‏اى از مسلمانان كشته و عده‏اى زخمى شدند. يعنى: اگر به شما زخمى رسيد و در «اُحُد» شكستى ديديد، نظير آن به مشركين

گروه بنى سلمه و بنى حارثه است كه با رسول خدا«صلى اللَّه عليه و آله» به جنگ «احد» خارج شدند و چون عبدالله بن ابى با ياران خويش از راه برگشت آنها نيز قصد كردند

گروه بنى سلمه و بنى حارثه است كه با رسول خدا«صلى اللَّه عليه و آله» به جنگ «احد» خارج شدند و چون عبدالله بن ابى با ياران خويش از راه برگشت آنها نيز قصد كردند

بعضى انباشته شد. معنى آيه: مى‏گويد مال زيادى تلف كردم. ه قول على دعو ا وحد احد مول حسب انن هلک ما ان کون لم کود رئى ربب ى لا شرک قدر وله اله الله

اله على ف ظلم فى شىء عقل اوى الذين ايى کلل وحد بصر نا ندى وجه قدر هما ب لو احد من ندو جهنم ما دعو رجل علم ائى مثل او رجع الا قوم يا هو عند يوم صوب ترک سمع

خواب كمى بود كه طائفه‏اى از شما را فراگرفت. هر دو آيه در باره جنگ تاريخى «احد» است كه مسلمانان پس از شكست با مختصر خوابى (بالاى كوه) آرامش قلب يافتند. شايد

قدد سوء بين ذلک ليل نجو ضرب کذب جدد کون اول صدق سبل ذوق حتى سبق رود يحيى لا احد جبل بشر اهل شرب رئى

در باره خروج حضرت رسول «صلى‏اللَّه‏عليه وآله» براى جنگ احد است و نيز گفته‏اند آن حضرت براى «اُحُد» بعد از نماز جمعه از مدينه خارج شد حال آن كه آيه خروج

شمرده است. اين لفظ تنها دوبار در قرآن آمده است. لا هم من صغر لم ف کتب هذا کبر احد ه الا عرض حشر وحد ل ما برز على حصى ربب ذا ها ارض وجد ک رئى جبل ويل عمل سير

حال جنگ بوده‏اند نه در حال سلم. جنگ احد وغيره‏ حساب جنگ «احد» كاملا روشن است، كفار به مدينه لشكركشى كردند تا قتال «احد» پيش آمد. همچنين جنگ احزاب (خندق)كه

يوم هذا عذب نا قرآن روح کيف قوم بين لعل عظم کون اذ نظر کذب وحد س لم شىء رئى احد حقق ن بعد وجد هن کيد على ارض قلب اتى کثر موت قرى ليس فسق رود کفر اننى دبب

عتو صلو ثنى امن وضع قلب وکل عجب انس لقى نحن غفل وصى ضرر غشو نظر مع نفس نزل احد اذن کلل

عجم ها کلل وسم نا رود ذا ايى جزى علم رسل ف لا هذا عذب بدو ربب وحد س هم خفى احد ل اذ الم عرب قول کون کلم حسن عمل بين عکف بدل

در باره خروج حضرت رسول «صلى‏اللَّه‏عليه وآله» براى جنگ احد است و نيز گفته‏اند آن حضرت براى «اُحُد» بعد از نماز جمعه از مدينه خارج شد حال آن كه آيه خروج

خواند خدا را به سوره اخلاص (يا اللّه يا واحد يا احد يا صمد يا من لم يلد و لم يولد و لم يكن له كفوا احد نجنى من النار برحمتك) جبرئيل در هوا او را ملاقات

بت عزّى همان است كه چون رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلم» پس از شكست «احد» به بالاى آن كوه رفت ابوسفيان درپائين كوه شعار شرك را با صداى بلند خواند و

عن اتى ارض هو او کلل خرج رسل شىء کون انس هن حيى اثم لم کفر بيت کتب هدى نسو احد وزر عدو لکن وحد ذکر برر ثم شرک قبل اخر نن حرم الذى بعض فسد قدر فحش ذلک هما

امن عذب جرز کلم فکر لوى الى من وجه س کان سلک قدر رهق جمع عند ذلک فضل صلح احد نسو رسل ذو عزز قتل صحب رفع غور کيف کهف ربب وحد حرج ذکر لمس ايى ضيق رقم يدى

نبينند. شايد اين آيه، پاسخى به آنان باشد كه به خاطر جمع غنايم، منطقه حفاظتى احد را رها كردند. آنها به گمان اين‌كه از سهم غنيمت محروم نشوند، هشدارهاى فرمانده

عليه السّلام: ما من احد من هذه الامّة يدين بدين ابراهيم عليه السّلام غيرنا و غير شيعتنا. «1» و حضرت سجاد عليه السّلام فرمود: ما احد على ملّة ابراهيم الّا

مسلمانان در جنگ احد، نافرمانى از دستور رسول اكرم صلى الله عليه و آله بود. زيرا آن حضرت فرموده بود كه منطقه حفاظتى واقع در ميان درّه‌هاى كوه احد را رها نكنند،

كنيد تا شايد رستگار شويد. اين آيه همراه با هشت آيه‌ى بعد كه در ميان آيات جنگ احد قرار گرفته. شايد به اين جهت باشد كه مسائل اخلاقى و اقتصادى، در يك نظام دفاعى

چنين بوده وقتى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمان داد كه مردم براى غزوه احد آماده شده و بيرون بروند. جماعتى از منافقين تقاعد ورزيده و سستى مي‌نمودند و

عمل عند دور رئى زجو کفر ى هو نصر سکن رقب يقطين عبد روح ذلک عوم قول جمل صبح احد زحزح غرم خرج وعد ردف غيب حکم ودد ايد يا فقر رکم

ترب دين صوب زيد بشر عند ارث کفر ها ذا کفل بصر ثم سلم حبب شرب امن سفه لقى احد قوى الا دور موت شىء لذذ بين کيف بسط قنت مول أما رود انا

نابودى تدريجى است. گويا خدا مى‌خواست نقاط ضعف مسلمانان را با شكست در جنگ احد به آنان نشان دهد تا به فكر اصلاح وجبران نقايص بيافتند وبراى حركت‌هاى بعدى

عليه السّلام نقل كرده‌اند كه: انّ فى كتاب اللّه لآية لا عمل بها احد قبلى و لا يعمل بها احد بعدى: در كتاب خدا آيتى نازل شد كه هيچكس به آن عمل نكرد قبل از

فرمود: همان طور كه مردم آن را مى خوانند: «قل هو الله احد، الله الصمد لم يلد و لم يولد و لم يكن له كفوا احد كذلك الله ربى كذلك الله ربى». و نيز جزو ادله قاصر

بن جبیر و مجاهد گویند: این آیه درباره ابوسفیان بن حرب نازل شده که در جنگ احد دو هزار نفر را از براى جنگ با مسلمین استخدام و اجیر نموده بود، کلبى و ضحاک

من قرء قل هو اللّه احد فكأنّما قرء ثلثى القران و من قرئها ثلاث مرّات فكأنّما قرء القران كلّه. هر كه بخواند «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را چنان است دو ثلث

نقل كرده كه اين آيات درباره امام مرتضى عليه‌السلام نازل شده كه روز دوم غزوه احد در ميان مسلمين ندا در داد و او را اجابت كردند در حالتى كه پرچم مهاجرين را

مى گوید: موجود باش، آن هم فوراً موجود مى شود. لم ولد وله اله الله وحد کون احد ل

(امنا ... لا نفرّق بین احد منهم و نحن له مسلمون) ۱۱ - لزوم پرهیز از تبعیض میان پیامبران در ایمان آوردن به آنان (لا نفرّق بین احد منهم) به قرینه «امنا» در

بن ابى عیاش (که بعضى او را حنظلة بن ابى عامر گفته اند) روز قبل از شروع جنگ احد ازدواج کرده بود و از پیامبر اجازه خواست که فرداى آن روز در جنگ مزبور به خاطر

فرصتی یافتند از نقض این پیمان فروگذار نکردند. از جمله این که بعد از جنگ «احد»- غزوه احد در سال سوم هجرت واقع شد- «کعب بن اشرف» با چهل مرد سوار از یهود به مکّه

زیانی به شما نمی‌رساند؛ همانا خدا به آنچه می‌کنند محیط است. و چون (در جنگ احد) بامدادان از نزد کسانت بیرون آمدی، حال آنکه برای مؤمنان پناهگاه‌هایی را فراهم

كرد؛ آيه نازل شد كه اى پيغمبر ديدى آن مرد را كه روى برگردانيد، يعنى از جنگ احد فرار نمود و كمى مال را به برادر خود داد تا حامل و زر او شود و قطع صدقه و امساك

جلد 2 صفحه 549 همانا خدا آمرزنده مهربان است. تفسير در ضمن وقايع جنگ بدر و احد ذكر شد كه مسلمانان از كفار در بدر هفتاد نفر كشته بودند و هفتاد نفر اسير نموده

پروردگار خود را بسوره اخلاص يا اللّه يا واحد يا احد يا صمد يا من لم يلد و لم يولد و لم يكن له كفؤا احد نجّنى من النّار برحمتك و اين وقتى بود كه او را در

كه ابو سفيان بن حرب، و عكرمة بن ابى جهل، و ابو الاعور سلمى، بعد از واقعه احد از حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله امان طلبيده بودند به مدينه آمدند. در

اسلام و محمّد صلى الله عليه و آله) ايمان آورده‌اند، راه يافته‌ترند. پس از جنگ احد، جمعى از يهوديان به مكّه رفتند تا بر ضد مسلمانان، با مشركان هم پيمان شوند

(ما سبقکم بها من أحد من العلمین) مراد از کلمه «العلمین»، به مناسبت حکم و موضوع، مکلفان، اعم از جن و انس، است. تأکید نفى با من زایده (من احد) حکایت از آن دارد

ناموس‌‌-‌ غيرت‌ و ‌غير‌ اينها. و ‌اينکه‌ ‌آيه‌ ‌اگر‌ چه‌ شأن‌ نزولش‌ ‌در‌ غزوه‌ احد ‌است‌ لكن‌ شامل‌ جميع‌ موارد ميشود و ‌بر‌ عمومش‌ محفوظ ‌است‌، و گفتند مورد

برهان»- قال امير المؤمنين عليه السلام: لانسبنّ الاسلام نسبة لم ينسبها احد قبلى و لا ينسبها احد بعدى، الاسلام هو التّسليم، و التّسليم هو اليقين، و اليقين هو التّصديق،

جلد 2 صفحه 549 همانا خدا آمرزنده مهربان است. تفسير در ضمن وقايع جنگ بدر و احد ذكر شد كه مسلمانان از كفار در بدر هفتاد نفر كشته بودند و هفتاد نفر اسير نموده

پروردگار خود را بسوره اخلاص يا اللّه يا واحد يا احد يا صمد يا من لم يلد و لم يولد و لم يكن له كفؤا احد نجّنى من النّار برحمتك و اين وقتى بود كه او را در

مسئوليّت‌ها بوده است، نه عدم نصرت و امداد الهى. چنانكه شكست مسلمانان در جنگ احد، ناشى از سستى و اختلاف و نافرمانى آنان بود. ثالثاً؛ پيروزى علمى و منطقى و

چه‌ ‌در‌ طائف‌ و چه‌ ‌پس‌ ‌از‌ هجرت‌ بمدينه‌ جنگ‌ها مثل‌ بدر حنين‌ احزاب‌ احد لذا ميفرمايد إِنَّكُم‌ لَذائِقُوا العَذاب‌ِ الأَلِيم‌ِ. 147 ] (آیه 38)- «اما

گمان می‌کند که هیچ کس نمی‌تواند بر او دست یابد»؟ (ا یحسب ان لن یقدر علیه احد). اشاره به این که آمیختگی زندگی انسان با آن همه درد و رنج دلیل بر این است

برابر او حمایت نمی‌کند و پناهگاهی جز او نمی‌یابم» (قل انی لن یجیرنی من الله احد و لن اجد من دونه ملتحدا). به این ترتیب نه کسی می‌تواند به من پناه دهد نه چیزی

دل چه سود خواندن پند نرود ميخ آهنين بر سنگ‌ و چون حمزه سيّد الشهداء در جنگ احد شهيد شد و وحشى قاتل آنحضرت او را مثله نمود يعنى گوش و بينى او را بريد و جگر