روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۲۴
آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء
و روي عن ابي عبد الله ع :
| الکافی جلد ۲ ش ۱۸۲۳ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۸۲۵ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۱۷۵
و از امام صادق (ع) روايت شده است: «سپاس از آن خدا است كه ملك را دارا است و من بامدادن كردم و بنده و بندهزاده توام و كنيززاده تو در دست تو، بار خدايا! مرا روزى ده از فضل خود، روزى فراوانى از آنجا كه گمان برم و از آنجا كه گمان نبرم و نگهدارم از آن رو كه خود را نگه مىدارم و از آن رو كه نتوانم خود را نگهداشت، بار خدايا! از فضل خودت روزيم ده و مگذار براى من نيازى به كسى از آفريدههايت، بار خدايا! جامه عافيتم درپوشان و بر آنم شكرگزارى خود را روزى كن، اى يكتا! اى يگانه! اى بىنياز! اى خدائى كه نزاده و زاده نيست و احدى با او همتا نيست! اى خدا! اى بخشاينده! اى مهربان! اى مالك الملك! پرورنده پرورندهها و آقاى آقايان! و اى خدا، نيست شايسته پرستشى جز تو، مرا به درمان خود درمان كن از هر درد و بيمارى، زيرا من بنده و بندهزاده توام و در دست تو مىگردم.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۹۴
و از حضرت صادق عليه السلام حديث شده است (كه در زمره دعاهاى بامداد ذكر فرمودهاند) «الحمد للَّه الذى اصبحنا و الملك له، و اصبحت عبدك و ابن عبدك و ابن امتك في قبضتك اللهم ارزقنى من فضلك رزقا من حيث احتسب و من حيث لا أحتسب و احفظنى من حيث أحتفظ و من حيث لا أحتفظ اللهم ارزقنى من فضلك و لا تجعل لى حاجة الى احد من خلقك اللهم البسنى العافية و ارزقنى عليها الشكر يا واحد يا احد يا صمد يا اللَّه الذى لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ، يا اللَّه يا رحمان يا رحيم يا مالك الملك و رب الارباب و سيد السادات و يا اللَّه [يا] لا اله الا انت اشفنى بشفائك من كل داء و سقم فانى عبدك و ابن عبدك اتقلب في قبضتك»
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۲۳
و از امام جعفر صادق عليه السلام روايت شده است كه: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى أَصْبَحْنا ... أَتَقَلَّبُ فى قَبْضَتِكَ؛ ستايش مر خدايى راست كه صبح كردهايم و مملكت پادشاهى او راست، و صبح كردهام بنده تو و پسر بنده تو و پسر كنيز تو، كه در مشت توام. خداوندا! روزى كن مرا از فضل خود روزىاى را، از جايى كه مىپندارم و از جايى كه نمىپندارم، و نگهدارى كن مرا، از جايى كه نگهدارى مىكنم و از جايى كه نگهدارى نمىكنم. خداوندا! روزى كن مرا از فضل خود، و مگردان از برايم حاجتى را به سوى يكى از آفريدهات. خداوندا! در پوشان به من عافيت را، و روزى كن به من بر آن سپاسگزارى را. اى يكتا! اى يگانه! اى پناه نيازمندان! كه نزاد و زاده نشد و نبود او را همتا هيچكس. اى خدا! اى مهربان! اى بخشاينده! اى مالك پادشاهى و پروردگار پرورندگان و آقاى آقايان و اى خدا! نيست خدايى، مگر تو. شفا ده مرا به شفاى خود از هر درد و بيمارى. به درستى كه من بنده تو و پسر بنده توام، كه مىگردم در قبضه تو».
