روایت:الکافی جلد ۱ ش ۹۱۱

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن احمد عن احمد بن هلال قال حدثنا عثمان بن عيسي عن خالد بن نجيح عن زراره بن اعين قال قال ابو عبد الله ع :

لاَ بُدَّ لِلْغُلاَمِ مِنْ غَيْبَةٍ قُلْتُ وَ لِمَ قَالَ يَخَافُ وَ أَوْمَأَ بِيَدِهِ إِلَى بَطْنِهِ وَ هُوَ اَلْمُنْتَظَرُ وَ هُوَ اَلَّذِي يَشُكُّ اَلنَّاسُ فِي وِلاَدَتِهِ فَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ حَمْلٌ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ مَاتَ أَبُوهُ وَ لَمْ يُخَلِّفْ وَ مِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ وُلِدَ قَبْلَ مَوْتِ أَبِيهِ بِسَنَتَيْنِ قَالَ‏ زُرَارَةُ فَقُلْتُ وَ مَا تَأْمُرُنِي لَوْ أَدْرَكْتُ ذَلِكَ اَلزَّمَانَ قَالَ اُدْعُ اَللَّهَ بِهَذَا اَلدُّعَاءِ اَللَّهُمَّ عَرِّفْنِي نَفْسَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي نَفْسَكَ لَمْ أَعْرِفْكَ اَللَّهُمَّ عَرِّفْنِي‏ نَبِيَّكَ‏ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي‏ نَبِيَّكَ‏ لَمْ أَعْرِفْهُ قَطُّ اَللَّهُمَّ عَرِّفْنِي حُجَّتَكَ فَإِنَّكَ إِنْ لَمْ تُعَرِّفْنِي حُجَّتَكَ ضَلَلْتُ عَنْ دِينِي قَالَ‏ أَحْمَدُ بْنُ اَلْهِلاَلِ‏ سَمِعْتُ هَذَا اَلْحَدِيثَ مُنْذُ سِتٍّ وَ خَمْسِينَ سَنَةً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۵۸۱

زراره بن اعين گويد: امام صادق (ع) فرمود: آن پسر بچه به ناچار بايد غيبت كند، گفتم: براى چه؟ فرمود: مى‏ترسد و با دستش اشاره به شكمش كرد، فرمود: او است منتظر و او است كه مردم در زايش او شك دارند، برخى گويند در شكم مادر است (يعنى موقع وفات پدرش)، برخى گويند پدرش مرده و جانشينى ندارد، برخى گويند دو سال پيش از مرگ پدرش زائيده شده. زراره گويد: پس من گفتم: اگر من به اين زمان برسم چه دستورى به من مى‏دهى؟ فرمود: به درگاه خدا اين دعا را بخوان:

«خدايا خود را به من بشناسان، زيرا اگر تو خود را به من نشناسانى من تو را نشناسم، بار خدايا پيغمبرت را به من بشناسان، زيرا اگر تو پيغمبر خود را به من نشناسانى من هرگز او را نشناسم، بار خدايا حجت خود را به من بشناسان، زيرا اگر تو حجت را به من نشناسانى من از دينم گمراه شوم».

احمد بن هلال (دوم راوى اين حديث) گويد: من ۵۶ سال است كه اين حديث را شنيده‏ام.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۱۴۴

زرارة بن اعين گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: آن جوان ناچار غيبت ميكند عرض كردم: چرا؟ فرمود: ميترسد- و با دست اشاره بشكمش كرد- (يعنى ميترسد او را بكشند) و اوست كه چشم براهش باشند و او است كه مردم در ولادتش ترديد ميكنند. برخى گويند: در شكم مادرش بود (كه پدرش مرد) بعضى گويند: پدرش مرد و فرزندى نگذاشت و بعضى گويند: دو سال پيش از وفات پدرش متولد شد. زراره گويد: من عرضكردم: چه دستور ميفرمائى اگر من بآن زمان رسيدم، فرمود: خدا را با اين دعا بخوان: خدايا خودت را بمن بشناسان، زيرا اگر تو خودت را بمن نشناسانى، من ترا نخواهم شناخت، خدايا پيغمبرت را بمن بشناسان، زيرا اگر تو پيغمبرت را بمن نشناسانى من هرگز او را نشناسم. خدايا تو حجتت را بمن بشناسان، زيرا اگر تو حجتت را بمن نشناسانى از طريقه دينم گمراه ميشوم احمد بن هلال (كه با دو واسطه از زراره نقل ميكند) گويد: من اين حديث را ۵۶ سال پيش شنيده‏ام.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۱۸۷

حسين بن احمد، از احمد بن هلال روايت كرده است كه گفت: حديث كرد ما را عثمان بن عيسى، از خالد بن نَجيح، از زرارة بن اعين كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «آن پسر را از غيبت چاره نيست». عرض كردم: چرا بايد كه غائب شود؟ فرمود كه: «مى‏ترسد». و به دست خويش اشاره به شكمش فرمود. «و اوست كه انتظارش مى‏برند، و او همان است كه مردم در ولادتش شك مى‏كنند. پس از جمله ايشان كسانى هستند كه مى‏گويند: در شكم مادر است. و (بنا بر بعضى از نُسخ كافى، بى‏نام شده است، و اول ظاهرتر است). و بعضى از ايشان، كسانى هستند كه مى‏گويند: پدرش مُرد و فرزندى نگذاشت، و برخى از ايشان كسانى هستند كه مى‏گويند: دو سال پيش از وفات پدرش، متولّد شد». زراره مى‏گويد كه: عرض كردم: مرا به چه چيز امر مى‏فرمايى اگر آن زمان را دريابم؟ فرمود كه: «خدا را به اين دعا بخوان: اللّهمّ عرِّفنى نفسك فإنّك إن لمْ تُعرِّفنى نفسَك، لم أعرِفك؛ اللّهمّ عرِّفنى نَبيك؛ فإنّكَ إن لمْ تُعرِّفنى نَبيك، لم أعرفه قطّ؛ اللّهمّ عرِّفنى حُجّتَك، فإنّك إن لمْ تُعرِّفنى حُجّتَك، ضللتُ عن دينى. و احمد بن هلال گفت كه: اين حديث و دعا را مدّت پنجاه و شش سال است كه شنيده‏ام (و همين حديث با سند ديگر با ترجمه دعا در همين باب مذكور شد با اختلافى كمى در الفاظ حديث و دعا).