روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۴۹۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن الحسن بن محبوب عن معاويه بن وهب قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

إِذَا تَابَ اَلْعَبْدُ تَوْبَةً نَصُوحاً أَحَبَّهُ اَللَّهُ فَسَتَرَ عَلَيْهِ فِي اَلدُّنْيَا وَ اَلْآخِرَةِ فَقُلْتُ وَ كَيْفَ يَسْتُرُ عَلَيْهِ قَالَ يُنْسِي مَلَكَيْهِ مَا كَتَبَا عَلَيْهِ مِنَ اَلذُّنُوبِ وَ يُوحِي إِلَى جَوَارِحِهِ اُكْتُمِي عَلَيْهِ ذُنُوبَهُ وَ يُوحِي إِلَى بِقَاعِ اَلْأَرْضِ اُكْتُمِي مَا كَانَ يَعْمَلُ عَلَيْكِ مِنَ اَلذُّنُوبِ فَيَلْقَى اَللَّهَ حِينَ يَلْقَاهُ وَ لَيْسَ شَيْ‏ءٌ يَشْهَدُ عَلَيْهِ بِشَيْ‏ءٍ مِنَ اَلذُّنُوبِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۰۹

از معاويه بن وهب كه شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود: چون بنده توبه نصوح كند، خدا او را دوست دارد و در دنيا و آخرت بر او پرده پوشى كند، من گفتم: چگونه پرده پوشى كند از او؟ فرمود: هر چه از گناهان كه دو فرشته موكّل بر او برايش نوشته‏اند از يادشان ببرد و به اعضاى بدنش وحى كند كه گناهان او را نهان دارند و به هر تيكه‏اى از زمين وحى كند كه آنچه گناه به روى كرده است نهان ساز و در هنگام ملاقات او با خدا هيچ گواهى بر گناهانش اقامه نشود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۶۳

معاوية بن وهب گويد: شنيدم حضرت صادق عليه السلام ميفرمود: چون بنده توبه نصوح كند خداوند او را دوست دارد، و در دنيا و آخرت بر او پرده پوشى كند، من عرضكردم: چگونه بر او پرده پوشى كند؟ فرمود: هر چه از گناهان كه دو فرشته موكل بر او برايش نوشته‏اند از يادشان ببرد و بجوارح (و اعضاى بدن) او وحى فرمايد: كه گناهان او را پنهان كنيد، و به قطعه‏هاى زمين (كه در آنجاها گناه كرده) وحى فرمايد: كه پنهان دار آنچه گناهان كه بر روى تو كرده است، پس ديدار كند خدا را هنگام ملاقات او و چيزى كه بضرر او بر گناهانش گواهى دهد نيست.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۲۳

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از حسن بن محبوب، از معاويه بن وهب روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «چون بنده توبه كند، توبه نصوح، خداى- تعالى- او را دوست دارد، و گناه او را در دنيا و آخرت بر او بپوشاند». عرض كردم كه: چگونه بر او مى‏پوشاند؟ فرمود كه: «آنچه را كه دو فرشته‏اى كه بر او گماشته‏اند، بر او نوشته‏اند از گناهان، از ياد ايشان مى‏برد، و چنان مى‏كند كه آنها را فراموش مى‏كنند. و به سوى اعضا و جوارح او وحى مى‏فرمايد كه: گناهان او را بر او كتمان كنيد و گواهى مدهيد. و وحى مى‏فرمايد به سوى بقعه‏هاى زمين كه: كتمان كنيد آنچه را كه بر روى هر يك از شما مى‏كرد از گناهان؛ پس خداى عز و جل را ملاقات مى‏كند، در هنگامى كه او را ملاقات مى‏كند (يعنى در موقف حساب)، در حالى كه چيزى نيست كه بر او گواهى دهد به چيزى از گناهان».