يونس ٣٢
ترجمه
| يونس ٣١ | آیه ٣٢ | يونس ٣٣ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«أَنَّی»: چگونه؟ «تُصْرَفُونَ»: روگردان می‌گردید. از راه به در برده می‌شوید. مراد این است که چگونه است که شیاطین شما را از حق منصرف و روگردان می‌کنند.
تفسیر
- آيات ۳۶ - ۳۱، سوره يونس
- سه حجت قاطع بر ربوبيت خداوند متعال عليه مشركين
- معناى رزاق بودن خداوند از آسمان و زمين ، و منظور از ملكيت گوشها و چشم ها در: ((امنيملك السمع و الابصار))
- معناى حيات (زنده بودن )، و اشاره به عموميت حيات بين حيوان و نبات
- اينكه خداوند زنده را مرده و مرده را زنده بيرون مى كند، يعنى چه ؟
- احتجاج براى توحيد خداوند در ربوبيت به اينكه تنها مدبر امور مردم و امور عالمپروردگار يگانه است
- قضاء حتمى خداوند اين است كه فاسقان ايمان نخواهند آورد
- گفتار بعضى از مفسران در مقصود از لفظ (كلمه ) در آيه شريفه رد آن
- احتياج دوم براى توحيد خداوند، با استناد به مساءله ابداء و اعاده خلق
- نكته و معناى لطيفى كه از جمله پرسشى : ((افمن يهدى الى الحق احق ان يتبع ...))استفاده مى شود
- نكته و معناى لطيفى كه از جمله پرسشى :((افمن يهدى الى الحق احق ان يتبع ...)) استفادهمى شود
- چند مطلب كه از آيه شريفه استفاده مى شود
- معناى استثناء در: ((امن لا يهدى الا ان يهدى )) واقوال نادرست برخى از مفسرين در اين باره
- اشاره به اينكه هدايت به معناى ايصال به مطلوب ، شاءن انبياء و ائمه (ع ) است
نکات آیه
۱ - رازقیت، حاکمیت، حیات بخشى و تدبیر خداوند نسبت به کار جهان، جلوه هاى روشنى از ربوبیت خدا بوده و اعتقاد به آن، مستلزم ایمان به پروردگارى بى شریک است. (قل من یرزقکم من السماء ... فذلکم اللّه ربکم) تفریع جمله «ذلکم اللّه ربکم» با «فا»ى نتیجه، در آیه پیش (قل من یرزقکم ...) بیانگر این حقیقت است که: با وجود اعتقاد به رازقیت خدا، حاکمیت او بر قوا و حواس آدمى، خالقیت نسبت به جاندار و بى جان و تدبیر او نسبت به امور جهان; ایمان به ربوبیت مطلق خدا ضرورى بوده و مجالى براى پندارپروردگارى غیر او باقى نمى ماند.
۲ - خدا، رب و پروردگار حقیقى آدمیان است. (فذلکم اللّه ربکم)
۳ - توحید (اعتقاد به ربوبیت بى همتاى خدا) آیینى حق و یکتاپرستى سلوک راه هدایت است. (فذلکم اللّه ربکم الحق فماذا بعد الحق إلا الضلل)
۴ - شرک (اعتقاد به ربوبیت غیر خدا) آیینى باطل و بت پرستى ضلالت و گمراهى است. (فذلکم اللّه ربکم الحق فماذا بعد الحق إلا الضلل)
۵ - حق، مدار هدایت و باطل، مدار ضلالت است. (فماذا بعد الحق إلا الضلل) جمله «فماذا بعد الحق ...» داراى حذف و ایجاز است و تقدیر آن چنین مى باشد: «فماذا بعد الحق الذى هو الهدى إلا الباطل الذى هو الضلال».
۶ - وراى حق و حقیقت جز گمراهى و ضلالت نیست. (فماذا بعد الحق إلا الضلل)
۷ - روى برتافتن از توحید و یکتاپرستى و گرایش به شرک و بت پرستى، کارى شگفت و در پى دارنده نکوهش سخت خداوند (فذلکم اللّه ربکم الحق ... فأنى تصرفون)
موضوعات مرتبط
- آفرینش: تدبیر آفرینش ۱
- انسان: مربى انسان ها ۲
- ایمان: زمینه ایمان ۱
- باطل: نقش باطل ۵
- بت پرستى: سرزنش بت پرستى ۷; گمراهى بت پرستى ۴
- توحید: توحید عبادى ۳; حقانیت توحید ربوبى ۳; زمینه توحید ربوبى ۱; سرزنش اعراض از توحید عبادى ۷
- حق: اهمیّت حق ۵، ۶; نقش حق ۵
- خدا: حاکمیت خدا ۱; خالقیت خدا ۱; رازقیت خدا ۱; ربوبیت خدا ۲; سرزنشهاى خدا ۷; نشانه هاى ربوبیت خدا ۱
- شرک: بطلان شرک ۴; شگفتى شرک ۷
- عقیده: عقیده به توحید ربوبى ۳; عقیده به شرک ۴
- عمل: ناپسند ۷
- گرایشها: سرزنش گرایش به شرک ۷
- گمراهى: ۶ ملاکهاى گمراهى ۵
- هدایت: عوامل هدایت ۳; ملاکهاى هدایت ۵
