روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۰۶
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ وُجُوبِ الْجُمُعَةِ وَ فَضْلِهَا وَ مَنْ وُضِعَتْ عَنْهُ وَ الصَّلَاةِ وَ الْخُطْبَةِ فِيهَا
و قال ابو عبد الله ع :
من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۰۵ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۰۷ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۰۷
و امام صادق عليه السّلام فرمود: اوّل كسى كه در روز جمعه خطبه نماز را بر نماز مقدّم داشت عثمان بود، زيرا وقتى نماز را بپايان ميرساند مردم متفرّق مىشدند و براى شنيدن خطبه نمىماندند و مىگفتند: مواعظ اين مرد را چه سود، در حالى كه خود خلافهائى انجام ميدهد و پند نمىگيرد، چون عثمان چنين ديد هر دو خطبه را پيش انداخت. و از استادمان محمّد بن حسن بن وليد- رضي اللَّه عنه- پرسيدم اين تهليلات (سه بار لا اله الا اللَّه) و تكبيرات (سه بار اللَّه اكبر) را كه رسم شده اين مردم پس از نمازها مىگويند چيست؟ گفت براى من چنين روايت كردهاند كه بنى اميّه رسم كرده بودند كه مردم پس از نماز جمعه، امير المؤمنين على عليه السّلام را سه بار لعن كنند (العياذ باللَّه) و همه جا و در همه مجالس اين رسم عملى بود، تا زمانى كه عمر بن عبد العزيز بخلافت نشست آن را منع كرد، و گفت تهليل و تكبير اى مردم بعد از نماز ثوابش بيشتر است.