روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۳۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن هشام بن الحكم عن ابي عبد الله ع قال :

لَمَّا اِسْتَسْقَى‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ وَ سُقِيَ اَلنَّاسُ حَتَّى قَالُوا إِنَّهُ اَلْغَرَقُ وَ قَالَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ بِيَدِهِ وَ رَدَّهَا اَللَّهُمَّ حَوَالَيْنَا وَ لاَ عَلَيْنَا قَالَ فَتَفَرَّقَ اَلسَّحَابُ‏ فَقَالُوا يَا رَسُولَ اَللَّهِ‏ اِسْتَسْقَيْتَ لَنَا فَلَمْ نُسْقَ ثُمَّ اِسْتَسْقَيْتَ لَنَا فَسُقِينَا قَالَ إِنِّي دَعَوْتُ وَ لَيْسَ لِي فِي ذَلِكَ نِيَّةٌ ثُمَّ دَعَوْتُ وَ لِيَ فِي ذَلِكَ نِيَّةٌ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۳۷

امام صادق (ع) فرمود: چون رسول خدا (ص) دعا كرد براى طلب باران و آن قدر براى مردم باريد كه گفتند: غرق مى‏شويم و رسول خدا (ص) با دست اشاره كرد و آن را باز گردانيد، فرمود: در گرد ما باشد و بر سر ما نباشد، فرمود: پس ابرها متفرّق شدند، عرض كردند: يا رسول اللَّه! يك بار براى ما طلب باران كردى و باران بر ما نباريد و سپس طلب باران كردى و باران بر يا ما باريد؟ فرمود: راستى من دعا كردم و دل با آن نداشتم و سپس كه دعا كردم از روى نيّت دل بود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۲۲

و نيز آن حضرت عليه السّلام فرمود: هنگامى كه رسول خدا (ص) طلب باران كرد و باران آمد تا جايى كه گفتند: غرق ميشويم و رسول خدا (ص) بدست مبارك اشاره كرد و آنها را برگرداند، و گفت: خدايا باطراف ما باران را بفرست و بر ما نفرست، پس ابرها پراكنده شدند (و گرد شهر مدينه را حلقه وار گرفتند و باطراف مدينه باريدند، اصحاب و مسلمانان) عرضكردند: اى رسول خدا يك بار ديگر نيز براى ما طلب‏ باران كردى ولى باران بر ما نباريد و دومين بار كه طلب باران كردى بر ما باريد؟ (اين چگونه بود؟) فرمود: من (در اولين بار كه) دعا كردم تصميم بدان نداشتم، سپس كه دعا كردم تصميم داشتم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۱۵

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از هشام بن حكم، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «چون رسول خدا صلى الله عليه و آله طلب باران نمود، از خدا خواست كه مردم را از ابر رحمت خود آب دهد، و مردم آب داده شدند و چنان بارانى بر ايشان باريد كه گفتند: غرق خواهيم شد. رسول خدا صلى الله عليه و آله به دست خويش اشاره فرمود و آن را برگردانيد و عرض كرد: بار خدايا! بر اطراف و جوانب ما ببار و بر ما مبار» «۱».حضرت صادق عليه السلام فرمود كه: «پس ابر متفرّق شد. بعد از آن صحابه عرض كردند كه: يا رسول اللَّه! از براى ما آب باران طلب كردى و ما آب داده نشديم، بعد از آن از براى ما آب طلبيدى و آب داده شديم؟ پيغمبر فرمود: به درستى كه من در اوّل دعا كردم و مرا در آن قصدى نبود، بعد از آن دعا كردم و مرا قصد و نيّت بود». ( ۱). و ابن‏اثير در نهايه گفته است كه: مراد آن حضرت اين است كه: بار خدايا! باران را فرود آور در موضعى كه گياه است، نه در مواضع خانه‏هاى مردم و عمارت‏ها.( مترجم)