روایت:الکافی جلد ۲ ش ۳۴۳
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
عده من اصحابنا عن احمد بن ابي عبد الله عن سعدان عن معتب قال :
| الکافی جلد ۲ ش ۳۴۲ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۳۴۴ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۳۲۹
از معتب، گويد: امام كاظم (ع) در يك باغ خرمستان، خوشههاى خرما مىبريد، من ديدم يكى از غلامانش دستهاى از خوشههاى خرما را بر گرفت و آن را پشت ديوار باغ انداخت، من آمدم آن خوشه را گرفتم و نزد آن حضرت آوردم و گفتم: قربانت، من اين را ديدم و اين هم خوشه خرما، به آن غلام فرمود: اى فلانى، گفت: لبيك، فرمود: گرسنهاى؟ گفت: نه اى آقايم، فرمود: برهنهاى؟ گفت: نه اى آقايم، فرمود: براى چه اين را بر گرفتى؟ گفت: دلم مىخواست، امام فرمود: برو اين خرما هم از تو باشد و فرمود: او را رها كنيد.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۶۸
معتب گويد: موسى بن جعفر عليه السّلام در باغ خرمايش بود و شاخه ميبريد، يكى از غلامان حضرت را ديدم دستهئى از خوشههاى خرما را برداشت و پشت ديوار انداخت، من رفتم و او را گرفته نزد حضرت بردم و گفتم: قربانت گردم، من اين غلام را ديدم كه اين خوشهها را برداشته بود. حضرت فرمود: فلانى! غلام گفت: لبيك، فرمود: گرسنهاى؟ گفت نه، آقاى من! فرمود: برهنهئى: گفت: نه، آقاى من! فرمود: پس چرا اين را برداشتى؟ گفت: اين را دلم ميخواست. فرمود: برو، اين خرما هم از تو، و فرمود او را رها كنيد.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۸۹
چند نفر از اصحاب ما روايت كردهاند، از احمد بن ابىعبداللَّه، از سعدان، از معتّب كه گفت: ابوالحسن حضرت امام موسى كاظم عليه السلام در يكى از باغهاى خويش بود و خرما مىبريد؛ پس نظر كردم به غلامى از غلامان آن حضرت، و ديدم كه يك پشته از خرما كه به كول (/ دوش) توان برداشت فرا گرفت، و آن را در پس ديوار باغ انداخت. من به نزد او آمدم و او را گرفتم و بردم به خدمت حضرت، و عرض كردم كه: فداى تو گردم! من اين غلام و اين قدر خرما را يافتم. حضرت به آن غلام فرمود كه: «اى فلان!» عرض كرد: لَبِّيْكَ. فرمود: «آيا گرسنهاى؟» عرض كرد: نه، اى آقاى من! فرمود كه: «برهنهاى؟» عرض كرد: نه، اى سيّد من! فرمود: «پس از براى چه چيز اين را فرا گرفتهاى؟» عرض كرد كه: اين را خواهش داشتم. فرمود: «برو و اين خرمايى را كه برداشتهاى از براى تو». و فرمود كه: «او را وا گذاريد، و به او كار مداريد».
