نتایج جستجو

ربب کم ظلل اخذ نن جعل ضلل بعد ا ک هن ما بنو آزر کيد کثر ولى ها يا وله رئى ت موسى من دبر اتى هل انس ابو ن سمع جنب ابراهيم بحر شهد الله فى نا اسرائيل امن

نطح وقذ هوى لا اله ظنن ن نا خنق لو تلک صبح مول ها ولد الله اکل تبع هدى سبع ت لبس ک يمن عن نعم الذى خسر قتل الا غنى امن يا جحم دين موسى صبر قول ذکو ذلکم

تکرار در قرآن: ۹(بار) لیست کلمات مشتق شده در حال بارگیری... وله اله الله ل قول قد فى هم ان من ک کون انن ما نن ى ه لا ضلل شهد فرط سئل کيد خصم علم ف انا

از ریشه «ملک» (بر وزن حکم) به معناى «حکومت و مالکیت» است و اضافه «واو» و «ت» به آن براى تأکید و مبالغه مى باشد، مفهوم آیه چنین مى شود: حاکمیت و مالکیت

۲; صبر در همنشینى با علما ۲ موسى(ع): اعتراض موسى(ع) ۱; بى صبرى موسى(ع) ۱; ت‌طئه موسى(ع) ۳; قصه موسى(ع) ۱، ۳; محدوده علم موسى(ع) ۳

المتّقین. جنّ-ت عدن) «عدن» در لغت به معناى استقرار و ثبات است و این معنا دلالت بر جاودانگى مى کند. ۲- بهشت متقین، داراى نهرهاى روان (جنّ-ت عدن یدخلونها

حطب‌ (۲ بار) (بر وزن فرس) هيزم. [مسد:4] و زنش در حاليكه باركش هيزم است به (ت ب ب) رجوع شود. [جنّ:15] امّا ستمگران هيزم جهنّم اند. ال فِي جِيدِهَا حَمّالَة

حال بارگیری... (بر وزن فرس) هيزم. [مسد:4] و زنش در حاليكه باركش هيزم است به (ت ب ب) رجوع شود. [جنّ:15] امّا ستمگران هيزم جهنّم اند. ل فى ان حمل لو جيد جهنم

و عملوا الصلحت لهم جنّ-ت) ۲ - توأم بودن ایمان و عمل صالح، شرط پاداش آفرینى آن دو است. (إنّ الذین ءامنوا و عملوا الصلحت لهم جنّ-ت) ۳ - بهشت، داراى بوستان هاى

عملوا الصلحت جنّ-ت ) ۳- پیوستگى ایمان و عمل صالح در زندگى مؤمنان، شرط بهره مندى آنان از نعمت بهشت (یدخل الذین ءامنوا و عملوا الصلحت جنّ-ت ) ۴- جریان نهرها

(أفرءیتم اللّ-ت و العزّى) از واژه «أفرأیتم» مطلب بالا استفاده مى شود. ۳ - نمادهاى شرک و بت پرستى، فاقد هر گونه خاصیت و کارایى (أفرءیتم اللّ-ت و العزّى . و

(۱۳۹۹ بار) گردن. [مسد:5] ريسمانى از ليف خرما به گردن دارد. راجع به اين آيه به (ت ب ب) رجوع كنيد. فِي الْحَطَب حَبْل حَمّالَة مِن امْرَأَتُه مَسَد وَ لَهَب ذَات

فرعونیان از گنج ها و کاخ هاى باشکوه خویش، به تدبیر و طرح الهى (فأخرجنهم من جنّ-ت و ... و کنوز و مقام کریم) «کنوز» (جمع «کنز») عبارت از اندوخته هاى مالى است

المتّقین فى مقام أمین . فى جنّ-ت و عیون) ۲- امنیت و آسایش، مهم ترین نعمت در کنار زیبایى ها و طراوت هاى بهشت (فى مقام أمین . فى جنّ-ت و عیون) برداشت بالا با توجه

نفق کون شىء ب تبع قول اذ جوب ى لو شهو بعد نتق جبل اول صبر اخر سوف خير صغر ت فوق قوم ما رحم ربب لقى بکى فضل ذکر کتب سجد کان او الا غوى نصب جنن قرن کبر قد

او نبو ها على حتى عسى الا يوسف قتل ايى ذکر هلک قول يا کلف انن لا فتء کم ما ت شکو تبع کفف عشر بئس سبل الذين صبر

(پیشتازان) (و السبقون ... فى جنّ-ت النعیم) ۲ - هر یک از سابقون (پیشتازان) برخوردار از بهشت هاى متعدد (و السبقون ... فى جنّ-ت النعیم) برداشت یاد شده، بدان احتمال

فى جنّ-ت النعیم) ۲ - بهشت، داراى بوستان هاى گوناگون و متنوع (فى جنّ-ت النعیم) ۳ - بهشت، سرشار از نعمت ها و به دور از هرگونه ناخوشى (فى جنّ-ت النعیم) برداشت

ثمودیان، برخوردار از چشمه ساران و باغستان هاى پوشیده از درختان میوه (فى جنّ-ت و عیون) «جنّة» (مفرد «جنّات») به معناى باغ پوشیده از درختان و «عین» (مفرد «عیون»)

عملوا الصلحت فى جنّ-ت النعیم) ۵ - دستیابى به نعمت هاى بهشتى در گرو همراهى ایمان و عمل صالح (فالذین ءامنوا و عملوا الصلحت فى جنّ-ت النعیم) ۶ - ورود اهل

وله ه ان انن ثم کم الى ربب لا ل حسر ف يا رسل کون شىء حقق ردد ها قبل يوسف جنب ت خوف کتب امر مثل نور او هوى لن امم حمل قد برح الا وفى طغو نفس وزر تبع ارض طغى

(أو تکون له جنّة یأکل منها ... تبارک الذى إن شاء جعل لک خیرًا من ذلک جنّ-ت تجرى من تحتها الأنهر) ۴ - مشیت و خواست خداوند، قطعى و تخلف ناپذیر است. (إن

بهشتیان (فى جنّ-ت النعیم . على سرر متقبلین) ۴ - اُنس و محبت متقابل و بزم خوش، از نعمت هاى الهى براى بندگان مخلَص خدا در بهشت (فى جنّ-ت النعیم . على سرر

سرزمینشان (أن أسر بعبادى ... فأخرجنهم من جنّ-ت و عیون) ۴ - دیار فرعونیان، سرزمین باغ ها و چشمه ساران (فأخرجنهم من جنّ-ت و عیون) بنى اسرائیل: تاریخ بنى اسرائیل

(فأنبتنا به جنّ-ت و حبّ الحصید) ۶- سلسله علل و اسباب طولى در نظام طبیعت، به جعل و تدبیر الهى است. (و نزّلنا من السماء ... فأنبتنا به جنّ-ت و حبّ الحصید)

آن، جاودانه است. (جنّ-ت عدن تجرى من تحتها الأنهر خلدین فیها أبدًا) ۶ - وجود تمامى امکانات، براى اقامت دائمى انسان در بهشت (جنّ-ت عدن ... خلدین فیها أبدًا)

حدّثني‌ ابي‌ ‌عن‌ ابيه‌ ‌عن‌ جدّه‌ ‌عن‌ امير المؤمنين‌ ‌عليه‌ السّلام‌ ‌في‌ ا ب‌ ت‌ ث‌، الالف‌ آلاء اللّه‌ و الباء بهجة اللّه‌ و التاء تمام‌ الامر بقائم‌ آل‌

من یؤمن باللّه و یعمل صلحًا ... یدخله جنّ-ت) ۱۰ - بهشت، داراى بوستان هاى متعدد با نهرهاى جارى در زیر آنها (جنّ-ت تجرى من تحتها الأنهر) «جنّات» (جمع «جنّة»)

بسته ترکه‌ی نازک نرم به دستت بگیر. پس (همسرت را) با آن (به نرمی) بزن و سوگند(ت) را مشکن.‌» ما همواره او را شکیبا یافتیم. چه نیکو بنده‌ای! به‌راستی او بسیار

یؤمن باللّه و یعمل صلحًا یدخله جنّ-ت) ۱۴ - ایمان و عمل صالح، عامل ورود به بهشت (و من یؤمن باللّه و یعمل صلحًا یدخله جنّ-ت) ۱۵ - بهشت، داراى بوستان هاى متعدد

لذّت هاى آلوده دنیا، درپى دارنده نعمت هاى سرشار اخروى (إنّ المتقین فى جنّ-ت و عیون . ءاخذین ما ءاتیهم ربّهم) «تقوا»; یعنى، خوددارى از مشتهیاتى که مورد

فى جنّ-ت و عیون ... کانوا قلیلاً من الّیل ما یهجعون) ۳ - بازداشتن جسم از لذت خواب شبانگاهى به خاطر خداوند، ملاک بارز تقوا (إنّ المتقین فى جنّ-ت ... کانوا

بهشتیان، در بزم عیش خود رو به بعضى دیگر کرده و به پرسوجو خواهند پرداخت. (فى جنّ-ت النعیم . على سرر متقبلین... و عندهم قصرت الطرف عین ... فأقبل بعضهم على بعض

قرین) ۳ - لذت بخش بودن یاد خاطرات دنیوى، در بزم بهشتى براى بهشتیان (فى جنّ-ت النعیم . على سرر متقبلین... و عندهم قصرت الطرف... قال قائل منهم إنّى کان لى

مبالغه در حبّ يوسف و برادرش بود و به نظرشان چنان علاقه مورد نداشت كه آنها جمعى+ت نيرومندى بوده و كار يعقوب را اداره مى‏كردند. و مى‏بايست پدرشان آنها را بيشتر

مبالغه در حبّ يوسف و برادرش بود و به نظرشان چنان علاقه مورد نداشت كه آنها جمعى+ت نيرومندى بوده و كار يعقوب را اداره مى‏كردند. و مى‏بايست پدرشان آنها را بيشتر

لها طلع نضید) ۳- اهمیت نخل و خرما، در میان درخت ها و میوه ها (فأنبتنا به جنّ-ت ... و النخل باسقت لها طلع نضید) برداشت بالا با توجه به این نکته است که از میان

و توانمندى اقتصادى جامعه و تسلیم شدن توده هاى ناآگاه در برابر آنان (فى جنّ-ت و عیون . و زروع و نخل ... و لاتطیعوا أمر المسرفین) از ارتباط عبارت «فى جنّات

معاد انسان ها، جسمانى است و آنان در قالب جسم زنده خواهند شد. (فوکه ... فى جنّ-ت ... على سرر ... بکأس من معین... و عندهم قصرت الطرف عین . کأنّهنّ بیض مکنون)

خدادادى، مقتضى تقواپیشگى و سرپیچى نکردن از فرمان هاى خدا و رسول او. (فى جنّ-ت و عیون . و زروع ... و تنحتون من الجبال بیوتًا فرهین . فاتّقوا اللّه و أطیعون)

خداوند به مؤمنان راستین (أُولئک ... یدخلهم جنّ-ت) ۱۸ - بوستان هاى بهشت، پوشیده از درختان است. (و یدخلهم جنّ-ت) «جنّة» به بوستانى گفته مى شود که از درختان

نیکان)، در بوستان هاى پرعظمت و وصف ناپذیر جاى خواهند گرفت. (أصحب الیمین . فى جنّ-ت) «جنّات» جمع «جنّت» (بوستان) است و تنوین آن بر تعظیم دلالت دارد. ۲ - اصحاب الیمین

ربّکم أن یکفّر عنکم سیّئاتکم و یدخلکم جنّ-ت) ۸ - بهشت، داراى بوستان هاى متعدد با نهرهاى روان در قسمت زیرین آنها (جنّ-ت تجرى من تحتها الأنهر) «جنّة» (مفرد «جنّات»)

از كار افتاده باز هم ذكر و ياد آورنده خداست. پس حق همين است كه به خود جرأ ت داده براى رهايى از اين همه غلط بگوييم رواياتى كه از طرق شيعه و سنى در تحريف

یستغفرون) ۴ - استغفار در سحرگاهان، از عوامل رهیابى به بهشت (إنّ المتقین فى جنّ-ت ... و بالأسحار هم یستغفرون) ۵ - استغفار داراى اهمیت ویژه در میان اعمال عبادى

سائلان و محرومان، از عوامل دستیابى به بهشت و نعمت هاى آن (إنّ المتقین فى جنّ-ت و عیون ... و فى أمولهم حقّ للسّائل و المحروم) ۷ - تقدم رسیدگى به حال سائلان

ریزش باران و رویش درخت ها و گیاهان (و نزّلنا من السماء ... فأنبتنا به جنّ-ت و حبّ الحصید ... رزقًا للعباد) ۲- اهمیت خرما و درخت هاى نخل، در تغذیه آدمیان

واژه (قرء) و معناى آن معناى كلمه (بعل ) و توضيح مرجع ضمير كلمه بعولتهن در آيه ت (و بعولتهن احق بردهن ...) سزاوارتر بودن شوهران به مردان مطلقه نسبت به مردان

ادخلوا الجنّة) ۱۴- تقواپیشگان، با میل و رغبت وارد بهشت مى شوند. (المتّقین. جنّ-ت عدن یدخلونها ... یقولون سلم علیکم ادخلوا الجنّة) استعمال فعل «یدخلون» و نیز

واژه (قرء) و معناى آن معناى كلمه (بعل ) و توضيح مرجع ضمير كلمه بعولتهن در آيه ت (و بعولتهن احق بردهن ...) سزاوارتر بودن شوهران به مردان مطلقه نسبت به مردان

واژه (قرء) و معناى آن معناى كلمه (بعل ) و توضيح مرجع ضمير كلمه بعولتهن در آيه ت (و بعولتهن احق بردهن ...) سزاوارتر بودن شوهران به مردان مطلقه نسبت به مردان

كنند. 4- حامل داود باشند بر تسبيح وقتى كه تأمل در آن نمايد از غرائب حكمت و ت؛ و اصح و اشهر قول اول است. تبصره: اصل نظم چنين است: (وَ لَقَدْ آتَيْنا داوُدَ

برپایى قیامت و وجود بهشت و جهنّم است.    أعدّ اللّه لهم عذابًا شدیدًا ... جنّ-ت تجرى من تحتها الأنهر ... اللّه الذى خلق سبع سموت و من الأرض مثلهنّ یادآورى

(إِتَّبِع) یا (أَعْنی) است و یا بدل از (حَنِیفاً) می‌باشد. در رسم‌الخطّ قرآنی با (ت) نوشته شده است. «لا تَبْدِیلَ»: نباید تبدیل و تغییر داده شود. لفظ آن نفی است،

واژه (قرء) و معناى آن معناى كلمه (بعل ) و توضيح مرجع ضمير كلمه بعولتهن در آيه ت (و بعولتهن احق بردهن ...) سزاوارتر بودن شوهران به مردان مطلقه نسبت به مردان

الجبل الساعة ناقة حمراء، شقراء، و براء، عشراء، بین جنبیها میل ... فسأل اللّه ت-عالى صالح ذلک فانصدع الجبل صدعاً ... ثم اضطرب ذلک الجبل ... ثم لم یفجأهم إلا

«متّقین» بهره مند از نعمت هاى بهشتى اند. (یدخل الذین ءامنوا و عملوا الصلحت جنّ-ت ... مثل الجنّة الّتى وعد المتّقون) در آیات پیشین، سخن از مؤمنان صلاح پیشه بود

واژه (قرء) و معناى آن معناى كلمه (بعل ) و توضيح مرجع ضمير كلمه بعولتهن در آيه ت (و بعولتهن احق بردهن ...) سزاوارتر بودن شوهران به مردان مطلقه نسبت به مردان

واژه (قرء) و معناى آن معناى كلمه (بعل ) و توضيح مرجع ضمير كلمه بعولتهن در آيه ت (و بعولتهن احق بردهن ...) سزاوارتر بودن شوهران به مردان مطلقه نسبت به مردان

متوجه خود مى كند، و وقتى اين مانع برطرف شد همه روى پدر را مى بينند، و محب ت و اقبال پدر منحصر در ايشان خواهد شد. ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۱۲۹ «و

است ، ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۱ صفحه ۳۵۸ از او پرسيد در جستجوى چه هستى ؟ گف ت : برادرانم ، آيا مى دانى كجا گوسفند مى چرانند؟ مرد گفت : اينجا بودند رفتند،

از اعمال آنان تبرى داريم ، و كسى كه از عملى تبرى دارد، آن عمل را به وى نسب ت نمى دهند، آيات ديگرى هم كه مى فرمايد روز قيامت اثرى از خدايان خود نمى يابند،

بوده «مسجود له » كه يوسف است و به نص قرآن همان كسى است كه به رفيق زندانيش گف ت : «ما را نمى رسد كه چيزى را شريك خدا بگيريم » قطعا ايشان را از اين عمل نهى

است ، و اما بالنسبه بنفوس ‍ ناقص ، كه در سعادت و شقاوتش ناقص است ، بايد گف ت : اينگونه نفوس دو جورند، يكى نفسى است كه ذاتا سعيد است . ولى فعلا شقى است و

«ملكوت » در اصل از ريشه «ملك » به معنى حكومت و مالكيت است ، و اضافه «واو» و «ت » به آن براى تاءكيد و مبالغه مى باشد و معمولا به حكومت مطلقه خداوند بر سراسر

(عليه السلام ) بطور مرسل يعنى بدون ذكر سند نقل كرده ، و در آن دارد كه موسى گف ت : پروردگارا چه كسى گوساله را به صدا درآورد؟ فرمود: (( من (( . موسى اين را كه

فرمايد: و هر كس كه به او دانش داده شود خير فراوانى داده شده است )) (و من يؤ ت الحكمة فقد اوتى خيرا كثيرا). و به گفته آن حكيم : هر كس را كه عقل دادى چه ندادى

فطرت خود اين معنا را درك مى كند كه براى حاجتش برآرنده اى است ، كه فعلش از او ت خلف نمى كند، و نيز درك مى كند آنچه از سبب هاى ظاهرى كه وى دست به دامن آنهامى

قاعده شمرده شده ، و بلند كردن بنا كه مربوط بهمه بنا است ، بخصوص قاعده ، نسب ت داده ، و در اينكه فرمود: (از بيت ) اشاره به همين عنايت مجازى است . «ربنا تقبل

در ميان ايشان رواج يافته بود، و حرص بر اين اعمال ، ايشان را وادار به مخالف ت امر خدا و صيد ماهى و بدست آوردن هزينه فسق و فجورشان مى كرد، و تقوائى كه ايشان

تفسير نمونه جلد ۹ صفحه ۱۱ به هر صاحب فضيلتى به اندازه فضيلتش عطا مى كند (و يؤ ت كل ذى فضل فضله ). و اما اگر راه مخالفت را پيش گيريد، و در برابر اين دستورهاى

(صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) چنين نقل شده كه به ابن عباس فرمود: اذا قرأ ت القرآن فرتله ترتيلا: هنگامى كه قرآن را خواندى آن را با ترتيل بخوان . ابن عباس

دانش داديم (و آتيناه الحكمة ). همان حكمتى كه قرآن درباره آن مى گويد: و من يؤ ت الحكمة فقد اوتى خيرا كثيرا: هر كس حكمت به او اعطا شده خير فراوان نصيب او شده

را با امت اسلام بسنجند، و بافراط و تفريط خود متوجه شوند. اين آن معنائى اس ت كه بعضى از مفسرين در تفسير آيه بيان كرده ، و گفتار وى هر چند در جاى خود صحيح

شاهد ماه رمضان بودن ، به اين معنا است كه انسان همچنان زنده و هوشيار بماند، ت ا ماه رمضان فرا رسد، و آدمى از فرا رسيدنش آگاه شود، و اين شهادت هم نسبت ب ه

در دوزخيان را ندارند، توضيح اينكه : آيات سوره واقعه و سوره مدثر، كه بشهاد ت آيات آن در مكه و در آغاز بعثت نازل شده ، و ميدانيم كه در آن ايام هنوز نماز

است كه حامل خبرى باشد، پس ‍ رسول شرافت وساطت ميان خدا و خلق دارد، و نبى شراف ت علم به خدا و به اخبار خدائى . بعضى ها گفته اند: فرق ميان نبى و رسول به عموم

منزه از جهل است ، لاجرم هر جا در كلام خدايتعالى واژه اميد بكار رفته ، بايد گف ت : يا بملاحظه مخاطب است ، يا بمقام مخاطب و گفتگو، و گرنه اميد در حق خدايتعالى

(صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) گفتند، خداوند به تو حـكمت داده است و من يؤ ت الحكمة فقد اوتى خيرا كثيرا: و هر كس به او حكمت داده شده داراى خـيـر كـثـيـر

آن زندگى طيب ، و پاكى كه هيچ شقاوتى در آن نيست ، نورى است كه آميخته با ظلم ت نيست ، سرورى است كه غم با آن نيست ، وجدانى است كه فقدى با آن جمع نميشود، غنائى

مؤ يد اين دو روايت است . و در خصال به سند خود از ابى امامه روايت كرده كه گف ت : رسولخدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) فرمود: چهار طايفه اند كه خدا در قيامت

كه متوجه شد در آن مشتى كه به آن مرد قبطى زد كه اين كار او را در معرض هلاك ت قرار داد، اشتباه كرده و اين وقوع در اشتباه را به خدا نسبت نمى دهد، براى اينكه