روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۴۵
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن ابيه عن علي بن النعمان عن عبد الله بن مسكان عن ابي بصير قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :
| الکافی جلد ۲ ش ۲۴۴ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۲۴۶ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۷۳
از ابى بصير، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مىفرمود: به راستى آزاده در هر حال آزاد است، اگر گرفتارى برايش رخ دهد در برابر آن صبر كند و اگر مصائب بر او هجوم آورند او را نشكنند و اگر چه اسير شود و مقهور گردد و به جاى رفاه او سختى فرا رسد، چنانچه يوسف صديق امين (ع) بود، اينكه او را به بندگى گرفتند و اسير و مقهور شد آزاديش را لكه دار نكرد و تاريكى چاه و هراس آن به او زيانى نرسانيد تا اين كه خدا بر او منت نهاد و آن جبار سركش را بنده او ساخت پس از آنكه مالك او بود، خدا او را رسول خود نمود و به وسيله او به امتى رحم كرد و همچنين است، صبر خير به دنبال دارد، شما هم صبر كنيد و دل به صبر بدهيد تا اجر ببريد.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۴۲
ابو بصير گويد شنيدم امام صادق عليه السّلام ميفرمود: آزاد مرد در همه احوال آزاد مرد است اگر گرفتارى برايش پيش آيد، صبر كند، و اگر مصيبتها بر سرش ريزد، او را شكسته نكند، اگر چه اسير شود و مغلوب گردد و سختى جايگزين آسايشش شود، چنان كه يوسف صديق امين صلوات اللَّه عليه را بردگى و مغلوبيت و اسارت زيان نبخشيد، و تاريكى و ترس چاه و آنچه بر سرش آمد زيانش نزد تا خدا بر او منت گذارد و ستمگر سركش را بنده او كرد، بعد از آنكه مالك او بود، خدا او را برسالت فرستاد و بسبب او بامتى رحم كرد، صبر اين چنين است، و خير در پى دارد، پس شكيبا باشيد و دل بشكيبائى دهيد تا پاداش بينيد.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۴۵
چند نفر از اصحاب ما روايت كردهاند، از احمد بن محمد بن خالد، از پدرش، از على بن نعمان، از عبداللَّه بن مسكان، از ابوبصير كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مىفرمود: «مردِ آزاده در همه حالاتِ خويش و بر هر حالى كه باشد آزاده است. اگر مصيبتى به او برسد، براى آن صبر كند. و اگر مصيبتها بر او درهم كوفته شد و بر بالاى يكديگر نشيند، او را نشكند، كه نتواند آن بار را بردارد، و هر چند كه اسير شود و مقهور و مغلوب گردد، و آسانى او به دشوارى مبدّل شود؛ چنانچه يوسف صدّيقِ امين عليه السلام بود كه آزادگى او را زيان نرسانيد؛ آنكه او را بنده قرار دادند و مغلوب و اسير گرديد، و تاريكى چاه و وحشت آن به او ضرر نرسانيد، و آنچه به او رسيد كه خدا بر او منّت گذاشت؛ پس پادشاهِ جبّارِ سركش را از برايش بنده گردانيد، بعد از آنكه مالك بود. بعد از آن، او را رسول گردانيد، و به واسطه او گروهى را رحم كرد. و همچنين صبر، خوبى را در پى دارد؛ پس صبر كنيد و نفسهاى خويش را بر صبر توطين دهيد و دل بر آن بگذاريد، تا خدا شما را مزد دهد».
