روایت:الکافی جلد ۸ ش ۲۲۹

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن محمد بن خالد عن محمد بن يحيي عن اخيه العلا عن اسماعيل بن الحسن المتطبب قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِنِّي رَجُلٌ مِنَ‏ اَلْعَرَبِ‏ وَ لِيَ‏ بَصَرٌ وَ طِبِّي طِبٌّ عَرَبِيٌّ وَ لَسْتُ آخُذُ عَلَيْهِ صَفَداً فَقَالَ لاَ بَأْسَ قُلْتُ إِنَّا نَبُطُّ اَلْجُرْحَ وَ نَكْوِي بِالنَّارِ قَالَ لاَ بَأْسَ قُلْتُ وَ نَسْقِي هَذِهِ اَلسُّمُومَ اَلْأَسْمَحِيقُونَ وَ اَلْغَارِيقُونَ قَالَ لاَ بَأْسَ قُلْتُ إِنَّهُ رُبَّمَا مَاتَ قَالَ وَ إِنْ مَاتَ قُلْتُ نَسْقِي عَلَيْهِ اَلنَّبِيذَ قَالَ لَيْسَ فِي حَرَامٍ شِفَاءٌ قَدِ اِشْتَكَى‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ فَقَالَتْ لَهُ‏ عَائِشَةُ بِكَ ذَاتُ اَلْجَنْبِ فَقَالَ أَنَا أَكْرَمُ عَلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ أَنْ يَبْتَلِيَنِي بِذَاتِ اَلْجَنْبِ قَالَ فَأَمَرَ فَلُدَّ بِصَبِرٍ

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۲۷۷

اسماعيل بن حسن طبيب گويد: من بامام صادق عليه السّلام عرضكردم: من مرد عربى هستم و از طبابت سررشته‏اى دارم و طبّ من نيز طبّ عربى است و در برابر طبابتم نيز مزدى نميگيرم! فرمود: باكى نيست. عرضكردم: ما رسممان اين است كه زخم و دمل را مى‏شكافيم و بوسيله آتش ميسوزانيم؟ فرمود: باكى نيست. عرضكردم: ما دواجات رسمى مانند «اسمحيقون» و «غاريقون» به بيمار ميدهيم؟ فرمود: باكى‏ نيست. (مجلسى (ره) گويد: ذكرى از اسمحيقون در كتابهاى طبى قديم نيست و شايد تصحيف «اسطمخيقون» باشد). عرضكردم: گاهى است كه (در اثر مداواى ما) بيمار ميميرد؟ فرمود: اگر چه بميرد. عرضكردم: ما نبيذ (شراب خرما) به بيمار بدهيم؟ فرمود: در حرام شفائى نيست. رسول خدا (ص) هنگامى بيمار شد عايشه گفت: شما بذات الجنب (سينه پهلو) دچار شده‏ايد؟ حضرت فرمود: من در نزد خدا گرامى‏تر از آنم كه بسينه پهلو گرفتارم كند فرمود: پس دستور داد صبر تلخ در دهان آن حضرت چكاندند.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۲۴۰

اسماعيل بن حسن پزشك مى‏گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: مردى هستم از عرب و از پزشكى سر رشته‏اى دارم، و طب من همان طب عربى است و در برابر طبابتم مزدى نمى‏گيرم. امام عليه السّلام فرمود: باكى نيست. عرض كردم: رسم ما اين است كه زخم و دمل را مى‏شكافيم و آن را با آتش مى‏سوزانيم، فرمود: باكى نيست. عرض كردم: شيوه من آن است كه به بيماران (اسمحيقون) و (غاريقون) مى‏دهم، فرمود: باكى نيست. عرض كردم: گاهى هم بيمار بر اثر مداواى ما مى‏ميرد، امام عليه السّلام فرمود: اگر چه بميرد. عرض كردم: ما به بيمار نبيذ مى‏دهيم، امام عليه السّلام فرمود: در حرام شفايى نهفته نيست. پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم بيمار شد. عايشه به او گفت: شما سينه پهلو گرفته‏ايد؟ حضرت صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: من به نزد خداى گرامى‏تر از آنم كه به سينه پهلو گرفتار آيم. پس دستور داد صبر تلخ در دهان آن حضرت چكاندند.