روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۳۲۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ مَا يُصَلَّى فِيهِ وَ مَا لَا يُصَلَّى فِيهِ مِنَ الثِّيَابِ وَ جَمِيعِ الْأَنْوَاع

و قال ابو بصير لابي عبد الله ع :

مَا يُجْزِي اَلرَّجُلَ مِنَ اَلثِّيَابِ أَنْ يُصَلِّيَ فِيهِ فَقَالَ صَلَّى‏ اَلْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ ص‏ فِي ثَوْبٍ قَدْ قَلَصَ عَنْ نِصْفِ سَاقِهِ وَ قَارَبَ رُكْبَتَيْهِ لَيْسَ عَلَى مَنْكِبَيْهِ مِنْهُ إِلاَّ قَدْرُ جَنَاحَيِ اَلْخُطَّافِ وَ كَانَ إِذَا رَكَعَ سَقَطَ عَنْ مَنْكِبَيْهِ وَ كُلَّمَا سَجَدَ يَنَالُهُ عُنُقُهُ فَرَدَّهُ عَلَى مَنْكِبَيْهِ بِيَدِهِ فَلَمْ يَزَلْ ذَلِكَ دَأْبَهُ وَ دَأْبَهُ مُشْتَغِلاً بِهِ حَتَّى اِنْصَرَفَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۸۹

ابو بصير به امام صادق عليه السّلام عرضكرد: كمترين مقدار جامه كه كافيست براى شخص در آن نماز گزارد چند جامه است؟ آن حضرت فرمود: حسين بن عليّ عليهما السّلام در يك جامه نماز ميخواند كه نيمى از ساق او را فرا ميگرفت و آن حضرت زانوها را بيكديگر نزديك ميساخت چون آن جامه تنگ بود، و بر دوشهاى او جز باندازه دو بال پرستو از آن جامه قرار نداشت، و بسبب كوچكى هر گاه بركوع ميرفت از دوش آن حضرت فرو مى‏افتاد، و چون بسجده ميرفت از دوشهاى آن حضرت بگردنش مى‏افتاد و او پس از سجده آن را با دست بشانه‏اش پس ميزد، و پيوسته آن حضرت اين كار را تكرار ميكرد تا از نماز فارغ ميشد. (از ظاهر خبر چنين مستفاد ميگردد كه امثال اين افعال كه از جهت نماز انجام مى‏شود زيان و خدشه‏اى بنماز وارد نميسازد).