مريم ٢٩
ترجمه
| مريم ٢٨ | آیه ٢٩ | مريم ٣٠ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«الْمَهْدِ»: گهواره. «صَبِیّاً»: کودک. حال است.
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۱۶ - ۴۰ سوره مريم
- اشاره به شباهتهاى داستان يحيى و داستان عيسى (عليهما السلام )
- مراد از جمله : ((فاتخذت من دونهم حجابا((
- مقصود از روحى كه براى مريم (عليه السلام ) به صورت بشرمتمثل شد
- گفتارى در معناى تمثل
- نقد و بررسى چهار اشكال و شبهه اى كه پيرامون جبرئيل براى مريم مطرح شده است
- پاسخ به اشكال دوم درباره تمثل
- پاسخ به اشكالهاى سوم و چهارم
- حاصل سخن درباره حقيقت تمثل
- پناه بردن مريم به خدا و آگاهانيدن او به دارا شدن پسر شدن پسرى توسط جبرئيل
- حكايت وضع حمل مريم و اندوه و نگرانى او در اين خصوص
- حضرت عيسى (ع ) مادر خود را تسلى و دلدارى مى دهد
- سفارش به روزه سكوت گرفتن براى رهايى از زخم زبان مردم
- وجوم مختلف درباره لفظ ((كان (( در جمله : ((كيف نكلم من كان فى المهد صبيا((
- سخن گفتن عيسى (عليه السلام ) در گهواره با مردم :((قال انى عبدالله ...((
- تقرير حجتى بر نفى فرزند بودن عيسى (عليه السلام ) براى خدا
- توبيخ كسانى كه درباره عيسى (عليه السلام ) اختلاف كردند و گمراه گشتند، و تهديدآنان
- معناى جلمه (لكن الظالمون اليوم فى ظلال مبين )
- روز قيامت براى ظالمين روز حسرت است
- توضيحى درباره مراد از اينكه فرمود: ((انا نحن نرث الاءرض و من عليها...((
- بحث روايتى (رواياتى در ذيل آيات مربوط به مريم وحمل او به عيسى و تكلم عيسى در نوزادى و...)
نکات آیه
۱- مریم(س) با اشاره به نوزادش (عیسى(ع)) کار پاسخ گویى به اتهامات وارده را به او واگذار کرد. (و ما کانت أُمّک بغیًّا . فأشارت إلیه)
۲- حضرت مریم(س)، هنگام مواجه شدن با اتهام هاى قوم خود، در حال روزه بود و سخن نمى گفت. (فأشارت إلیه)
۳- حضرت مریم(س) به قدرت نوزادش عیسى(ع) در سخن گفتن و رفع اتهامات یقین داشت. (فأشارت إلیه) آمدن مریم به میان قوم خویش، آوردن علنى و آشکار فرزند و اشاره کردن به سوى نوزاد به جاى پاسخ گویى به اتهامات، بیانگر یقین او است.
۴- ورود مریم(س) با نوزادش عیسى(ع) بر قوم خویش، به هنگام روز بود. (فلن أکلّم الیوم إنسیًّا ... فأشارت إلیه)
۵- مردم، از واگذارشدن پاسخ اتهامات از سوى مریم(س) به نوزادش عیسى(ع)، شگفت زده شده و آن را باور نکردند. (فأشارت إلیه قالوا کیف نکلّم من کان فى المهد صبیًّا) استفهام در آیه انکارى است. این انکار را چندین تأکید نیز همراهى مى کند: ۱) فعل «کان» که در این موارد بر ماضى دلالت ندارد، بلکه استقرار و ثبوت را مى فهماند; ۲) قید «فى المهد» که نشانه ناتوانى عیسى(ع) از هرگونه حرکتى است; ۳) قید «صبیّاً» که با وجود «فى المهد» نیازى به آن نبود، ولى گویندگان آن را به منظور تأکید انکار و تعجبشان افزودند.
۶- زبان گشودن کودکى آرمیده در گهواره و تشریح ماجراى میلاد خویش، براى قوم مریم قابل تصور نبود. (کیف نکلّم من کان فى المهد صبیًّا) «مهد» گهواره یا هر مکان دیگرى است که براى آرمیدن کودک اختصاص یابد.
۷- مریم(س) از سوى افرادى متعدد به زنا متهم شده بود. (قالوا یمریم ... قالوا کیف نکلّم)
۸- سخن گفتن مرد با زن اجنبى در آیین یهود جایز بود. (قالوا یمریم ... قالوا کیف نکلّم) کسانى که به سراغ مریم(س) آمده و با او سخن گفتند، داعیه دین دارى داشته و از همین رو با احساساتى برافروخته به مریم(س) اعتراض کردند. روشن است که چنانچه این کار در آیین آنها روا نبود، راه دیگرى را براى آن در نظر مى گرفتند.
۹- شنیدن سخنان نامحرم و گفتوگو با وى جایز است.* (قالوا یمریم ... قالوا کیف نکلّم) نقل ماجراى گفت وگوى هم کیشان مریم با وى بدون رد و ایراد بر آن در قرآن، مى تواند دلیل مشروعیت آن باشد.
موضوعات مرتبط
- احکام ۹:
- عیسى(ع): تکلم عیسى(ع) در نوزادى ۳; شگفتى تکلم عیسى(ع) در نوزادى ۵; قصه عیسى(ع) ۳، ۵
- مریم(ع): اشاره مریم(ع) ۱; تهمت زنا به مریم(ع) ۱، ۷; دفاع از مریم(ع) ۱، ۳; وقت بازگشت مریم(ع) ۴; روزه سکوت مریم(ع) ۲; قصه مریم(ع) ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۷; یقین مریم(ع) ۳
- نامحرم: احکام نامحرم ۸، ۹; گفتگو با نامحرم ۹
- نوزاد: شگفتى تکلم نوزاد ۶
- یهود: تعجب یهود دوران مریم(ع) ۵، ۶
- یهودیت: گفتگو با نامحرم در یهودیت ۸
