روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۴۹۸: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
جز (Move page script صفحهٔ الکافی جلد ۲ ش ۱۴۹۸ را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۴۹۸ منتقل کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۰۲:۳۰
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن الحكم عن فضل بن عثمان المرادي قال سمعت ابا عبد الله ع يقول قال رسول الله ص :
الکافی جلد ۲ ش ۱۴۹۷ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۴۹۹ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۰۷
از فضل بن عثمان مرادى، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مىفرمود كه: رسول خدا (ص) فرموده است: چهار خصلت است كه: در هر كه باشند، موجب نجاتند و پس از آنها هلاك نباشد جز آنكه سزاى هلاكت را بايد بندهاى قصد كار خير كند و آن را انجام دهد، اگر آن را هم نكند، خدا برايش بر اثر حسنِ نيّت حسنهاى نويسد و اگر آن را به جا آرد، خدا برايش ده حسنه نويسد، و قصد كار بد كند اگر آن را نكند چيزى بر او نوشته نشود و اگر بد را كند هفت ساعت مهلتش دهند و فرشته كاتب حسنات به فرشته سيّئات كه بر دست چپ است گويد: شتاب مكن، بسا باشد كه دنبال آن، كار خيرى كند كه آن را محو سازد زيرا خدا عز و جل (۱۱۵ سوره هود): «به راستى حسنات سيئات را ببرند» يا آنكه استغفار كند و آمرزش خواهد و اگر او در دنبال آن گناه بگويد: «از آن خدا آمرزش خواهم كه نيست معبود شايستهاى جز او داناى نهان است و عيان، عزيز و حكيم، آمرزنده است و مهربان صاحب جلال است و اكرام و به سوى او باز گردم» بر او چيزى نوشته و اگر هفت ساعت بگذرد و حسنهاى دنبالش نياورد و استغفار هم نكند، كاتب حسنات به كاتب سيّئات گويد: بنويس گناه را بر اين بدبخت محروم.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۶۳
فضل بن عثمان مرادى گويد: از حضرت صادق عليه السّلام شنيدم كه رسول خدا (ص) فرمود: چهار خصلت است كه در هر كه باشد (هنگام) ورود به (پيشگاه) خداوند پس از آنها هلاك نگردد مگر آنكه سزاوار هلاكت باشد: بنده آهنگ كار خوب كند كه آن را انجام دهد، كه اگر آن را نكند يك حسنه خداوند براى او بنويسد بخاطر حسن نيت او، و اگر آن را بكند خداوند برايش ده حسنه بنويسد، و بنده آهنگ كار بد كند كه آن را انجام دهد، پس اگر انجام ندهد چيزى بر او نوشته نشود و اگر بجا آورد تا هفت ساعت مهلتش دهند، و فرشته موكل حسنات بفرشته موكل سيئات كه در طرف چپ است گويد: شتاب مكن شايد دنبال آن (كار بد) كار خوبى كند كه آن را محو سازد (و از بين ببرد) زيرا خداى عز و جل فرمايد: «همانا كارهاى خوب كارهاى بد را ببرند» (سوره هود آيه ۱۱۴) و يا آنكه آمرزش خواهد و استغفار كند پس اگر گويد: «استغفر اللَّه الذى لا اله الا هو، عالم الغيب و الشهادة العزيز الحكيم الغفور الرحيم ذو الجلال و الاكرام و اتوب اليه» چيزى بر او نوشته نشود، و اگر هفت ساعت بگذرد و دنبالش حسنهاى نياورد (و كار نيكى نكند) و استغفار هم نكند فرشته حسنات بفرشته سيئات گويد: بنويس (گناه را) بر اين بدبخت محروم (از خير).
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۲۱
محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن حكم، از فضيل بن عثمان مرادى روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مىفرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: چهار خصلت است كه هر كه آنها در او باشد، بعد از آنها، بر خدا هلاك نشود، و مستحقّ عذاب آن جناب نگردد، و مگر كسى كه هالك و بسى شقى و بدبخت باشد. و آنها، اين است كه:بنده قصد مىكند كه حسنه را به عمل آورد، پس اگر آن بنده آن را به عمل نياورد، خدا به قصد نيكش، يك حسنه از برايش بنويسد، و اگر آن بنده آن را به عمل آورد، خداى عز و جل ده حسنه از برايش بنويسد، و قصد مىكند كه سيّئه را به عمل آورد، پس اگر آن را به عمل نياورد، چيزى بر او نوشته نشود، و اگر آن بنده آن را به عمل آورد، هفت ساعت مهلت داده شود، و فرشتهاى كه نويسنده حسنات است، مىگويد- به فرشتهاى كه نويسنده گناهان است، و آن فرشتهاى است كه در جانب چپ او است- كه: شتاب مكن، شايد كه حسنهاى را در پى اين گناه در آورد، كه اين را محو و نابود كند؛ زيرا كه خداى عز و جل مىفرمايد كه: «إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ» «۱»؛ يعنى: «به درستى كه نيكويىها مىبرد بدىها را، و آنها را نيست و نابود مىگرداند». يا شايد كه طلب آمرزش كند. پس اگر بگويد كه: «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الذَّى لاالهَ الّا هُوَ عالِمُ الغَيْبِ وَالشَّهادَةِ العَزيزُ الْحَكيمُ الْغَفُورُ الرَّحيمَ ذُوالْجَلالِ وَالْاكْرامِ وَ أَتُوبُ الَيْهِ» بر او چيزى نوشته نشود. و اگر هفت ساعت بگذرد و حسنه و استغفارى را در پى آن در نياورد، صاحب حسنات به صاحب سيّئات گويد كه: بنويس بر اين بدبختى كه از هر خوبى بىبهره و بىنصيب شده است». و ترجمه دعا اين است كه: «طلب آمرزش مىكنم از خدايى كه هيچ خدايى نيست، مگر او، كه داناى نهان و آشكار است، و صاحب غلبه و عزّت و راستكردارى، و حكمت و آمرزش و مغفرت و مهربانى و رحمت، و خداوند بزرگوارى و ملاطفت است، و باز مىگردم به سوى او و توبه مىكنم». __________________________________________________
(۱). هود، ۱۱۴.