روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۵۱۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن موسي بن القاسم عن جده الحسن بن راشد عن معاويه بن وهب قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

إِذَا تَابَ اَلْعَبْدُ تَوْبَةً نَصُوحاً أَحَبَّهُ اَللَّهُ فَسَتَرَ عَلَيْهِ فَقُلْتُ وَ كَيْفَ يَسْتُرُ عَلَيْهِ قَالَ يُنْسِي مَلَكَيْهِ مَا كَانَا يَكْتُبَانِ عَلَيْهِ وَ يُوحِي اَللَّهُ إِلَى جَوَارِحِهِ وَ إِلَى بِقَاعِ اَلْأَرْضِ أَنِ اُكْتُمِي عَلَيْهِ ذُنُوبَهُ فَيَلْقَى اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ حِينَ يَلْقَاهُ وَ لَيْسَ شَيْ‏ءٌ يَشْهَدُ عَلَيْهِ بِشَيْ‏ءٍ مِنَ اَلذُّنُوبِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۵۱۷

معاوية بن وهب گويد: از امام صادق (ع) شنيدم مى‏فرمود: هر گاه بنده توبه نصوح كند، خدايش دوست بدارد و گناهِ او را نهان سازد، گفتم: چگونه نهان سازد؟ فرمود: آنچه را دو فرشته او بر وى مى‏نوشتند، از ياد آنها ببرد و به اندامش و تيكه‏هاى زمين وحى كند كه: گناهانش را نهان سازند و خدا را چنان ملاقات كند كه گواهى بر هيچ گناه او نباشد (به سند ديگر گذشت).

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۱۶۹

معاوية بن وهب گويد: شنيدم حضرت صادق عليه السّلام ميفرمود (و مانند حديث اول را نقل فرموده است كه با ترجمه‏اش گذشت).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۳۱

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد، از موسى بن قاسم، از جدّش حسن بن راشد، از معاويه بن وهب كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «چون بنده توبه كند، توبه نصوح، خداى عز و جل او را دوست دارد، و گناهان او را بر او بپوشاند». عرض كردم كه: چگونه بر او بپوشاند؟ فرمود كه: «آنچه را كه دو فرشته نويسندگان اعمالش بر او مى‏نوشتند، از ياد ايشان مى‏برد، و چنان مى‏كند كه آن را فراموش كنند. و به سوى اعضاى او و بقعه‏هاى زمين، وحى مى‏فرمايد كه: گناهان او را بر او بپوشيد؛ پس خداى عز و جل را ملاقات مى‏كند، در هنگامى كه او را ملاقات مى‏كند، و چيزى نيست كه بر او گواهى دهد به چيزى از گناهان».