روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۱۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، بَابُ مَا جَاءَ فِي الزِّنَا

و في روايه ابراهيم بن ابي البلاد قال :

كَانَتِ اِمْرَأَةٌ عَلَى‏ عَهْدِ دَاوُدَ ع‏ يَأْتِيهَا رَجُلٌ يَسْتَكْرِهُهَا عَلَى نَفْسِهَا فَأَلْقَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِي قَلْبِهَا فَقَالَتْ لَهُ إِنَّكَ لاَ تَأْتِينِي مَرَّةً إِلاَّ وَ عِنْدَ أَهْلِكَ مَنْ يَأْتِيهِمْ قَالَ فَذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ فَوَجَدَ عِنْدَ أَهْلِهِ رَجُلاً فَأَتَى بِهِ‏ دَاوُدَ ع‏ فَقَالَ يَا نَبِيَّ اَللَّهِ أُتِيَ إِلَيَّ مَا لَمْ يُؤْتَ إِلَى أَحَدٍ قَالَ وَ مَا ذَاكَ قَالَ وَجَدْتُ هَذَا اَلرَّجُلَ عِنْدَ أَهْلِي فَأَوْحَى اَللَّهُ تَعَالَى إِلَى‏ دَاوُدَ ع‏ قُلْ لَهُ كَمَا تَدِينُ تُدَانُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۳۵

و در روايت ابراهيم بن أبى البلاد آمده است كه فرمود: در زمان داود پيغمبر عليه السّلام زنى بود كه مردى پيوسته متعرّض او مى‏شد و از او كام ميخواست و زن امتناع مى‏ورزيد و او بعنف او را مجبور مى‏كرد، تا اينكه خداوند بر دل او انداخت، و بآن مرد گفت هيچ گاه تو نزد من نيائى مگر اينكه نزد عيال تو ديگرى باشد، گويد: مرد بسوى خانه خود رفت و مردى را در كنار همسر خود ديد، او را نزد داود عليه السّلام آورد و شكايت كرده گفت اى پيامبر خدا بلائى بسرم آمده كه بر سر احدى نيامده است، پرسيد آن چيست؟ مرد گفت: اين شخص را در كنار همسرم در خانه‏ام يافتم، پس خداوند متعال بداود عليه السّلام وحى فرستاد كه باو بگو همان كه تو خود در باره ديگران كردى بسرت آمد.