روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۷۲۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْفَرَائِضِ وَ الْمَوَارِيث

و روي حماد عن الحلبي عن ابي عبد الله ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنِ اَلْمُلاَعَنَةِ اَلَّتِي يَرْمِيهَا زَوْجُهَا وَ يَنْتَفِي مِنْ وَلَدِهَا وَ يُلاَعِنُهَا ثُمَّ يَقُولُ زَوْجُهَا بَعْدَ ذَلِكَ اَلْوَلَدُ وَلَدِي وَ يُكَذِّبُ نَفْسَهُ فَقَالَ أَمَّا اَلْمَرْأَةُ فَلاَ تَرْجِعُ إِلَيْهِ أَبَداً وَ أَمَّا اَلْوَلَدُ فَإِنِّي أَرُدُّهُ إِلَيْهِ إِذَا اِدَّعَاهُ وَ لاَ أَدَعُ وَلَدَهُ لَيْسَ لَهُ مِيرَاثٌ وَ يَرِثُ اَلاِبْنُ اَلْأَبَ وَ لاَ يَرِثُ اَلْأَبُ اَلاِبْنَ يَكُونُ مِيرَاثُهُ لِأَخْوَالِهِ‏ وَ إِنْ دَعَاهُ أَحَدٌ وَلَدَ اَلزِّنَا جُلِدَ اَلْحَدَّ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۳۲

و حمّاد، از حلبى روايت كرده است كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره زن ملاعنه سؤال كردم، كه شوهرش او را متّهم كند، و فرزندش را نفى نمايد، و با او ملاعنه كند، و پس از آن شوهرش بگويد: فرزند متعلّق بمن است، و بر اين گونه خودش را تكذيب نمايد. امام عليه السّلام فرمود: امّا زن هرگز به او باز نميگردد، و امّا در باره فرزند پس وى را چون مدّعى صحّت نسبش گردد، به او باز ميگردانم، و فرزندش را بحالى وانميگذارم كه ميراثى از او نداشته باشد، و آن پسر از پدر ارث ميبرد، ولى آن پدر از پسر ارث نميبرد، بلكه ميراث او بخالوهايش تعلّق ميگيرد، و اگر كسى او را زنازاده بخواند حدّ قذف بر او اجراء مى‏شود.