نتایج جستجو

مادّه «کَیْل» به معناى پرداختن با کیل و پیمانه است. «نَکْتَل» در اصل «نَکتال» از مادّه «کیل» به معناى دریافت داشتن چیزى با کیل و پیمانه است. کيل‌ (۱۶ بار)

توزین ۴ خدا: عذابهاى خدا ۱ عمل: عمل ناپسند ۳; ملاک تشخیص عمل ناپسند ۲ کیل: ابزار کیل ۴

تمام مى‌ستانند كه چون از مردم پيمانه ستانند، تمام ستانند؛ آنان که چون به کیل (یا وزن) چیزی از مردم بستانند تمام بستانند. آنان که چون از مردم کالایی را

روانه ساختن بنیامین (و نزداد کیل بعیر ذلک کیل یسیر) «ازدیاد» (مصدر «نزداد» از باب افتعال) به معناى درخواست زیاده و اضافه است. «کیل بعیر» ; یعنى، بار و محموله اى

نخواهد شد و) از گندم و حبوبات محروم می‌شویم، پس برادرمان را با ما بفرست تا کیل و پیمانه‌ای دریافت داریم و (خوراک مورد نیاز خانواده را با خود بیاوریم. قول

مردم كيل گيرند تمام گيرند و چون به مردم كيل دهند يا وزن كنند كم كنند. [يوسف:63]. برادرمان را با ما بفرست تا كيل بگيريم. كيل مصدر و به معنى آلت كيل نيز آمده

واجب در مبادله کالاها (و أوفوا الکیل و المیزان) «کیل» به معناى پیمانه کردن و نیز به چیزى که با آن کیل مى کنند (پیمانه) گفته مى شود و در اینجا مراد معناى

وفى رحل غلم انن لبث علم ى فتى هذا فتح ضرر فتو مير لعل رئى بعد لما ربب ذا کيل امر سبع صدق بشر عمل شرى فعل هو عرف بقر ذکر ها قبل شطن حفظ على مسس عزز اذا

مردم كيل گيرند تمام گيرند و چون به مردم كيل دهند يا وزن كنند كم كنند. [يوسف:63]. برادرمان را با ما بفرست تا كيل بگيريم. كيل مصدر و به معنى آلت كيل نيز آمده

آیات شامل این کلمه کيل‌ (۱۶ بار) هم‌ (۳۸۹۶ بار) إِذَا أَو يَسْتَوْفُون وَ وَزَنُوهُم أَ النّاس يُخْسِرُون عَلَى لا اکْتَالُوا يَظُن أُولٰئِک أَنّهُم الّذِين

آیات شامل این کلمه رسل‌ (۵۱۳ بار) ه‌ (۳۵۷۶ بار) کَيْل لَن مَعَکُم حَتّى يَسِير قَال تُؤْتُون مَوْثِقا ذٰلِک مِن بَعِير اللّه نَزْدَاد لَتَأْتُنّنِي بِه

مَوْثِقا مَعَکُم مِن أُرْسِلَه اللّه لَن لَتَأْتُنّنِي قَال بِه يَسِير إِلاّ کَيْل ذٰلِک أَن يُحَاط بِکُم در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه کيل‌ (۱۶ بار) وَ إِذَا الْکَيْل زِنُوا أَوْفُوا بِالْقِسْطَاس مَسْئُولا الْمُسْتَقِيم ذٰلِک کَان خَيْر الْعَهْد إِن أَحْسَن تَأْوِيلا

آیات شامل این کلمه حفظ (۴۴ بار) وَ کَيْل أَخَانَا أَهْلَنَا نَزْدَاد نَمِير بَعِير إِلَيْنَا رُدّت ذٰلِک بِضَاعَتُنَا يَسِير هٰذِه نَبْغِي در حال بارگیری

آیات شامل این کلمه زيد (۶۲ بار) وَ کَيْل أَخَانَا بَعِير نَحْفَظ ذٰلِک يَسِير أَهْلَنَا قَال لَن نَمِير أُرْسِلَه إِلَيْنَا رُدّت در حال بارگیری...

آیات شامل این کلمه اخو (۹۶ بار) نا (۱۱۸۲ بار) وَ کَيْل مَعَنَا نَکْتَل نَحْفَظ نَزْدَاد قَال فَأَرْسِل إِنّا الْکَيْل أَهْلَنَا نَمِير بَعِير مِنّا لَه

أَخَانَا الْعَزِيز إِلَيْنَا جِئْنَا أَيّهَا رُدّت بِبِضَاعَة مُزْجَاة يَا کَيْل بِضَاعَتُنَا نَزْدَاد هٰذِه فَأَوْف قَالُوا لَنَا عَلَيْه نَبْغِي بَعِير

تکرار در قرآن: ۱(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... الذين ل ويل اذا کيل على انس وفى

براى اوست بار يك شتر. اين كلمه فقط دو بار در قرآن آمده است: يوسف:72و65. وَ کَيْل بِه ذٰلِک حِمْل أَنَا نَزْدَاد قَال جَاء يَسِير قَالُوا لِمَن زَعِيم لَن

آیات شامل این کلمه يسر (۴۴ بار) وَ عَلَى اللّه ذٰلِک مَا إِن فِي کَيْل مِن بِمَا الْأَرْض کِتَاب قُل نَحْن فَآمِنُوا قَال لِکَيْلا ذَرْنِي تَأْسَوْا سِيرُوا

إِلَيْنَا نَحْفَظ رُدّت أَخَانَا بِضَاعَتُنَا هٰذِه نَبْغِي نَزْدَاد مَا کَيْل بَعِير أَبَانَا ذٰلِک يَا در حال بارگیری...

تصور ظلم و جور غالبا نشود به خلاف كيل كه بسيارى اوقات كم فروشى واقع شود با استقامت آلت، چنانچه اكتفاء فرمود به ايفاء كيل از امر به تعديل، زيرا ايفاء تصور

است. امكانِ كم فروشى يا حساسيّت در كيل بيش از وزن است، لذا در يك آيه فقط از كيل و در آيه پس از آن، ابتدا مجدداً از كيل و سپس وزن، سخن به ميان آمده است. در

آیات شامل این کلمه «مِکْیال» از مادّه «کِیْل» و «مِیْزان» از مادّه «وَزْن» به معناى پیمانه و ترازو است، و کم کردن آنها به معناى کم فروشى و نپرداختن حقوق

چنان كه گفته شد نقصان كيفى است. لا هم ه فى شىء ب من انس وزن قسط ف ربب ان ها کيل کون قوم اول وفى عثو خوف درهم ثمن الذين ارض فسد ل عدد قسطس ليس رهق عمل نا شرى

رُدَّتْ إِلَيْنا وَ نَمِيرُ أَهْلَنا وَ نَحْفَظُ أَخانا وَ نَزْدادُ كَيْلَ بَعِيرٍ ذلِكَ كَيْلٌ يَسِيرٌ (65) قالَ لَنْ أُرْسِلَهُ مَعَكُمْ حَتَّى تُؤْتُونِ مَوْثِقاً

من هو فی ضلال مبین). یعنی، اگر ما به خدا ایمان آورده‌ایم، و او را ولی و و کیل و سرپرست خود برگزیده‌ایم، دلیلش روشن است، او خدای رحمان است، رحمت عامش همه

اساسی بعثت پیامبران از جمله موسی اشاره می‌کند که به آنها گفتیم: «غیر مرا و کیل و تکیه‌گاه خود قرار ندهید» (أَلَّا تَتَّخِذُوا مِنْ دُونِی وَکِیلًا). این

است. امكانِ كم فروشى يا حساسيّت در كيل بيش از وزن است، لذا در يك آيه فقط از كيل و در آيه پس از آن، ابتدا مجدداً از كيل و سپس وزن، سخن به ميان آمده است. در

مَعَکُم وَ أُرْسِلَه بِه أَبَاکُم إِلاّ قَبْل لَن مَا تَعْلَمُوا قَال يَسِير کَيْل فَرّطْتُم لَم يُحَاط فِي بِکُم أَ يُوسُف فَلَمّا کَبِيرُهُم در حال بارگیری

لما عند بعد کتب هل اوى هو قد بدل قبل قرآن غفر نزل حرث رهق هذه خلق ثلث مئى کيل ضعف صلح الذى مهد سجد شکر رتل لو جند سمو عصى زلف مقت انس

امر کتب هن حفظ رحم شىء صدق ربب اول ارض بل جعل نظر کرم زوج عن عمل يمن دون کيل انت اوى ارث کذب دنو اخو شطن قنت انا ائى خشع او غضض يوم ورث عند التى فعل دعو

لَحَافِظونَ»: «اكتيال » به معناى گرفتن طعام است با كيل ، در صورتى كه با كيل معامله شود، راغب گفته : كيل به معناى پيمان كردن طعام است ، وقتى گفته مى شود:

يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ...» سازگار نيست. لا ب ف من هم ه قوم قسط کيل فى وزن اول خسر ها وفى ل يوم خفف وضع ما کون ثقل انس فلح ان کم شىء طغى طغو حقق

انا صلح قسط عرف ذکر اتى الى عمل حرض وزن اجر الذين اول لدى کسو خير ظلم ربب کيل اذا سبل ضرر عسى ف قول وفى صحب جزى جنن على سرع قتل رزق کتب غفر عدل ولد شدد

است. امكانِ كم فروشى يا حساسيّت در كيل بيش از وزن است، لذا در يك آيه فقط از كيل و در آيه پس از آن، ابتدا مجدداً از كيل و سپس وزن، سخن به ميان آمده است. در

نذر عذب غنى هم أما اذا ايى صدق کذب لسن هدى امن اتى خفى هل لم نفع نصب حتى کيل رسل بخل هو قبض کبر احزاب فرغ يوم نظر جهر جنب سبل يا کيف رود ربب ذرو عمل رحم

تمام مى‏گيرند. هم ب کم من ما وله اله ه الله نا عهد انن ف لا ل ى نفس الذين کيل على الى ک عمل کون فى کلل ثم يوم الک اجر ظلم اذا ربب علم ان ها لئک قول الذى

و مجزى آنان. جمع ميان حفيظ و و كيل جهت اختلاف معنى است، چه حافظ شى‌ء كسى باشد كه جلب خير و دفع ضرر نمايد از او. و و كيل كسى است كه جلب خير كند به او. وَ

مدّت را به انجام رسانيدم بر من تعدى و تحميلى نباشد و خدا بر آنچه مى‌گوييم و كيل است [موسى‌] گفت: «اين [قرار داد] ميان من و تو باشد كه هر يك از دو مدت را به

مفهوم وسیع است. سوى‌ (۸۳ بار) ف‌ (۲۹۹۹ بار) مساوات به معنى برابرى است در كيل يا وزن و غيره گوئيم: اين لباس با آن مساوى است [كهف:96] و تا چون ميان دو حاشيه

رُدَّتْ إِلَيْنا وَ نَمِيرُ أَهْلَنا وَ نَحْفَظُ أَخانا وَ نَزْدادُ كَيْلَ بَعِيرٍ ذلِكَ كَيْلٌ يَسِيرٌ (65) قالَ لَنْ أُرْسِلَهُ مَعَكُمْ حَتَّى تُؤْتُونِ مَوْثِقاً

الْكَيْلَ وَ أَنَا خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ (59) فَإِنْ لَمْ تَأْتُونِي بِهِ فَلا كَيْلَ لَكُمْ عِنْدِي وَ لا تَقْرَبُونِ (60) قالُوا سَنُراوِدُ عَنْهُ أَباهُ وَ

نسبت به كسى كه و كيل او گرديده؛ و اين ضعيف‌ترين درجات توكل است و منافاتى با سعى و تدبير خود ندارد. چنانكه كسى ديگرى را در امرى و كيل مى‌كند. هر سعى و تدبيرى

السّلام و مؤمنين به او را تبعيد نمود. اول كسى كه كيل و وزن را قرار داد حضرت شعيب عليه السّلام بود كه به دست خود كيل و وزن نمود و قوم او، اول تمام مى‌دادند و بعد

آنچه به صفاتى از قبيل نقص و زيادت و مساوات توصيف مى شود كالاى كيل شده و وزن شده است نه آلت كيل و وزن ، پس اگر در آيه شريفه نسبت نقص به خود آلت داده از باب

بذكر شايد بملاحظه اهميّت اجناس موزونه باشد و شايد بملاحظه آن باشد كه اصل در كيل وزن است چون تعيين وزن را براى سهولت بكيل ميكنند مثلا ميگويند اين پيمانه يك

را از تكذيب منع نمايم يا به تعذيب جزا دهم، چه بر من تبليغ و انذار است، و و كيل و حفيظ حق تعالى است. پس اين آيه منسوخ است به آية السيف، چه در وقت نزول اين

منصورا(( نهى از تصرف در مال يتيم وامر به وفاء به عهد امر به مراعات عدالت ووفا در كيل ووزن وبيان ((خير(( و((احسن تاءويلا(( بودن آن نهى از متابعت از غير علم (لاتقف

دو را توعيد فرمايد: وَ كَفى‌ بِرَبِّكَ وَكِيلًا: و كافى است پروردگار تو و كيل بندگان كه كارها به او گذارند و بس است در حفظ آنها از شرك. تنبيه: اضافه در

منصورا(( نهى از تصرف در مال يتيم وامر به وفاء به عهد امر به مراعات عدالت ووفا در كيل ووزن وبيان ((خير(( و((احسن تاءويلا(( بودن آن نهى از متابعت از غير علم (لاتقف

لا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ‌: و شتاب مكنيد در زمين مدين به نقص كيل و وزن و ساير معاصى در حالتى كه فساد كنندگان باشيد، يعنى كفر و شرك و مخالفت

معيّن نكرد و فرمود برو بفروش و انباردار هر روز از قيمتى كه مشترى اول بعد از كيل غلّه ميداد ميفهميد نرخ امروز ترقى كرده و بحضرت عرضه ميداشت و او مى‌فرمود برو

منصورا(( نهى از تصرف در مال يتيم وامر به وفاء به عهد امر به مراعات عدالت ووفا در كيل ووزن وبيان ((خير(( و((احسن تاءويلا(( بودن آن نهى از متابعت از غير علم (لاتقف

منصورا(( نهى از تصرف در مال يتيم وامر به وفاء به عهد امر به مراعات عدالت ووفا در كيل ووزن وبيان ((خير(( و((احسن تاءويلا(( بودن آن نهى از متابعت از غير علم (لاتقف

‌من‌ همه‌ نوع‌ محبتي‌ بشما كردم‌ بضاعت‌ ‌شما‌ ‌را‌ رد كردم‌، ضيافت‌ كردم‌، كيل‌ وافي‌ دادم‌ ‌اينکه‌ ‌از‌ جهت‌ حق‌ ‌النّاس‌ و اما ‌از‌ جهت‌ حق‌ اللّه‌ ‌در‌

معناى كيل گرفتن از مردم (و يا به عبارتى، خريدن كالا با كيل تمام است). و اگر با حرف «عَلى» متعدّى شود، به معناى ضرر (و يا دادن جنس به مردم به كيل ناقص)

معيّن نكرد و فرمود برو بفروش و انباردار هر روز از قيمتى كه مشترى اول بعد از كيل غلّه ميداد ميفهميد نرخ امروز ترقى كرده و بحضرت عرضه ميداشت و او مى‌فرمود برو

معيّن نكرد و فرمود برو بفروش و انباردار هر روز از قيمتى كه مشترى اول بعد از كيل غلّه ميداد ميفهميد نرخ امروز ترقى كرده و بحضرت عرضه ميداشت و او مى‌فرمود برو

دنبال جمله مزبور گفتند: «و نمير اهلنا و نحفظ اخانا و نزداد كيل بعير ذلك كيل يسير» و معناى «ذلك كيل يسير» اين است كه اين كيلى است آسان . بعضى از مفسرين گفته

است خانه بنده خود را يا از خانه كسى كه غائب و كليد او نزد شما باشد، يعنى و كيل و قيم در ضياع و ماشيه او، پس بأسى نيست بر او اينكه بخورد از ثمره ملك او و

معيّن نكرد و فرمود برو بفروش و انباردار هر روز از قيمتى كه مشترى اول بعد از كيل غلّه ميداد ميفهميد نرخ امروز ترقى كرده و بحضرت عرضه ميداشت و او مى‌فرمود برو

منصورا(( نهى از تصرف در مال يتيم وامر به وفاء به عهد امر به مراعات عدالت ووفا در كيل ووزن وبيان ((خير(( و((احسن تاءويلا(( بودن آن نهى از متابعت از غير علم (لاتقف

نَشؤُا: يا دست بداريم از آنچه بجا آوريم در مالهاى خود آنچه خواهيم از نقصان كيل و وزن، يا بازگرفتن قيمت، يا قطع اطراف دراهم و دنانير. بعد بعنوان سرزنش گفتند:

سِوَاهُمَا مِنْ وَزْنٍ أَوْ كَيْلٍ أَوْ عَدَدٍ أَوْ غَيْرِ ذَلِكَ يَداً بِيَدٍ وَ نَسِيئَةً جَمِيعاً لاَ بَأْسَ بِذَلِكَ وَ مَا كِيلَ أَوْ وُزِنَ مِمَّا أَصْلُهُ

اِشْتَرَيْتَ مَتَاعاً فِيهِ كَيْلٌ أَوْ وَزْنٌ فَلاَ تَبِعْهُ حَتَّى تَقْبِضَهُ إِلاَّ أَنْ تُوَلِّيَهُ‏ فَإِنْ لَمْ يَكُنْ فِيهِ كَيْلٌ أَوْ وَزْنٌ فَبِعْهُ

به تجمع بين المتفرق و به ترزق الاحياء و به احصيت عدد الرمال و وزن الجبال و كيل البحور» سپس بر محمد و آل محمد صلوات ميفرستى آنگاه حاجت خود را ميخواهى و در

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ اِشْتَرَى بَيْعاً لَيْسَ فِيهِ كَيْلٌ وَ لاَ وَزْنٌ أَ لَهُ أَنْ يَبِيعَهُ مُرَابَحَةً قَبْلَ أَنْ يَقْبِضَهُ

منصورا(( نهى از تصرف در مال يتيم وامر به وفاء به عهد امر به مراعات عدالت ووفا در كيل ووزن وبيان ((خير(( و((احسن تاءويلا(( بودن آن نهى از متابعت از غير علم (لاتقف

صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «هيچ چيز نيست، مگر اينكه آن را كيل و وزنى هست، مگر اشك‏هاى چشم. پس به درستى كه يك چكيده‏اى از آن، درياهايى از

از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «هيچ چيز نيست، مگر اينكه آن را كيل و وزنى هست، مگر اشك‏هاى چشم. پس به درستى كه يك چكيده‏اى از آن، درياهايى از

نشانه اندوه و خوارى و رسوايى فرو پوشيده باشد. و هيچ چيز نيست، مگر اينكه آن را كيل و وزنى هست، مگر اشك چشم. پس به درستى كه خداى- تعالى- به اندكى از آن، درياهايى

كه ظاهر شود زنا بعد از موت من، زياد گردد موت فجئه. و زمانى كه كم فروشى در كيل و وزن شود، سخط الهى ايشان را فراگيرد به قحطى و كمى. و زمانى كه زكات ندهند،

اَلرَّجُلِ يَبِيعُ اَلْبَيْعَ قَبْلَ أَنْ يَقْبِضَهُ فَقَالَ مَا لَمْ يَكُنْ كَيْلٌ أَوْ وَزْنٌ‏ فَلاَ تَبِعْهُ حَتَّى تَكِيلَهُ أَوْ تَزِنَهُ إِلاَّ أَنْ يُوَلِّيَهُ‏

مِثْلَهُ وَ قَالَ كُلُّ مَا كِيلَ بِالصَّاعِ فَبَلَغَ اَلْأَوْسَاقَ فَعَلَيْهِ اَلزَّكَاةُ وَ قَالَ جَعَلَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ اَلصَّدَقَةَ فِي كُلِّ

وَ اَلْعَدَسِ زَكَاةٌ فَوَقَّعَ ع صَدَقُوا اَلزَّكَاةُ فِي كُلِّ شَيْ‏ءٍ كِيلَ

بِالدَّلْوِ فَنِصْفُ اَلْعُشْرِ مِنْ كُلِّ مَا كِلْتَ بِالصَّاعِ أَوْ قَالَ وَ كِيلَ بِالْمِكْيَالِ‏

وَ اَلْبَيْضَةِ بِالْبَيْضَتَيْنِ قَالَ لاَ بَأْسَ مَا لَمْ يَكُنْ فِيهِ كَيْلٌ وَ لاَ وَزْنٌ‏

عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ لَهُ نَعَمٌ يَبِيعُ أَلْبَانَهَا بِغَيْرِ كَيْلٍ قَالَ نَعَمْ حَتَّى‏ يَنْقَطِعَ أَوْ شَيْ‏ءٌ مِنْهَا

مى‏تواند آن را به ديگرى بفروشد؟ فرمود: آرى هر گاه بخواهد با پول يا گندم به كيل مبادله كند.

اَلسُّلْتُ وَ اَلْعَدَسُ كُلُّ هَذَا مِمَّا يُزَكَّى وَ قَالَ كُلُّ مَا كِيلَ بِالصَّاعِ فَبَلَغَ اَلْأَوْسَاقَ فَعَلَيْهِ اَلزَّكَاةُ

اَلسُّلْتُ وَ اَلْعَدَسُ كُلُّ هَذَا مِمَّا يُزَكَّى وَ قَالَ كُلُّ مَا كِيلَ بِالصَّاعِ فَبَلَغَ اَلْأَوْسَاقَ فَعَلَيْهِ اَلزَّكَاةُ

وَاحِداً أَوْ قَالَ لاَ بَأْسَ بِمُعَاوَضَةِ اَلْمَتَاعِ مَا لَمْ يَكُنْ كِيلَ أَوْ وُزِنَ

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ اَلرَّجُلِ يَشْتَرِي بَيْعاً فِيهِ كَيْلٌ أَوْ وَزْنٌ يُعَيِّرُهُ ثُمَّ يَأْخُذُهُ عَلَى نَحْوِ مَا فِيهِ قَالَ لاَ

صادق عليه السّلام در مورد كسى كه ميوه خرما را سر درختى يك جا مى‏فروشد و يك كيل را استثنا مى‏كند (يعنى همه ميوه را فروخته جز مقدار كمى از آن كه نفروخته است)

عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ لَهُ غَنَمٌ يَبِيعُ أَلْبَانَهَا بِغَيْرِ كَيْلٍ قَالَ نَعَمْ حَتَّى يَنْقَطِعَ أَوْ شَيْ‏ءٌ مِنْهَا

رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ فَوَقَّعَ ع كَذَلِكَ هُوَ وَ اَلزَّكَاةُ عَلَى كُلِّ مَا كِيلَ بِالصَّاعِ وَ كَتَبَ‏ عَبْدُ اَللَّهِ‏ وَ رَوَى غَيْرُ هَذَا اَلرَّجُلِ عَنْ‏

رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ فَوَقَّعَ ع كَذَلِكَ هُوَ وَ اَلزَّكَاةُ فِي كُلِّ مَا كِيلَ بِالصَّاعِ‏

رَسُولِ اَللَّهِ ص‏ فَوَقَّعَ ع كَذَلِكَ هُوَ وَ اَلزَّكَاةُ فِي كُلِّ مَا كِيلَ بِالصَّاعِ‏

بِالْقِسطاسِ الْمُستَقِيمِ»: كلمه «كيل » به معناى مقياسى است كه متاع را از نظر حجم با آن مى سنجند و وفا كردن به كيل به اين معناست كه آن را كم نگيرند، و

از پايمان درآورده ، با بضاعتى اندك آمده ايم ، تو به بضاعت ما نگاه مكن ، و كيل ما را تمام بده ، و بر ما و بر برادر ما كه اينك برده خود گرفته اى ترحم فرما،

و طغيان نكنيد» (سوره رحمن آيه ۷ و ۸). اشاره به اينكه مساله رعايت عدالت در كيل و وزن مساءله كوچك و كم اهميتى نيست ، بلكه جزئى از اصل عدالت و نظم است كه حاكم

بشناسند كه خورنده مال يتيم است. و در باب كيل فرو فرستاده كه: «وَيْلٌ لِلْمُطَفِّفِينَ» «۱»؛ يعنى: «واى بر كاهندگان در كيل و وزن». «۲» و حضرت مى‏فرمايد: «خدا

اند - عمده ترين فسادانگيزى آنان در زمين عبارت بوده از كمفروشى و خيانت در كيل و وزن ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۱۸۷ «فَكذَّبُوهُ فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ

أُمّى حَيدَرَه * کَلَيث غَابَاتٍ كَرِيهِ المَنظَرَة أو فِيهِم بِالصّاعِ كَيلِ السّندرة آنگاه از همان گردراه، با يك ضربت، فرق سرِ مرحب را شكافت و به خاك